Φοβίες - Άγχος

Ξεκινά σιγά σιγά. Πάρε τα πράγματα με την σειρά τους. Άμα σκέφτεσαι "ο θεε μου έχω τόσα πολλά να κάνω τότε μπερδεύεσαι συγχίζεσαι και μετά τα παρατάς" Τσου τσου not good !! Ένα ένα. Πρώτα πρέπει να νιώσεις αυτοπεποίθηση! Βρες τι κάνεις καλά και έχεις ταλέντο πάνω σε αυτό. Μαγειρεύεις υπέροχα? Φτιάξε ένα καλό φαγητό και βάλε όλη την τέχνη σου σε αυτό. Προσκάλεσε τον άντρα σου σε ένα ρομαντικό δείπνο η αν έχεις παιδάκια ετοίμασε ένα δείπνο με οικογενειακό περιβάλον και δέξου τα κοπλιμέντα με χάρη. Θυμήσου τα παλιά σου κατορθώματα, όλοι μας έχουμε κατορθώσει κάτι στην ζωή μας που μας κάνει περήφανους και το γεγονός ότι ο χρόνος πέρασε και κανείς δεν το θυμάται δεν σημαίνει πως δεν το επιτύχαμε! Νιώσε περήφανη για αυτό αφού μπόρεσες μια φορά θα μπορέσεις 1000! Άλλαξε λίγο τον τρόπο εμφάνισης σου. Πήγαινε σε ένα κομοτήριο φτιάξε ένα νέο look και φόρα ρούχα τα οποία σε κάνουν να νιώθεις άνετη και όμορφη! Ξεκινά με αυτό και δείξε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Ένα βήμα την φορά και τον δρόμο θα τον βρεις. Ξεκίνησε και το γυμναστήριο σου και μετά θα δεις, θα σκέφτεσαι "ποπο χαζή που ήμουνα γιατί τα σκεφτόμουνα όλα αυτά"? Άστο λίγο ελεύθερο το μυαλό σου. Μην φυλακίζεις τις σκέψεις σου.Πάντα υπάρχει ένας λόγος που τα περνάμε όλα αυτά. Είναι ένας τρόπος όπου το σώμα σου και το μυαλό σου θέλει να σου πει πως σε χρειάζεται. Άκουσε το.

Τα τελευταία σου λόγια μου λένε πολλά..Όντως με χρειάζομαι..Να σαι καλά βρε Σπύρο..

Quote:

---

Originally Posted by tntp

Έχω σκεφτεί να πάω..και θα το κάνω..απλά κι αυτοί θέλουν ένα σωρό λεφτά ρε γμτ!

---

οντως το οικονομικο ειναι μεγαλο θεμα.... αλλα οπως ειπα κ σε ενα αλλο φιλο μας εδω.... οπως ειχαν πει κ σε μενα, βεβαια.....
σε καθε περιοχη υπαρχει κ ενα "κεντρο ψυχικης υγειας".... ειναι δωρεαν! βρες το τηλ κ παρε να κλεισεις ενα ραντεβου λοιπον αν θελεις!
υπαρχουν κ ψυχιατροι κ ψυχολογοι οι οποιοι συνεργαζονται... αναλογα με το τι χρειαζεσαι παντα! κ γω τα τελευταια χρονια εκει παω΄εκει αρχισα να βλεπω τη διαφορα! ισως δν ειχα πεσει κ στα καταλληλα ατομα εξω....
βουρ λοιπον καλη μου φιλη κ καλη επιτυχια!!! κ θα τν εχεις..... ειμαι σιγουρη!!!

Ενας εξαιρετικός ψυχίατρος και πάνω από όλα άνθρωπος, ο Βίκτορ Φρανκλ, ο οποίος επιβίωσε από 4 στρατόπεδα συγκέντρωσης και μελέτησε την ανθρώπινη συμπεριφρά υπό ακραίες συνθήκες, έγραψε πως ο ψυχικός πόνος δεν πρέπει να μας πανικοβάλλει. Οπως το σώμα μας πονάει για να μας προειδοποιήσει πως κάτι του συμβαίνει, έτσι και η ψυχή μας. Κάθε διαδικασία εσωτερικής αλλαγής εμπεριέχει πόνο.

Κατ' αρχάς λοιπόν δες την κατάστασή σου σαν μιά προειδοποίηση. Αποδέξου την χωρίς πανικό. Σε όσα πολύ χρήσιμα έγραψε πιό πάνω ο Σπύρος, θέλω να προσθέσω την ενδοσκόπηση. Αφουγκράσου τον εαυτό σου, επαναπροσδιόρισε τις προτεραιότητες και τις ανάγκες σου, σώπασε τη φλυαρία του νου όσο μπορείς (υπάρχουν τεχνικές γι αυτό). Ακου την ψυχή σου...

Πόσο καιρό πας Βίκη; Ξέρεις γιατί το λέω;Μ αγχώνει γιατί δεν έχω υπομονή..Θέλω να γίνει κάτι άμεσα γιατί νοιώθω κουρασμένη..
Βέβαια ξέρω ότι αυτό δεν γίνετε..Σα ένας άνθρωπος να θέλει να χάσει 30 κιλά μέσα σε μια βδομάδα..το ξέρω ότι θέλει επιμονή και υπομονή..πφφφ!
Σ ευχαριστώ πάντως..Να σαι καλά!

