Printable View
ναι...συμφωνω...βαλε ορια...φιλια με την πρωην και να μην της λεει οτι ειστε μαζι?και αφου νιωθεις χαλια, εγω προτεινω να σκεφτεις σοβαρα αν θα ειστε μαζι...δεν μπορει να σου τη λεει για κατι που εγινε στο παρελθον.Τωρα ειναι παρον και στην τελικη και αυτος επελεξε να ειστε ξανα μαζι...δεν θα σου κανει τη ζωη κολαση δεν εχει κανενα δικαωμα...
Ναι, πηγα με καποιον αλλον...αλλα δεν ειναι μονο αυτο που με καθιστα \"περιπεσουσα\" [aphelia, πολυ μ\'αρεσε ο ορος...]
Στα χρονια που δεν ημαστε μαζι ακολουθησα με καπως ξεφρενη ερωτικη ζωη...αλλη μια ακραια αντιδραση ελλειψης αυτοπεποιθησης...αισθανομο� �ν οτι εχω λογο υπαρξης μονο μεσα απο την επιθυμια των αλλων...αλλα περαν αυτου ειχα αποφασισει (με μια διαστρεβλωμενη λογικη) οτι θα φερομαι σαν \"αντρας\" για να παψω να πληγωνομαι...αλλαζα συχνα ερωτικους συντροφους, φερομουν με απαθεια,δεν εδινα καμια σημασια σε συναισθηματα που μπορει να προεκυπταν απο την πλευρα τους...
Ειχα βγαλει κ ρητο μαλιστα....:( Αν πας πανω απο 3 φορες με καποιον, αποτελει δεσμευση....βλακειες...
Οπως κ να εχει ομως δεν σημαινει οτι δεν εχω καταλαβει τι εχω κανει...κ τοτε διεθετα εναν βαθμο συνειδητοτητας για το τι εκανα κ σαφως οταν επαψα να συμπεριφερομαι ετσι, προσπαθησα να καταλαβω κ τους λογους που με ωθησαν σε αυτη τη συμπεριφορικη αντιδραση.
Το οτι πηγα με αλλον τοτε, το εμαθε απο καποιον γνωστο, κ καποια στιγμη του το ειπα κ εγω....τοτε ειχα κουραστει πολυ απο την συσχετιση μας...αφου αποτελεσε γεγονος οτι ειχα παει με καποιον αλλον, ειμασταν κ δεν ειμασταν μαζι...επικρατησαν για αρκετο διαστημα κλαματα, τσακωμοι, συγγνωμες...ξανα τσακωμοι...
Καποια στιγμη, που ειχα βαρεθει την ολη κατασταση, κ μαλλον κ αυτος ειχε κουραστει παααρα πολυ μου ειπε δωσε μου εναν καλο λογο να φυγω....κ του εδωσα περισσοτερους...:( (τον αριθμο αυτων με τους οποιους ειχα παει τοτε...)
Μετα απο αυτο δεν ειχαμε πια επαφη, περα απο καποια ασχετα τηλεφωνηματα απο πλευρας μου...φανταζομαι οτι τοτε γνωρισε αυτην....ηταν 3 χρονια μαζι..μαλλον ειδε πως ειναι να εισαι με εναν ανθρωπο που δεν ειναι κυκλοθυμικος, η δεν εχει καποια σοβαρη διαταραχη...απ\'οτι εχω καταλαβει τοτε περασε πολυ ομορφα κ μαζι της αλλα κ με τους φιλους του...ταξιδια κ φοιτητικη ζωη....
Η τοτε εκδικηση του ηταν αν τον επαιρνα ποτε τηλεφωνο (σε στιγμες τελειωτικης απογνωσης κ καταθλιψης) να μου λεει ειμαι με την κοπελα μου τωρα....
Για να μη σας κουραζω με αλλες λεπτομερειες, περα απο το γεγονος οτι τον πληγωσα τοτε εχει να προσμετραει κ τις μετεπειτα σαρκικες μου καταχρησεις.
