Βαρέθηκα την κατάθλιψη!

Ευχαριστω για τα μηνυματα.

Ενώ όμως είχα λίγο ανέβει και προσπαθουσα να βάλω μια ταξη στη λυπημένη ζωη μου, την έχασα πάλι και φοβάμαι πολύ.

Είμαι στη φάση που προσπαθουσα να βρω μαι δουλεια και τωρα ειμαι παλι τοσο μουδιασμενη που φερομαι σα να θέλω το κακο μου.

Και αν δεν κανω τωρα κατι, κανεις δε θα με βοηθησει. Ειμαι εντελως μονη μου. Οποτε καταλαβαινετε.

Δε αντεχω αυτη την κυριολεκτικη μοναξια, ισως αυτη ευθυνεται για το κατρακυλισμα της διαθεσης μου. Πραγματικα τα εχω παρατησει ολα.

Δε μπορω να αντεξω ολα αυτα τα αρνητικα και μαυρα συναισθηματα, που αισθανομαι,νιωθω οτι θα εκραγω.

Το χειροτερο ειναι οτι δε βλεπω φως στον οριζοντα.

Help!

Δεν ειμαι καλα. Εχω ενα βαρος στο στομαχι, δε μπορω να κοιμηθω, εχω απιστευτο αγχος και δεν εχω σε κανεναν να το πω.

Αισθανομαι οτι εχω σοβαρο προβλημα υγειας και οτι θα πεθανω.

Θελω να ηρεμησω και δε ξερω πως. Πρεπει να διωξω αυτο το αγχος, δε μπορω να ζησω ετσι.

Λογω της καταθλιψης σταματησα να προσπαθω, τωρα νιωθω τυψεις, που δεν εκανα τιποτε και μου τελειωνουν τα χρηματα και απ\' αυτες τις τυψεις νομιζω ειμαι σε αυτη τη θεση.

Αυτο το βαρος ειναι αβασταχτο. Τι να κανω για να φυγει μακρια; Αισθανομαι οτι θα παθω κατι κακο.

Προσπάθησε να ελέγχεις την αναπνοή σου και κάνε απλά και πρακτικά πράγματα, αντι να βυθίζεσαι σε σκέψεις. Προσπάθησε να ελέξεις την στιγμή, την μονάδα του χρόνου. Ξεκίνα με αυτό και ένα θετικό αποτέλεσμα είναι πιο πιθανό να έρθει.

Προσπαθω Κλειω αλλα τωρα δε μπορω να τα καταφερω.

Τι θα κανω; Πως θα κοιμηθω σημερα, με ολες αυτες τις σκεψεις και το βαρος που αισθανομαι;

Δε το αντεχω. Το στομαχι μου με σφίγγει παρα πολυ και νιωθω ένα απιστευτο βαρος.

Αισθανομαι οτι θα συμβει κατι κακο και δε θα μπορω να το αντιμετωπίσω.

σε νιωθω το παθαινω και γω αφτο, παρε τηλεφωνο στο metropolitan εχουν κατι δωρεαν εξετασεις με ψυχιατρους
να σου δωσουν κατι για το αγχος, ρςτα αν κανουν ακομα δωρεαν εξετασεις η αν εχουν σταματισει αν ξαναρχισουν ρωτα
μια λυση αν δεν εχεις λεφτα ειναι αφτη
αλα θυμισου οτι αφτος που κανει τις σκεψεις ειναι ο εαυτος σου, ηρεμισε ομως δεν ειπαρχουν, εχεις ταλαιπωριθει απο κατι και πρεπει να ηρεμισεις, αντε τα λεμε

tha ithela poly na mou pei kapoios oti katafere na diwxei oles tis arnitikes skepseis kai oti mporei na xypniseis mia mera kai na skeftesai pws theleis na kaneis polla pragmata..synexws niwthw oti kati me stamataei apo to na xairomai tis stigmes kai erxontai fores pou skeftomai posa pragmata xanw kai pws pernaei o kairos..kai tote niwthw akoma xeirotera vlepontas na me prospernane oi meres kai egw na thelw na kleinomai ston eayto mou.Re gamwto poios to dialexe na eimai katathliptiko atomo?

να ρωτησω κατι ασχετο?λειτουργει η σελιδα με το chat?γιατι δεν μπορω να μπω

livelle, το chat δε λειτουργεί για κάποιο χρονικό διάστημα, απροδιόριστο..

πρέπει να πολεμήσουμε μόνοι μας αυτές τις αρνητικές σκέψεις.. δεν είναι εύκολο, αλλά πάντα πρέπει να προσπαθούμε, όσο χρόνο και αν κάνουμε..

