Κάτι μου θυμίζει αυτή η ιστορία..... Το γιατί καταλήγει κανείς στις ουσίες είναι τεράστια ιστορία κ δεν είναι η ίδια για όλους. Άμα πάντως υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να μπορούσε να βρει σε σένα ό,τι του δίνανε οι ουσίες (ενθάρρυνση, παρηγοριά, κλπ κλπ) τόσο καιρό θα είχε ήδη γίνει, οπότε οι ουσίες δεν είναι το υποκατάστατο, είναι το ζητούμενο. Φυσικά εσύ δεν φταις σε αυτό, δεν υπάρχει κάτι το οποίο κάνεις λάθος, ίσα- ίσα κ πολύ που άντεξες. Απλά 2 συμβουλές που "τσούζουνε" πολύ:1.Κανείς εξαρτημένος δεν μπορεί να αγαπήσει κάποιον/κάποια άλλη με υγιή τρόπο, γιατί πρωτίστως δεν μπορεί να αγαπήσει κ να φροντίσει τον ίδιο του τον εαυτό με υγιή τρόπο. Ναι, μπορεί να σε χρειάζεται γιατί αγαπάει αυτό που βάζεις εσύ στη ζωή του, όχι όμως δεν σε αγαπάει εσένα την ίδια (δε λέω ότι είναι συνειδητά ψεύτης, κ αυτός δε βλέπει τη διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα 2), νομίζω όμως ότι θα ήθελες κ αξίζεις να σε αγαπάει κάποιος κανονικά κ όχι απλά να σε χρειάζεται. 2. Ο σοφός λαός λέει "οι ζωντανοί με τους ζωντανούς κ οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους"....... κ η συνέχεια λέει "οι υγιείς με τους υγιείς κ οι καμμένοι με τους καμμένους"......... Οπότε σκέψου τί θες εσύ στη ζωή σου, γιατί αν θες κάτι υγιές ψάξτο αλλού.Τώρα η σκέψη "γιατί γαμώτο να μην μπορεί να βρει σε εμένα αυτό που βρίσκει στις ουσίες κ γιατί γαμώτο να είναι έτσι κ όχι αλλιώς.........." ε, με την ίδια λογική γιατί κ εγώ να μην έχω γεννηθεί 1,80, με πράσινα μάτια κ έφεση στην άλγεβρα......Πολλά θα θέλαμε να είναι αλλιώς, το θέμα είναι τί κάνουμε με τα πράγματα όπως είναι ήδη κ δεν αλλάζουν. Λογικό να τρομάζεις μην του συμβεί το μοιραίο, γιατί άνθρωπος είσαι, έχεις αισθανθεί για αυτόν πολλά, έχετε δεθεί πολύ κ έχεις κ καρδιά. Αν όμως του έχεις δώσει την ευκαιρία (ή τις ευκαιρίες) να επιλέξει ανάμεσα σε σένα κ τις εξαρτήσεις, τότε δυστυχώς την επιλογή του την έχει κάνει....... Κάνε κ εσύ τη δική σου.
