Η αδερφή μου έχει κατάθλιψη.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Δε σε πιανω, τι εννοεις καθημερινα τηλεφωνηματα?

---

Συγγνώμη, δεν ήμουν ξεκάθαρη. Εννοώ πως κάθε μέρα μιλάμε άπειρες ώρες στο τηλέφωνο και αναλύουμε τι συνέβη πριν από 2 ή 5 ή 12 χρόνια, τι σήμαινε τότε, τι σημαίνει τώρα και πως όλα λειτουργουν αθροιστικά και η νοοτροπία μας (της υπόλοιπης οικογένειας) την έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση. Επίσης, συζητάμε για το αν τη στηρίζουμε ή όχι, θεωρεί πως δεν την καταλαβαίνουμε και δεν τη στηρίζυμε καθόλου, κάνουμε αναδρομές σχοινοτενείς στο παρελθόν και αναλύουμε κι ερμηνεύουμε κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα μας. Αυτό εννοώ, το οποίο σιγά σιγά σου κλέβει την ενεργητικότητα και την ικανότητα αντίδρασης και λογικής σκέψης. Κι ήταν ακόμα ένα τέτοιο τηλεφώνημα που με οδήγησε εδώ, μπας και βγάλω καμιά άκρη. Σ' ευχαριστώ!

Φαδερ υπαρχει?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Φαδερ υπαρχει?

---

ναι, υπάρχει, αν και δεν ξέρω για πόσο ακόμα, καθώς είναι άνω των 70 κι έχει περάσει των παθών του τον τάραχο. Κι ήταν πάντα όχι πολύ κοντά, παλιομοδίτικος μπαμπάς, αλλά ιδεολόγος και αγωνιστής και ντόμπρος άνθρωπος κι όταν μεγαλώσαμε λίγο, συζητούσαμε μια χαρά. Υπάρχει κι άλλη μία αδερφή, μεγαλύτερη κι από τις 2 μας. Εγώ είμαι η μικρότερη.

Μαλιστα. Εσυ τι της λες στο τηλεφωνο? Τι απαντας στις αιτιασεις? Και τι αλλο σου λεει?

Προσπαθώ να μιλήσω λογικά και με συνοχή και να της δείξω πως κάνω ότι μπορώ για να τη βοηθήσω και στην καθημερινότητα και γενικά. Όταν αρχίζει τις κατηγορίες, δεν τις αντικρούω, αν και μερικές φορές είναι τόσο κατάφωρα άδικες που δεν αντέχω, αλλά γενικώς ζητώ συγγνώμη αν την πλήγωσα, δεν το έκανα ηθελημένα, της λέω. Πολύ συχνά, το θέμα είναι τα χρήματα, τα οποία δεν είναι ποτέ αρκετά, και συχνά αυτό είναι έναυσμα για άλλη μια σάγκα παραπόνων. Σήμερα είπε στη μαμά μου πως αυτοτραυματίζεται. Εγώ σοκαρίστηκα και τη ρώτησα τι λέει γι' αυτό η ψυχολόγος, αλλά απαντούσε με υπεκφυγές. Πολλές φορές, παραθετει επιχειρήματα για να αποδείξει πως δεν τη νοιαζόμαστε κι εγώ μπαίνω στο τριπάκι να τα αντικρούσω, αλλά καταλαβαίνω πως είναι παγίδα.

Με τον τυπο τοτε το μαθητευομενο μαγο, ειχε σχεση?

Σεξουαλική όχι, δεν ξέρω κιόλας, αλλά πιστεύω πως όχι. Γενικά, δεν ξέρω αν είχε ποτέ σεξουαλική σχέση γενικώς. Αυτό το θέμα με την υπόφυση έχει παρενέργειες στη λίμπιντο. Πάντως, ήταν όλη τη μέρα μαζί. Αυτός είχε σχέση με το σιχαμένο (ομοφυλοφιλική) όπου ο σιχαμένος τον εκμεταλλευότανε δεόντως. Αρρωστημένη φάση.