Και αυτες τις εμαθε απο μενα...γιατι οταν ξαναβρεθηκαμε ηταν σε φιλικα πλαισια...δηλωνε οτι δεν ειχε τιποτα να δωσει...κ εγω ημουν ενα ρακος απο πολλες αποψεις....
Γιατι του τα ειπα?? Κ μαλιστα οχι μονο αυτα που ειχα οντως κανει αλλα κ αλλα που δεν εχουν συμβει??
Γιατι κ αυτος ηταν ενας απο τους τροπους μου να τραβαω το ενδιαφερον των αντρων...:(
Το επαιζα εμπειρη, τα ηξερα ολα, δεν υπηρχε τροπος να με σοκαρει εμενα καποιος....[ποσο ανουσια ακουγονται ολα αυτα τωρα]
Χθες, μετα απο επιμονη δικη μου (καθως ειναι καλοκαιρι, κ επειδη αυτη μενει εκτος Ελλαδας, ερχεται σε διακοπες), λογω του οτι σκεφτομαι οτι θα ειναι εδω αρα δεν υπαρχει περιπτωση να μην την δει....μπλεχτικαμε παλι σε μια χαζοσυζητηση κ μου ειπε οτι πλεον της εχει πει οτι ειμαστε μαζι...κ οτι κ αυτη ειναι με καποιον κ ειναι καλα....
Γιατι ομως να διακατεχεται απο την αναγκη να μιλαει μαζι της? Κ οχι μονο να λενε γεια, τι κανεις, καλα.... αλλα να της λεει τι ακριβως κανει στη ζωη του....
Στην τελικη αν δεν φτανω το μεγαλειο της ως ανθρωπος γιατι δεν παει μαζι της να τελειωνουμε??
Εχω εξεταστικη κ καθομαι κ σκεφτομαι ολες αυτες τις βλακειες....ειμαι απαραδεκτη...
Συγγνωμη αν σας κουρασα....ευχαριστω
Ε, καλά, γιατί να μας κουράσεις; Για αυτό δεν είναι το φόρουμ;
Ανέφερες αρκετά πράγματα και μου δημιούργησες πολλές σχέψεις, οπότε θα προσπαθήσω να τις ξεδιαλύνω.
1) Το να νιώθει κάποιος την ανάγκη να μιλάει με την πρώην του δε το θεωρώ κακό. Κι εγώ νιώθω την ανάγκη να μιλάω με τους ανθρώπους που ήταν σημαντικοί στη ζωή μου, να ξέρω τι κάνουν. Βέβαια αυτό γίνεται αραιά και που γιατί όσο να\'ναι δε μου έρχεται η διάθεση και μένα τόσο συχνά και δε θα ήθελα να στενοχωρήσω το αγόρι μου στον οποίο αναφέρω κάθε φορά που μίλησα μαζί τους. Το ίδιο κάνει και αυτός με τις πρώην του.
