Εντοπίστηκε η πρωτεΐνη του στρες και της κατάθλιψης

Quote:

---

Originally Posted by vagpap

Μα ουτε κ εγω ειπα οτι αν εχεις προδιαθεση , θα παθεις ντε κ καλα κτθλψη . Ειναι σαν τον καρκινο , ωρισμενοι εχουν προδιαθεση , αλλα αν δεν πυροδοτηθει η προδιαθεση αυτη απο καποιο εξωτ . γεγονος , τοτε ποτε δεν θα παθεις . Αυτο που ανεφερες Μαρινα , οτι ειναι ενα ωραιο προμοταρισμα της επομενης γενιας φαρμακων , ειλικρινα δεν τοχα σκεφτει . Με προβληματισες παντως . Βεβαια , αν ισχυει κατι τετοιο , θα πρεπει να ισχυει για ολες τις major ασθενειες . Η επιστημη εξελισσεται , παρολη την απληστια των φαρμακευτικων εταιριων . Αλλωστε μην ξεχναμε οτι μεχρι προ ετων ο καρκινος ισουτο με θανατικη καταδικη , ενω τωρα .......

---

Θα έλεγα πως ναι, θα μπορούσε να ισχύει για όλες τις major ασθένειες. Όμως τα φάρμακα για ψυχικές διαταραχές είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία. Εκτός από τη δεδομένη και εξαιρετικά πολύπλοκη αλληλεπίδραση του νευρικού συστήματος με το περιβάλλον, υπάρχουν κι άλλα θέματα. Π.χ. κανένας δεν μπαίνει στη διαδικασία να ελέγξει αν έχει το χ γονίδιο, αν πράγματι οι χ υποδοχείς του νευρικού συστήματος είναι υπαρκτοί και λειτουργικοί, ποια ποσότητα του χ νευροδιαβιβαστή υπάρχει και πώς αξιοποιείται, και πολλά άλλα.

Η επιστήμη ναι, εξελίσσεται... Αλλά πριν 100 χρόνια, ο καρκίνος ήταν στις τελευταίες θέσεις της λίστας με το top-10 των θανατηφόρων ασθενειών, ενώ τώρα είναι στο top-2... αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό... :p

Εμένα Μαρίνα το θεμα ψυχικές διαταραχές,παρα το ότι δεν ειμαι ειδικός, με την απλή μου κοινή λογική, λέω σίγουρα πως δεν είναι απόλυτα κάτι επίκτητο. Το αν μεσα απο τα βιωματα του το ατομο θα αποκτησει ψυχολογικα προβληματα ειναι και θεμα προδιαθεσης και κληρονομικότητας. Πχ στα ιδια βιωματα ο Χ αναπτυσσει ψυχολογικα και ο Ψ μένει απαθης κι αναισθητος, ο Λ κλείνεται στον εαυτο του, γινεται ηρεμος και παθαινει και καταθλιψη ενώ ο Κ γινεται επιθετικος και βίαιος. Για τον Ζ γινονται εναυσμα να αλλάξει η ζωη του 180 μοίρες προχωρωντας μπροστα ενώ για τον Ε γινονται αιτια να μεινει μια ζωη στασιμος. Γιατι ο τροπος αντιμετωπισης ίδιων βιωμάτων διαφερει τοσο πολύ απο ατομο σε ατομο? Τι κρυβεται πίσω απ αυτο?

Μήπως τον πυρηνα του χαρακτηρα του το ατομο τον φερνει μαζι του και μεσα στον πυρηνα αυτο βρίσκεται και η βάση του τροπου αντιμετωπισης καταστασεων στη ζωη του? Περα απ την προδιάθεση μήπως ειναι και τα βιωματα/ερεθισματα στα πρωτα χρονια της ζωης του, όπου το ατομο ειναι ως ψυχικη αντοτητα ευπλαστο, αποθηκεύει σαν μαγνητης το καθε τι εσαει σε λανθανουσα αρχικα κατασταση και εκδηλωνονται ως μορφη αντιδρασης του επειτα οταν βρεθει στις καταλληλες για το σκοπο αυτο συνθηκες? Επίσης εχω την εντυπωση οτι καποια πραγματα αποθηκευονται τουλαχιστον σαν συναισθημα ειτε θετικο ειτε αρνητικο κι αυτα γινονται η πρωτη βαση πάνω στην οποια κτιζεται ο χαρακτηρας.

