Ας μιλησουμε για τις φοβιες...

Quote:

---

Originally posted by Sofia
μα αυτο λέω: χιλιαδες ανθρωποι μπορουν να μπουν στο μετρο,καποιοι άλλοι με τις ιδιες δυνατότητες οχι. τί ειναι αυτο που τους ανακόπτει? φόβοι ψυχολογικοι. ψυχολογική ανεπάρκεια οπως γράφεις, έστω.γιατί οι ιδιες δυνατότητες να οδηγουν κ στο ιδιο αποτέλεσμα?

---

απορω που ειναι το δυσκολο σε οσα εγραψα.....
παμε παλι απο την αρχη.


Εγραψα οτι αν βλεπουμε ενα ανθρωπο απλο οπως ειμαστε εμεις να κανει κατι, ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ μπορει να μπει στο μετρο.
Αυτο που τον ανακοπτει ειναι μια αλλη αδυναμια και οχι οτι ο διπλα του που μπαινει υπερεχει σε κατι.
Μπορει να κανει ακριβως το ιδιο εφοσον ομως το θελει πραγματικα.

Αυτο που λειπει λοιπον ειναι η παρακινηση του να κανω πραγματα, για αυτο εγραψα και το σχολιο.

χμμμμ μαλλον πιο σαφες δεν μπορω να το κανω....

Ναι κρινο έχεις δίκιο.Οντως αν το σκεφτούμε λογικά δεν υπερέχει σε κάτι αυτός που μπορεί και κάνει όλα αυτά τα καθημερινά πράγματα.Ισως απλώς δεν έχει καθίσει ποτέ να σκεφτεί ότι \"ωχ αν μπω π.χ. στο μετρό και έχει πολύ κόσμο και αγχωθώ και δεν μπορώ να βγω γρήγορα και πάθω κάτι\"..Το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη,σκέφτεται τον προορισμό του,τις δουλειές που έχει να κάνει και όχι μην πάθει κάτι.Ενώ εμείς που έχουμε αυτά τα ψυχολογικά για να κάνουμε το οτιδήποτε το σκεφτόμαστε πολύ,το αναλύουμε στο μυαλό μας και έτσι αγχωνόμαστε.Ξέρω ότι όλα είναι στο μυαλό.Αλλά πώς να ξεκολλήσει το μυαλό από αυτό τον τρόπο σκέψης?

dalia,
θες να πας απο το 1 στα 10.......
Εισαι ανυπομονη οπως βεβαια και πολυς κοσμος,
παρακαμπτεις σταδια τα οποια νομιζεις δεν ειναι σημαντικα, αλλα στην ουσια ειναι το σκαλοπατι που πρεπει να ανεβεις και το αφηνεις εκτος νομιζωντας οτι δεν ειναι σπουδαιο.

Καποια πραγματακια που νομιζεις οτι ειναι απλα, θα πρεπει να τα κανεις 101% κτημα σου για να πας παρακατω.

Αν θες να γινω πιο αναλυτικος πες μου, με καποιο παραδειγμα σου ισως...

Ναι οκ,το καταλαβαίνω αυτό.Πάντα ήμουν ανυπόμονη και μου βγήκε σε κακό αυτό γιατί απογοητεύομαι εύκολα και μετά με παίρνει από κάτω.Κάποιες φορές με πιάνει στεναχώρια γιατί σκέφτομαι \"γιατί για πράγματα που άλλος κόσμος δεν χρειάζεται να προσπαθήσει καθόλου και για εκείνους είναι αυτονόητα για μένα είναι τόσο δύσκολα και πρέπει να καταβάλλω πολλή προσπάθεια για να τα καταφέρω?\".

μακαρι η ζωη μας να ηταν τοσο ευκολη οσο θα επρεπε.... καταρχην η ψυχολογοι θα εμεναν ανεργοι.
Αντιθετως ειναι πιο δυσκολη απο οτι φαινεται και αυτο πρεπει να το κατανοησεις.


Τωρα κανεις μια ερωτηση η οποια ειναι λαθος.
Οσο αυτονοητο ειναι για μενα ειναι και για σενα.
Οση προσπαθεια χρειαζεται να κανω εγω, αλλη τοση περιπου χρειαζεται να κανεις και εσυ.
Ειναι λαθος να πιστευεις οτι εγω πχ μπορω να μαγειρεψω πιο ευκολα απο εσενα.
(γκρρρρρρρ σε λιγο πρεπει να παω στην κουζινα....)
αν εσυ μαγειρευεις πιο καλα απο εμενα, τοτε απλα εσυ εχεις περισσοτερη γνωση που εμενα μου λειπει.
(αν και αμα θες παμε κοντρα στο κοτοπουλο με γλυκοξινη σαλτσα με ανανα που φτιαχνω να δεις που θα σε βαλω κατω - ειπα και εγω μια ατακα μπας και μου ανεβει η ψυχολογια οκ??)