Το πρόβλημα θα ήταν αν εκδήλωνα τέτοια συμπεριφορά που φαινότανε ότι οι πρώην μου έχουν περισσότερη σημασία για μένα από ότι το αγόρι μου. Μα εσένα στο δηλώνει ξεκάθαρα, και όχι μόνο αυτό αλλά γενικά σου φέρεται υποτιμητικά. Άρα το ζήτημα δεν είναι απλά να κόψει την επικοινωνία με την πρώην του αλλά να σε έχει ανεβασμένη στα μάτια του. Νομίζεις ότι μπορεί να γίνει πια αυτό; Ξέρεις δεν είναι θέμα αν αξίζεις ή όχι. Έχει να κάνει με την εικόνα που έχει σε αυτόν δημιουργηθεί από τις εμπειρίες του σε σχέση με σένα, από το πως τις επεξεργάστηκε αυτές τις εμπειρίες μέσα του, από τις δικές του αξίες και αντιλήψεις. Μα όταν και η ίδια έχεις τέτοια άσχημη εντύπωση για τον εαυτό σου, όταν τον δικαιολογείς να σου φέρεται έτσι, πως θα μπορούσε να αλλάξει όλο αυτό;
2) Έκανες κάποια πράγματα που δεν ήταν σωστά. Και δεν ήταν σωστά γιατί ορισμένα από αυτά πλήγωσαν κάποιους ανθρώπους αλλά κυρίως γιατί απ\' ότι συνειδητοποίησες έφθειραν εσένα. Αν τα έκανες και ένιωθες μια χαρά με τον εαυτό σου δε θα υπήρχε πρόβλημα (εκτός από τα σημεία που πληγώνεις τους άλλους). Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μια χαρά με τέτοια ζωή γιατί έτσι νιώθουν ότι είναι ελεύθεροι και χρειάζονται την ελευθερία (και για άλλους λόγους φυσικά, αλλά μην το αναλύσω τώρα). Ήδη έχεις σκεφτεί κάποιους από τους λόγους που οδήγησαν εσένα σε αυτή τη συμπεριφορά. Νομίζω ότι χρειάζεται και άλλο ψάξιμο. Στο τέλος της ανάλυσης το νόημα είναι να καταλάβεις τις αιτίες, να τα βρεις με τον εαυτό σου, να πάρεις μαθήματα που θα σε οδηγήσουν στη ζωή με την οποία νιώθεις καλά με τον εαυτό σου.
3) Γιατί γύρισες σε αυτόν; Τι είναι; ο φάρος που νιώθεις ασφάλεια, η τιμωρία σου; Χρειάζεσαι έναν άνθρωπο να σε επικρίνει συνέχεια, να σου θυμίζει τα λάθη σου, να σε κάνει να νιώθεις άσχημα με τον εαυτό σου; Μπορείς να φανταστείς να είσαι με κάποιον άλλο που θα σε σέβεται, θα σε θαυμάζει, θα σου φέρεται σα να είσαι ότι πιο σημαντικό στη ζωή του;
4) Αλήθεια πως και άλλαξες τη νοοτροπία σου γύρω από τη συμπεριφορά σου; Πως οδηγήθηκες από κει που ήθελες να νιώθεις έμπειρη, με \"αντρική\" συμπεριφορά όπως αναφέρεις στο να τα καταρρίψεις;
Το σημαντικότερο πρόβλημα που βλέπω εγώ είναι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου όχι η σχέση σου με το αγόρι σου. Γιατί αν εσύ ένιωθες δυνατή, σίγουρη και με αυτοπεποίθηση είτε δε θα τον είχες αφήσει να σου φέρεται έτσι είτε θα είχες διακόψει τη σχέση προ πολλού. Στο κάτω κάτω δε μας κάνουν όλοι οι άνθρωποι, δε μπορούμε να είμαστε με όλους ευτυχισμένοι.
Η Aphelia με κάλυψε πλήρως!!!
Πολύ συγκροτημένη σκέψη aphelia.
Aphelia, οντως πολυ συγκροτημενη σκεψη...
Στα 2 πρωτα σημεια...συμφωνω σε γενικες γραμμες
Για το 3ο....δεν ξερω αν μπορει να θεωρηθει οτι γυρισα εγω...η μονο εγω...
Αυτος επιδιωξε να ξαναβρεθουμε...αφοτου ειχε χωρισει με αυτην, καποιοι μηνες πρεπει να ειχανε περασει...με πηρε τηλεφωνο για να μου πει χρονια πολλα για την επετειο μας (την τοτε...), εμφανεστατη η ειρωνια....
Κ αρχισαμε να βρισκομαστε ετσι...για ενα ποτο...τιποτα παραπανω...
Μετα προκυψανε τα δραματα..
Νομιζα οτι θα μπορουσε να δει πως ειχα πραγματικα μετανοιωσει, πως ηθελα τα πραγματα να ειναι διαφορετικα, πως δεν ειμαι φυσει κακια κ θελω να πληγωνω ανθρωπους, αλλα πως αυτο μερικες φορες συμβαινει, κ ποσο μαλλον αν εισαι 16 χρονων, που δεν καταλαβαινεις κ πολυ τι σου γινεται...
