Printable View
Φοβάμαι ότι οι ευκολίες που σου προσφέρει μια τέτοια λύση (το να μείνετε πάνω από τους γονείς) είναι μηδαμινές σε σύγκριση με τους συμβιβασμούς που θα πρέπει να κάνεις. Ακόμη κι αν πρόκειται για πολύ σωστούς και διακριτικούς γονείς.
Προσπάθησε όσο μπορείς να το αποφύγεις.
Καλησπερα,
Οι γονεις αποτελουν μεγαλο κομματι στη ζωη μας και αν οι σχεσεις μαζι τους ειναι καλες, ειναι πραγματι πολυ δυσκολο να τους αποχωριστεις. Παρολαυτα, το ερωτημα μου ειναι το εξης. Ειναι οικονομικο το θεμα που επιμενει η κοπελα να μεινετε εκει ή ειναι θεμα βολεματος? Εαν ειναι το πρωτο, καλο θα ηταν να συμβιβαστεις, καθως στις μερες μας ολες οι σχεσεις βαζουν πολυ νερο στο κρασι τους για να συμβιωσουν. Εαν ομως ειναι θεμα βολεματος και εαν αυτη επιμενει τοσο πολυ, χωρις καν να το διαπραγματευεται, τοτε καλο θα ηταν να αρχισεις να σκεφτεσαι σοβαρα την ολη συμπεριφορα της κοπελας γενικοτερα. Δηλαδη, εαν η κοπελα δεν εχει απογαλακτιστει ακομη απο τους γονεις της και δε νιωθει αρκετα ανεξαρτητη, θα σου παρουσιασει και αλλα προβληματα στο μελλον. Απο εμπειρια γνωστων μου, η κοπελα επεμενε οπως η δικη σου, ο φιλος της συμβιβαστικε, και ενω οι γονεις της κοπελας ειναι σχετικα ανθρωποι με κατανοηση, παρουσιαστηκαν ενα σωρο προβληματα. Θα σου πω ενδεικτικα, οτι η κοπελα βασιζοτανε για τα παντα στη μητερα της, με αποτελεσμα μονο η μητερα της να τους μαγειρευει, να τους καθαριζει, κτλ κτλ. Χασανε μεγαλο κομματι απο την ιδιωτικη τους ζωη και μολις εκανε και το μωρο, αμελησε τελειως τον φιλο της και ηταν ολη μερα με τη μαμα της. Να φανταστεις οτι ο φιλος της αγορασε σπιτι, επιπλα, ενα σωρο πραγματα για να φυγουν και αυτη επειδη ειχε συνηθισει εκει στην μανα της, τα αρνηθηκε ολα. Τα θεωρω ολα αυτα πολυ τραβηγμενες συμπεριφορες. Δε λεω, καλες οι σχεσεις, η συντροφικοτητα, κτλ, αλλα μην χασεις και τον εαυτο σου μεσα σε ολα αυτο. Το ζευγαρι τελικα πηρε διαζυγιο και το παιδι μεγαλωνει απο 6 μηνων ποτε απο εδω και ποτε απο εκει.
Καλησπερα και ευχαριστω για τη μακροσκελη απαντηση:) Το προβλημα δεν ειναι οικονομικο, μακαρι να ηταν θα εδειχνα κατανοηση και θα το ξανασκεφτομουν. Το κυριο επιχειρημα της ειναι οτι οι γονεις, οταν κανουμε παιδι, θα ειναι για εμας μεγαλη βοηθεια γιατι θα μπορουν να μας το κρατανε. Κατανοητο εως ενα βαθμο αν και δεν ειμαι υπερ του να περναει το παιδι πολλες ωρες με παππουδες / γιαγιαδες γιατι οτι κακια συνηθεια θες να κοψεις στο παιδι σου δεν το καταφερνεις γιατι οι γονεις δεν καταλαβαινουν οτι δεν πρεπει να κανουν ολα τα χατηρια στα παιδια. Τελος παντων η απαντηση μου ειναι οτι, εκτος οτι παμε μονο μιση ωρα μακρια, αν τους ζητησουμε να μας κρατησουν το παιδι καποιες φορες θα ερθουν και μαλιστα πετωντας!. Και στο κατω κατω αν δεν ειχαμε γονεις τι θα καναμε;Quote:
Originally Posted by howtodream8
Το δευτερο επιχειρημα ειναι οτι εχει φτιαξει το σπιτι οπως της αρεσει και δεν θελει να φυγει. Αναρωτιεμαι ποσο δυσκολο ειναι να βρεις ενα σπιτι να σου αρεσει ή να το φτιαξεις ωστε να σου αρεσει. Εγω εως τωρα εχω ζησει σε 4 σπιτια και ποτε δεν ειχα αυτο το προβλημα.
