Printable View
Κάνε σχέσεις αλληλεπίδρασης, όχι αλληλεξάρτησης. Ζήσε με τους άλλους και για τους άλλους, αλλά μην περιμένεις ανταπόδωση. Μόνον η υστεροβουλία μας δένει με δεσμούς ιδιοκτησίας. Στην πραγματικότητα τίποτα και κανείς δε μας ανήκει. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό θα απολαμβάνουμε τη συντροφιά των ανθρώπων όσο μας την προσφέρουν και θα το θεωρούμε φυσικό όταν κάποτε φεύγουν. Κι εμείς άλλωστε, το ίδιο δεν κάνουμε?
eidikotera an kataligeis aftoi p agapas na se misoun.........
Εγώ έχω να σχολιάσω ότι θα προσπαθήσω να μην βάλω ποτέ ξανά κανέναν πάνω από τον εαυτό μου γιατί όταν το έκανα το μόνο που εισέπραξα ήταν μεγάλη αχαριστία...και δεν θα το επιτρέψω ξανά αυτό...
Επίσης, δεν ξέρω αν θα επιτρέψω ξανά στον εαυτό μου να δεθεί με κανέναν γιατί στο τέλος πάντα εγώ είμαι αυτή που πληγώνεται ως υπερσυναισθηματική...και γι' αυτόν τον λόγο δεν θα εμπιστευτώ ξανά κανέναν...αυτά...
Καλα μην φτανουμε στο αλλο ακρο να μην εμπιστευομαστε κανεναν ανθρωπο επειδη καποιος/οι μας πληγωσε..
Οπως ειχα διαβασει καπου μν μισησεις ολα τα τριανταφυλλα, επειδη ενα αγκαθι σε τσιμπησε..
Οσο για το ερωτημα, πολυ ασαφες κ γενικο κ μηδενιστικο μου φαινεται..
Οτι θα πεθανουμε καποια στιγμη ειναι στανταρ.. αυτο δν σημαινει θα καθομαστε να κοιταμε το ταβανι κ να μοιρολατρουμε..
ειχα εναν συμμαθητη στο σχολειο π ελεγε ''γιατι να διαβασω κ να δουλεψω, αφου μια μερα θα πεθανω κ θα πανε χαμενα''
ε οχι δν παει ετσι
πολυ απολυτη κ πεσιμμιστικη λογικη, κ ισως λιγο ''βολικη'' για να μν ξεκουνηθουμε
την ταινια ''το γαλα'' την εχω δει συνηθεια κ κενο κ αξιζει πραγματικα
Όχι κάτι συγκεκριμένο, γενικά όλη μου η ζωή είναι μια απογοήτευση. :PQuote:
Originally Posted by ioannis2
Είμαι και στις μαύρες μου σήμερα και με έπιασε το φιλοσοφείν.
E δεν νομίζω πως είναι εύκολο κάτι τέτοιο, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του καθενός.Quote:
Originally Posted by nick cave
Θέλω να πω, στα λόγια εντάξει, αλλά στην πράξη είναι λίγο δύσκολο.
Εχμ νομιζω οτι το θεμα ειναι αυτοαναιρουμενο , γραφεις αυτο που γραφεις και ζητας τις γνωμες συνανθρωπων , κατι που αυτοαναιρει το θεμα απο μονο του:)
Χαχα, απλά θέλω να δω αν σκέφτονται κι άλλοι σαν εμένα ή με έχουν πιάσει τα παρανοικά μου πάλι.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Quote:
Originally Posted by Άγνωστος
Α μπα , τοτε εαν ειναι της στιγμης ειναι νορμαλ , και εγω οταν τα παιρνω απο μερικα ατομα σκεφτομαι θα παρω τα βουνα ή σκεφτομαι κανε σταση απο το τραινο της ζωης να κατεβω και διαφορα αλλα τετοια. Εχω εντρυφησει αρκετα στην μοναξια θα ελεγα και γνωμη μου ειναι οτι μερικες φορες ειναι πολυ καλη....αλλα βαρετη:P
Το θέμα όμως είναι που θα μας βγάλει όλο αυτό.Quote:
Originally Posted by keep_walking
μολις τη τελειωσα κι εγω. 2 ωριτσες με κλασικο Sean Penn να μας δειχνει πως απο ενας μακρυμαλλης με μουσια εγινε ο πιο δυνατος πολιτικαντης ομοφυλοφιλος της τοτε εποχης. επισης epic lulz στον James Franco που στο Spring Breakers εχει οχι 1 αλλα 4 γκομενακια.Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
λογο του gay περιεχομενου κανονικα θα με αφηνε αδιαφορη. η ολη ιστορια κι ετσι οπως την εχουν γυρισει σαν 70ιλα ομως, την κανουν ενδιαφερον και ηταν οντως πολυ καλη ταινια!