Αναφορικα με το 4ο, συνειδητοποιησα οτι πρακτικα δεν μπορουσα να αποποιηθω τον εαυτο μου, δεν μπορουσα να φερομαι ετσι, κατ\'αρχην σε μενα, δεν μου ηταν κ ευκολο, η ολη κατασταση ηταν καθαρη αυθυποβολη, αποφασισα πως θα ειμαι ετσι κ θα το κανω ...
Δεν ειναι το θεμα πως ηθελα να ειμαι εμπειρη, μπορουσα καλλιστα να ψευδομαι...ασυστολα...να λεω οτι ειχα κανει πραγματα που μονο τα ειχα φανταστει...Δεν ειχε δηλαδη κ πολυ σημασια αν οντως ειχα κανει αυτα που ελεγα...
Οποτε το να αλλαξω συμπεριφορα σημαινε να προσπαθω λιγο περισσοτερο να ειμαι εγω.Πολυ προσπαθεια ομως, καθως δεν πολυσυμπαθω τον εαυτο μου \"σκετο\", χωρις δηλ. την φανταστικη του περιβολη, η καλυτερα τις φανταστικες περιβολες, τις μασκες... μπορουσα να παιζω τον ρολο της συνεσταλμενης, της αποτομης, της διανοουμενης η της χαζογκομενας...κ παει λεγοντας...
Ναι, το σημαντικοτερο μου προβλημα ειναι η εικονα που εχω για μενα, συγκρινομαι με τους παντες κ τα παντα, κ παντα με βγαζω μειον, ανεπαρκη, αναξια. Αυτο το κανω γενικα, οχι μονο σε αυτη τη σχεση... Κ χωρις τα φανταστικα εγω μου...ειμαι ενα τιποτα.
Ισως αυτο να του καταλογιζω...οτι αν και προσπαθησα να ειμαι οσο αληθινη μπορω...βλεπω να μη του κανω...να μη μπορω να ανατρεψω τπτ απ\'ολα αυτα που πιστευει για μενα...
Δεν τον πειθει ο εαυτος μου οτι ειναι αληθινος...κ μπαινω κ εγω στη διαδικασια αυτοαμφισβητησης (κ άλλης...), καθως τα ορια του αυτοπροσδιορισμου δεν ειναι κ πολυ σταθερα..., μηπως πραγματικα δεν ειμαι αυτο που παρουσιαζομαι κ παλι....
Μηπως ειναι κ αυτο μια αυθυποβολη...δειξε οτι δεν τα εννουσες ολα αυτα, δειξε ποσο καλη εισαι, οτι εισαι η καλυτερη...αλλος ενας ρολος??Μπαχαλο...
Αλλωστε αυτη ειναι η πρωτη φορα (δευτερη, αλλα κ η πρωτη μαζι του ηταν) που εμπλεκομαι σε μια \"σχεση\"....με τα βασικα που υποδηλωνει ο ορος...δεν ξερω πως πανε τα πραγματα...ποτε λες το ενα κ ποτε το αλλο...ποτε θεωρειται πως προχωρας γρηγορα κ ποτε οχι...τι πρεπει να συμβαινει τελοσπαντων για να πανε καλα τα πραγματα...
που δεν το βλεπω να γινεται στην προκειμενη....
Βρε κοπελα μου, εισαι σιγουρη οτι τον αγαπας αυτον τον ανθρωπο? Εισαι πολυ μικρη ακομα. Μην σε πιανουν οι ανασφαλειες οτι θα μεινεις μονη σου και γι αυτο θελεις να εισαι μαζι του. Χαλαρωσε, μεινε λιγο μονη σου. Ξεκαθαρισε πραγματα στο μυαλο σου και ολα αυτα που θελεις θα ερθουν στη ζωη σου. Μην κολλας σε καταστασεις μονο και μονο για να εισαι με καποιον. Εκανε καποια \"λαθη\", που για μενα δεν θεωρουνται λαθη. Ετσι σου βγηκε ετσι εκανες. Και μην μετανιωνεις ποτε για κατι που εκανες, να μετανιωνεις για κατι που δεν εκανες.
