Printable View
μέσα :-) να δεις εγώ τί έχω γράψει χαχαχα! μη μασάς φιλαράκι, σήμερα έτσι κι αύριο αλλιώς. Το ένα θα διορθώνεται, το άλλο θα χαλάει. Σημασία έχει να είσαι υγιής. Σήκω τώρα και πάνε για τη χάρη μου στον καθρέφτη και κοίταξε το πρόσωπό σου. Κάνε γκριμάτσες και χαμογέλασε. Θάμαι μαζί σου. Και αύριο θα είναι μια άλλη μέρα..
υπαρχει κατι το οποιο θα σου εδινε ευχαριστηση και ικανοποιηση? μια δουλεια, μια γνωριμια, ενα ταξιδι? οπως μου ελεγε και ενας σκορπιος ο χρονος ειναι κατι σχετικο...Λες οτι εισαι ολη μερα σπιτι, μπροστα απο την οθονη! πηγαινε πληρωσε λογ/σμους, κανε τα ψωνια στο σουπερ, μαγειρεψε..Quote:
Originally Posted by Γιάννης Σ.
και μονο για το γεγονος οτι μ εκανες να χαμογελασω μες στην θλιψη της ημερας, αξιζεις την πιο γλυκια αγκαλια του κοσμου...αμην να ειναι αυριο κατι διαφορετικο..:)
θα θελα πολυ μια δουλεια και μια γνωριμια.οχι απαραιτητα ερωτικη..εχω αναγκη και απο πραγματικους φιλους που θα με νοιαζονται καθημερινα.θα με ρωτανε καθε μερα τι κανεις..εχω αναγκη να χτυπαει το τηλεφωνο μου και να μπορω να μιλαω σε καποιον που θα με ακουσει με προσοχη..μακαρι να μπορουσα να παω ενα ταξιδι..βασικα εχω συγγενεις στην κυπρο.αν δεν ντρεπομουν για την κατασταση μου θα τους μιλουσα στα ισια ειδικα στις ξαδερφες μου...αλλα και η μαμα μου ντρεπεται και δεν θελει να τους δειξουμε οτι ειμαστε ζορικα..μακαρι να μπορουσα να παω κυπρο για λιγες μερες..θα ξαναγενιομουν
Καταλαβα..η αληθεια ειναι οτι οσο μεγαλωνουμε στενευει ο κυκλος των επαφων, δεν εισαι ο μονος..εγω Γιαννη δεν θα σε κανω να γελασεις μαλλον αλλα να προβληματιστεις.. Εννοειται πως ευχομαι η αυριανη μερα να ειναι καλυτερη αλλα η ελπιδα τελικα δεν θεωρω οτι ειναι οπλο αλλα μειονεκτημα καθως αναστελλει την κινητοποιηση, τη δραση!
μα ο λογος που εγραψα εδω μεσα ηταν γιατι ειχα αναγκη να ακουσω καποιες ψυχραιμες φωνες..οχι απαραιτητα να μου λενε ολα θα πανε καλα και χαμογελα και μην τρελαινεσαι κλπ..θελω να προβληματιστω θελω να σκεφτω βαθυτερα..αυτο που με ποναει ειναι οτι κραταω τοσα μεσα μου και δεν ξερω που να ξεσπασω..εχω απιστευτο θυμο..σκεψου ενα θυμο μαζεμενο 3 χρονων...
yes yes yes. έτσι θάναι. να πας για ύπνο τώρα και αύριο εδώ είμαστε πάλι Γιαννάκη μου :-)Quote:
Originally Posted by Γιάννης Σ.
Καλα εγω δεν θεωρουμαι η πιο ψυχραιμη φωνη του φορουμ,χαχα! Τον αναγνωριζω αυτο το θυμο ο οποιος πηγαζει απο αδικια, απο ερωτηματα, απο θυμο για τους αλλους αλλα και τον ιδιο σου τον εαυτο, σωστα? οι λαθος επιλογες! τα ιδια λογια... νομιζω οτι πολλες φορες οι συγκυριες, τα ατομα που θα μας περιβαλλουν και ο αδυναμος χαρακτηρας μας πανε πισω δυστυχως.