Αν θελω λοιπον να μαθω να μαγειρευω οπως εσυ, το μονο που μου λειπει ειναι η γνωση και αν θες η κλιση που αυτο δεν μαθαινεται βεβαια.

Η προσπαθεια μας λοιπον σε απλα πραγματα ειναι εξισου ιδια 101% και επιμενω σε αυτο.

Αυτο που πρεπει να χωνεψεις καλα μεσα σου, ειναι οτι δεν θελει κοπο αλλα τροπο....








χμμ και επειδη πεινασα, παω μια στο σουπερ μαρκετ, και τα ξαναλεμε σε λιγο.

Quote:

---

Originally posted by krino
αν και αμα θες παμε κοντρα στο κοτοπουλο με γλυκοξινη σαλτσα με ανανα που φτιαχνω να δεις που θα σε βαλω κατω

---

Αυτό είναι σίγουρο γιατί εγώ δεν τα πάω καθόλου καλά με τη μαγειρική...:p

βρε αμα δεν τας πας εσυ καλα, τι να πω και εγω???
:P:P

Quote:

---

Originally posted by liberchild
Δεν ξέρω αν η μέθοδος που προτείνει ο κρίνος είναι αποτελεσματική, πάντως εγώ κατόρθωσα να πάω διακοπές μετά απο πολλά χρόνια κ ξεπέρασα τη φοβία του ταξιδιού με την εφαρμογή της. Αυτό το οφείλω σ έναν άνθρωπο που στέκεται δίπλα μου κ μου κάνει ενέσεις αφοβίας με τις εμπειρίες του. Αφού αυτός μπορεί , μπορώ κι εγώ. Πέρασα υπέροχα κοντά του στις διακοπές μου και μάλιστα σκέφτομαι το επόμενο ταξίδι μου μαζί του.Αρα κρίνο δεν θα με βοηθούσαν προσωπικά τα σημειωματάρια. Πιστεύω ακράδαντα οτι οι άλλοι άνθρωποι που μας υποκινούν παίζουν ένα σημαντικό ρόλο είτε αυτοί είναι φίλοι είτε η σχέση μας. Εγώ δυστυχώς μέχρι τώρα δεν είχα ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αν δεν φύγατε ακόμα καλές διακοπές, αν γυρίσατε όπως εγώ καλή επανένταξη στην καθημερινότητα και με περισσότερες δυνάμεις και κέφι. Φιλάκια απο τη λίμπερ.

---

αναμφισβητητα οταν εχουμε κοσμο γυρω μας που μας στηριζει ειναι το Α και το Ω.
Ωστοσο δεν ειδικευω αλα μιλαω κατα περιπτωση.
Ουτε μπορω να ξερω το τι παιζει με τον καθενα προσωπικα.
Απλα πιστευω οτι η καταγραφη γεγονοτων δεν παιζει μονο ρολο πρακτικο αλλα γραφει και σε αλλα κομματια μεσα μας.

Αλλα αυτο ηταν απλα ενα παραδειγμα, μπορουμε να βρουμε τοσα αλλα....



Παω στα μπιφτεκια μου,
:cool:

Στην απάντηση που έδωσες στη Sofia λες 3 φορές οτι είναι μαθηματικά βέβαιο αυτό που λές..
Αυτό το \"ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ\" είναι για έμφαση ή το εννοείς? Γιατί άλλο τα μαθηματικά άλλο η προσωπικη φιλοσοφία. πως γίνεται να είσαι μαθηματικά σίγουρος για το 1ο πόρισμα σου? το μετέτρεψες σε εξίσωση δλδ και επαληθεύτηκε ? Εσύ πας να λύσεις εξίσωση 100ου βαθμού με 1 δεδομένο ( τις δυνάμεις). κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο σίγουρος ώστε να περιγράφει τα λεγόμενα του ως μαθηματικά αποδεδειγμένα..
Και σε πρακτικο επίπεδο δηλαδή ο άντρας που είναι περισσότερο σωματικά προικισμένος απο τη γυναίκα αντιμετωπίζει φοβίες πιο εύκολα? Λες οτι διαφωνείς αλλά δε βλέπω πως ακριβώς το κάνεις, δεν είπες κατι αντίθετο.