Αν νιωθεις πως τον αγαπας, παλεψε το. Αλλά να εισαι σιγουρη. Θα ειναι μεγαλο λαθος να μεινεις εκει αν δεν σημβαινει αυτο. Ακου και μια ομοιοπαθουσα!
Πως ξερεις σιγουρα οτι αγαπας καποιον ανθρωπο?
Δηλαδη τι ειναι αυτο το πραγμα? Τι σημαινει αγαπη?? Που φαινεται οτι υπαρχει??
Κομμάτι της αγάπης που φαίνεται είναι το να αισθάνεσαι άνετα με τον άλλον. Το να μην φοβάσαι να του δείξεις τον πραγματικό σου ευατό. Το να μην χρειάζεται συνέχεια να αισθάνεσαι πως πρέπει να πληρώνεις για σφάλματα του παρελθόντος. Το να μην σε κάνει να νιώθεις ενοχική για ότι έχει γίνει και έχει τελειώσει. Να νιώθεις αισιοδοξία και χαρά για όσα είναι να γίνουν και όχι φόβο και ανασφάλεια. Να σου επιτρέπει να κρατάς κάποια κομμάτια του εαυτού σου για τον εαυτό σου και να μην νιώθει ανασφάλεια με αυτό. Να μην προσπαθεί να σε ελέγχει βάζοντάς σε στην διαδικασία της αναρώτησης για το καταπόσο είσαι σωστός ή όχι άνθρωπος. Αγάπη είναι να σε αποδέχεται όπως είσαι κι αν δεν μπορεί να μην σου επιβάλει αυτό που εκείνος θεωρεί σωστό αλλά να σε αφήνει να πάρεις τον δρόμο σου για το παρακάτω...
Το να μην μπορεις να φανταστεις τον εαυτο σου χωρις αυτον. Και οχι επειδη τον εχεις αναγκη για να μην μεινεις μονη σου αλλά επειδη εχεις αναγκη την παρουσια του για να εισαι ευτυχισμενη. Να θελεις να τον βλεπεις συνεχεια. Να θελεις να κανεις πραγματα μαζι του και οχι με καποια φιλη σου ας πουμε. Εγω προσπαθουσα να βρω λυσεις πχ. να παω διακοπες με φιλη μου γιατι περνουσα καλυτερα μαζι της. Ε, αυτο δεν ειναι αγαπη με τιποτα
Α, αυτο δεν το αναφερει....οχι γιατι θελει να αποκρυψει το τι εχει πραγματικα συμβει αλλα γιατι προσπαθει να αποφυγει την κατασταση που θα δημιουργησω εγω μετα....λεειQuote:
Originally posted by Aphelia
1) Το να νιώθει κάποιος την ανάγκη να μιλάει με την πρώην του δε το θεωρώ κακό. Κι εγώ νιώθω την ανάγκη να μιλάω με τους ανθρώπους που ήταν σημαντικοί στη ζωή μου, να ξέρω τι κάνουν. Βέβαια αυτό γίνεται αραιά και που γιατί όσο να\'ναι δε μου έρχεται η διάθεση και μένα τόσο συχνά και δε θα ήθελα να στενοχωρήσω το αγόρι μου στον οποίο αναφέρω κάθε φορά που μίλησα μαζί τους. Το ίδιο κάνει και αυτός με τις πρώην του.