Quote:

---

Originally Posted by Kat Bak

Καλέ, αδερφή είμαι και το κάνω γιατί αδερφή μου είναι, πως θα την παρατήσω; Καμιά φορά, φτάνω στα όρια και λέω, θα την αφήσω, αλλά αυτό δε γίνεται. Ελπίζω μόνο κάποτε να συνέλθει και δε με νοιάζει πραγματικά να καταλάβει αν είναι άδικο ή όχι. Έτσι κι αλλιώς, το βλέπω σα σύμπτωμα μιας αρρώστιας, δεν είναι έτσι στ' αλήθεια. Πιστεύω αν έπαιρνε χάπια, θα ανέβαινε λίγο και θα έβγαινε από τη λούμπα. Αν τα αρχίσεις είναι εθιστικά; Είναι δύσκολο μετά να τα παρατήσεις; Και, βοηθάνε; Στην καθημερινότητα κι αυτά;

---

Συγνώμη τότε, αλλά και πάλι μπράβο σου. Λοιπόν προσωπικά μιλάω πάντα...ειχα πάρει παλιά χάπια (effexor) για ενα 6μηνο και τα διέκοψα σύμφωνα με το γιατρό μου θα έλεγα απότομα αλλα δεν υποτροπίασα. Ξανακύλισα μετα 5 χρόνια αμέσως σε οξεία φάση κατάθλιψης. Κι έπειτα τα πήρα για 9 μήνες..όμως λάθος δικό μου ήταν διπλη δόση αυτή τη φορά και μου λέει οκ σταματάμε την αγωγή, το πολυ σε μηνα μη σου πω καλύτερα απο τη πρωτη εβδομάδα ενοιωσα ότι κάτι συμβαίνει...ξανακύλισα..δλδ και πέρσυ και φέτος. Αυτους τους 9 μήνες ήμουν καλά δλδ μόνο. Πρέπει να τα σταματάμε σταδιακά. Κι οσες περισσοτερες φορές παθαίνουμε καταθλίψεις έχω την εντύπωση ότι ναι...τα χρειαζόμαστε εφ ορου ζωης διότι μας λείπει αυτή η σεροτονίνη. Για πρώτη φορά δε θα εθιστεί η αδερφή σου και παράλληλα με ψυχοθεραπεία θα δυναμώσει και δε θα ξαναπάθει τίποτε. Εγώ ψυχοθεραπεία άρχισα φετος πολυ αργα δλδ
Τα αντικαταθλιπτικά ναι βοηθάνε πάρα πολυ σε περιπτώσεις όπως η δική μου, διαφορετικά δε θα μπορούσα να λειτουργήσω.

Καταλαβα...με τη μαμα τη σχεση εχει? Μιλανε στο τηλεφωνο?

Μακάρι να συμφωνήσει να πάρει. κι εγώ πιστεύω για λίγο θα τα χρειαστεί και με την ψυχοθεραπεία θα είναι καλύτερα. Ευχαριστώ, elli κι ελπίζω να πας καλύτερα.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Καταλαβα...με τη μαμα τη σχεση εχει? Μιλανε στο τηλεφωνο?

---

Αν μιλάνε, λέει... Η μαμά τα ακούει όλα. Τα 'χει παίξει ελαφρώς, νομίζω κάποια μέρα θα σκάσει στ' αλήθεια.

κεράσι, ευχαριστώ πάντως! πάω για ύπνο.

Ξερεις τι διακρινω? Οτι εσυ εισαι στην χειροτερη θεση απο ολους. Εχεις πεσει με τα μουτρα στην αδελφη σου και πας να βγεις και πανω απο τον ψυχολογο. Θεωρεις οτι πρεπει να παρει χαπια. Απο που κιως που? Και για μια στιγμη...? Την ρωτησες αν θελει να τα παρει? Και αν την ρωτησες και ειπε οχι γιατι δεν σεβεσε την αποφαση της? Οσο και λαθος να ειναι στα ματια σου, πρεπει να το σεβαστεις.

Επισης. Σε καμια μα καμια των περιπτωσεων δεν ακουμε την κριτικη ενως ανθρωπου σαν την αδελφη σου. Και ακομη και αν ειμαστε αναγκασμενοι να την ακουμε(ποιος σε αναγκασε ειπαμε...? χμμμμ κανενας ε..?) γιατι να πρεπει να απαντησουμε σε αυτη την κριτικη? Δεν πρεπει να πεφτεις στην παγιδα να υπερασπηστεις τον εαυτο σου σε εκεινη με λογια. ΟΧΙ. Ουτε να περιμενεις να δικαιωθεις. Απο τι να δικαιωθεις? Στα αληθεια περιμενεις οταν με το καλο γινει καλα να γυρισει να σου πει ειχες δικιο? Στα αληθεια νομιζεις οτι θα θηματε τι σου λεει? Για εμενα αν θες να την βοηθησεις χρησιμοποιησε οτι σου ειπα πιο πριν. Εν αναγκη γραψε την προταση σε ενα χαρτι και οταν ξαναμιλισετε στο τηλεφωνο και πρωτα ο θεος βαλει τελεια διαβασε της την προταση. Μην πεις τιποτε αλλο. Και αν δεν καταλαβει και τα παρει κρανιο ξαναρωτα,αργα σταθερη φωνη, με οτι ψυχραιμια σου εχει μεινει πλεον: ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕIΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΡΟΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ?????