εγω ξεσπαω, δεν τα κραταω μεσα μου. Ξεσπασα πολλες φορες, εκλαψα, τα εβγαλα και τωρα κουραστηκα να αναμασαω τα ιδια και τα ιδια κανοντας φαυλους κυκλους. Το εχω γραψει απειρες φορες εδω μεσα οτι ο κοσμος ειναι κακος, ανταγωνιστικος, ζηλοφθονος ομως προσωπικα οσοι και αν με προδωσαν και φιλες και δεσμος ακομη και ο "πατερας" μου με προδωσε, εγω εχω συμμαχο τη μητερα μου και προς το παρον οπως μου λεει και εκεινη οταν της λεω οτι κανενας δε με αγαπαει αληθινα, μου λεει σε αγαπαει η μαμα σου και οχι γιατι πρεπει ... και θα σε αγαπησουν και αλλοι.
Γιαννη βαλε ενα στοχο και ξεκινα παλι..
Θα σου πρότεινα να απομακρυνθείς απο τέτοιες σκέψεις...Quote:
Originally Posted by Γιάννης Σ.
Η οποιαδήποτε υπερανάλυση και φιλοσοφία είναι μάλλον μονόδρομος στην κατάθλιψη. Κυρίως γιατί κανείς δεν έχει σίγουρες απαντήσεις για τίποτα!
Ότι και να σου λέμε/λένε αν δεν λύσεις το οικονομικό θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεφύγεις απο την κατάσταση αυτή, οπότε θα σου πρότεινα να εστιασεις σε αυτό. Οποιαδήποτε ασχολία χρειάζεται ένα μικρό κεφάλαιο για να την συντηρήσεις.... Και στο κάτω κάτω η δουλειά απο μόνη της είναι μια ασχολία που θα σου αποσπάσει την προσοχή απο τα πράγματα που σε βασανίζουν την παρούσα στιγμή. Σίγουρα είναι κάτι που το χρειάζεσαι...να χαθεί η εστίαση σου απο "αυτά" και να στραφεί σε άλλα. Καλύτερα, χειρότερα, δεν παίζει ρόλο...ο χρόνος θα δείξει.
Μην τα δεις αυτά που λέω σαν συμβουλές αλλά περισσότερο σαν σκέψεις ομοιοπαθή για τον εαυτό του.
Έχεις κάνει κάποιες αναφορές αλλά δεν νιώθω οτι έχω ξεκάθαρη απάντηση οπότε θα σε ρωτήσω ευθέως..φίλους έχεις? Έστω παρέες να σκοτώνεις λίγη ώρα?
Tomhet, η υπερανάλυση και φιλοσοφία για τις οποίες μιλάς οξύνονται από το ίδιο το πρόβλημα στο οποίο αυτες αφορούν. Η μοναξια, κι αν συνοδευεται από ελλειψη εργασίας και χόμπι/δραστηριοτητες οποτε η προσοχή δε στρεφεται καπου αλλου ώστε η σκεψη να μην ειναι συνεχως προσηλωμενη στο θεμα μοναξια, και η ως αποτελεσμα της μοναξιας πεσμενη διαθεση κι απογοητευση αποτελουν το πλεον γόνιμο έδαφος για υπεραναλυση και φιλοσοφια (νοειται ως αρνητικη σκεψη) και το ατομο χωρις να το καταλαβαινει βρισκεται ηδη μεσα στο μονοδρομο που οδηγει στην καταθλιψη.
