Printable View
Ωχ, καημένη, arktos, τι τραβάς! Κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά σου και αυτό που θεωρείς σωστό, και άστους τους άλλους να λένε!
Και μένα οι γονείς μου έτσι μου κάνουν αλλά τελικά εμείς είμαστε αυτοί που ξέρουμε τί είναι καλύτερο για μας, για να αιστανθούμε καλύτερα!
arktos, περιμενες κάτι διαφορετικο απο καποιον απο τους δικους σου?
ή καποιου ειδους υποστηριξη?
δύναμη κ κουράγιο ή οτι άλλο χρειαζεσαι, θα το παρεις απο αλλου κ απο άλλους. οσο κοιττας προς εκει που εχεις πληγωθει, τοσο περισσοτερο θα φθειρεσαι.
Arkte moy..θα συμφωνησω με τον φιλο μασ εδω...Quote:
Originally posted by anitak
΄Ο,τι και να σου πουν οι άλλοι, ακόμα και εκείνοι που σε αγαπούν πολύ και πραγματικά, να ξέρεις πως στη θύελλα που ονομάζεται διαζύγιο, στα δύσκολα, θα είσαι μόνη σου. Ολομόναχη, εσύ, οι αποφάσεις σου και ο πόνος σου. Γνώμη μου, αν δεν στέκεσαι ικανοποιητικά στα ψυχολογικά σου, μην το αποτολμήσεις ακόμα. Γίνε δυνατή πρώτα για να έχεις αποθέματα. Εγώ στην ανάλογη κατάσταση που περνώ έχω εξουθενωθεί. Και τα παιδιά μου επίσης.
ναι χρειαζεται αποθεματα κατι τοσο δραστικο.. δεν λεω πωσ δεν θα μπορουσε να βγαλει σε καλο ισα ισα που πιστευω πωσ αν νιωθεισ απολυτα σιγουρη πωσ θελεισ να προχωρησεισ την ζωη σου μονη τοτε σιγουρα αυτο ειναι και το σωστο για εσενα.. αλλα δεν παυει να ειναι και δυσκολο αρχικα τουλαχιστον...
καλη σου δυναμη σου ευχομαι.. και να γινει οσο πιο ομαλα για ολουσ σασ...ευχομαι..
θα κλεισω λεγοντασ σου πωσ \'\'καθε φωρα που κλεινει μια πορτα ανοιγει ενα παραθυρο..(η μια αλλη πορτα)...ολα θ α πανε καλα.... ελπιζω ο συζηγοσ σου να καταλαβει και να σε στηρηξει... σε ολο αυτο.. να παραμεινετε αγαπημενοι φιλοι..και αγαπημενοι γονεισ..
Ναι αλλα με εξελιξεις του 2010...Quote:
Originally posted by Adzik
παιδια το θεμα ειναι του 2007..
*αρκτος συμφωνω με τη Σοφια.
Αρκτε μου. .. μπραβο που αντεξεσ 3 χρονια.. αν και εφοσων ειστε σε διασταση 2 χρονια σημαινει πωσ ο αντρασ σου θελει και αυτοσ διαζυγειο ετσι δεν ειναι?... τοτε που ειναι το προβλημα?Quote:
Originally posted by arktos
μετά από 3 ολόκληρα χρόνια φτάνω τελικά να ζητήσω διαζύγιο
ζητάω τελικά την επιμέλεια της κόρης μας και την μετοίκηση του εν διαστάσει συζύγου.
οι γονείς μου είναι εναντίον μου.
ο πατέρας μου μού ζήτησε να ανακαλέσω.
πως θα μετανιώσω, θα κατστραφώ οικονομικά, δεν θα τα καταφέρω, θα μου πάρει το παιδί κλπ.
η μητέρα μου δεν μού έχει μιλήσει καν.
τα αδέρφια μου το ίδιο.
λες και είμαι μία ξένη.
προσπαθώ να φανώ δυνατή.
αλλά δεν μπορεί να χωρέσει ο νους μου πως
επιμένουν να παραμένω με έναν άνθρωπο που είμαι σε διάσταση 2 χρόνια τουλάχιστον.
που όχι μόνο δεν με βοήθησε να κόψω το αλκοόλ, αλλά πίνει μισό μπουκάλι καθημερινά.
όλα τα ξέρουν.
για ναρκωτικά ?
ποιος τα αγόραζε και τα έφερνε και τα έφερνε στο σπίτι.
ποιος είχε τις γνωριμίες.
τόσο πολύ τους βαραίνω πια που θέλουν να με εναποθέσουν κάπου ?
ήξεραν μόνο να κάνουν τις οσίες - μαρίες όταν έκανα την απόπειρα πάνω από το κεφάλι μου στην εντατική
το σοι σου?... δεν μπορεισ να κανεισ κατι γι αυτουσ..ειναι δικη σου η ζωη... εσενα πρεπει να κοιταξεισ..
