-
Αυτό που θα έκανα εγώ θα ήταν να την ακούσω και αφού μου έβγαζε όλες τις φοβίες της να την διαβεβαιώσω πως δεν θα είναι αυτό που φοβάται, πως έπραξε πολύ σωστά που επικοινώνησε με τον γιατρό της και έκανε κάτι για αυτό που την απασχολεί και πως ότι χρειαστεί θα είμαι κοντά της.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν και πολλά που να μπορείς να κάνεις, σκέψου πως την έχει πιάσει πανικός και θέλει να βγάλει όλο αυτό το άγχος από μέσα της.
Μου έτυχε και μένα τις προάλλες με συγγενικό πρόσωπο, παρόμοια περίπτωση, η οποία κοπέλα είχε πεισθεί ότι είχε κονδυλώματα και πιθανώς καρκίνο της μήτρας (!) Τελικά ο γιατρός της είπε πως δεν ήταν κάτι περισσότερο από ανωμαλία του κύκλου της και να πάψει να ανυσηχεί.
Τα άτομα που είναι από φύσης τους νευρωτικά και απαισιόδοξα ή που πάσχουν από κατάθλιψη έχουν την τάση να αντιδρούν έτσι. Υπομονή θέλει, ένα συμπαθητικό αυτί και έναν ώμο να ακουμπήσουν και αυτά.
-
Πιστευω οτι πασχει απο καταθλιψη και δεν κανει τιποτα γι αυτο. Παλαιοτερα, μου ειχε πει πως δεν εχει διαθεση για τιποτα. Πως ολα της φαινονται ανουσια και χωρις σκοπο. Πως δεν την χαροποιει τιποτα και πως ολα τα κανει μηχανικα.
-
Δειξε της με τον τροπο σου πως ολα αυτα θα πρεπει να σταματησουν γιατι και να μην εχει κατι ολο αυτο το αγχος θα δημιουργησει.Να εχεις πιστη και υπομονη ωσπου να της πει ο γιατρος.Οσο για την καταθλιψη δεν παρακολουθει καποιον ειδικο;
-
Είναι όντως πολύ σημαντικό να την προτρέψεις όσο μπορείς να στραφεί σε κάποιο ειδικό και να ασχοληθεί με τον εαυτό της και όχι μόνο με τις ανάγκες τον άλλων. Τόνισέ της το αυτό χρησιμοποιώντας παραδείγματα δικά σου είτε προσωπικά είτε φίλων σου, χρησιμοποίησε ακόμα και την δική μου περίπτωση αν θες, προς Θεού όμως μην της πεις στα ίσια πως χρειάζεται να το κάνει γιατί τότε ενδεχομένως θα την κάνεις να αισθανθεί άβολα και να μπει σε διαδικασία άμυνας και άρνησης, πράγμα καθόλου θεμιτό. Το πρόβλημά της είναι όντως η κατάθλιψη που την έχει κυριέψει, η ίδια όμως δεν θέλει να το παραδεχτεί, το φοβάται και δυστυχώς μόνο εκείνη μπορεί να κινητοποιηθεί και να κάνει κάτι, κανείς άλλος.
-
Διστυχως οχι. Δεν νομιζω να εχει καταλαβει την σοβαροτητα του προβληματος της. Δεν ειμαι ειδικος βεβαια αλλά απο τα λεγομενα της πιστευω οτι εχει καποιας μορφης καταθλιψη. Ο πρωην αντρας της της κανει ψυχολογικο πολεμο και επιδεινωνει την κατασταση της.Ισως και αυτο με την περιοδο της να ειναι και ψυχολογικο γιατι συνεβει ακριβως μετα απο εναν καβγα μαζι του που της ειπε οτι θα την κανει να φτυσει το γαλα της μανας της.
-
Το γάλα της μάνας της ε? Ωραίος τρόπος επίλυσης διαφορών. Τι του έκανε άραγε που να δικαιολογεί τέτοια αντίδραση και μάλιστα προς την μάνα των παιδιών του?
-
ελα και πες μου ρε τασ. ειναι δυνατον? δεν βλεπει οτι ετσι κανει κακο στα παιδια του? αλλά κι αυτη τι του φταιει? δεν φτανει που τα μεγαλωνει ολομοναχη με τα 300 ψωρο ευρω που της δινει καθε μηνα.
Της το ειπε επειδη του ειπε πως οταν παιρνει αυτος τα παιδια να της τα δινει πισω με τα ιδια ρουχα που του τα εδωσε για να μην μπερδευεται και νομιζει οτι τα εχασε (τα ρουχα). Του ειπε αυτη τη δικαιολογια για να μην του πει στα ισια πως τα ρουχα που αυτος βαζει στα παιδια ειναι χαλια. μου ειπε πως τους φορουσε καποια ξεχειλωμενα και βρωμερα ρουχα και δεν της αρεσει να βλεπει τα παιδια της ντυμενα τρισαθλια. Αυτη ομως του το ειπε μα καλο τροπο. \"Θα σε παρακαλουσα...\"
-
Α μάλιστα.. Τώρα αιτιολογείται η αντίδραση του εν λόγω... μαλάκα να τον πω, ηλίθιο να τον πω... πως να τον πω... Ωραίος πατέρας. Εύγε.
-
Αλήθεια, 300 ευρώ το παιδί δεν είναι η ταρίφα? Εκείνος πληρώνει δύο στην τιμή του ενός?
