................................................
................................................
Κουραγιο φιλη μου πολοοι εχουν αυτο το κενο οπως εγω ....
Αυτά που έγραψες σε εμάς πες τα ακριβώς έτσι και σε ένα ψυχολόγο. Ο πόνος που νιώθεις μπορεί να περάσει με τον καιρό αλλά αυτό θα γίνει αν είσαι ευχαριστημένη με τη ζωή σου. Το πρίσμα που βλέπεις τα πράγματα είναι επηρεασμένο από αυτό το πρόβλημα και μπορεί να σε οδηγεί σε λάθος αποφάσεις, όπως αυτός ο καθηγητής. Προσπάθησε να δεις τον κόσμο όπως θα τον έβλεπες αν σε αγαπούσε ο πατέρας σου, δεν είναι εύκολο αλλά ένας ψυχολόγος μπορεί να σε καθοδηγήσει. Εμένα μουπε πως από τα προβλήματα που είχα περάσει έχω μια κοσμοθεωρία που με κάνει να μη βλέπω την πραγματικότητα και να τα βλέπω όλα διαφορετικά και προσπαθώ να το λύσω.
Βασικα και εγω που μεγαλωσα χωρις πατερα, ωρες ωρες νοιώθω μεγαλη οργη προς τους αντρες. Ειδικα προς το αγορι μου αν και δεν μου χει κανει τιποτα, μερικες φορες απλα θελω να τον κανω να πονεσει. Του θυμωνω χωρις λογο, τον υποψιάζομαι συνεχως ότι μπορει να απιστησει και διαφορα τετοια καλα... Παντως ολο αυτό είναι πολύ ψυχοφθορο και δεν ξερω πως μπορει να το ξεπερασει κανεις...
Κι εγώ που τον είχα τον πατέρα μου, καλύτερα να μην τον είχα γνωρίσει ποτε. Αλκοολικός και ενδοοικογενειακή βία καθημερινή υπόθεση. Το κακό για πολλές γυναίκες, όπως έγραψε και η Oedipuscomplex, είναι ότι η έλλειψη και παραμέληση από τον πατέρα σας δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα και κατά κάποιο τρόπο προσπαθείτε κάθε άντρα που μπαίνει στη ζωή σας να τον κάνετε να πονέσει για να εκδικηθείτε τον πατέρα σας. Το βίωσα μέσα σε μια σχέση με τέτοια περίπτωση και πραγματικά ο τρόπος που συμπεριφέρεστε πονάει πολύ και πάνω απ' όλα είναι αδικος. η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ποσο αντεξες στη σχεση σου αυτή ? Τι εκανε η κοπελα σου δηλ και καταλαβες ότι εχει θεματα ? Σε μενα η ανασφαλεια μου βγαινει δυο φορες τον μηνα, και ξεσπαω στο αγορι μου και του θυμωνω για ακυρα πραγματα πχ για τις πρωην του. Και μετα κλαιω με τις ωρες γιατι φοβάμαι ότι θα με αφησει.
Αυτό κράτησε μερικούς μήνες, αλλα για να πω την αλήθεια δεν είμαι και εγώ άτομο που φτιάχνει μακροχρόνιες σχέσεις, είμαι άστατος γενικά και προσπαθώ να το λύσω. Τέλος πάντων. Το θέμα είναι ότι η κοπέλα μου το είχε πει από μονη της στις αρχές ότι έχει τέτοιο κόλλημα με το πατέρα της και γι αυτό έχει χαλάσει άσχημα οποιες σχέσεις είχε μέχρι τώρα. Ότι χωρίς να το θέλει εκδικείται όλους τους άντρες. Αυτό που διέκρινα ήταν μια απίστευτη ανασφάλεια για την εγκατάλειψη. Ότι όλοι είτε είναι φίλοι είτε σύντροφοι θα την αφήσουν κάποια στιγμή. Επίσης επεδίωκε πολλές φορες να με κάνει να ζηλέψω, προφανώς για να νιώσει ότι έχει τη προσοχή μου. Αλλα το χειρότερο ήταν οι εκρήξεις ζήλιας. Απίστευτες εκρήξεις ζήλιας για ειλικρινά ανούσια πράγματα. Ακόμα και για ιστορίες με πρώην όπως είπες κι εσύ. Μέχρι και για 2-3 χρονια πριν γνωριστούμε με αυτήν. Ζήλια με βαρείς χαρακτηρισμούς χωρίς στην ουσία να έχω κάνει τίποτα. Και μετά κλάματα, "συγγνώμη", "είμαι κακός άνθρωπος", "σ' αγαπάω" κλπ κλπ. Και όλο αυτό το σκηνικό ένας ατέλειωτος κύκλος να επαναλαμβάνεται συνεχώς.
