Ουαου!!! Εχει περασει 1,5 χρονος και δεν περιμενα να εχει επανελθει το θεμα στην επιφανεια!
Λοιπον, τι εγινε, τι γινεται και τι θα γινει.
Η ερευνα τελειωσε, εγινε η παρουσιαση, γυρισα στην Ελλαδα και για εναν χρονο εργαστηκα πανω στο επαγγελμα μου. Παραλληλα ξεκινησα οπως ειχα προβλεψει δευτερο μεταπτυχιακο, το οποιο τελειωσε πριν λιγο καιρο.
Όντως μετακομισα στην Αθηνα οπως σας ειχα πει και ζω εδω το τελευταιο εξαμηνο. Απογοητευτικα; Παρα πολυ, καθως τα πραγματα ειναι πολυ χειροτερα απ'οτι περιμενα. Εκατονταδες βιογραφικα, μηδαμινα τηλεφωνα για συνεντευξεις, δουλειες του ποδαριου με 2 ευρω την ωρα και πλεον η σκεψη του να αρχιζω να καθαριζω γραφεια δεν ακουγεται τοσο μακρινη. Κοινως....μια απιστευτη επιδραση στην ψυχολογια μου, η καταθλιψη να καραδοκει ξανα, οι γονεις να πιεζουν απιστευτα να φυγω παλι εξω για δουλεια και η αυτοπεποιθηση μου να ειναι σε αρνητικα επιπεδα. Οι σκεψεις του τυπου"δεν αξιζω τιποτα, αδικα διαβαζα τοσα χρονια, ας πεθανω μια ωρα αρχυτερα" πανε κι ερχονται.
Δηλαδη.....απελπισια με μια λεξη.
Το μελλον: δε γνωριζω ποιο θα ειναι, ομως ετσι οπως ειναι τα πραγματα, αμφιβαλω αν θα μπορεσω να παραμεινω για πολυ καιρο ακομη εδω, καθως ευκαιριες για μενα δεν υπαρχουν και δε δυναμαι να επιβιωσω με 300 ευρω το μηνα.
Κουραγιο σε ολους μας.
Καλα Χριστουγεννα