ο Van Sant ειναι αξιολογος αλλα οχι τοσο γνωστος. αγαπημενη μου απ'αυτον παραμενει ακομα το Drugstore Cowboy.
Quote:
Originally Posted by Άγνωστος
Τι εννοεις? Κατι σαν το "ματαιοτης τα παντα ματαιοτης?" Προς το παρον εαν δεν αλλαξει κατι δραματικα εκει που θα μας βγαλει ειναι μερικα μετρα κατω απο το χωμα και τον αντιστοιχο προορισμο που πιστευει ο καθενας για τη μετα θανατο ζωη...εαν πιστευει.
Τωρα σαν σκεψη εαν ειναι συνεχης , τοτε εξαρταται απο πολλες παραμετρους. Εαν περνας καλα μονος σου και μπορεις να επιζησεις μονος σου δεν βλεπω το λογο να κανεις παρεα με κανεναν. Αλλα αυτο ειναι εξαιρετικα σπανιο , γιατι ουσιαστικα απο την στιγμη που γενιομαστε ζουμε σε μια κοινωνια και εχουμε αλλους ανθρωπους γυρω μας. Αυτο μας κανει να εχουμε "μαθει" να επιζηταμε την παρουσια αλλων ανθρωπων.
Αν θες διαβασε και για τα "αγρια παιδια"... περιπτωσεις παιδιων που μεγαλωσαν παντελως μονα χωρις επιδραση απο κοινωνια, γονεις κλπ.... εξαιρετικα σπανιες περιπτωσεις. Να και ενα αρθρο της wiki
http://en.wikipedia.org/wiki/Feral_child
Το ματαιότης ματαιοτήτων ήταν ουσιαστικά και ο σκοπός του θέματος.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Από εκεί και πέρα, αν γίνεις πιο σκληρός και συνηθίσεις στη μοναξιά, πάλι καλά θα περνάς χωρίς να έχεις ανάγκη κανέναν, γιατί και το καλά σχετικό είναι.
Αλλά οι περισσότεροι μετανιώνουν για τέτοιες επιλογές μακροπρόθεσμα.
Ευχαριστώ για το άρθρο, θα το τσεκάρω. :)
Είχα δει μια ταινία από αυτόν που ήταν δυο άτομα και προχώραγαν συνέχεια και αυτό γινόταν σε όλη τη ταινία, πολύ καλή, αλλά δεν θυμάμαι τίτλο.Quote:
Originally Posted by KENO
Το ματαιότητης ματαιοτητων δεν ειναι φιλοσόφηση του σκοπού της ζωης αλλά δικαιολογηση της ζωης μας όταν δεν πετυχαμε αυτα που θελαμε, όταν κατα βαθος δεν μας ευχαριστει αυτο που ειμαστε.Quote:
Originally Posted by Άγνωστος
Φίλε, κανενας δεν μπορει τη μοναξια εκτος κι αν μιλαμε για ανθρωπους που συνειδητα επελεξαν τη μοναξια σε ένα τροπο ζωης που τους εξέφραζε, που η μοναξια δεν ηταν αποτελεσμα αποτυχιας ή ανικανοτητας τους στις σχεσεις, που κατορθωσαν μεσα τους να νεκρωσουν τη συναισθηματικη συνδεση με τους αλλους επειδη τους αρεσε κατι τετοιο, πχ ασκητες, μοναχοί. Οι υπολοιποι μετανιωνουν, άσε που δειχνουν πως μια χαρα περνανε. Μήπως χρειαζετε να βελτιωσουμε λίγο τους εαυτους μας ωστε να ειμαστε καπως πιο αποδεκτοι στους αλλους για να μην ειμαστε μονοι?
Όντως, οπως ειπες πιο πριν, ζεις σε μια απογοητευση, γι αυτο φιλοσοφεις με τετοια. Βεβαια οι αιτιες καπου βρισκονται κι αν θες πηγαινε εκει να βρεις μια ακρη, να δεις το λαθος και μετα να παλεψεις να το λύσεις. Με τον τροπο αυτο θα απεγκλωβιστεις.