Τον καταλαβαίνω (και φαντάζομαι κι εσύ). Αν ο άλλος είναι κάθε φορά επικριτικός και αρνητικός σε κάτι που κάνεις τότε θα προτιμούσες να μη του το λες.Quote:
Originally posted by neve
Α, αυτο δεν το αναφερει....οχι γιατι θελει να αποκρυψει το τι εχει πραγματικα συμβει αλλα γιατι προσπαθει να αποφυγει την κατασταση που θα δημιουργησω εγω μετα....λεειQuote:
Originally posted by Aphelia
1) Το να νιώθει κάποιος την ανάγκη να μιλάει με την πρώην του δε το θεωρώ κακό. Κι εγώ νιώθω την ανάγκη να μιλάω με τους ανθρώπους που ήταν σημαντικοί στη ζωή μου, να ξέρω τι κάνουν. Βέβαια αυτό γίνεται αραιά και που γιατί όσο να\'ναι δε μου έρχεται η διάθεση και μένα τόσο συχνά και δε θα ήθελα να στενοχωρήσω το αγόρι μου στον οποίο αναφέρω κάθε φορά που μίλησα μαζί τους. Το ίδιο κάνει και αυτός με τις πρώην του.
Είναι όμως άσχημο για τη σχέση. Με το μη μοιράζεται κάτι που το θεωρεί σημαντικό σημαίνει ότι κρατάει πράγματα για τον εαυτό του και άρα μια απόσταση από σένα. Επίσης κρατάει μια αμυντική στάση η οποία δε βοηθάει την επικοινωνία μεταξύ σας. Υπάρχει και κάτι άλλο. Όσο προσπαθεί να προστατέψει αυτή του τη συνήθεια (που μοιάζει κάπως απαγορευμένη) τόσο περισσότερη σημασία της δίνει.
Εγώ πιστεύω ότι το ακριβώς αντίθετο βγαίνει σε καλό. Θα στο πω από τη δική μου πλευρά αλλά μου το έχουν εφαρμόσει κιόλας. Προσπαθώ να κάνω τον άλλο να νοιώσει άνετα να μου λέει τέτοια γεγονότα. Του δείχνω ότι του έχω εμπιστοσύνη. Κοίτα να δεις τι συμβαίνει. Από τη στιγμή που θα δείχνω εμπιστοσύνη στον άλλο δεν μπορεί να βρει κάτι για να με κατηγορήσει μέσα του. Οπότε αρχίζει αυτός και νιώθει άσχημα αν συμβεί κάτι που θα δυσκολευτεί να μου πει. Οπότε αρχίζει να έχει μια επαφή τέτοια με το άλλο άτομο για την οποία μπορεί να μου μιλήσει (αρχίζει δηλαδή και το διορθώνει μόνος του).
Πρόσεξε όμως. Δε λέω ποτέ ότι δεν έχω πρόβλημα και δεν το παίζω τελείως άνετη. Του λέω ότι θέλω να τα ξέρω, ότι θεωρώ σωστό να μιλάει με την πρώην του και εντάξει μπορεί να νιώθω κάπως περίεργα για αυτό αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να έχω το δικαίωμα να του κόψω την επικοινωνία. Που και που μπορεί να με ρωτήσει πως νιώθω ή να του πω από μόνη μου αλλά χωρίς καμία φωνή ή κατηγόρια, απλά μπορεί να το αναφέρω χωρίς να δώσω συνέχεια. Έτσι δεν τον αφήνω να συνηθίσει και τελείως στην ιδέα και να νιώσει εντελώς άνετα με την κατάσταση.
Όσο προχωράει η σχέση αυτά τα θέματα διορθώνονται από μόνα τους. Γιατί πια έχω τόσο σημασία για αυτόν στη ζωή του που δεν έχει πια τόσο ανάγκη να μιλήσει με κάποια πρώην του. Φυσικά να μιλήσει μια στο τόσο είναι απολύτως θεμιτό για μένα και δε νιώθω ότι κινδυνεύω. Να μη γίνεται όμως σε στυλ που να φαίνεται ότι ο άλλος παίζει τόσο σημαντικό ρόλο για αυτόν.
