-
καλησπερα!!εγω πιστευω οτι η κατασταση που ζουμε μας εχει κανει ευερεθιστους και το λεω και για τον εαυτο μου..
ειμαστε σε ενα μονιμο αγχος ..με πιανω πολλες φορες να σκεφτομαι ταυτοχρονα χιλια δυο πραγματα και να ταλαιπωρω το μυαλο μου χωρις λογο..γτ?γτ οσο και να αγχωθω δεν θα αλλαξουν τα πραγματα..επισης δεν μπορουμε να απολαυσουμε τη ζωη καθως εχει αλλαξει και ειμαστε συνεχεια σε μια ανασφαλεια.δεν ξερουμε "τι μελει γενεσθαι".
και δεν μπορεις να μεινεις αμετοχος.αν εισαι και ευαισθητος σε περνει τελειως απο κατω..ειχα παει μια βολτα στο κεντρο στην αθηνα και μονο που εβλεπα τους αστεγους να κοιμουνται κατω μου φυγε η ορεξη να κανω το οτιδηποτε...ηθελα να ξερω ποτε και αν θα ιδρωσει το αυτι καποιων "κυριων".
λοιπον,νομιζω οτι τοθεμα εξλιχθηκε περισσοτερο σε φιλολογικη αναλυση ..οποιος θελει ας γραψει τον προβληματισμο του.ισως κατα καποιον τροπο ξορκιζουμε το κακο
σας φιλω ολους!!καλο βραδυ!!να στε καλα!!!
-
Αντριανα, αυτο που λες με τους αστεγους, μια πλευρα του θεματος, ειναι για να ευχαριστουμε το Θεό που εχουμε μια δουλεια, φαί και σπιτι να κοιμόμαστε κι όμως είμαστε όλο παραπονα. Όταν ερχομαστε προσωπο με προσωπο με τετοιους ανθρωπους ξεχναμε τα παραπονα και λεμε μεσα μας αυτο το ευχαριστω. Οι αστεγοι ειναι αποδειξη ότι κοινωνική δικαιοσύνη δεν υπάρχει.
Το άγχος ειναι θεμα χαρακτηρα και ψυχολογιας. Άλλοι με τα ίδια ακριβως προβλήματα ή και χειρότερα, που αντιμετωπίζουν τις ιδιες ακριβως καταστασεις δεν αγχωνονται καθολου.
-
συμφωνω γιαννη,!και ισως πρεπει να δουλευω αυτην την πλευρα περισσοτερο.μιλαω βεβαια για τιν υγιες και δημιουργικο αγχος.δοξα τω θεω εχω γνωρισει ατομα που υποφερουν απο αρρωστημενο αγχος.και ειναι τραγικο.
επισης,συμφωνω και στο οτι πρεπει να ευγνωμονουμε τον θεο που ειμαστε καλα παταμε γερα στα ποδια μας.
σιγουρα το οτι εχουμε δουλεια,σπιτι και πολλα αλλα..
αλλα νομιζω οτι φτασαμε σε ενα σημειο να λεμε σαν κατι ανθρωπους μεγαλης ηλικιας,,,"δεν βαριεσαι παιδακι μου...υγεια τπτ αλλο"..ενω θα επρεπε σαν νεοι ανθρωποι να ΖΟΥΜΕ και να μην εχουμε τετοιες ανασφαλειες στα καλυτερα χρονια της ζωης μας...βλεπεις οτι νεοι ανθρωποι με πτυχια ,με ικανοτητες πανε και τρωνε στα σισητια η στηνονται στις ουρες για δωρεαν τροφιμα..και που σαι ακομα.ετσι οπως παει νομιζω οτι θα ρθουν χειροτερες μερες και μακαρι να διαψευσθω...