ο αντρασ σου λογικα θα σου δινει διατροφη ετσι δεν ειναι?δεν συμφωνει?...φανταζομαι θα εργαζεσαι και καπου..το παιδακι ειναι 10 χρονων αρα αρκετα μεγαλο για να καταλαβει πωσ το να ειστε και οι 3 ευτυχισμενοι ειναι το σημαντικοτερο...
ναι νια το ειδα.. σορρυ... παιδια..και Αρκτο μου..λαθοσ..:P:P:PQuote:
Originally posted by Arsi
Ναι αλλα με εξελιξεις του 2010...Quote:
Originally posted by Adzik
παιδια το θεμα ειναι του 2007..
*αρκτος συμφωνω με τη Σοφια.
Ένας φίλος μου δικηγόρος μου έλεγε για μερικά διαζύγια που το πρώην ζευγάρι μάλωνε ακόμα και για τα... σκαμπό...! (ποιός θα τα πάρει).
Φαντάζομαι ότι αν χρειαστεί δικαστήριο για επιμέλεια και οι δύο πλευρές θα χτυπήσουν βρώμικα κάτω από τη μέση χτυπήματα και το δικαστήριο θα δώσει εν τέλει την επιμέλεια στη μητέρα.
δυσκολα ειναι ναι,
οταν θα ξεμπερδεψεις απο ολα αυτα θα ειναι ολα πολυ πιο ευκολα.
Ασχετως αν σε ζοριζει το πακετο, νομιζω οτι εχεις ηδη αργησει, 3 χρονια φτανουν.
συμβαινουν αυτα :) κι εγω το διαβασα ως τη μεση κ ηθελα να απαντησω νομιζοντας πως ειναι τωρινο :PQuote:
Originally posted by Adzik
ναι νια το ειδα.. σορρυ... παιδια..και Αρκτο μου..λαθοσ..:P:P:PQuote:
Originally posted by Arsi
Ναι αλλα με εξελιξεις του 2010...Quote:
Originally posted by Adzik
παιδια το θεμα ειναι του 2007..
*αρκτος συμφωνω με τη Σοφια.
Quote:
Originally posted by Sofia
arktos, περιμενες κάτι διαφορετικο απο καποιον απο τους δικους σου?
ή καποιου ειδους υποστηριξη?
δύναμη κ κουράγιο ή οτι άλλο χρειαζεσαι, θα το παρεις απο αλλου κ απο άλλους. οσο κοιττας προς εκει που εχεις πληγωθει, τοσο περισσοτερο θα φθειρεσαι.
Εγώ όταν βρέθηκα στα πρόθυρα του χωρισμού δεν θα πω ψέματα περίμενα ότι θα είχα ενα χέρι βοηθείας.Ομως εκείνοι φοβήθηκαν περισσότερο απο εμένα και φυσικά προσπάθησαν να με αποτρέψουν.
Ομως σκέφτομαι ότι θα \'ηταν πολύ καλύτερα αν είχα προχωρήσει.Ημουν νέα και τα παιδιά πολύ μικρά.
Αργότερα ήταν πολύ πιο δύσκολα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.Σήμερα αισθάνομαι σαν να με έστιψαν και να με πέταξαν στα σκουπίδια.Λάθος δικό μου,ανωριμότητα δική μου,φόβος και ανασφάλεια.ΛΑΘΟΣ
Αρκτος
Πιστεύω πως ο λόγος που η οικογένεια σου στέκεται απέναντι είναι μόνο και μόνο γιατί θεωρούν πως δεν θα τα καταφέρεις μόνη σου. Προτιμούν μια ....κουτσή λύση από το τίποτα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε αγαπούν και να μην θέλουν το καλό σου.
Απ\' την άλλη ίσως δεν καταλαβαίνουν πως η δυστυχία στην προσωπική σου ζωή, μπορεί να επιβαρύνει την ψυχολογία σου ακόμη περισσότερο και να σε πηγαίνει πίσω.
Για μένα, πάρε μια βαθιά ανάσα, σκέψου πως χειρότερα δεν γίνονται και βουρ για την ελευθερία σου.
Μάζεψε όσες δυνάμεις σου έχουν απομείνει και σκέψου τη στιγμή που ολα θα έχουν περάσει, γιατί πίστεψε με, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει αυτή η στιγμή. Φτάνει να το θες και να το κυνηγήσεις.
Δε θα περάσεις εύκολα.Είναι χοντρό λούκι.Ατσαλώσου και βουρ.Τό\'χω ζήσει το ρημάδι σχεδόν όπως το περιγράφεις.Στην ουσία ο πόνος που πέρασα με άφησε πιο δυνατή.Κατ\'αρχήν,πρέπει να είσαι σταθερή.Θα σε πιέζουν να γυρίσεις,με διάφορα μέσα και χειριστικές συμπεριφορές.
