Printable View
Αγαπητή μου Tass, οι απαντήσεις σου με βοηθάνε πάρα πολύ.Δεν έχω κάποιον εκτός απο την μητέρα μου για να μιλάω σχετικά με αυτά που μου συμβαίνουν.Προσπαθεί να με βοηθήσει αλλά αλλιώς σε καταλαβαίνει κάποιος ο οποίος έχει περάσει τα ίδια.
Τι συνέβη σε σένα και έφτασες στην πόρτα του ψυχολόγου?
Μία 4χρονη σχέση και ένας 8χρονος γάμος που μετά την γέννηση της κόρης μου κατέληξε έπειτα από 3 οδυνηρά χρόνια σε χωρισμό. Ενα διαζύγιο που έκλεισε τον Ιανουάριο τα 4 χρόνια. Σποραδικές σχέσεις που δεν λειτούργησαν μέχρι που γνώρισα τον τωρινό μου σύντροφο και πολλές συγκρούσεις μαζί του πάνω σε διάφορα θέματα. Κάπου μέσα σε όλες αυτές τις στροφές με έχασα. Το να ξεκινήσω ψυχανάλυση ήταν ο μόνος τρόπος που μπορούσα να σκεφτώ για να βρω τις ισορροπίες μου και μέχρι στιγμής δείχνει να έχει αποτελέσματα, σίγουρα πάντως με κάνει να αισθάνομαι καλά μέσα μου.
Χαίρομαι που μπόρεσα να σου σταθώ. Είμαι εδώ για σένα.
Aγαπητή Tass,τι κάνεις?πως τα πας με τις ζέστες?Στο τελευταίο σου μήνυμα μου γράφεις οτι στην τωρινή σου σχέση έχεις αρκετές συγκρούσεις πάνω σε διάφορα θέματα.Συνεχίζεις να είσαι μαζί του?αυτή η σχέση και η κατάσταση που είσαι δεν σε πάνε πίσω?
εγώ απο την άλλη αντιμετοπίζω την μοναξιά.Ούτε φίλους έχω ούτε δεσμό και δεν ξέρω πως να το αντιμετοπίσω.και εγώ και η μητέρα μου.απο τότε που πέθανε ο πατέρας μου όλοι της γύρισαν την πλάτη.την βλέπω και στενοχωριέμαι και δεν ξέρω τι να κάνω για να την βοηθήσω.
περιμένω νέα σου.
φιλιά πολλά
Μίνα μου, καλά είμαι αν και με την ζέστη ομολογώ πως τα έχω βρει σκούρα...
Ναι εξακολουθώ να βρίσκομαι στην σχέση αυτή και όσο περνάει ο καιρός οι συγκρούσεις μας αν και δεν έχουν πάψει έχουν τουλάχιστον γίνει πιό ανθρώπινες και δεν εξελίσσονται πλεόν σε καυγάδες αλλά διατηρούνται στο επίπεδο της διαφωνίας. Θέλει την τέχνη του και το να διαφωνείς με τον άλλον, μη νομίζεις... Εχω δουλέψει πολύ με τον εαυτό μου μέσω της ψυχανάλυσης και έχω δει πράγματα που δεν τα πίστευα, βάρη που κουβαλούσα από την παιδική μου ηλικία και δεν τα γνώριζα. Νιώθω πως σιγά σιγά βρίσκω τον εαυτό μου και τον αγαπάω και έτσι μπορώ και αγαπάω και να τα βρίσκω και με τον σύντροφό μου.
Πάει καιρός που ο πατέρας σου πέθανε Μίνα μου? Και, αν επιτρέπεται, για ποιό λόγο έχουν όλοι απομακρυνθεί από την μητέρα σου? Εσύ πως νιώθεις γι΄αυτό?
Αγαπητή Tass, γειά σου. Σχετικά με αυτά που με ρώτησες. ο πατέρας μου πέθανε πριν απο 10 χρόνια.Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι μας απομάκρυναν.Φοβόντουσαν μην τους ζητήσουμε δανεικά, μην τους πάρουμε τους άντρες, φοβόντουσαν μην τους γίνουμε φόρτωμα?δεν μπορώ να καταλάβω.Η μητέρα μου πάντα έκανε προσπάθειες να κρατήσει επαφές αλλά απο παντού έπαιρνε αρνητικές απαντήσεις.