εγώ αισθάνομαι καλύτερα, γιατί το πάλεψα και κάνω πράγματα για τον εαυτό μου. μπορεί να ξανανιώσω χαλια και πολλές φορές αισθάνομαι χάλια, αλλά έχω υποσχεθεί, ότι δε θα με αφήσω πάλι... δύσκολο είναι και νιώθω μόνη μου, αλλά παλεύω..

αν δε μπορούμε μόνοι μας, καλό είναι να ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου ειδικου.

apaisiodoxia γιατι δεν αλλαζεις ονομα;προσπαθησε να κανεις ομορφες σκεψεις για σενα και μην βαζεις στον εαυτο σου σε ενα κυκλο απο ασχημα συναισθηματα..να βλεπεις τον εαυτο σου και να χαμογελας;)Παντως για καποιο λογο δεν πιστευω στους ψυχολογους,αλλα στους ανθρωπους που μπορουν να ακουνε..Και νιωθω πολυ καλυτερα που μοιραζομαι τις σκεψεις μου με εσας:)

to oti ta blepei kaneis maura sti zwh,den simenei aparaithtws pws den ta exei brei me ton eauto tou ,apla isws ine ftiagmenos/h.. simasia exi na mi ftanei kaneis se akrees morfes katathlipshs pu gennoun problimata alla....

Η κατάθλιψη μπορεί να είναι και κληρονομική?

κατάθλιψη και τελειομανία σχετίζονται?

από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν πάντα σοβαρός άνθρωπος, δηλαδή λαμβάνω σοβαρά όλα όσα συμβαίνουν, τους ανθρώπους, τα λεγόμενά τους (άξια προσοχής, ή και βλακείες, ή και ανακρίβειες), αν και φύσει γελαστή πηγαία, χωρίς να υποκρίνομαι, απλά με μόνιμη διάθεση να βλέπω το ποτήρι μισοάδειο, χωρίς όρεξη για πρωτοβουλία, για κίνηση και λόγω συστολής μου εκ χαρακτήρος.

πάντως, έχω μια γενική απάθεια, ακόμη και αυτά που με εξιτάρουν , βλ. ψώνια, βαριέμαι κάποιες φορές. αλλά όταν λέμε απάθεια, κάθομαι στην τηλεόραση ή στον καναπέ και δε θέλω να κινηθώ,ούτε για τουαλέτα, βαριέμαι, αποφεύγω δε να κάνω οποιαδήποτε δουλειά του σπιτιού έχει να κάνει με καθήκον. αμελώ την καθημερινότητά μου στο σπίτι, παρεκτός και αν έχει επίδραση στη δουλειά μου, οπότε εκεί δεν επιτρέπω το χαρακτήρα μου ή την αμέλειά μου να με επηρεάσει. αποτέλεσμα θεωρώ μόνον τη δουλειά μου ως σημαντική, ή τουλάχιστον προέχει, νιώθω μονίμως κουρασμένη, και έτσι δεν ανταποκρίνομαι στο να είμαι η νοικοκυρά που θα ήθελα για τον εαυτό μου.

φαινομενικά πάντως είμαι αξιοπρεπής, φροντισμένη, καλοντυμένη, ευπρεπώς μακιγιαρισμένη, κοκκέτα σωστή. αυτό ίσως με κουράζει, αλλά δεν είναι κάτι που κάνω με βάρος, είναι η δική μου εμφάνιση και η ειόνα μου της αψεγάδιαστης προς τα έξω.

σε όλα αυτά προσθέτω ότι δεν είμαι φίλη της ιδέας περί γκρι ζώνης, δηλαδή να κάνω ακόμη και το πλύσιμο των πιάτων χωρίς να το κάνω τέλεια. αυτό είχει ως συνέπεια, για να μην στεναχωρώ ,ούτε να επιβαρύνω τον εαυτό μου, καταλήγω να μεταθέτω από μέρα σε μέρα τα καθήκοντα τα του σπιτιού, ενώ είμαι εγώ για τον εαυτό μου στο σπίτι (που θα ήταν προς όφελός μου) να καθαρίζω πιο συχνά π.χ. για τη υγεία μου, παρά μόνον όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι. έχω βαρεθεί αυτό μου το χαρακτήρα, από τη μια της τελειομανούς, κι από την άλλη της τεμπέλας, που όμως θυσιάζεται αποκλειστικά για το γραφείο και τη δουλειά.

ίσως καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να ανταποκρθώ σε όλα με την τελειότητα που θα ήθελα ως άνθρωπος και άρα ή τα κάνω ή τα αμελώ μέχρι τότε που έχω χρονικό περιθώριο.

