Πού ειναι αυτη η ζωη, που λενε ότι ειναι τόσο ωραια;

Η ζωή δεν είναι ούτε όμορφη ούτε άσχημη ή καλύτερα, έχει και τις καλές και τις κακές της στιγμές.
Το ίδιο και οι άνθρωποι, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, κανείς δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός.
Όταν είμαστε εμείς καλά, ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας, ευτυχισμένοι, τότε επικεντρωνόμαστε περισσότερο στα θετικά της ζωής και των ανθρώπων. Κι επειδή αυτό το εκπέμπουμε, τότε και οι (περισσότεροι) άλλοι μας αντιμετωπίζουν θετικά και βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Άρα, για μένα το ζήτημα είναι να επικεντρωθούμε στο πώς να βελτιώσουμε το μέσα μας. Έτσι μόνο αλλάζει προς το καλύτερο κι ο κόσμος γύρω μας. Και δε λέω πως αυτό είναι πάντα εύκολο, τις πιο πολλές φορές θέλει κόπο και χρόνο. Όμως γίνεται.
Δυστυχώς, συχνά κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι θα γίνουμε ευτυχισμένοι αν αλλάξει ο κόσμος και η κοινωνία.
Όσο όμως περιμένουμε από τους άλλους ν' αλλάξουν, χάνουμε το χρόνο μας και ματαιοπονούμε. Και στο τέλος απογοητευόμαστε.
Όταν νιώθουμε καλά μέσα μας η ζωή είναι πολύ ωραία!

H ρίζα όλου βρίσκεται στην κοινωνία, που είναι μια πλαστή και τεχνητή, κατασκευασμένη και επιβεβλημένη πάνω μας συνθήκη ζωής, και αυτή η τεχνητή και αυταρχική συνθήκη περιλαμβάνει όλα τα πεδία της ανθρώπινης ζωής σήμερα. Από τον τρόπο που γαμιέσαι μέχρι το τι τρως και τι εμπορεύματα αγοράζεις, από την εργασία ως την ψυχολογία και τις σωματικές σου λειτουργίες, η κυριαρχία συμμαχεί με το ηλίθιο κοινωνικό σώμα, αυτή τη χαβούζα, τη μάζα, τη πλέμπα, το άθροισμα που σύρεται δώθε κείθε, καθώς στην ουσία δεν υπάρχει, είναι ένα μη σώμα, δεν έχει δικά του χαρακτηριστικά, παρά αυτά που η συγκυρία ορίζει, εκεί είναι που θα έπρεπε να προσανατολίζεται η κριτική. Τα κορδελάκια για ρομαντισμούς, παρελθοντονοσταλγίες, καλοσύνες, αγιοσύνες δεν τα συζητώ, είναι πάλι τεχνητές συνθήκες, που κάποιοι τις χρησιμοποιούν ως μία ευφυή ανακάλυψη κόλλας ανάμεσα σε άτομα που δεν έχουν τίποτε να τα ενώνει, παρά η εξάρτηση, η ανάγκη, ο πειθαναγκασμός, και όχι η επιθυμία.

Πολλες φορες προσπαθω να βρω ενα νοημα παραπανω, αλλα αδυνατω. Ισως να ειμαι φυσει απαισιοδοξο ατομο, γι αυτο.