Νιώθω θυμό για όλους αυτούς που μας γύρισαν την πλάτη.και λύπη για μας. Την προηγούμενη βδομάδα δεν ξέρω τι έπαθα και κάθε μέρα έκλαιγα σκεπτόμενη την μοναξιά που μας δέρνει.Εντάξει κάνουμε παρέα μεταξύ μας αλλα και αυτή χρειάζεται έναν άνθρωπο να μιλάει πέρα απο εμένα.Δεν μπορώ να καταλάβω και αυτό με στεναχωρεί. Έτσι μόνη της θα είναι συνέχεια?
Μήπως να την προέτρεπες να αρχίσει να ψάχνει κοινωνικές επαφές και εκτός κύκλου της; Τι εννοώ...
Πηγαίνει στην εκκλησία; Αν ναι ίσως γνωρίσει εκεί κάποιες κυρίες στην ηλικία της με κοινά ενδιαφέροντα. Υπάρχει κάποιο κέντρο που να οργανώνει εκδρομές για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας; Άν συμμετάσχει σε κάποια ίσως αποκτήσει επαφές από εκεί. Ξέρω ότι πενθείτε αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να βγει και λίγο προς τα έξω.
Αλήθεια, αρέσει στην μητέρα σου να ασχολείται με εργόχειρα, διάβασμα, εκδρομές, θέατρο ή κάτι άλλο;
Quote:
Originally posted by Tass
Πηγαίνει στην εκκλησία;
που να πηγαινει???
:mad:
...στην εκκλησία
Καλημέρα.Η εκκλησία είναι το τελευταίο μέρος που θα πήγαινε η μητέρα μου και εγώ επίσης.Δεν έχει να κάνει με θέμα πίστης αλλά με τα άτομα που μαζεύονται εκεί. Όσες έχω γνωρίσει πηγαίνουν στην εκκλησία μόνο και μόνο για να σχολιάσουν ή κριτικάρουν τους άλλους.γενικά αυτό το σινάφι για να το πω έτσι δεν μου αρέσει καθόλου. όλοι το παίζουν ηθικοί και σωστοί και μόλις ανοίξουν το στόμα τους καλύτερα να φεύγει κανείς.
Το θέμα είναι οτι δεν πενθούμε ακόμα. εντάξει πέρασαν πια 10 χρόνια ούτε μαύρα φοράει καμιά μας πλέον.Ξέρω γω τι να πω πια.
Καλημέρα...
Καταλαβαίνω ότι το σχόλιό μου για την εκκλησία θα έκανε πολλούς να χαμογελάσουν (το λιγότερο) όμως με βάση την ηλικία της μαμάς σου δεν μου πέρασε και κάτι άλλο εκείνη την στιγμή να πω. Πάμε όμως παρακάτω...
Αλλα ενδιαφέροντα δεν έχει; Διάβασμα, πλέξιμο, θαλασσινά μπάνια; Σε κανένα ΚΑΠΗ έχεις δοκιμάσει να την πας; Σε καμμιά εκδήλωση του Δήμου που μένετε, είτε θεατρική είτε μουσική; Να συμμετάσχει σε κάποια ομάδα; Παραδοσιακοί χοροί μήπως; Ξέρω και γω τι να πω βρε συ Μίνα... Αν τίποτα από όλα αυτά δεν την καλύπτει τότε αναγκαστικά θα πρέπει να αποδεχτείς και συ ότι δεν μπορείς με το ζόρι να της επιβάλλεις να κάνει κάτι για να αισθανθεί λιγότερο απομονωμένη μιάς και αυτό στην τελική θα είναι και η επιλογή της. Κοίτα και σένα λίγο. Ισως αυτό την προτρέψει περισσότερο να κοιτάξει και η ίδια τον εαυτό της..