Μηπως περα απο τις ερυνες αυτες κρυβεται μεν ενα πλασαρισμα νεων φαρμακων όπως λες αλλα περιεχουν και αλήθειες? Ειχα ακουσει ότι για καποια ψυχολογικα προβληματα το άτομο υποβαλλεται σε κάποιες συγκεκριμενες αιματολογικες αναλύσεις. Δεν ξερω αν αυτο αληθευει.

Τίποτα δεν είναι 'απόλυτα' επίκτητο... αλλά το παράδειγμα που φέρνεις, δεν δείχνει με κανέναν τρόπο τη σημασία των γενετικών επιρροών. Η αντιμετώπιση των ίδιων βιωμάτων μπορεί να διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο για δύο βασικούς λόγους α) γιατί υπάρχουν ένα σωρό περιβαλλοντικές επιρροές που διαφέρουν από άτομο σε άτομο και β) γιατί δεν είναι ακριβώς ίδια τα βιώματα. Μπορεί λοιπόν μετά από έναν χωρισμό εγώ να ψάξω απευθείας τον επόμενο σύντροφο και κάποιος άλλος να κλειστεί σε μοναστήρι. Άσχετα με την 'προδιάθεση', υπάρχουν άπειροι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν μια τέτοια στάση - απόφαση: οι γονείς, οι φίλοι, αυτά που έμαθα στο σχολείο, αυτά που παρατήρησα στον περίγυρο, η τωρινή μου εργασία, οι σπουδές μου... χίλια δυο. Όλα αυτά, είναι περιβαλλοντικά και όχι 'κληρονομικά'. Πώς λοιπόν μπορώ εγώ να πω ότι φταίει η γενετική προδιάθεση, τη στιγμή που αδυνατώ να απομονώσω και να μετρήσω την επίδραση των τόσο πολλών περιβαλλοντικών παραγόντων?

Όσο για τα 'πρώτα χρόνια της ζωής', ναι είναι σημαντικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι απόλυτα καθοριστικά.

Όσο για τις έρευνες, προφανώς και ενισχύουν τις γνώσεις μας γύρω από τον ανθρώπινο οργανισμό. Αλλά στα ψυχικά προβλήματα αναλύσεις προτού συνταγογραφηθεί πχ το ζολοφτ, δεν γίνονται.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Όσο για τις έρευνες, προφανώς και ενισχύουν τις γνώσεις μας γύρω από τον ανθρώπινο οργανισμό. Αλλά στα ψυχικά προβλήματα αναλύσεις προτού συνταγογραφηθεί πχ το ζολοφτ, δεν γίνονται.

---

To zoloft αντικαταθλιπτικό δεν είναι?
Από τα ελάχιστα που γνωρίζω, για να συνταγογραφηθεί αντικαταθλιπτικό ο ψυχίατρος θέλει να δει αιματολογικές θυρεοειδή....
εμένα μού ζήτησαν επανειλημμένα τέτοιες εξετάσεις, και αφού διαπιστώθηκε πρόβλημα θυρεοειδή και μπήκα σε αγωγή ενδοκρινολόγου, τότε ο ψυχίατρος μού είπε ότι αντικαταθλιπτικό όχι! μόνο zanax που δρα αγχολυτικά κυρίως...
Ο καρδιολόγος μού είπε το εξής απίστευτο....ότι λόγω πρόπτωσης της μιτροειδούς βαλβίδας στην καρδιά μου επηρεάζεται το νευρικό σύστημα, δημιουργείται μάλιστα ένα νευρολογικό σχετικό σύνδρομο, με πολύ άγχος, νεύρα, κρίσεις πανικού, κλπ.

