Printable View
Με καίει πολύ το θέμα του ποδηλάτου, παλιά σε προάστιο της αθήνας μου είχαν κλέψει 2 , το πρώτο ένα ωραίο ποδήλατο πόλης αξίας 400 ευρώ το δεύτερο αξίας 600 ευρώ , δεν ξαναπήρα ακριβό ποδήλατο,(υπάρχουν βέβαια και πολύ ακριβότερα αλλά έκανα οικονομίες για να τα αγοράσω) τώρα έχω ένα αξίας 150 ευρώ , τον αποκαλώ "αλήτη μου",χωρίς να είναι μάρκα και το φτιάχνω σιγά σιγά όσο μπορώ...
Οσο υπαρχουν ανθρωποι θα μαθουν οι αλλοι να εκτιμαν την ανθρωπιά
Σκέφτηκα να πάω σε εκείνες τις αγγελίες που λένε, ζητώ να μου χαρίσουν ψυγείο ,πλυντήριο , σαλονάκι και ηχοσύστημα dolby surround και το εννοούν !!!!
Εγώ θα γράψω .. ζητώ να μου χαρίσουν αναρτήσεις ποδηλάτου εμπρόσθιες κι οπίσθιες , αυτόματο σύστημα αλλαγής ταχυτήτων , σέλα δερμάτινη με ανάρτηση κι αν είναι δυνατόν και σύστημα μηχανής ποδηλάτου με ελαφρύ μοτέρ. Μετά θα φτιάξω το καφεδάκι μου και θα περιμένω να μου τηλεφωνήσουν και να μου χαρίσουν όλα τα παραπάνω… :)
Χαχαχαχαχα....... Συνήθεια απλά βάλε κάτι άλλο για ανταλλαγή. Μπορεί κάποιος να θέλει να ανταλλάξει τα παραπάνω με τηλεόραση η DVD ή δε ξέρω γω τι... !!!'Ετσι μη το γελάς...μπορεί να υπάρξουν πιθανότητες!
...αντι να τρως χώρο στις εφημερίδες και να μαζεύεις ένα - ένα τα εξαρτήματα, δε ζητάς από την αρχή ένα ποδήλατο να ξεμπερδεύεις?
Λοιπόν έχεις δίκιο, θα το πάρω αλλιώς ,
Αβασάνιστα , νεαρή κυρία ετών 41, διαζευγμένη, καστανή με ύψος βάρος κλπ ζητά να της χαρίσουν ένα ποδήλατο πόλης κομπλέ … από Κύριο αναλόγων προσόντων χαχαχαχχαχαχα πρόσθετα εξαρτήματα ποδηλάτου θα εκτιμηθούν …
χαχαχαχαχαχ!
χθες πήγα σε ένα φούρνο να αγοράσω κάτι να φάω και ήταν 4-5 γυφτάκια απ' έξω και μου ζητούσαν παγωτό. και τους πήρα ένα παγωτό στο καθένα. 3 ευρώ!
έκανα κι εγώ μια καλή πράξη!
Εκανες πολύ καλά, θυμάμαι παλιά είχα πάντα στην τσάντα μου , όταν πήγαινα με το μετρό (τώρα πάω με το ποδήλατο που θα αναβαθμίσω οσονούπω μετά την σωστή αγγελία :)) εκείνα τα σακουλάκια με σοκολατάκια, όταν έμπαιναν τα πιτσιρίκια θύματα,αντί για χρήματα τους έδινα σοκολάτες , είδα απίστευτα βλέμματα έκπληξης, μερικά τα έπαιρναν κι έφευγαν τρέχοντας....
Θυμάμαι .. ευτυχώς θυμάμαι ακόμα, πριν από πολλά πολλά χρόνια , σαν να έχει παραγραφεί η ανάμνηση και το γεγονός, αλλά όχι στο δικό μου μυαλό, ήμουν στην επαρχιακή πόλη που είχα γεννηθεί , ένιωθα μόνη , ήμουν άφραγκη και καψούρα βαριά (ευτυχώς μεγαλώνοντας έμαθα το αντίθετο της καψούρας, την αξιοπρέπεια ),ήμουν μόλις 23 ετών ένιωθα πως θα πεθάνω, είχα χάσει κάθε στόχο και νόμιζα πως ζούσα στο περιθώριο ,κυκλοφορούσα στους δρόμους της πόλης έτσι, πήγαινα σπίτι μου και δεν είχα ζωή , μπροστά σε μια βιτρίνα που χάζευα για να περάσει η ώρα μου στάθηκε μια γυναίκα γύρω στα πενήντα έτη τότε και μου είπε .. σου αρέσει αυτό το τσαντάκι που κοιτάς ΄? Ναι απάντησα αδιάφορα , και μου το έκανε δώρο . Μια τυχαία συνάντηση σε μια τυχαία χρονική στιγμή. Δεν την ξαναείδα ποτέ αλλά όπως φαίνεται δεν την ξέχασα. Αυτά είναι τα απρόσωπα μηνύματα ανθρωπιάς. Μακάρι να είμαστε όλοι άξιοι να κάνουμε τέτοιες συναντήσεις.