Το σιγουρο ειναι οτι δεν θελει να χασει τη βολεψη της.
Αν η μανα της ειναι μυστήρια, τα πραγματα θα ειναι ζορικα. Εκ πρωτης οψεως δεν φαινεται να ειναι προβλημα, αλλα σιγα σιγα...
Ένας άνθρωπος που όχι μόνο έχει συνηθίσει και επιθυμεί μια κατάσταση βολέματος, αλλά τη θεωρεί φυσιολογική, είναι δύσκολο να απογαλακτιστεί και να δημιουργήσει αυτόνομα. Το όλο θέμα λοιπόν είναι να μπορέσετε να βρείτε όχι μια συμβιβαστική λύση, όπου ο ένας από τους δύο θα υποχωρήσει, αλλά πραγματικά να αντιλαμβάνεστε την επιλογή σας σαν κάτι που θέλετε και πιστεύετε. Οτιδήποτε άλλο είναι δύσκολο να λειτουργήσει γιατί δημιουργεί αίσθημα ανικανοποίητου και γκρίνια.
Εγώ ακόμα θυμάμαι την εποχή που έκανα το σφάλμα να μείνω στο διπλανό διαμέρισμα της οικογένειας του συντρόφου. Οι άνθρωποι δεν είχαν δώσει καμία ένδειξη αρνητισμού ή παρεμβατισμού προ συμβίωσης, αλλά μετέπειτα συνεχώς προέκυπταν ψυχοφθόρα και κουραστικά μικροπροβλήματα. Οι 'μάχες' ήταν πολύ συχνές κι αυτό είναι αποκαρδιωτικό. Σε οποιονδήποτε βέβαια τόπο κατοικίας μπορεί να υπάρξουν μικροπροστριβές και δυσκολίες με άλλους ανθρώπους, αλλά όταν ταυτόχρονα αντιμετωπίζεις και την απροθυμία του συντρόφου να έχετε κοινό μέτωπο και τη δυσφορία του εαυτού σου επειδή υποχώρησες... εε τότε είναι πολύ σκούρα τα πράγματα. Πχ τι να πεις όταν η μαμά του συντρόφου - με καλή πρόθεση αναμφισβήτητα - μπαίνει στο διαμέρισμα με δικό της κλειδί την ώρα που λείπεις, για να στρώσει χαλιά και να σου κάνει 'έκπληξη'... Να νιώθεις παραβίαση και να μην γίνεται κατανοητό αυτό από το σύντροφ - "μα τι έκανε η μανούλα, σε βοηθά και σε φροντίζει κι εσύ δεν το εκτιμάς"... :rolleyes:
Όσο για το παιδί, συμφωνώ ότι είναι μεγάλη βοήθεια οι γονείς, αλλά εσείς rocketeer μου, δεν έχετε κάνει ακόμα παιδί, δεν έχετε καν ζήσει μαζί, δεν ξέρετε τι θα θελήσετε / μπορέσετε και τι όχι να κάνετε, παρά τις καλές προθέσεις και τα πλάνα σας. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να συνυπάρξετε τόσο στενά με τους γονείς, πριν καν υπάρξει η (πιθανή) ανάγκη για αλληλοϋποστήριξη. Εξάλλου από τη στιγμή που ξεκινάτε κάτι καινούργιο μαζί, καλό είναι αυτό να γίνει σε ουδέτερο έδαφος...
Εγω νομιζω οτι ειναι καλυτερα που δεν εχεις πολλα πολλα ως τωρα και δεν εχουν θαρρος με σενα. Πηγαινε να μεινεις αλλα κρατα το ετσι. Τωρα το αν ακουγεται οταν θα καλαφατιζεις τη συζυγο δε το βρισκω επιληψιμο. Το καλυτερο πραγμα της φυσης κανεις, δεν κλεβεις εκκλησια. Δηλαδη στα διαμερισματα που κατι βραδυα καλοκαιριατικα σε αναβουν με τις φωνες τους κατι ζευγαρια κ μετα κανει ολη η γειτονια τσιγαρο ειναι κακο? Παιχτο τρελιτσα. Ασε που μπορει να μη σε ρωτανε ουτε καν σποντες. Για μενα να πας. Και λεφτα γλυτωνεις, και τις δουλειες ετοιμες και αμα κανεις παιδια θα τα πασαρεις να πηγαινεις καμμια βολτα με τη συζυγο. Απο εσενα εξαρταται να θεσεις τα ορια σου και γενικα δε σε κοβω για χαιβανι και χαπατο. Δουλεψε τους ολους...εγω ξερω κατι γαμπρους που ολη η οικογενεια βαραει προσοχες. Πασας στα Γιαννενα θα σαι...