Δε ξέρω αν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν την ίδια επίγνωση της αγάπης. Π.χ. εγώ μέχρι τα 18 μου αναρωτιόμουν τι είναι αγάπη, έλεγα στους γονείς μου ότι δε ξέρω αν τους αγαπώ, δε μπορώ να το καταλάβω.Quote:
Originally posted by neve
Πως ξερεις σιγουρα οτι αγαπας καποιον ανθρωπο?
Δηλαδη τι ειναι αυτο το πραγμα? Τι σημαινει αγαπη?? Που φαινεται οτι υπαρχει??
Όταν όμως έκανα τη μεγάλη σχέση στα 18 το κατάλαβα μετά από λίγο καιρό. Ήθελα να είναι ευτυχισμένος, αν καταλάβαινα ότι με κάτι έχει στενοχωρηθεί εγώ πέθαινα μέσα μου. Όταν έβαζα φαγητό προτιμούσα να φάει αυτός και να το ευχαριστηθεί παρά εγώ. Αν ας πούμε πείναγα και υπήρχε ένα σάντουιτς στο σπίτι θα του το έδινα αυτουνού (ε, μπορεί αυτό να φαίνεται σημαντικό για άλλους, αλλά για μένα που μου αρέσει τόσο το φαγητό έχει σημασία). Άρχισα να αγαπάω όλο τον κόσμο, ένιωθα αγάπη ακόμα και για τους άγνωστους ανθρώπους, ήθελα όλοι να είναι ευτυχισμένοι, να τους αγκαλιάζω, έγινα πιο ήρεμη, δε τσακωνόμουνα.
Ενώ εκδηλώνω τάσεις αυτοκαταστροφής στις σχέσεις μου και με το παραμικρό που μου κάνανε προτιμούσα να διαλύσω τη σχέση, συνειδητοποίησα την πρώτη φορά που σηκώθηκα κι έφυγα για κάτι που με τσάντισε ότι δεν άντεχα να το κρατήσω μανιάτικο. Γύρισα πίσω μόνη μου για να του πω ότι δε θέλω να φύγουμε μαλωμένοι. Συνήθως δε γίνεται έτσι. Φεύγω αποφασισμένη.
Φυσικά αυτά ισχύουν για μένα, άλλοι θα έχουν άλλα σημάδια για να το καταλάβουν.
Νομίζω όμως ότι είναι καθολικό το συναίσθημα που νιώθεις όταν σκέφτεσαι τον άλλο, αυτή η γλύκα, η χαρά, να νιώθεις ευγνώμων που είναι αυτός στη ζωή σου.
Κάπως έτσι νιώθω για την τωρινή μου σχέση επίσης.
Θέλω να σου γράψω διάφορα για το θέμα του αυτοπροσδιορισμού αλλά θα περιμένεις λίγο να συμμαζέψω όλες τις σκέψεις μέσα μου πριν σου απαντήσω.
Α και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια αν και εγώ δε νιώθω καθόλου ότι στην προκειμένη περίπτωση επέδειξα συγκροτημένη σκέψη. Είναι πολλά που σκέφτομαι και δε βρίσκω τον κατάλληλο τρόπο για να τα πω.
Θα περιμενω υπομονετικα... :)
Συγγνώμη neve σου χρωστάω μια απάντηση, δεν το έχω ξεχάσει απλά είναι κάποια άλλα πράγματα που απασχολούν το μυαλό μου αυτό τον καιρό.
Θα προσπαθήσω να αναφέρω κάποιες από τις σκέψεις που μου έχουν γεννηθεί περί αυτοπροσδιορισμού.
1) Οι περισσότεροι άνθρωποι περνάνε κρίση αυτοπροσδιορισμού εκεί περίπου στην εφηβεία και μετεφηβεία. Αλλά είναι κάτι που μπορεί να συνεχιστεί και στις υπόλοιπες ηλικίες ως μέρος της αυτοπραγμάτωσης.
