Quote:
Originally posted by ex_hus
Περίεργο όν ο άνθρωπος.
Χωρίζει και ενώ δε μπορούσε καν να σταθεί στον ίδιο χώρο με τον σύντροφο μετά από 2 χρόνια δείχνει να το ξεχνά και αναζητά τι λάθος έκανε ο ίδιος και θέλει την κατάσταση που βίωνε έχοντας διαγράψει κάθε αρνητικό και εστιάζοντας στο θετικά που είχε ζήσει.
Από την άλλη άλλος άνθρωπος δεν χωρίζει και ενώ αντιλαμβάνεται ότι το καλίτερο είναι να προχωρήσει μπροστά νιώθει τόσο ανασφάλεια όταν βρίσκει κάποιον που μαζί του πετάει αντί να σέρνεται κάτω από τη γη. Και όμως επιλέγει να μη χωρίσει.
Και η αιτία για τα ανεξήγητα φαινόμενα αυτά?
Απλοικά απαντώντας .Ενοχές.
Αμα χωρίσω (εγώ θα φταίω) τι θα γίνει το παιδί μου και πως να εγκαταλείψω τον άντρα μου τώρα που με έχει ανάγκη?
Αμα δεν έλεγα ψέματα (εγώ έφταιγα τελικά για την απιστία του και τον χωρισμό μας) τι ωραία που θα ήμουν τώρα και το παιδί μου ποτέ δε θα βίωνε την σκληρότητα της κοινωνίας ούτε εγώ θα έπρεπε να αιτιολογηθώ για την απόφασή μου να χωρίσω.
Εx, μεγαλες αληθειες ειπες παλι...