-
Ασε τα φερνει πολυ, μα παρα πολυ δυσκολα η καημενη. Οταν ειναι μαζι μου πληρωνω παντα εγω και για αυτη και για τα παιδια για να την βοηθησω. Παντα με τροπο βεβαια για να μην την προσβαλω. τωρα του κανει δικαστηριο για να αυξησει την διατροφη και γι\' αυτο μαλλον αυτος αντιδραει ετσι.
Ρε συ οντως εχει μεγαλο προβλημα. Ειμαι σιγουρη πως αν παει σε ψυχολογο θα της βρει χιλια δυο μεσα της. Αλλα πως να της το πω χωρις να το παρει στραβα? ειναι λεπτο το θεμα. Αυτα τα παιδια λυπαμαι παρα πολυ. Τι θα καταλαβει ο παλιο μαλακας αν τρελλανει την μαμα τους? γιατι αυτο προσπαθει να κανει.
-
για πες μου, πως πηγε το ΣΚ? σινεμα πηγατε τελικα μαζι?
-
Οπως σου είπα παραπάνω ο μόνος τρόπος να της το πεις είναι χωρίς να την πιέσεις λέγοντάς της ότι αυτή είναι η λύση στα προβλήματά της αλλά φέρνοντάς της παραδείγματα τρίτων.
Π.χ. Θυμάσαι τις προάλλες την κοπέλα που είχε έρθει σπίτι μου και σας είχα γνωρίσει που ήταν και έγκυος? Είχε και κείνη παρόμοια προβλήματα με τον πρώην της και κάποια στιγμή της είχε έρθει να τα παρατήσει όλα και να κλειστεί στον εαυτό της. Ξέρεις τι έκανε? Βρήκε κάποιο ψυχολόγο και ξεκίνησε συνεδρίες μιά φορά την εβδομάδα. Από ότι μου λέει αισθάνεται άλλος άνθρωπος, πηγαίνει εδώ και έξι μήνες και νιώθει πολύ καλά, άσε που διαχειρίζεται πολύ καλύτερα την προσωπική της ζωή. Εσύ που την είδες τις προάλλες θα έλεγες πως είχε και εκείνη τέτοια θέματα να την απασχολούν?
Να είσαι βέβαιη πως ενώ εκείνη την ώρα ίσως δεν σου πει και πολλά ή απλώς θα κάνετε συζήτηση πάνω στην δική μου περίπτωση, όταν πάει σπίτι και μείνει μόνη και ξανασκεφτεί αυτά που κουβεντιάζατε θα το επεξεργαστεί και θα αρχίσει να το δουλεύει μέσα της. Από κει και πέρα είναι θέμα χρόνου...
-
Λοιπόν... όχι σινεμά δεν πήγαμε τελικά.
Το Σ/Κ πέρασε ως εξής...
Σαββάτο, εκείνος έφυγε από τα ξημερώματα για Διακοφτό να καθαρίσει το οικόπεδο που πουλάει, η μικρή ήταν με τον μπαμπά της μέχρι αργά το απόγευμα, εγώ από τις 9 το πρωί που σηκώθηκα λόγω ζέστης μόνο που δεν έπεσα σε κώμα και την έβγαλα όλη μέρα στον καναπέ. Το απόγευμα ενώ ήταν να έχουμε μαζί μας και τον μικρό μάθαμε πως τον είχε πάει άρων άρων δύο μέρες πριν στην κατασκήνωση του Δήμου Αθηναίων η μάνα του και όπως καταλαβαίνεις μας έριξε πολύ ψυχολογικά το γεγονός... προσωπικά όταν το έμαθα τα έμπηξα.
Κυριακή, σηκωθήκαμε κατά τις 10 και στις 12 πήγαμε στην βάφτιση οι τρεις μας, μετά πήγαμε Κερατέα για φαγητό και αφού ψηθήκαμε καλά καλά πήγαμε την μικρή στο σπίτι του μπαμπά της για να την πάει σε κάποια παράσταση χορού και εμείς φύγαμε κατευθείαν για τον Αγιο Αντρεα να δούμε τον μικρό στην κατασκήνωση. Αφού ολοκληρώθηκε και η διαδικασία ψησίματος με αυτό το τελευταίο γυρίσαμε σπίτι και κατά τις 9 το βράδυ ήρθε και η μικρή.
Γενικώς ήταν ήρεμα, το μόνο μελανό σημείο ήταν αυτή η βίαιη απομάκρυνση του μικρού χωρίς να έχει προηγηθεί ενημέρωση ή προειδοποίηση από την μητέρα του και ένα ψιλο-βρισίδι που έπεσε μεταξύ τους για το καταπόσο ήταν ή όχι επιτρεπτό να επισκεφτώ και εγώ τον μικρό στην κατασκήνωση. Κλασσικά εικονογραφημένα δηλαδή...
-
καλα μερικοι ανθρωποι ειναι τοσο μικροι που δεν τους αξιζει τιποτα. Τους αφηνεις στη μοιρα τους. Το κακο ομως ειναι πως παρασερνουν στη μοιρα τους και αθωα πλασματακια οπως ειναι τα παιδια. Πως θα ερθει η δικαιοσυνη και γι\' αυτα τα παιδια? σε τι εχουν φταιξει και επωμιζονται τις κακιες, παραξενιες και εγωισμους των \"γονιων\" τους? Ο Θεος να τους κανει γονεις...
-
Αυτο το ΣΚ που ερχεται θα παμε οι τρεις μας σε ενα ξενοδοχειο εξω απο Αθηνα λιγο μετα το Λαγονησι. Τι καλα να μπορουσατε να ερθετε κι εσεις...!