PS Καλο θα ηταν να κανεις που και που και στον εαυτο σου την ιδια ερωτηση.Ζησε την ζωη σου,ισως με τις πραξεις σου να φροντιζεις τον εαυτο σου παρει παραδειγμα.

Quote:

---

Originally Posted by Kat Bak

Καλησπέρα. Η αδερφή μου είναι 36 χρονών και τα τελευταία 3 χρόνια περνάει μια πολύ άσχημη φάση της ζωής της. Βλέπει μια ψυχολόγο, νομίζω πως την έχει βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, αλλά τον τελυταίο καιρό νιώθω πως απλά αναμασάει το παρελθόν και δεν προχωράει. Αρνείται να πάρει χάπια. Κι έχω την εντύπωση πως η ψυχολόγος, όχι την κοροϊδεύει, ίσως την εκμεταλλεύεται ελαφρώς, διότι 3 χρόνια τώρα δίνει 50 ευρώ την εβδομάδα και πάλι, κάθε φορά που γυρνάει απο εκεί είναι τόσο επιθετική και εκτοξεύει ασύλληπτες κατηγορίες ενάντια σε όλους μας και κυρίως στη μαμά μου. Μιλάει συνέχεια για το παρελθόν και τη νοοτροπία μας που την έχουν καταστρέψει, πως δεν την προσέχουμε, δεν τη νοιαζόμαστε και δεν την καταλαβαίνουμε καθόλου. Ζει μόνη της, αλλά εγώ ζω πολύ κοντά και βλεπόμαστε συχνά. Είναι τόσες οι ώρες στο τηλέφωνο, τόσες οι αιτιάσεις και οι ιστορικές αναδρομές, τόσες οι συζητήσεις και οι αναλύσεις, που νιώθω γριά. Και δεν ξέρω και πως να τη βοηθήσω. Σκέφτηκα πως αν έβρισκα κάποιον που να έχει αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο, ίσως να τη βοηθούσα. Συγγνώμη για το κείμενο-σεντόνι.

---

Καλημέρα! Αυτό που περιγράφεις, μοιάζει αρκετά με αυτό που γίνεται συχνά στα πλαίσια μιας θεραπείας. Δηλαδή, ακούγεται σαν η αδελφή σου να είναι σε διαδικασία που έχει νιώσει άνετα να δει το παρελθόν και να κάνει συνδέσεις. Αυτό είναι απαραίτητο για να νιώσει ο καθένας καλύτερα. Σε αυτή τη φάση, είναι ανθρώπινο να κατηγορούμε την οικογένεια πολύ ανοιχτά. Αυτό είναι συχνό για πολλούς ανθρώπους σε θεραπεία. Έτσι λοιπόν, ενώ σου φαίνεται ότι αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια, η εικόνα που περιγράφεις, μάλλον δηλώνει ότι η αδελφή σου προχωρά στη θεραπευτική διαδικασία. Ο καθένας έχει το χρόνο του και 3 χρόνια δεν είναι πολλά για αρκετές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις.

Από την άλλη, καταλαβαίνω τη δική σου κούραση και ανάγκη να δεις την αδελφή σου καλά, αλλά και να μη φθαρεί η σχέση σας με όλες αυτές τις συζητήσεις και αναλύσεις.
Αν νιώθεις ότι σε καταπιέζει αυτό, νομίζω μπορείς να σεβαστείς το χρόνο της και ταυτόχρονα να προσπαθήσεις κι εσύ να πάρεις μια απόσταση. Έχοντας δηλαδή μια στάση κατανόησης μεν για αυτό που περνά, αλλά βάζοντας κι εσύ τα δικά σου όρια, π.χ. αν δεν θέλεις να συζητήσεις κάτι, μπορείς να της πεις ότι δε θέλεις εκείνη τη στιγμή.