Καλα πιστευω οτι εχεις δικιο φιλε μου κ εγω κ το αγορι μου κ οταν παντρευτουμε κ ολοι γενικως πρεπει να τηρουν καποια αποσταση απο τους γονεις τους κ πρεπει να σου αναφερω οτι η θεια μου μενει στο ιδιο σπιτι με την κουνιαδα της κ ολο μαλωνουνε κ η ζωη της ειναι δραμα επομενως προσπαθηστε να βρειτε μια συμβιβαστικη λυση προτεινε της να μεινετε κοντα στους γονεις της αλλα οχι στο ιδιο σπιτι πηγαινετε δυο τρεις δρομους παρακατω ετσι κ αυτη θα νιωθει οτι μπορουνε να ερθουνε να την βοηθησουνε κ εσυ θα εισαι ηρεμος
Rocketeer αν καταλαβα καλα , στα μελλοντικα σας σχεδια ειναι το να κανετε παιδι , και αν επισης καταλαβα καλα το πλανο , ειναι ενα μεγαλο μερος της ανατροφης του παιδιου να το αναλαβουν οι παππουδες , συμφωνα παντα με το σκεπτικο της συζυγου.
Αυτο για μενα ειναι μεγα λαθος , οι παππουδες και λοιποι συγγενεις πρεπει να εχουν συμπληρωματικο ρολο στην ανατροφη του παιδιου και οχι κυριο , κατι στο οποιο απο οτι καταλαβα συμφωνεις και εσυ .
Το τι θα κανεις ειναι δικο σου θεμα , αλλα φροντισε να ξεκαθαρισεις οσο το δυνατον συντομοτερα.
Κανε μια συζητηση με την γυαικα σου , με ηρεμια ,και πες της ολα αυτα που λες και σε εμας , ισως βρειτε μια λυση.
Εχω σκοπο να ξαναπροσπαθησω να κανω συζητηση μεσα στο Σ/Κ. Για να δουμε...Quote:
Originally Posted by betelgeuse
ροκετήρ, συμφωνώ σε όλα όσα σου έγραψαν θεοφανία, μπετελγκέζ, μαρίνα38, μάριαν, how to dream :)
σκέψου το πολύ καλά πριν κάνεις αυτό το επικίνδυνο βήμα να μετακομίσεις και να έχεις τα πεθερικά σου έναν όροφο πάνω από το κεφάλι σου.
βασικά σε όλα όσα γράφεις συμφωνώ. σε όλες σου τις ανησυχίες συμφωνώ.
και ότι οι γονείς της θα σε αγαπάνε όσο πιστεύουν ότι είσαι ό τέλειος άντρας, αν διαπιστώσουν μία αδυναμία σου την έκατσες.
και ότι τα όρια μπαίνουν πολύ δύσκολα όταν η απόσταση είναι ένας όροφος διαφορά.
για μένα δεν έιναι εκβιασμός να της πεις ότι δεν μπορείς να μείνεις στη πατρική της πολυκατοικία.
δηλ αυτό που σου κάνει αυτή, που θέλει σώνει και καλά να μετακομίσετε στο πατρικό δεν είναι εκβιασμός από τη μεριά της;
δεν είναι ανάγκη να της προτείνεις να χωρίσετε.
πες της ότι εσύ δεν μένεις στην ίδια πολυκατοικία για τους χ και ψ λόγους, και ότι αν δεν θέλει, δεν είσαι διατεθημένος να κάνεις το βήμα της συγκατοίκησης. και ότι μπορείτε να συνεχίσετε τη σχέση σας όπως είναι τώρα.
διαφορετικά, αν υποχωρήσεις, γρήγορα θα φανεί αν η συγκατοίκηση αυτού του είδους είναι οκ ή όχι, αλλά μετά θα είναι πιο φασαρία να μετακομίζεις! και πιθανότατα θα έχεις να αντιμετωπίσεις ακόμα μεγαλύτερα μούτρα.
Σας ευχαριστω ολους για την πολυτιμη βοηθεια σας και για το χρονο που μου αφιερώσατε :) Ελπιζω μετα τη συζητηση που θα εχουμε μεσα στο σ/κ να εχω καλα νεα :))
ροκετιρ κανε κουβεντα αλλα δε νομιζω οτι θ αλλαξει κατι, τεσπα. Κατι αλλο, ποσων ετων εισαι εσυ κ ποσο το κοριτσουδι?
Η κοπελα 32 εγω.....ε, λιγο μεγαλυτερος αχαχαχαχ
ττυχερακια...και σε τι δουλεια εισαι? στο περιπου.
δεν μπορω να το πω στο περιπου οποτε θα το πω ως εχει, προγραμματιστης.