Ναι αντικαταθλιπτικό.
Αυτό που λες με το θυρεοειδή, είναι μεν σημαντικό γενικά (γιατι και τη διάθεση / νεύρα μπορεί να επηρεάσει και έχει σημασία η ταυτόχρονη λήψη διαφόρων φαρμάκων), αλλά δεν έχει σχέση με τον τρόπο που υποτίθεται ότι επιδρά ένα αντικαταθλιπτικό.
Για παράδειγμα, το ζολόφτ είναι 'επιλεκτικός αναστολέας της επαναπρόσληψης σεροτονίνης'. Απλουστευμένα, έχει σαν στόχο να αλλάξει τον τρόπο που κυκλοφορεί μια χημική ουσία που βρίσκεται στο νευρικό μας σύστημα και ονομάζεται σεροτονίνη. Μέτρησες / απεικόνισες ποτέ τον τρόπο που λειτουργεί η σεροτονίνη στον δικό σου εγκέφαλο? Όχι. Ούτε και είναι κάτι που γίνεται, ενώ σε άλλα προβλήματα υγείας, μπορείς να κάνεις πχ καλλιέργεια, να κάνεις υπέρηχο, να κάνεις αντιβιόγραμμα κλπ.
Ή το xanax που λες... υποτίθεται ότι επηρεάζει έναν νευροδιαβιβαστή που ονομάζεται γάμμα αμινοβουτυρικό οξύ. Το έχεις δει ποτέ αυτό να φαίνεται σε κάποια εξέταση? Όχι.
Αυτό εννοώ ότι δεν γίνονται εξετάσεις.
Φυσικά ακόμα κι έτσι, να διευκρινίσω ότι δεν απορρίπτω τη χρήση φαρμάκων σε κάποιες περιπτώσεις.
Καλώς ή κακώς κάποιες φορές η αξιολόγηση κόστους - όφελους είναι υπέρ της χρήσης τους.
Όσο για την πρόπτωση της μιτροειδούς Λένα μου, αν ανήκεις στην πλειοψηφία των γυναικών που αυτή υπάρχει ως μια ασυμπτωματική σχεδόν φυσιολογική παραλλαγή, καμία σχέση δεν έχει με νευρολογικά σύνδρομα :)

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

To zoloft αντικαταθλιπτικό δεν είναι?
Από τα ελάχιστα που γνωρίζω, για να συνταγογραφηθεί αντικαταθλιπτικό ο ψυχίατρος θέλει να δει αιματολογικές θυρεοειδή....
εμένα μού ζήτησαν επανειλημμένα τέτοιες εξετάσεις, και αφού διαπιστώθηκε πρόβλημα θυρεοειδή και μπήκα σε αγωγή ενδοκρινολόγου, τότε ο ψυχίατρος μού είπε ότι αντικαταθλιπτικό όχι! μόνο zanax που δρα αγχολυτικά κυρίως...
Ο καρδιολόγος μού είπε το εξής απίστευτο....ότι λόγω πρόπτωσης της μιτροειδούς βαλβίδας στην καρδιά μου επηρεάζεται το νευρικό σύστημα, δημιουργείται μάλιστα ένα νευρολογικό σχετικό σύνδρομο, με πολύ άγχος, νεύρα, κρίσεις πανικού, κλπ.

---

Λενα, περι φαρμακων να συμβουλευεσαι μονο τον ψυχιατρο σου, που εχει και τις απαιτουμενες γνωσεις φαρμακολογιας και την αδεια και να συνταγογραφει και να ζηταει τις εξετασεις που επιβαλλονται.
εδω απλα γνωμες λεμε διαφοροι ασχετοι με την ψυχιατρικη , με γνωσεις περι φαρμακων μεσω ιντερνετ και καποιοι παθοντες απο την προσωπικη τους πειρα, που δεν σημαινει οτι ισχυει για αλλους ομως.
μην βασιζεσαι σε οτι αφορα την ληψη φαρμακων στο ραδιο-αρβυλα του φορουμ και ΣΑΦΩΣ να κανεις οτι εξετασεις ζητησει ο γιατρος σου. εκεινος ξερει.