Και όλα κυλούσαν ωραία και ήρεμα μέχρι που έβαλε την πινελιά σαπίλας η confide...
Λυπάμαι...τόσα post και εδω όπως και παντού και πρέπει όπως πάντα να απλώσεις όλη την σύψη που έχεις στο μυαλό σου.
Την γνώμη σου θα πεις οτι λες..και εγω την δική μου.
Βλέπεις howtodream, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι για να δικαιολογούν όλα τα αρνητικά στα οποία αναφέρθηκες στο πρώτο σου post. Εχουμε και την επιβεβαίωση....
Βέβαια το παρουσιάζουν λες και δεν συμμετέχουν σε αυτό ενώ αδειάζουν τον αχόρταγο στην πόρτα σου. Λες και όλα αυτά δεν είναι δικα τους αλλά κάποιου άλλου. Μόνο που κανείς άλλος δεν μίλησε έτσι εδώ μέχρι τώρα...Αυτό και μόνο με κάνει να σκέφτομαι το πόσο έχει ποτίσει το μυαλό ορισμένων σχετικά με το οτι τα πάντα ΠΡΕΠΕΙ να είναι σαπια....δεν πρεπει και δεν είναι....μόνοι σας τα κάνετε και δεν θα το δείτε ποτέ...
Όταν κάθονται και γκρινιάζουν για το πόσο σάπια και ανώφελα είναι όλα σε τι ακριβώς διαφέρουν? Όταν επιτρέπουν σε όλα αυτα που δήθεν κατακρίνουν να μπουν στο στομα τους και στο μυαλό τους και μετά να τα πλασάρουν και σε άλλους....τι πουλάνε ουσιαστικά? την αντίδραση? την διαφορετικότητα? η μήπως είναι απλοί πλασιέ κουβαλώντας τα μαστέλα των γουρουνιών που κοροιδεύουν σαν παραδείγματα προς αποφυγη ενώ έχουν ήδη λερώσει τους εαυτους τους και λερώνουν και τους άλλους στην πορεία?
Ξυπνά Βασίλη.....

Αν δεν συμφωνείς με κάτι απο αυτά που βλέπεις howtodream απλά μην συμμετέχεις σε αυτό. Δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως τα πάντα είναι έτσι. Και αν πραγματικά δεν συμφωνείς με τίποτα, τότε αυτή σου η ιδέα είναι η ίδια απόδειξη οτι υπάρχει και κάτι άλλο απο αυτό που βλέπεις.

Η ασχημια βρισκεται παντου.....σημερα μιλησα με μια γνωστη μου, η οποια ηταν καταενθουσιασμενη καθως την δεχτηκαν στην Ιατρικη σχολη Αθηνων για να κανει μια μεταπτυχιακη ερευνα. Η ιδια μου τα ελεγε με ενα υφος τυπου: προσκυνηστε με! Οταν δεν αντεχα αλλο το στυλακι της και εκανα να φυγω, με ρωτησε τα δικα μου. Της ειπα για το διδακτορικο και ολη την προσπαθεια που εκανα και με ρωταει με το ιδιο υφος: αααα, καλεεεε γερο μεσο κι εσυ ε;;;; Της εξηγησα οτι δεν παιχτηκε τιποτα τετοιο και μου λεει με θρασος: καλα, εγω παντως πρεπει να παω να ευχαριστησω πολλους για τη θεση μου.....ααααχ το γραφειο του πασοκ να ναι καλα στο υπουργειο.


Αηδιασα.

Πιστεύεις οτι είσαι σαν εκείνη πχ?

Οχι, καμια σχεση, αλλα αυτες πανε μπροστα. Περσυ δουλευε σε μια θεση του δημοσιου, παλι με τα κονε της, πηρε σπιτι, εκανε τις γνωριμιες της και απο Σεπτεμβριο σε αλλη μεγαλη θεση. Εγω ομως που εκανα τα παντα με την αξια μου, βγηκα και στο εξωτερικο, υπεμενα χιλια δυο, οχι δουλεια ή σπιτι, το απολυτο τιποτα. Αλλα αυτη ειναι η ζωη. Εγω να τρεχω ολη μερα, να μην εχω χρονο ουτε καν μια σχεση της προκοπης να κανω και αυτη να εχει τα παντα. Που ειναι το ωραιο λοιπον σε αυτη τη ζωη;

Δεν ειναι ωραια να προσπαθουμε για την ζωη μας?Να λεμε μετα κουραστηκα,ταλαιπωρηθηκα αλλα κατι καταφερα!Αυτοι που τα εχουν ολα στο πιατο και απο αλλους ειναι μαθηματικα βεβαιαο οτι καποια στιγμη θα πνιγουν στην σκια τους.Δεν σε καλυψα το ξερω αλλα ειναι γνωμη μου..Και το εχω δει.