Μια χαρά μου φαίνεται η αγγελία, αλλά πρόσεχε μη σου κουβαληθεί και κανένας σετ με το ποδήλατο και άντε να τον ξεφορτωθείς :Ρ
Λου, πάντα ευγενική φύση :)
Εχτές το βράδυ , στο κέντρο της πόλης, είχα μια συνάντηση με έναν φίλο για μια μπύρα. Μέσα από το μαγαζί βγήκε μια κοπέλα γύρω στα 25 που περπατούσε και ξερνούσε αδιάφορα, δεν το έχω ξαναδεί αυτό ποτέ στη ζωή μου ,της έφευγαν ρουκέτες κι αυτή έκανε την αδιάφορη, όρθια και περπατούσε, με πείραξε πάρα πολύ το γεγονός ότι γελούσαν όλοι γύρω της, ήταν θέαμα και ντράπηκα πάρα πολύ γι αυτούς. Όταν πήγα να την βοηθήσω με έσπρωξε και μου είπε άντε παράτα με. Αυτά.
Εμένα ούσα αλκοολική, θέλω να ελπίζω παρελθοντική, δεν έτυχε ποτέ να με μαζέψουν από τον δρόμο .Αναρωτιέμαι αν σε αυτά τα νέα παιδιά αξίζει μια τέτοια τύχη.Αν δεν βρουν έμπνευση στο σπίτι τι θα απογίνουν ;
καποια στιγμη ειχα δει ενα μεθυσμενο σε ασχημη κατασταση πηρα τηλ το 166 και μου λενε οι ανθρωποι θελει να παει σε νοσοκομειο ο ανθρωπος; γιατι συνηθως οι αλκοολικοι δε θελουν...Quote:
Originally Posted by Συνήθεια
και οντως δε ηθελε να παει...στενοχωρηθηκα γιατι χωρις τη δικη του θεληση δε μπορουσε να γινει κατι και ετσι αναγκαστικα να τον αφησω εκει...μιας και ουτε το ασθενοφορο θα τον επαιρνε και εγω δε ειχα αλλο τροπο να βοηθησω μονος...
Σουπερ μάρκετ... από τα μεγάλα... εκείνα που γεμίζεις ένα καρότσι πράγματα...
Μπροστά μαμά με τίγκα το καρότσι και το αγοράκι το 3-4 χρονών να κλαίει και να γκρινιάζει και να τσαλαπατάει όλα τα πράγματα μέσα στο καρότσι...
Τέρας ηρεμίας η ίδια καταφέρνει και αδειάζει σχεδόν το καρότσι προσπαθώντας ταυτόχρονα να ηρεμήσει το αγοράκι το οποίο όμως εκεί... συνέχιζε..
Το μικρό πλέον έτοιμο να σαλτάρει κάτω από το καρότσι οπότε η μητέρα το παίρνει αγκαλιά..
Αντε τώρα να αδειάσει τα τελευταία αντικείμενα από τον πάτο του καροτσιού και να τα βάλει στον διάδρομο για να τα χτυπήσει η ταμίας... ΑΔΥΝΑΤΟ
Αρχισα να της τα βγάζω εγώ από το καρότσι, πιάσαμε και μετά κουβέντα με το αγοράκι (ενώ ο μικρός όντας μέσα στο καρότσι λίγο έλλειψε να φτάσει να σκαρφαλώσει και να βγεί πάνω στον πάγκο) για το πώς το λένε και τι ομάδα είναι ώστε η μητέρα να τακτοποιήσει σε σακούλες τα πράγματα που αγόρασε ..(τελικά πάντως πιστεύω ότι αυτό το αγοράκι θα γίνει ορειβάτης... χααχαχαχαχ)
3-4 λεπτά όλα και όλα .... ίσως και να μη μετράνε για κάτι καλό αλλά anyway....
Θελω κι εγω αν χαρισω κατι σε καποιον αλλα δεν ξερω πως, γιατι θελω να πιασει τοπο, και να μην παει χαμενο, αδιάφορο, ή μεταπωλημενο. Ο ιδανικος υποψηφιος θα ηταν ενας εντελως ερωτευμενος και εντελως αφραγκος νεαρος με υπαρκτη, και οχι κατα φαντασιαν σχεση. I wonder..
Tι καλο εκανα αυτες τις μερες? Τοσα που δεν τα θυμαμαι :p Δουλευω χωρις λεφτα, for starters :p