Δεν είμαι σίγουρη αν το να κάτσουμε να καταγράφουμε τι νιώθουμε και τις εμπειρίες μας είναι κατάλληλο για τις φοβίες μας. Γιατί τότε θα ασχολούμαστε πολύ με αυτές και όσο ασχολούμαστε τόσο καταλαμβάνουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και όλα γύρω από αυτές μεγενθύνονται.

Έχω την εντύπωση ότι στη ζωή μου όποτε ξεπέρασα μια φοβία ή την έκανα άκρη δεν ήταν απόρροια μιας κατα μέτωπον επίθεσης.
Παραδείγματα:
Κατά περιόδους έχω κοινωνική φοβία γιατί δε νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου τότε. Το να κάτσω να σκέφτομαι ότι θα τα καταφέρω, το κάνουν και άλλοι και να πιέζω τον εαυτό μου να βγει έξω, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να βγω αλλά θα είμαι σε εσωτερική αγωνία συνέχεια, δε θα το ευχαριστηθώ.
Αυτό που κάνω είναι να προσπαθώ να αλλάξω την οπτική μου γωνία για μένα, να νιώσω δυνατή, ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, ότι μου αρέσει ο εαυτός μου, να αλλάξω τη διάθεσή μου. Και όταν γίνει αυτό πολύ απλά δεν υπάρχει τότε φοβία για να ασχοληθώ μαζί της.

Υπήρχε περίοδος που με είχε πιάσει έντονη νοσοφοβία. Είχα ιατρικές εγκυκλοπαίδειες στο σπίτι και καθόμουν και έψαχνα τα συμπτώματα κλπ. Γενικά, πήγαινα συχνά σε γιατρούς. Όταν έπιασα όμως δουλειά δεν είχα χρόνο για όλα αυτά. Αφού εργαζόμουνα πια με 39 πυρετό. Και μου πέρασε η νοσοφοβία χωρίς να το καταλάβω. Είχα βαρεθεί όμως κιόλας όλο αυτό το ψάξιμο. Νομίζω ότι ήταν ένας συνδυασμός.

Μια άλλη φοβία που είχα ήταν μήπως πάθουν κάτι οι δικοί μου. Έτρεμα κάθε φορά που κάποιος ταξίδευε, έλιωνα αν το αγόρι μου δε με έπαιρνε τη συνηθισμένη ώρα και έβαζα τα χειρότερα με το νου μου. Πίστευα ότι αν παθαινε κάποιος κάτι δε θα το άντεχα. Για να μου περάσει άλλαξε η οπτική μου για το θέμα. Δηλαδή δεν είχε νόημα να λέω στον εαυτό μου, μην ανησυχείς δε θα πάθει κάποιος κάτι (γιατί στο κάτω κάτω με τις πιθανότητες παίζουμε και υπάρχει περίπτωση κάποιος να πάθει κάτι), αλλά πια είπα στον εαυτό μου, κοίτα να δεις, ναι υπάρχει περίπτωση κάποιος από τους δικούς σου να πεθάνει, δε μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό, έτσι είναι η ζωή. Δε ξέρω πως κατάφερα αλλά το πήρα πιο ελαφρά το θέμα.

Αφέλεια, είπες κάτι πολύ σημαντικό, οτι μόλις νιώσεις καλά με τον εαυτό σου και δυνατή, περνανε όλες οι φοβίες. Μου έχει συμβεί και μένα αυτό και είναι αλήθεια οτι έτσι είναι. Οσες φορές ένιωθα αδύναμη τότε έκαναν οι φοβίες την εμφάνισή τους, αντιθέτως εξαφανίζονταν όταν ένιωθα δυνατή και με ισχυρή αυτοπεποίθηση.

Quote:

---

Originally posted by Lef
Στην απάντηση που έδωσες στη Sofia λες 3 φορές οτι είναι μαθηματικά βέβαιο αυτό που λές..
Αυτό το \"ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ\" είναι για έμφαση ή το εννοείς?


Ειμαι πολυ προσεκτικος σε αυτα που λεω και ποτε δεν περιαυτολογω.
Φυσικα και το εννοω...




Γιατί άλλο τα μαθηματικά άλλο η προσωπικη φιλοσοφία. πως γίνεται να είσαι μαθηματικά σίγουρος για το 1ο πόρισμα σου? το μετέτρεψες σε εξίσωση δλδ και επαληθεύτηκε ? Εσύ πας να λύσεις εξίσωση 100ου βαθμού με 1 δεδομένο ( τις δυνάμεις). κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο σίγουρος ώστε να περιγράφει τα λεγόμενα του ως μαθηματικά αποδεδειγμένα..



