Printable View
ο πολύς αρνητισμός μας κοστίζει ακριβά στη ζωή μας..χάνουμε ανθρώπους από δίπλα μας γιατί δεν αντέχουν τον αρνητισμό.ούτε και μεις τον αντέχουμε αλλά έχουμε μπει στην κλίκα και πρέπει να βγούμε γιατί θα χάσουμε κι άλλους ανθρώπους και θα χάσουμε και τις δυνάμεις μας,τον εαυτό μας.
Ο αρνητισμος αντανακλάται στους γυρω μας και τους διωχνει, κι αυτο γινεται ακομα και με το υφος χωρις να χρειαζεται να χουμε πει κατι για να βγει ο αρνητισμός. Στο μεσα μας, μας ριχνει την αυτοεκτιμηση και μας κανει να θεωρουμε εαυτους υποδεέστερους και κατωτερους των πραγματικων μας δυνατοτητων, κι αυτο διωχνει ευκαιριες απ τη ζωη μας τις οποιες αξιζουμε.Quote:
Originally Posted by κοπέλα93
αππο κακη συνηθεια βλεπω πχ τους γιαπονεζους που εχουν συνηθησει να ειναι μεσα στη τρελη χαρα
Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Quote:
Suicide in Japan has become a significant national social-issue.[1][2] Japan has one of the world's highest suicide rates, and the Japanese government reported the rate for 2006 as being the ninth highest in the world.[3] 71% of suicides in Japan were male,[2] and it is the leading cause of death in men aged 20-44.[4][5]
Καλα θυμομουν...δεν ειναι και τοσο χαρουμενα τα πραγματα εκει μαλλον...
πολυ παραξενο μου φαινετε ειχα ενα γνωστο γιαπονεζο που γελαγε τοσο πολυ σε σιμειο να μιαζει χαχας.. μηπως φταινε οι συνεχομενοι σεισμοι και το πολυ κρυο?Quote:
Originally Posted by keep_walking
ΝΑΙ ΓΑΜΩΤΟ!Quote:
Originally Posted by Remedy
Και τι δε θα δινα για να απασχολούμαι με τέτοια πράγματα. Νομίζω είναι όλα εκμάθηση,
αν έχεις συνηθίσει στις μαύρες σκέψεις πρέπει να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου για να
βλέπει την αστεία πλευρά, όπως πας φροντιστήριο για να μάθεις γαλλικά κτλ.
Γι'αυτό τώρα τελευταία παίζω με την ιδέα να μπλοκάρω όλο το internet εκτός των
χιουμοριστικών σάιτ και άλλες τέτοιες xtreme λύσεις
Τι να κάνεις σε μια χώρα, που οι μισοί έλληνες πνίγονται στην καθημερινότητα του 30χρονου και βάλε γάμου τους, με τους άλλους μισούς να ψάχνουν πορτοφόλια, τσέπες, λεμονοσατύφτες μυαλού, μπας και βρουν κανα ευρώ ή καμιά δουλειά;;;
-Δε μ' αγαπάει η γυναίκα μου, βογκάει ο αδερφός μου, του οποίου η γυναίκα βρήκε δουλειά, μεγαλώνει τα τρία παιδιά τους και κρατάει νοικοκυριό, τη στιγμή που αυτός ψάχνει δουλειά έχοντας για στέκι μια καφετέρια κι έναν παγωμένο φραπέ μονίμως στο χέρι.
Εχω και την ξαδέρφη μου, που ζηλεύει γιατί έχω φίλο και μου στέλνει sms, ενώ αυτή μεγαλώνει το δεύτερο εγγόνι της στα 45 της!!! Πάει από μάς η ζωή, βογκάει κι αυτή.
Εμ... όταν εσύ μαριόγκα δεν άφηνες αρσενική γάατα στα 16 σου, θα μου ματιάσεις τον καλό μου, τη στιγμή που δεν ξέρω και καμιά χαρτορίχτρα;;;;
(άβυσσος η καπιταλιστική ψυχή του ανθρώπου, που με τίποτα δεν ευχαριστιέται......)
Εγώ τι να κάνω που είμαι τελειομανής και κολλάω στα αρνητικά; Έχω ταλαιπωρηθεί πολύ στη ζωήμου. Έχασα χρονιές στη σχολή και ανθρώπους που Δεν έζησα, δεν έκανα πράγματα που αγαπούσα. Μέχρι μετά από πικρή πορεία να καταλάβω ότι είναι παιχνίδια του μυαλού. Όμως πάλι στην ίδια παγίδα πέφτω και τυραννιέμαι.
Με τη ψυχολόγο που πήγαινα δεν βρίσκαμε άκρη. Ενώ τα λέγαμε ωραία καταλάβαινα, στην πράξη δεν ακολουθούσα.
Όπως μου είπε χτες είναι πιο εύκολο για κάποιον με αισιόδοξη σκέψη να επανέλθει μετά από μια κατάθλιψη.
Τώρα εγώ ακροβατώ και περιμένω.
Με την τελειομανία συνήθως προσπαθούμε να κρύψομυμε ανασφάλειες και σοβαρά προβλήματά μας. Συγνώμη αν μιλώ με κλισέ, εξ αποστασεως σου μιλώ. Το μυαλό δεν λειτουργεί αυτόνομα. Κάτι στη ζωή σου σε μπλοκάρει, γι' αυτό ψαξου και προσσπάθησε, χωρίς να βάζεις τον πήχυ πολύ ψηλά στην αρχή.