Δεν υπάρχει καμία εξέταση να αποτυπωθούν αυτά διαγνωστικά?
Όχι, εννοείται ότι δεν έκανα καμία εξέταση από αυτές που αναφέρεις...

Όχι... (υπάρχουν κάποια εργαστήρια, αλλά οι μέθοδοι τους αμφισβητούνται).
Αυτό ξέρεις είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα στην ψυχιατρική, ότι με τα φάρμακα πας δοκιμαστικά και στα τυφλά στον κάθε άνθρωπο, κι όχι με βάση κάποιο εξατομικευμένο διαγνωστικό προφίλ που σου υποδεικνύει τι είναι το καταλληλότερο για τον καθένα.
Ξαναλέω βέβαια ότι σε κάποιες περιπτώσεις θεωρείται ότι το όφελος υπερβαίνει το όποιο κόστος των δοκιμών και των παρενεργειών.
Μπορώ να σου πω ότι παρότι είμαι ενάντια στην αλόγιστη κι εύκολη χρήση των αντικαταθλιπτικών, έχουν υπάρξει περιπτώσεις που ίδρωσα να πείσω θεραπευόμενους να απευθυνθούν και σε ψυχίατρο, ώστε να συμπληρώσουν για ένα διάστημα τη θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή.
Αλλά σε πάρα πολλές περιπτώσεις διαταραχών διάθεσης ή άγχους, δεν χρειάζονται καθόλου φάρμακα, ούτε καν άλλα σκευάσματα. Αν όμως χρειαστούν, υπάρχουν πάρα πολλές πιο φυσικές εναλλακτικές. Ξέρεις η μεγαλύτερη ζημιά που κάνει ένα φάρμακο δεν είναι οι παρενέργειες... είναι οι εσφαλμένες πεποιθήσεις και η ψυχολογική εξάρτηση που δημιουργεί, η ψευδαίσθηση ότι μόνο με τη βοήθεια του ανακτάς τον έλεγχο της ζωής και του εαυτού σου στις δύσκολες στιγμές.
Θα συνεχίσω αύριο όμως γιατί νύσταξα.... :)

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Όχι... (υπάρχουν κάποια εργαστήρια, αλλά οι μέθοδοι τους αμφισβητούνται).
Αυτό ξέρεις είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα στην ψυχιατρική, ότι με τα φάρμακα πας δοκιμαστικά και στα τυφλά στον κάθε άνθρωπο, κι όχι με βάση κάποιο εξατομικευμένο διαγνωστικό προφίλ που σου υποδεικνύει τι είναι το καταλληλότερο για τον καθένα.
Ξαναλέω βέβαια ότι σε κάποιες περιπτώσεις θεωρείται ότι το όφελος υπερβαίνει το όποιο κόστος των δοκιμών και των παρενεργειών.
Μπορώ να σου πω ότι παρότι είμαι ενάντια στην αλόγιστη κι εύκολη χρήση των αντικαταθλιπτικών, έχουν υπάρξει περιπτώσεις που ίδρωσα να πείσω θεραπευόμενους να απευθυνθούν και σε ψυχίατρο, ώστε να συμπληρώσουν για ένα διάστημα τη θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή.
Αλλά σε πάρα πολλές περιπτώσεις διαταραχών διάθεσης ή άγχους, δεν χρειάζονται καθόλου φάρμακα, ούτε καν άλλα σκευάσματα. Αν όμως χρειαστούν, υπάρχουν πάρα πολλές πιο φυσικές εναλλακτικές. Ξέρεις η μεγαλύτερη ζημιά που κάνει ένα φάρμακο δεν είναι οι παρενέργειες... είναι οι εσφαλμένες πεποιθήσεις και η ψυχολογική εξάρτηση που δημιουργεί, η ψευδαίσθηση ότι μόνο με τη βοήθεια του ανακτάς τον έλεγχο της ζωής και του εαυτού σου στις δύσκολες στιγμές.