πες το και ετσι οτι το μετερεψα σε ξισωση και μου βγηκε...
Θεωρω δε πλανη το να νομιζεις κατι αλλο.
Η απαντηση μαλιστα ειναι απλουστατη, οι φοβιες μας οριζονται απο το οτι σκεφτομαστε οτι ο διπλα μας για καποιον περιεργο λογο ειναι πιο ικανος απο εμας να ακνει κατι.
Πολυ απλα αυτο δεν ισχυει, οπως σου ειπα με μαθηματικη ακριβεια και εφοσον τηρουνται οι ιδιες πρακτικες προδιαγραφες.







Και σε πρακτικο επίπεδο δηλαδή ο άντρας που είναι περισσότερο σωματικά προικισμένος απο τη γυναίκα αντιμετωπίζει φοβίες πιο εύκολα?


εαν δεν την εμποδιζει κατι σωματικα ναι.
Μπορει μια γυναικα να κανει εξισου τα ιδια πραγματα οπως ενας αντρας.
Ειδικα σε αυτο το ζητημα μιας και το εβαλες, παιζει και κοινωνικα αυτο. Πολλες φορες οι γυναικες υοθετουν κοινωνικους ρολους και αντιθετα.
πχ αυτες οι δουλειες ειναι αντρικες, δεν γινεται να τις κανω εγω η και αναποδα.
Αλλα ας μην το ανοιξω αυτο το ζητημα, χωραει παρα πολυ μεγαλη κουβεντα.







Λες οτι διαφωνείς αλλά δε βλέπω πως ακριβώς το κάνεις, δεν είπες κατι αντίθετο.


πως μπορω να σε πεισω για αυτο???
και οκ αντε εγω δεν μπορω να σε πεισω, εσυ μπορεις να με πεισεις για το αντιθετο???

---

Στην τελικη δεν κανω κανα διαγωνισμο για να δω ποιος εχει δικαιο και βρισκω ηλιθιο αυτο τον ανταγωνισμο.
Ειπα καποιες σκεψεις μου, αυτος που ειναι σε μια διαδικασια, και τον απασχολει σαν ζητημα αν θελει τις υοθετει και τις βαζει σε πραξη.

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
Δεν είμαι σίγουρη αν το να κάτσουμε να καταγράφουμε τι νιώθουμε και τις εμπειρίες μας είναι κατάλληλο για τις φοβίες μας. Γιατί τότε θα ασχολούμαστε πολύ με αυτές και όσο ασχολούμαστε τόσο καταλαμβάνουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και όλα γύρω από αυτές μεγενθύνονται.

---

Θα σου απαντησω, οτι με το να μπεις σε μια τετοια διαδικασια και να το κανεις εξισου πραγματικα, χρειαζεται απο μονο του αρκετο θαρρος....

Τωρα, αν δεν ασχοληθεις εσυ με τις φοβιες σου και να τις αντιμετωπισεις σαν ισο προς ισο, ποις πρεπει να το κανει αυτο για σενα???

Φυσικα και δεν εννοω να κανεις αυτο το πραγμα καθε μερα ουτε να τρωγεσαι με τα ρουχα σου.
Μιλησα για να οργανωθεις σωστα και αυτο σημαινει οτι το καθε πραγμα παιρνει την σωστη του διασταση στο χρονο, και οτι σε κατατρωει νυχτα μερα....

Πιστευω οτι αμα ασχοληθεις σωστα με τις φοβιες σου θα διαπιστωσεις συντομα οτι αρχιζουν και καταλαμβανουν λιγοτερο χωρο στην ζωη σου.

Δεν έχω πρόβλημα με την ενδοσκόπηση. Ότι κάνω στη ζωή μου αλλά και η συμπεριφορά των άλλων περνάει από εξέταση. Κάποτε κιόλας με τρέλαινε το να σκέφτομαι συνέχεια τα πάντα, τώρα το έχω περιορίσει κάπως με την έννοια ότι αφήνω να υπάρχει και αυθορμητισμός.

Για τις φοβίες όμως συγκεκριμένα δε θεωρώ ότι είναι ο καταλληλότερος τρόπος αντιμετώπισης. Μάλλον ας το πω καλύτερα. Η κατά μέτωπον επίθεση βάσει ενδοσκόπησης δεν είναι ο καλύτερος τρόπος. Έτσι κι αλλιώς την ενδοσκόπησή μου την είχα κάνει στα δικά μου παραδείγματα (γιατί δε μπορώ να κάνω διαφορετικά) και προφανώς επηρέασε το αποτέλεσμα αφού πιστεύω ότι το μυαλό μας δουλεύει υποσυνείδητα τη λύση και μπορεί να φαίνεται ότι γίνεται ξαφνικά μια αλλαγή στην οπτική μας αλλά είναι συνδυασμός και εν μέρει απόρροια της εσωτερικής διαδικασίας.