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Ενας εξαιρετικός ψυχίατρος και πάνω από όλα άνθρωπος, ο Βίκτορ Φρανκλ, ο οποίος επιβίωσε από 4 στρατόπεδα συγκέντρωσης και μελέτησε την ανθρώπινη συμπεριφρά υπό ακραίες συνθήκες, έγραψε πως ο ψυχικός πόνος δεν πρέπει να μας πανικοβάλλει. Οπως το σώμα μας πονάει για να μας προειδοποιήσει πως κάτι του συμβαίνει, έτσι και η ψυχή μας. Κάθε διαδικασία εσωτερικής αλλαγής εμπεριέχει πόνο.

Κατ' αρχάς λοιπόν δες την κατάστασή σου σαν μιά προειδοποίηση. Αποδέξου την χωρίς πανικό. Σε όσα πολύ χρήσιμα έγραψε πιό πάνω ο Σπύρος, θέλω να προσθέσω την ενδοσκόπηση. Αφουγκράσου τον εαυτό σου, επαναπροσδιόρισε τις προτεραιότητες και τις ανάγκες σου, σώπασε τη φλυαρία του νου όσο μπορείς (υπάρχουν τεχνικές γι αυτό). Ακου την ψυχή σου...

---

Ο πανικός, αυτός με κυριεύει..για το κάθε τι..

Πάντως βρε παιδιά σας ευχαριστώ! Διαβάζω ξαναδιαβάζω τα μηνύματα σας,με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα..

Χρονια αμετρητα παω.... αλλα ειχαν συμβει γεγονοτα τα οποια "φουντωσαν" τη κατασταση(ετσι θελω να πιστευω ισως)... δν ειναι για ολους το ιδιο!!! το οτι ξεκινησαν τα σωματικα σου προσφατα κ οχι οταν ησουν παιδι η εφηβη η σε νεαροτερη ηλικια, για να εδραιωθουν κ να γινουν συμπεριφορα κ χαρακτηρας, ειναι (νομιζω) πολυ πιο ευκολο να το αλλαξεις! κοντευω τα 32 κ παω απ τα 20!!! βεβαια οι "συμπεριφορες" ηταν νωριτερα! ενας μικροβιολογος που ειχε βαρεθει να μου κανει εξετασεις με περεπεμψε σε ψυχιατρο... κ κει ξεκινησαν ολα!!! δν γνωριζαμε κ ως οικογενεια τι σημαινει ψυχιατρος κ οι γονεις μου το φερανε βαρεως! ενιωθα κ τυψεις απο πανω για τν κατασταση μου... ενα παιδι που τα τελευταια χρονια ετρεχε στους γιατρους δν μπορουσανε να φανταστουν οτι τελικα χρειαζοτανε ψυχιατρο! με την αποψη που επικρατουσε ενιωθα η τρελη του χωριου!!! οτι ημουν η ντροπη της οικογενειας μου! κατι που αργοτερα βεβαια επιδιορθωθηκε! αν με ρωτας.... θελω τεραστια δουλεια ακομα!
Κουραζεσαι,το βαζεις κατω, αλλα ξαναξεκινας... μαθαινεις(σιγα σιγα) να σε αγαπας! πρεπει να βγαινεις απ τη κουραση για να ξεκουραζεσαι(Κ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙς!)....... κ παλι απο τν αρχη,ΞΕΚΙΝΑΣ!!!

Quote:

---

Originally Posted by hapydays

Χρονια αμετρητα παω.... αλλα ειχαν συμβει γεγονοτα τα οποια "φουντωσαν" τη κατασταση(ετσι θελω να πιστευω ισως)... δν ειναι για ολους το ιδιο!!! το οτι ξεκινησαν τα σωματικα σου προσφατα κ οχι οταν ησουν παιδι η εφηβη η σε νεαροτερη ηλικια, για να εδραιωθουν κ να γινουν συμπεριφορα κ χαρακτηρας, ειναι (νομιζω) πολυ πιο ευκολο να το αλλαξεις! κοντευω τα 32 κ παω απ τα 20!!! βεβαια οι "συμπεριφορες" ηταν νωριτερα! ενας μικροβιολογος που ειχε βαρεθει να μου κανει εξετασεις με περεπεμψε σε ψυχιατρο... κ κει ξεκινησαν ολα!!! δν γνωριζαμε κ ως οικογενεια τι σημαινει ψυχιατρος κ οι γονεις μου το φερανε βαρεως! ενιωθα κ τυψεις απο πανω για τν κατασταση μου... ενα παιδι που τα τελευταια χρονια ετρεχε στους γιατρους δν μπορουσανε να φανταστουν οτι τελικα χρειαζοτανε ψυχιατρο! με την αποψη που επικρατουσε ενιωθα η τρελη του χωριου!!! οτι ημουν η ντροπη της οικογενειας μου! κατι που αργοτερα βεβαια επιδιορθωθηκε! αν με ρωτας.... θελω τεραστια δουλεια ακομα!
Κουραζεσαι,το βαζεις κατω, αλλα ξαναξεκινας... μαθαινεις(σιγα σιγα) να σε αγαπας! πρεπει να βγαινεις απ τη κουραση για να ξεκουραζεσαι(Κ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙς!)....... κ παλι απο τν αρχη,ΞΕΚΙΝΑΣ!!!

---

Πολλά χρόνια Βίκη.Πολλά..Γιατί όμως τόσα χρόνια;Συγνώμη που ρωτάω..Ίσως είναι ηλίθια η ερώτηση μου αλλά είμαι νέα σ αυτά και έχω πολλές απορίες..κάνω σκέψεις ότι θα μαι έτσι για μια ζωή;δεν θα ξαναβρώ τον εαυτό μου κτλ κτλ.δεν ξέρω πραγματικά..