αυτό όμως με ταλαιπωρεί.

θα ήθελα να ακούσω γνώμες και κυρίως αν το γεγονός ότι διαχειρίζομαι την τελειομανία με το να αρκούμαι σε \"εκπτώσεις\" ποιότητας χειρισμού των καθημερινών μου υποθέσεων προκειμένου να τις χειριστώ, από το να μην τις χειριστώ καθόλου , είναι και ο ενδεικνυόμενος ως αρχή προκειμένου να βελτιωθώ?

http://www.e-psychology.gr/content/view/237/81/

Ενα αρθρο του site σχετικα με την τελειομανια.
Σαν να περιγραφεις τον εαυτο μου,αναρωτιεμαι μηπως ειμαι και εγω τελειομανης...μου το χει πει και ενας φιλος μου.
Εμενα παντως αυτα που περιγραφεις μου φαινονται φυσιολογικα.

:D
αγαπητέ/ή keep_walking ,
σε ευχαριστώ για το άρθρο του site, το διάβασα, αλλά δε μου ταιριάζει, υπό την έννοια ότι πλέον μετά την επίτευξη του στόχου μου να αποκτήσω μια δουλειά με κύρος ικανοποίησα τον εγωισμό μου και τώρα αυτό που με διακρίνει δεν είναι ότι θέτω στόχους ανέφικτους,
απλά έπαψα να θέτω στόχους και δεν έχω ενδιαφέρον ως προς το να συνεχίσω για παράδειγμα με διδακτορικό, έχω μάλιστα τύψεις απέναντι στον εαυτό μου, γιατί δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να \"θυσιάσω\" τουλάχιστον 3-4 χρόνια της ζωής μου,

απλά βαρέθηκα να είμαι άνθρωπος του καθήκοντος και θέλω να χαρώ ώρες απείρου \"ξυσίματος\' πάντα όμως με τύψεις!η αλήθεια είναι ότι πάντα ξυνόμουν, παρόλα αυτά κατάφερνα τέλεια βαθμολογία και έχω ένα πολύ αξιοπρεπές βιογραφικό.πιστεύω ότι άλλοι έχουν προσπαθήσει πολύ περισσότερο για να καταφέρουν αυτά που κατάφερα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου έξυπνο σε όλα, αλλά όταν \"πιάνω\" κάτι, δε με πιάνει κανείς...........

κι αυτό γιατί ξέρω ότι δε θέλει εξυπνάδα, αλλά πρόγραμμα και πειθαρχία, η δε πειθαρχία μου προκαλεί κατάθλιψη, οι κανόνες είναι για μένα βάσανο, ίσως τελικά είμαι:
νευρικό άτομο, ή

βαριέμαι, ή
είμαι κοινότοπη χωρίς ενδιαφέροντα.....
το σίγουρο είναι πάντως ότι φοβάμαι το πόσα πράγματα υπάρχουν εκεί έξω για να ασχοληθείς, που με βολεύει η πεπατημένη άλλων ατόμων, ή φίλων που λειτουργούν προστατευτικά, σα να είμαι μονίμως παιδί, είναι το σύνδρομο ότι δε θέλω να αναλαμβάνω ευθύνες πέραν της δουλειάς φυσικά, όπου όταν πάρω μια απόφαση και καταλάβω ένα αντικείμενο, είμαι πολύ σίγουρη, έως που αξιοποιώ το πιο δυνατό μου χαρακτηριστικό: να αναλύω εύληπτα σε όλους απλοποιώντας κάτι που θεωρείται σύνθετο, κάλλιστα θα ήμουν υπέροχη δασκάλα, αλλά δε με ενδιέφερε.....!χρειάζεται να μεγαλώσω που δεν το κάνω, προστατεύω η ίδια τον εαυτό μου από το να αντιληφθώ ότι μεγάλωσα και έχω, και θα έχω περισσότερες ευθύνες προοδευτικά, απλά δεν μου αρέσει

τις τελευταίες ημέρες παράξενο για την ηλικία μου με έπιασε να πλέξω! το έκανα όταν ήμουν 8-10 χρόνων, αλλά βλέπω ότι μ\' αρέσει, με παθιάζει και είναι κάτι χειρονακτικό μεν, αλλά με ωραίο αποτέλεσμα, δεν θέλω όμως να μπω στη διαδικασία να μάθω παραπέρα, κάτι που δεν ήξερα, αλλά αρκούμαι στο να κάνω ό,τι ήξερα και τότε....