Πωω ρε συ..ειναι σαν να με περιγραφεις ακριβως! Αυτά κανω και εγω στη σχεση μου, και το αγορι μου τα δεχεται χωρις να παραπονιεται. Να δουμε μεχρι ποσο... Πιστεψε με όταν εχει μια γυναικα καποια τραυματα απτο παρελθον, πρωτα απ'ολα υποφερει η ιδια. Ποναει η ψυχη της..ΔΕΝ της αρεσει αυτό που κανει αλλα οι πληγες της είναι τοσο βαθιες που μερικες φορες βγαινει εκτος ελεγχου. Και οταν το κανει αισθάνεται πολλες τυψεις και ο φοβος εγκατάλειψης διογκώνεται ακομα περισσοτερο...
ξερω παιδια που χασανε τον πατερα τους ή τους εγκατελειψε και παντα ολα ειχανε μια περιεργη συμπεριφορα.Ειναι κατι που πληγωνει το ξερω αλλα δεν ειμαι σε θεση να καταλαβω πως,καλυτερα να ζητησεις βοηθεια απο κοντινα σου προσωπα.Το οτι σε ελκυουν οι μεγαλυτεροι αντρες δεν ειναι τυχαιο,ψαχνεις σε αυτους το υποκαταστατο του πατερα σου και νομιζω οτι και η ιδια το ξερεις αυτο.Αλλα προσεχε που θα πεσεις γιατι αυτη η περιπτωση με τον καθηγητη σου is not a good topic
Αν και η συγκεκριμένη κοπέλα έχει πάνω από 2 μήνες να απαντήσει στο θέμα ωστόσο είναι καλό που απαντάμε σε διάφορα θέματα και έτσι βοηθιούνται και άλλα άτομα....
Ναι έχει κάποια σχέση αυτό με την έλλειψη πατέρα που μας περιγράφει η θεματοθέτρια και την επιλογή της σε μεγαλύτερους άνδρες...το έζησα και εγώ-όχι μόνο σαν ανάγκη ερωτικής σχέσης-αλλά και σαν γνωριμία με μεγαλύτερους άνδρες απλά και μόνο για να υποκαταστήσω το κενο.
Αλλά πραγματικά δεν πρέπει να απογοητευόμαστε....βλέπουμε και άλλους ανθρώπους που ενώ είχαν πρότυπο πατέρα-μπορεί να πόνεσαν και περισσότερο από κάποιους που δεν είχαμε....
υπάρχουν πολλά παραδείγματα δίπλα μας....που αποδεικνύουν αυτό που λέω-γι αυτό και το λέω επειδή το έχω δει.
Υπάρχουν πατεράδες η και μητέρες ακόμα που στην ουσία δεν αγαπάνε τα παιδιά τους και τα φέρνουν στον κόσμο μόνο και μόνο επειδή το κάνει η κοινωνία...
Βρε δεν μας χέζει η κοινωνία-τα έρμα τα παιδάκια που θα γίνουν δυστυχισμένοι άνθρωποι τί φταίνε;;;
Τελοσπάντων ποτέ δεν ξέρεις που θα είσαι ευτυχισμένος....και να πω και κάτι άλλο...
Γνωρίζω μια κοπέλα συμμαθήτρια παλια.....που σαν οικογενειακό status είναι πολύ καλά και αυτό φαίνεται.....
Ηταν και αυτή και η αδερφή της καλές μαθήτριες-οι γονείς τους τα πήγαιναν καλά-είχαν από πάντα οικονομική ευχέρεια....μένουν σε εξοχικό σπίτι...
Από την άλλη όμως αυτή η κοπέλα ήταν πάντα χοντρούλα και ασχημούλα....όλα της τα χρόνια πάλευε με τα κιλά και οι πιο κακοήθεις επειδή η μύτη της ήταν άσχημη την φώναζαν miss Piggy.
Οπότε ποτέ δεν ξέρουμε ποιος άνθρωπος ζει καλά και ποιος ζει άσχημα-για αυτη την κοπέλα που τα έχει όλα αυτό είναι ένα πρόβλημα που την πονάει.....!
Ολοι έχουμε κάτι που μας βασανίζει και για τον καθένα είναι πολύ σοβαρό και ας υπάρχουν θέματα που είναι πολύ πιο σοβαρά από τα δικά μας...
"Χρέος" μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε λύση στο πρόβλημα για να γίνουμε όσο μπορούμε περισσότερο χαρούμενοι...
Ασχετο έπιασε ζέστη-θα την κάνω σιγα σιγα για την πλαζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ
Γιατί πρέπει σιγα σιγά να ξεφυγεις από το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και να κοιτάξεις να φτιάξεις τη δικιά σου ζωή όμορφη-όλοι πληγωθήκαμε που μας παράτησαν οι γονείς μας,αλλά πρέπει να το ξεπεράσουμε απλώς!