---

Κι αν τα προβλήματα Μαρίνα δεν ξεπερνιούνται εύκολα, ακόμα και με μια πολύ καλή ψυχοθεραπεία? το επόμενο λογικό βήμα δεν ειναι τα φάρμακα?

Απο τα τελευταια σου ποστ καθως και της Λενας βγαζω ότι υπάρχουν εξειδικευμενες ιατρικες εξετάσεις (πχ αιματολογικες) που μπορουν τουλαχιστον να διαφωτισουν. Καποια οργανικα στοιχεια σε αυξημενες ποσοτητες ή κάποιες δυσλειτουργιες φαινεται πως συμβάλλουν στο πρόβλημα, ειτε το προκαλουν ειτε το αυξανουν. Κι αν το ατομο ήδη εχει θεματα άγχους ή καταθλιψης το οξύνουν?

Κατα τη γνωμη μου ειναι προτιμότερη η χρηση αγχολυτίκων ή ηρεμιστικών όταν το ατομο βιωνει μεσα του καταστασεις έντονου άγχους, έντασης, φόρτισης και στρες παρα να αφηνει να αναπτυσσονται ανεξελεγκτα τετοιες καταστασεις ή να παθιαζει να τις τιθασσεύσει με μεθοδους ψυχολογιας χωρις όμως αποτελεσμα. Ειναι γνωστες οι συνεπειες του στρες στο ανοσοποιητικο συστημα, ουσιαστικα το αποδυναμώνουν κι ετσι το ατομο γινεται ευαλωτο στις ασθενειες. Απ αυτη την αποψη ειναι προτιμότερη η χρηση ψυχοφαρμακων. Εμμεσως λοιπον προστατευουν το ανοσοποιητικο σύστημα. ΑΤομα με τετοιας φυσης ψυχολογικα προβληματα ειναι ευαλωτα στις ασθενειες.
Ωστοσο πιστευω πως η καταθλιψη δεν εχει τα ιδια αποτελεσματα. Καταθλιψη δεν σημαινει ενταση, φόρτιση. Το ατομο τη βιωνει ως μια βυθιση του νου σε σκεψεις και συναισθημα μελεγχολιας που δε συνοδευεται απο φορτιση και ενταση. Ετσι η ζημια στο συστημα αμυνας του οργανισμου, λογω της ανυπαρξιας εντασης, ειναι ελαχιστη.

Τα φαρμακα εχουν γινει εξαρτηση όταν βλεπεις ενα ατομο να τα καταναλώνει μακροχρονια, αλλα κατα τα λοιπα ο τροπος σκεψης και συμπεριφορας του παραμενουν τα ίδια.

Εξαρτάται για ποια προβλήματα μιλάμε Γιάννη... αν μιλάμε π.χ. για γενικευμένο άγχος, πανικό, ήπια κατάθλιψη (και πολλά άλλα), φυσικά και δεν είναι το επόμενο λογικό βήμα τα φάρμακα. Διότι δεν είναι θεραπεία και το κόστος της πιθανής καταστολής κάποιων συμπτωμάτων, είναι δυσανάλογο του όφελους. Να σου πω την αλήθεια, πολύ σπάνια συναντώ ανθρώπους που έχουν πράγματι δοκιμάσει (συστηματικά και σωστά και με καθοδήγηση ειδικού) τα πάντα και το μόνο που απομένει είναι τα φάρμακα. Φυσικά αν μιλάμε για πολύ έντονα συμπτώματα που καθιστούν αδύνατη την καθημερινότητα, ή ακόμα και την ενεργό συμμετοχή στην ψυχοθεραπεία, τότε σαφώς χρειάζεται να δούμε αν κάποιο φάρμακο θα βοηθήσει. Και θα έλεγα ότι σε πρώτη φάση, καλό θα ήταν να μην καταφεύγουμε στα κλασικά χημικά φάρμακα - εκτός αν κάτι είναι πολύ επείγον και πολύ έντονο.