Μακαρι να ειναι ετσι. Ολη η οικογενεια μου αυτο λεει " τί ανησυχο παιδι, ολο τρεχει". Μα δε μπορω να επαναπαυομαι. Θα μπορουσα να κανω οποιαδηποτε δουλεια, αλλα διαλεξα τον κοσμο των βιβλιων, γιατι μου αρεσε, μου ταιριαζε, με εξεφραζε. Αντιστοιχα, μου ειναι δυσκολο να συμβιβαστω, και κοπιαζω καθε μερα. Να φανταστειτε οτι απο χθες που ειμαι με φαρυγγιτιδα και καθομαι ολη μερα στο κρεβατι, νιωθω τυψεις, γιατι θα μπορουσα να κανω κατι για τη δουλεια μου, αλλα με τον πυρετο αδυνατω. Θα με δικαιωσει ομως αυτο ποτε; Πιθανοτατα οχι στην Ελλαδα του βυσματος και των γνωριμιων.

Ναι η τελειομανια ομως δεν βγαζει καπου επειδη πρωτον εσυ παντα θα εχεις το ανικανοποιητο απο τον εαυτο σου και δευτερον θα τα "παιξεις"..Και το κρεβατι χρειαζεται και η ξεκουραση..Βγαζεις ενοχικα και ουσιαστικα συναγωνιζεσαι τον ιδιο σου τον εαυτο.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Οχι, καμια σχεση, αλλα αυτες πανε μπροστα. Περσυ δουλευε σε μια θεση του δημοσιου, παλι με τα κονε της, πηρε σπιτι, εκανε τις γνωριμιες της και απο Σεπτεμβριο σε αλλη μεγαλη θεση. Εγω ομως που εκανα τα παντα με την αξια μου, βγηκα και στο εξωτερικο, υπεμενα χιλια δυο, οχι δουλεια ή σπιτι, το απολυτο τιποτα. Αλλα αυτη ειναι η ζωη. Εγω να τρεχω ολη μερα, να μην εχω χρονο ουτε καν μια σχεση της προκοπης να κανω και αυτη να εχει τα παντα. Που ειναι το ωραιο λοιπον σε αυτη τη ζωη;

---

Άπαξ και μπεις στο τριπάκι των συγκρίσεων, δεν πρόκειται να βγεις αλώβητος/η.
ΠΑΝΤΑ θα υπάρχει κάποια που θα είναι πιο όμορφη, θα έχει τα κονέ κτλ κτλ

Εσύ δεν είσαι ικανοποιημένη με την μέχρι τώρα πορεία σου;

Εν μερει αυτο που λες ισχυει. Αλλα αν δε τα κανω, νιωθω σαν βαρος, αχρηστη, οτι δεν συνεισφερω πουθενα. Αλλωστε απο καπου κι εγω πρεπει να παιρνω μια χαρα...

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Άπαξ και μπεις στο τριπάκι των συγκρίσεων, δεν πρόκειται να βγεις αλώβητος/η.
ΠΑΝΤΑ θα υπάρχει κάποια που θα είναι πιο όμορφη, θα έχει τα κονέ κτλ κτλ

Εσύ δεν είσαι ικανοποιημένη με την μέχρι τώρα πορεία σου;

---

Θα σου πω. Θεωρω οτι εχω καταφερει αρκετα για την ηλικια μου, ωστοσο προσπαθω παντα για το καλυτερο. Ωστοσο καποια εκλειπουν κυριως λογω χρονου. Πχ, ηθελα να παρω σκυλο και ολο το σκεφτομαι, οτι δε θα χω τον απαραιτητο χρονο. Νιωθω επισης την πιεση οτι πρεπει καποια στιγμη να γινω οικονομικα ανεξαρτητη αλλα παραλληλα πρεπει να ειμαι και αψογη ακαδημαικα.

Ξερεις τι νομιζω?Οτι περνας τον εαυτο σου απο Ιερα Εξεταση..Να προσπαθεις μεχρι εκει που μπορουν οι δυναμεις σου και η ψυχικη σου υγεια!Να με συγχωρεις και για την εκφραση χεστηκες τι κανει ο διπλανος,χεστηκες και αν μπηκε η αλλη με το ΠΑΣΟΚ εσυ θα εισαι αυτη που καταφερες οτι καταφερες με τις δικες σου τις δυναμεις γενικως και ειδικως!

Ισως γι αυτο και δε βρισκω τη ζωη ωραια.