2) Ξεκινάει από ανάγκες που νιώθει ο άνθρωπος οι οποίες μπορεί και να αλληλοκαλύπτονται μεταξύ τους. Η μία είναι η ανάγκη να συλλάβουμε το νόημα της ύπαρξής μας (ο αυτοπροσδιορισμός είναι δευτερεύουσα λειτουργία αυτής της ανάγκης), η δεύτερη να προσδιορίσουμε τον εαυτό μας μέσα στο περιβάλλον, στο χώρο μας, και σε σχέση με τους άλλους, η τρίτη να καταλάβουμε σε ποια ομάδα ανθρώπων ανήκουμε, η τέταρτη έχει να κάνει με την ανάγκη μας για συνέπεια στη συμπεριφορά μας.
3) Αυτή την ανάγκη για προσδιορισμό τη βγάζουμε και προς τους άλλους. Προσπαθούμε δηλαδή να βάλουμε σε ένα κουτάκι αυτούς που γνωρίζουμε για να ξέρουμε πως θα τους συμπεριφερθούμε. Τους προσδίδουμε λίγες βασικές ιδιότητες και δεν εξετάζουμε παραπέρα γιατί αυτό θα δυσχέραινε τις καθημερινές μας επαφές.
4) Το πρόβλημα είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει πολυσχιδή προσωπικότητα και δε μπαίνει εύκολα σε καλούπια. Πόσες φορές έχετε εκπλαγεί από τη συμπεριφορά κάποιου που δεν το περιμένατε; Κάποιος π.χ. που ενώ τον θεωρείτε κακό και μικρόψυχο τον βλέπετε να φέρεται με τρυφερότητα σε ένα ζώο ή κάποιον με τον οποίο περάσατε τα πάνδεινα με τη ζήλεια του και στην επόμενη σχέση του είναι τελείως διαφορετικός κλπ. Οι ίδιοι οι άνθρωποι μπορεί να φερθούν διαφορετικά σε μία περίπτωση και διαφορετικά σε μία άλλη και ούτε οι ίδιοι να μη καταλαβαίνουν γιατί άλλαξαν ή αν άλλαξαν ή αν ήταν από την αρχή στοιχείο της προσωπικότητάς τους.
5) Ωραία λοιπόν είναι η κατηγοριοποίηση γιατί μας προσφέρει κάποια ευκολία στη ζωή μας, καλός ο αυτοπροσδιορισμός για να έχουμε κάποιες σταθερές αλλά για να μη χάνεται ο κόσμος μας όταν παρατηρούμε κάτι διαφορετικό πρέπει να αφήνουμε χώρο στον εαυτό μας για αυτό, μια πισινή, να το αναμένουμε ακόμα κι αν δεν έρθει. Οι συνειδητοποίηση και οι προσαρμογές στις αλλαγές είναι επώδυνες στους περισσότερους γιατί θέλουν να νιώθουν ασφάλεια στη ζωή τους. Γι\' αυτό δε χρειάζεται να είμαστε τόσο αυστηροί στα όρια, ούτε να περιορίζουμε την αντίληψή μας μόνο σε βασικές κατηγορίες.
6) Neve μου φαίνεται πολύ φυσιολογική η όλη σύγχηση που είχες και η προσπάθειές σου να καταλάβεις ποια είσαι μέσα από δοκιμές. Άσε που είναι παρηγορητικό να μπορούμε να υιοθετούμε κάτι έτοιμο.
7) Όσον αφορά την αυτοεκτίμηση. Μερικοί έχουμε την τάση να διαστρεβλώνουμε τη εικόνα που έχουμε για τους άλλους, να την μεγαλοποιούμε. Είναι σα να βλέπουμε μια ταινία και η πρωταγωνίστρια να μας φαίνεται τόσο υπέροχη, τόσο χαριτωμένη, τόσο γεμάτη νόημα και να μη συνειδητοποιούμε ότι αν ένας σκηνοθέτης έβαζε εμάς στο κέντρο μιας ταινίας θα φαινόμασταν εμείς στους άλλους τόσο υπέροχοι.