Για τις ιατρικές εξετάσεις: μιλάμε για δύο διαφορετικούς τύπους εξετάσεων. Εγώ ανέφερα προηγουμένως ότι τα αγχολυτικά και τα αντικαταθλιπτικά, έχουν σαν στόχο κάποιες χημικές ουσίες και δομές του εγκεφάλου. Για να απεικονίσουμε και να μετρήσουμε με ακρίβεια τα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών ή την λειτουργικότητα των εγκεφαλικών υποδοχέων, δεν μπορούμε να κάνουμε εξετάσεις προληπτικά ή πριν από τη λήψη ενός φαρμάκου. Επιπλέον, ίσως δεν έχει και νόημα κάτι τέτοιο, καθότι το νευρικό σύστημα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, αλλά και ευμετάβλητο. Επειδή όμως γενικά γνωρίζουμε ότι πχ το GABA (γάμμα αμινοβουτυρικό) είναι μια χημική μας ουσία που βοηθά να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το στρες, μπορούμε να διευκολύνουμε τον οργανισμό μας (και κατ' επέκταση το ανοσοποιητικό). Με ποιον τρόπο? Ε πάρε ένα xanax! Eίναι αναγκαίο? ΟΧΙ. Την ίδια ακριβώς επίδραση έχει και ένα ποτηράκι κρασί, αλλά και πολλές άλλες τροφές και δραστηριότητες.

Τώρα για άλλου τύπου εξετάσεις, ναι φυσικά μπορούμε και συχνά χρειάζεται να κάνουμε κάποιες εξετάσεις, ώστε να εντοπιστούν προβλήματα που αλληλεπιδρούν ή επιδεινώνουν μια ψυχική διαταραχή (πχ αναιμία, άλλες διατροφικές ελλείψεις, πεπτικά προβλήματα, καρδιακά, αυτοάνοσα κλπ).

Αυτό που λες παρακάτω για την κατάθλιψη είναι λανθασμένο. Η κατάθλιψη βεβαίως και συμπεριλαμβάνει αυτό που ονομάζουμε stress response και ψυχικό πόνο - διανοητική ένταση, το άτομο υποφέρει. Και κάνει πολύ μεγάλη ζημιά στο ανοσοποιητικό και γενικά στη σωματική μας υγεία. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η κατάθλιψη σχετίζεται με καρδιακά νοσήματα, καρκίνο, διαβήτη, οστεοπόρωση, παχυσαρκία και χίλια δυο άλλα.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

........... Η κατάθλιψη βεβαίως και συμπεριλαμβάνει αυτό που ονομάζουμε stress response και ψυχικό πόνο - διανοητική ένταση, το άτομο υποφέρει. Και κάνει πολύ μεγάλη ζημιά στο ανοσοποιητικό και γενικά στη σωματική μας υγεία. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η κατάθλιψη σχετίζεται με καρδιακά νοσήματα, καρκίνο, διαβήτη, οστεοπόρωση, παχυσαρκία και χίλια δυο άλλα.

---

αρα τα φαρμακα βοηθανε προς αυτη την κατευθυνση, καταπραϋνουν απ τη μια το πρόβλημα και αποτρεπουν ετσι αλλες συνεπειες του (αυτες που περιγραφεις) να εμφανιστουν.

[QUOTE=Remedy;448183]Λενα, περι φαρμακων να συμβουλευεσαι μονο τον ψυχιατρο σου, που εχει και τις απαιτουμενες γνωσεις φαρμακολογιας και την αδεια και να συνταγογραφει και να ζηταει τις εξετασεις που επιβαλλονται.