Και στις δικές μου φοβίες δεν είχα καμία αίσθηση ότι οι άλλοι μπορούσαν να κάνουν καλύτερα κάτι από ότι εγώ, γιατί έτσι κι αλλιώς επειδή με πιάναν κατά περιόδους ήξερα ότι και η ίδια σε άλλη φάση της ζωής μου τα μπορούσα.

Ίσως παίζει ρόλο και το είδος της φοβίας. Δε ξέρω τι θα δούλευε αν είχα π.χ. αραχνοφοβία που δε βασίζεται τόσο σε ψυχολογική και συναισθηματική διάθεση.

Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε ότι οι φοβίες μας είναι παράλογες, αλλά αυτό δε βοηθάει και πολύ στην αντιμετώπιση τους.

Quote:

---

Originally posted by krino
πριν απο ολα, οσα γραφω ειναι αυστηρα δικες μου αποψεις.





Ξεκινησα αυτο το νημα, με το σκεπτικο οτι λιγα βιβλια που διαβασα για τις φοβιες ηταν απλα και μονο θεωρητικες σοφιες απο τις οποιες δεν μπορεσα να αποκομισω τιποτα καινουριο.
Εμαθα πολλα για τα επιπεδα φοβου αλλα τιποτα για το πως ξεπερνιεται ο φοβος.
Παντου διαβαζα οτι το να το ξεπερασεις μια φοβια θα ερθει μονο του καθως θα κανεις πραξεις αυτα που σκεφτεσαι αλλα φοβασαι να τα κανεις....

Χαιρω πολυ,
οταν κανεις πραξη αυτα που φοβασαι τοτε παυουν να ειναι φοβιες...


και με αυτα το \"τσιτατο\" ας προχωρησω και εγω στα δικα μου τσιτατα.
Αφου επιστημονες μπορουν να λενε αφοβα (και συνηθως να πληρωνοται για αυτο) προφανως εμενα αυτο το δικαιωμα μου περισευει.



Αρα,
1. Οταν βλεπουμε καποιον με τις ιδιες περιπου δυναμεις να κανει κατι, ειναι μαθηματικα βεβαιο οτι μπορουμε και εμεις ασχετα αν φοβομαστε οτι μας ειναι αδυνατον.
2. Ο φοβος σαν συναισθημα ειναι τελειως διαφορετικο πραγμα απο την πραξη αυτη καθ\' αυτη.


Εγω προσωπικα σε οσους αισθανονται φοβιες θα προτεινα κατι εντελως πρακτικο,
Χρησιμοποιηστε ενα τετραδιο (κατι σαν μικρο ημερολογιο) και καταγραψτε τωρα αυτο που σας φοβιζει.
Γραψτε λιγες λεπτομερειες για αυτο, χρησιμοποιωντας παντα ημερομηνια.
Συνεχιζετε να γραφετε με σταθερους ρυθμους (πχ 2 φορες το μηνα η και περισσοτερο) παντα με ημερομηνια και οσες λεπτομερειες θελετε τι ακριβως κανατε.

Καποια στιγμη αρχιστε να συγκρινετε εγραφη με εγραφη και δειτε ποια ειναι η εξελιξη πανω στην (η στις) φοβια(ες) σας.

Βεβαια μια παρομοια δουλεια κανει και ο ψυχολογος αλλα εγω εμμενω οτι οι εσωτερικες ενδοσκοπησεις ειναι καλυτερες και απο τους καλυτερους ψυχολογους.
Εχω και αλλες σκεψεις τις οποιες θα γραψω αργοτερα.

---

Εννοείς ότι δυνητικά είμαστε όλοι ίσοι;;;Ή μάλλον σόρυ τώρα αντιλήφθηκα...Εννοείς ότι άτομα ισοδύναμα μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα;Όμως ισοδύναμα σε σωματικό ή ψυχικό επίπεδο;Και εν τέλει οι φοβίες δεν δείχνουν μια ψυχική αδυναμία κάποιου να αντεπεξέλθει στο στρες ή σε άλλους παράγοντες;;;Νομίζω ότι δεν γεννιόμαστε όλοι με τις ίδιες δυνάμεις....Αυτό είναι αποδεδειγμένο και βέβαιο για το σωματικό επίπεδο........Για το ψυχικό την άποψή μου έρχονται να στηρίξουν οι ψυχικές ασθένειες......Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες δυνάμεις,ούτε τις ίδιες ευαισθησίες....Σε θεωρώ λοιπόν ψυχικά πιο δυνατό από εμένα.