θέλω βέβαια να ανακαλύψω ενδιαφέροντά μου, γιατί αυτό θα με εξατομικεύσει ως άτομο,αλλά πρέπει να έχω ενδιαφέροντα πέραν των κοινών βλ. σινεμά, τβ, μουσική? πρέπει ως ενδιαφέρον για τη μουσική να θεωρείται αναγκαστικό να θυμάσαι τους τραγουδιστές ενός τραγουδιού που σ\'αρέσει, να ακούς στο ραδιόφωνο, πρέπει να έχεις συλλογή κ.ο.κ.? εγώ δε θυμάμαι τους τίτλους, λέω π.χ. μ\'αρέσει η τζαζ, αλλά ως άκουσμα, όχι ως ειδικός, πρέπει να ξέρω την ιστορία της, μ\'αρέσει όμως να πάω να ακούσω, πρέπει να το παίζω ότι αναλύω κιόλας?δεν το καταλαβαίνω αυτήν την καούρα να τρελαίνονται να μάθουν τα πάντα για το ενδιαφέρον τους ενδελεχώς.... που έχουν οι άλλοι?

π.χ. θα θεωρούσα ότι για το επίπεδό μου σε λίγα χρόνια θα αναμένεται να γνωρίζω ιστορία της τέχνης και να έχω διαβάσει σχετικά, ήδη μάλιστα έχω πάρει βιβλία, αλλά γιατί δεν έχω ενδιαφέρον για την αναγεννησιακή τέχνη?ίσως γιατί είναι κάτι έξωθεν επιβεβλημένο, ως προαπαιτούμενο για έναν άνθρωπο του του βεληνεκούς μου, πλην όμως και πάλι δεν μπορώ να απαλλαγώ από τις τύψεις μου ότι δεν καλυτερεύω τον εαυτό μου, δεν εργάζομαι για να με καλυτερεύσω.............

με ενοχλεί ότι δε θέλω να βελτιώνομαι, αλλά και πάλι τι νόημα έχει αυτή η απόδυση σε αγώνα όλων των δυναμικών ατόμων για προσόντα, προσόντα, προσόντα?

μια κοπέλα είχε πει ότι ούτως ή άλλως βελτιωνόμαστε κάθε ημέρα, τη στιγμή που βιώνουμε εμπειρίες, εγώ πιστεύω ότι αυτό ισχύει, αλλά υπάρχει και υπερεντατική βελτίωση, γιατί η πρώτη άποψη της κοπέλας είναι στην πραγματικότητα η slow motion....

λοιπόν το αποφάσισα εγώ μάλλον είμαι της slow motion, για παράδειγμα θα μπορούσα να κάνω βελτίωση γαλλικών και να ξεινήσω ισπανικά και γυμναστήριο παράλληλα, αλλά μετά το ξέρω θα ήμουν ακόμη χειρότερα κουρασμένη........αυτή η αποφυγή της τήρησης προγράμματος με τη δικαιολογία της κούρασης είναι μήπως μια αποφυγή εκ μέρους μου για τη ζωή?

πάντως ότι και οι δύο έχουμε κατάθλιψη αυτό είναι πλέον σίγουρο, χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω, απλά εγώ έχω βρει το κολπάκι να ξεχαζώνομαι υγειινά βλ. πλέξιμο και τβ παράλληλα. δεν κάθεται κανείς να πήζει έτσι χωρίς λόγο..........

απλά το να συζητάμε είναι η απαρχή στη λύση του προβλήματός μας,
εγώ πάλι είμαι μονίμως αναβλητική, αρκούμαι στο μπλα-μπλά, όχι στη λύση..............
:D;)

Quote:

---

Originally posted by kallia13
Η κατάθλιψη μπορεί να είναι και κληρονομική?

---

Νομίζω πως ναι......προσοχή όμως όχι στο dna, αλλά επίκτητα μέσα από την ανατορφή σου,

Αρκεί να δεις αν η και η μητέρα σου έχει συμπτώματα παρόμοια, σου έδω το σύνθημα να σκέφτεσαι και να λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο, εγώ πάντως σε αυτό καταλήγω προσωπικά

δεν έχω εμπειρογνωμοσύνη, μιλώ με βάση τη δική μου ιστορία.απλά στην εποχή των μαμάδων μας δεν ήταν της μόδας το εσωτερικό ψάξιμο............ή τουλάχιστον είχαν άλλες προτεραιότητες, που δεν τους \"έπαιρνε\" να αρχίσουν να παραπονούνται για το πώς αισθάνονται, η μητέρα μου ήταν χαρακτηριστικά άνθρωπος του καθήκοντος όπως κι εγώ άλλωστε, έως που σκέφτομαι ότι αν είχα και αρκετή αυτοκυριαρχία, θα ήμουν και τέλεια μοναχή σε μοναστήρι...........!
;)