Καθώς έχω καταλάβει πως το μοντέλο της ευρύτερης οικογένειάς σου μοιάζει αρκετά με τη δική μου,θα στηριχτώ σε όσα έχω διαβάσει σε άλλα σου ποστς για να σου πω τα εξής.Θα χρησιμοποιήσουν το παιχνιδάκι των ενοχών(πατώντας πάνω στο παιδί,δεν το σκέφτεσαι,είσαι εγωίστρια,θα πληρώσει αυτό τα λάθη σου και τέτοιες μαλακίες),το παιχνιδάκι της υστεροφημίας σου,λολ(τι θα λέει πίσω σου ο κόσμος,τι παράδειγμα δίνεις,πως τους δυσφημείς και τους ντροπιάζεις με τη συμπεριφορά σου,πως ντρέπονται να κυκλοφορήσουν και τέτοια τραγικά),θα εκμεταλλευτούν ανασφάλειές σου(η οικονομική κρίση παίζει να πέσει στο τραπέζι επίσης,ότι το παιδί είναι μικρό και θέλει ακόμη τον πατέρα του,ότι έχει περάσει πολλά κι αυτό,ότι ότι),θα χρησιμοποιήσουν το λεγόμενο the silent treatment(και καλά δε σου μιλάμε κακούργα δολοφόνισσα,λολ,λες και χέστηκες χαχαα).Οι διαδικασίες με τα δικαστήρια είναι επώδυνες.Μπορεί να δεις τόσα που να αναρωτιέσαι πώς έζησες με τον άνθρωπο αυτό έστω και μια ώρα.Εύχομαι το αντίθετο,αλλά είναι αρκετά πιθανό,δε φημιζόμαστε σε αυτή τη χώρα για την ψυχραιμία στα διαπροσωπικά μας.
Άρκτος,τα είδα όλα στην περίοδο των χρόνων από την έξοδο από το γάμο και μετά,από την πλευρά του πρώην αλλά και των γονιών και των αδερφών μου.Χρειάζεται να μένεις σταθερή,να μη σε βλέπουν να μπαλαντζάρεις για να πάρουν το μήνυμα πως εσύ αποφασίζεις για τη ζωή σου.Να έχεις υπόψιν σου ότι παρόλες τις δυσκολίες τέτοιες αποφάσεις κρύβουν μέσα τους και απίστευτες ευκαιρίες για εξερεύνηση των δυνατοτήτων μας σε προσωπικό επίπεδο.Είναι ένα crash test ισχυρό,που όμως μπορεί να σε βγάλει σε πολύ καλά συμπεράσματα για τα θέλω και τις προοπτικές σου να τα καλύψεις.
Έπειτα,να σου πω ότι μπορείς να εκμεταλλευτείς αυτό το προσωπικό σου φορτίο και με άλλον τρόπο(έχεις ακουστά το μ\'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια,ε;)να το χρησιμοποιήσεις για να θέσεις σωστότερα όρια ανάμεσα σε σένα και στους γονείς σου.Να τους διδάξεις πού τελειώνουν αυτοί και πού αρχίζεις εσύ.Είναι η ιδανική ευκαιρία μιας και έτσι κι αλλιώς θα σε\"εχθρεύονται\"για ένα διάστημα και θα σου φέρονται με απαξιωτικούς τρόπους να κάνεις και κάμποσες sessions απευαισθητοποίησης.Να μάθεις να μη σε πειράζει που δεν θα έχεις την αγία τους έγκριση και να αποκτήσεις τσαμπουκαλίδικα όπλα στην επικοινωνία σας.
Προχώρα προς τον εαυτό που επιθυμείς και στη ζωή που εσύ επιλέγεις.Αξίζει πάντα τον κόπο και τις θυσίες κάτι τέτοιο.;)
Οτιδήποτε θελήσεις εδώ είμαστε να το συζητήσουμε και να σε στηρίξουμε όταν το έχεις ανάγκη.Θα είσαι μια χαρούλα ρε,go on!
:)
μία κλαίω και μία γελάω σήμερα...
έκανα πάλι μία συζήτηση και μού είπε πως θα γίνει πρόταση
την κηδεμονία να την αναλάβουν οι γονείς μου.
φρίκαρα.
δεν ξέρω αν γίνεται.
τη δευτέρα θα μιλήσω με το δικηγόρο μου.
τέλος μου είπε πως δεν με εμπιστεύεται γιατί για 2 χρόνια ήμουν σε κατάθλιψη.
και πώς θα φροντίζω το παιδί ?
ένας διάλογος που δεν έπρεπε να κάνω.
είναι ετοιμόλογος κι εγώ όχι.
πατάει πάνω στην ασθένεια μου.
κι αυτό με πονάει.
δεν την επέλεξα, με επέλεξε.
σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.
Quote:
Originally posted by RainAndWind
Καθώς έχω καταλάβει πως το μοντέλο της ευρύτερης οικογένειάς σου μοιάζει αρκετά με τη δική μου
δεν νομιζω,
η καθε περιπτωση εχει να αντιμετωπισει τις δικες της δυσκολιες.
Ειδικα η αρκτος εχει ολοκληρο βουνο να μετακινησει.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να αρχισει να το σπρωχνει....