Η μοναξια ουσιαστικα κοβει τα πόδια. Το ατομο παραμελει τον εαυτο του, απομακρυνεται απο του να επιδιωξει πραγματα για τα οποια εχει τις ικανοτητες, βυθιζεται στην αδρανεια. Η παρεα και η φιλια φανταζουν στη σκεψη του ως η κινητηρια δυναμη για όλα τα υπόλοιπα στη ζωη του. Μεσα σ αυτο τον βουρκο, αν θελει να ελπίζει πως καποια στιγμη θα βρεθει εκτος του, θα πρεπει να βρει το κουραγιο να κανει αυτο που ονομαζεις εστιαση, σε κατι αλλο που θα του αποσπα την προσοχη απο τη σκεψη/αισθημα μοναξιας και συναμα θα ναι διεξοδος απ αυτο το πλαισιο. Αρα θα πρεπει να ξεκινησει απο καπου. Ενα χομπι, ψαξιμο για δουλεια, επικοινωνια με ατομα με τα οποια παρα το οτι δεν του προσφερουν την παρεα/φιλια που θα θελε εντουτοις μπορουν να τον φερουν κοντα σε νεες γνωριμιες απο τις οποιες να του προκυψουν φιλίες, το να περιποιειται τον εαυτο του (πχ γυμναστηριο), το να κρατα μια καλη επαφη με την επιστημη του εστω και σε επιπεδο μελετης απλα για να μην χασει την επαφη, το να συχναζει σε χωρους οπου μπορει να αναπτυξει επικοινωνια με ατομα που συχναζουν εκει απο κοινα ενδιαφεροντα, το να μην διστασει να ρθει σε επικοινωνια με παλιους γνωστους, συμμαθητες κλπ, με απλα λόγια οτιδηποτε συνιστα κοινωνικοποίηση. Και να επιδιωκει να κρατα τον εαυτο του ανα πασα στιγμη ετοιμο, πχ επαφη με την επιστημη για δουλεια κλπ.
Το πλαισιο στο οποιο βρισκεται ο Γιαννης του προκαλει αισθηση εγκλωβισμου, ως εαν να θελει οξυγονο να αναπνευσει. Ομως θα πρεπει να ξεκινησει απο καπου. Οι υπερβασεις τις οποιες χρειαζεται να κανει (αυτα που περιγραφω δλδ) δεν ειναι μεγαλες, δεν εχουν ρισκο, ειναι πιο απλες απ οτι φανταζεται. Φτανει να ξεκινησει. Το να εξακολουθει συνειδητοποιημενα πλεον να βρισκεται στον ιδιο κυκεωνα σκεψης και αδρανειας δεν τον οδηγει πουθενα, απλα ειναι στασιμος στο ιδιο σημειο. Ο πυρηνας του προβληματος ειναι μοναξια, δεν τρεχει κατι αλλο για να χει να αντεπεξελθει κι απο αλλες καταστασεις.
Γιάννη αν ο "νεος" Γιάννης εχει πει την πλήρη αλήθεια και ισχύει η απομόνωση όπως την περιγράφει θεωρώ πως είναι πολύ πιο εύκολο να βρει κάτι στα πλαίσια της εργασίας και μέσα απο αυτό να δημιουργήσει ότι άλλο υπάρχει να δημιουργηθεί (επικοινωνία, κάποια ανεξαρτησία κλπ με απώτερο σκοπό την αναπτυξη αισθήματος διάθεσης για ασχολία με κάτι άλλο το οποιο με την σειρά του θα τροφοδοτήσει και πάλι τα ίδια, επικοινωνία με άλλους κλπκλπ) παρά να εχει σαν σκοπό την κάλυψη της μοναξιάς που βιώνει.
Απο προσωπική πείρα νομίζω πως το δευτερο είναι κατα πολύ πιο δύσκολο καθώς, αν και εφόσον, βρίσκεται σε ευάλωτη θεση αυτό θα βγαίνει και προς του άλλους και αυτό είναι κάτι που δεν βρίσκει ευκολα αντίκρισμα.
Στην μαλλιαρή λοιπόν...Αν ψάξει για παρέα σαν μοναχικός άνθρωπος πιστεύω θα φάει πόρτα πολύ πιο εύκολα. Όταν η πλειοψηφία αναζητά κάποιον πιο δυνατό απο τον εαυτό της για να την στηρίζει ο Γιάννης βρίσκεται μάλλον σε μια ελαφρως πιο μειονεκτική θέση. Εδώ και άτομα που γράφουν στο φόρουμ αυτό και αναφέρονται στην μοναξιά απορρίπτουν άλλους για τα συναισθήματα αυτά...
Αν εστιάσει να καλύψει μια άλλη απο τις ανάγκες του όπως πχ η δουλειά θεωρώ πως θα του είναι πιο ομαλή η όλη διαδικασία και λιγότερο επίπονη για εκείνον.