Remedy , τους ειδαμε κ τους γιατους με τα ταξιδακια τους ,την dolce-vita τους , αναλογως το ποσα φαρμακα εχουν συνταγογραφησει . Αυτο το γνωριζει οιοσδηποτε εχει ασχοληθει αρκετα με το αντικειμενο . Με τον καιρο , ο καθενας γινεται ο καλυτερος γιατρος του εαυτου του .

Quote:

---

Originally Posted by vagpap

""Λενα, περι φαρμακων να συμβουλευεσαι μονο τον ψυχιατρο σου, που εχει και τις απαιτουμενες γνωσεις φαρμακολογιας και την αδεια και να συνταγογραφει και να ζηταει τις εξετασεις που επιβαλλονται.""


Remedy , τους ειδαμε κ τους γιατους με τα ταξιδακια τους ,την dolce-vita τους , αναλογως το ποσα φαρμακα εχουν συνταγογραφησει . Αυτο το γνωριζει οιοσδηποτε εχει ασχοληθει αρκετα με το αντικειμενο . Με τον καιρο , ο καθενας γινεται ο καλυτερος γιατρος του εαυτου του .

---

σωστα βαγγ, ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ, ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ. οχι γιατρος του αλλου....
οσο καλα και να τον εχεις μαθει τον εαυτο σου, μπορεις να κανεις μεγαλη ζημια σε εναν αλλον, γιατι δεν ειναι ολοι οι οργανισμοι το ιδιο.
για τους γιατρους εχεις και παλι δικιο, μονο που ο αντιποδας ενος κακου (ξεπουλημενου) γιατρου, ειναι Ο ΚΑΛΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ που θα δωσει τα σωστα φαρμακα και μονο αν τα χρειαζεσαι, και οχι η σουλα- μπουλα με απωθημενο γιατρου που θα σου πει την κοτσανα της και θα σε καταστρεψει.
Κι οπως υπαρχει ο κακος γιατρος, υπαρχει και ο κακος ψυχολογος, που λογω αναδουλειας και για να μην χασει το πελατακι, δεν σε παραπεμπει στον ψυχιατρο ενω ξερει οτι τον χρειαζεσαι, και σε παιδευει χωρις να σε βοηθαει (πολλα τα παραδειγματα).
Οποτε, οτι γιατρο κι αν χρειαζομαστε, το μελημα ειναι η σωστη επιλογη. να ειναι ανθρωπος πρωτα απ ολα, ισορροπημενος και καλος επιστημονας κατα δευτερον και οχι το να συμβουλευομαστε περαστικους αγχωμενους για πελατεια και αναρμοδιους (πιθανοτατα με χειροτερα προβληματα και περισσοτερη αγνοια κι απο εμας).

ΟΚ remedy , καλα τα λες . Οταν ομως εισαι beginner ασθενης , οπως υπηρξα εγω , κ βρεθηκα αγκαλια με 8-9mg ζαναξ ωρις καλα-καλα να το καταλαβω , κ αντε να τα κοψω , με τι κριτηρια να κρινεις τον καλο γιατρο ? τωρα ομως που ειμαι ' βετερανος ' ασθενης , μπορω κ κρινω . Η ζημια ομως εχει γινει .

Quote:

---

Originally Posted by vagpap

ΟΚ remedy , καλα τα λες . Οταν ομως εισαι beginner ασθενης , οπως υπηρξα εγω , κ βρεθηκα αγκαλια με 8-9mg ζαναξ ωρις καλα-καλα να το καταλαβω , κ αντε να τα κοψω , με τι κριτηρια να κρινεις τον καλο γιατρο ? τωρα ομως που ειμαι ' βετερανος ' ασθενης , μπορω κ κρινω . Η ζημια ομως εχει γινει .

---

συμφωνω, ειναι πολυ δυσκολο θεμα αυτο,κι οπως σου ειπα ,αυτο ειναι το σημειο- κλειδι, Η ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.
ο μονος τροπος που βρισκω εγω, ειναι οι συστασεις ατομων που και εμπιστευεσαι και θεωρεις οτι εχουν καλη κριση . αλλον τροπο δεν βρισκω...