Συμφωνώ απόλυτα με την Tonya!νομίζω η συγγραφή είναι η καλύτερη και πιο δημιουργική διέξοδος στη ζωή του ανθρώπου!Quote:
Originally Posted by Tonya
Δεν είναι ούτε δουλειά που μπορεί να κάνεις το ίδιο πράγμα συνέχεια και να καταντά μονότονη και κουραστική ούτε διάβασμα που απαιτεί συγκέντρωση προσοχής και ενεργοποίηση της σκέψης και της λογικής που είναι κι αυτό κουραστικό..
Το γράψιμο θέλει μόνο φαντασία..
Το σκέφτομαι κι εγώ τις τελευταίες μέρες να καταφύγω στο γράψιμο..σκεφτόμουν δλδ το ίδιο πράγμα..και έκανα και απόπειρα να γράψω κάτι..ένα ποίημα έστω ή κάτι πεζό οτιδήποτε αλλά δεν τα κατάφερα γιατί πάσχω από έλλειψη φαντασίας..δεν μου'ρχόταν τίποτα αξιόλογο να γράψω..μόνο κάποιες σκέψεις που αφορούν τον εαυτό μου..
Νομίζω δλδ ότι πέρα από τη φαντασία που είπα πιο πάνω ότι χρειάζεται,είναι απαραίτητο κάποιος να έχει διαβάσει και αρκετά βιβλία και να έχει αρκετές γνώσεις για να έχει πράγματα να πει..
Πάντως ενδιαφέρομαι να ασχοληθώ κι εγώ με το γράψιμο..
Μπορούμε να ανοίξουμε μία ενότητα εδώ με τίτλο "προσωπικές δημιουργίες" ή "τα γραπτά μου"
με σκοπό να μας αξιολογούν και οι άλλοι..
Θα'ναι και μια ευκαιρία να γεμίζουμε το χρόνο μας..κι εσύ Γιάννη..
Βέβαια υπάρχει σχετική σελίδα στο ιντερνετ για να ανεβάζει ο καθένας ποιήματα δικά του αλλά μπορούμε να ανοίξουμε κι εδώ ένα τέτοιο θέμα..
πολύ καλή ιδέα Tonya!
να σαι καλα και σ ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια..εχεις δικαιο..τελικα η μεγαλη ελπιδα μας κανει αν αδρανουμε αλλα δεν πρεπει ποτε να σταματησουμε να ελπιζουμε και να ονειρευομαστε...ξεκινησε λιγο περιεργα η μερα λογω κακων γειτονων.εχουμε και αυτους τους βλακες στην πολυκατοικια να μας δημιουργουν προβλημα..αλλα κανω υπομονη πιο πολυ για τους δικουςμου
καλησπεραααααααααααααα!!!!!! !!!!!!
ο λογος που αποφασισα να γραψω εδω ηταν γιατι ηθελα να μιλησω με αληθειες..τελευταια ισως προσπαθω να κρυψω απο πολλους το πως ειμαι αλλα εδω δεν εχω να κρυφτω απο κατι...αυτη την εποχη οχι δεν εχω φιλους πραγματικους.γι αυτο και εχω κλειστει στο σπιτι.δεν εχω να δω κανεναν, να μιλησω με καποιον να βγουμε..ειχα 3 παρεες..η μια ηταν οι παιδικοι μου φιλοι με τους οποιους εχουμε χαθει καθως ο καθενας εχει παρει την δικη του πορεια..μονο ενα παιδι το οποιο ανοιξε σπιτι και θα παντρευτει του χρονου του βλεπω σπανια πηγαινω σπιτι του απλα για να δουμε καμια μπαλα..δεν εχω το θαρρος να μιλησω για τα δικα μου..η αλλη παρεα ηταν φιλοι απ το σχολειο με τους οποιους εχω χαθει εδω και καιρο λογω καποιιας παρεξηγησης και η αλλη παρεα ηταν φιλοι απο δουλεια οταν δουλευα απ το 2004 ως το 2009 στην τραπεζα..αλλα ουτε με αυτους πλεον εχω επαφες..μαλλον κανω κατι λαθος εγω δεν εξηγειται αλλιως..ετσι ειμαι κλεισμενος στο σπιτι και τρελαινομαι και πνιγομαι και νιωθω απελπισια που βλεπω κοσμο να διασκεδαζει, να βγαινει να εχει φιλους..με ποναει πολυ αυτο