πώς να συμπεριφερθώ χωρίς να επιτείνω το χάος?

Quote:

---

Originally Posted by Tonya

Θεοφανία μεταφράζω τα γραφόμενά σου και διόρθωσέ με παρακαλώ αν το κάνω λάθος: "Τόνυα μην ασχολείσαι με έναν τύπο που δεν δίνει δεκάρα για σένα. Κάνε κάτι άλλο και μην τρως το χρόνο σου" ή αλλιώς "σε", "σένα", "σου". Μεταφράζω σωστά?

---

...αααακριβώς :)

κατάφερες να με κάνεις να δακρύσω βουβά στο μπαλκόνι που κάθομαι Τομ...

Ε τώρα...για πλάκα τα έχουμε τα γαλόνια δεσποινίς??:P
there, there now όμως...θα σου δώσω μια αγκαλιά αν θες και θα σου πω σώπα σώπα...πήγαινε παρακάτω.
Η πιο αισιόδοξη σκέψη που νομίζω οτι μπορεί να κάνει κάποιος (αυτή που κάνω και εγώ δηλαδή) όταν μπλέκει, είναι πως...απλά κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θα σου δώσει όλα όσα νιώθεις για αυτον, όλα αυτά τα συναισθήματα και την ένταση αυτών...ακόμα και με το παράνομο και τους περιορισμούς της υπόθεσης, που τα λατρεύω και εγώ και μου εντείνουν το να προσπαθώ, να τεντωθώ να αγγίξω τον άλλο μέσα απο το τηλέφωνο, τον υπολογιστή, την απόσταση, τα δεν πρεπει κλπ...... θα σου τα δώσει όλα αυτά λοιπόν και ακόμα περισσότερα χωρίς όμως να πρέπει να χάνεις κάτι εσύ απο τον εαυτό σου...γιατί τώρα νιώθω πως χάνεις.

.............................:-)

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Ε τώρα...για πλάκα τα έχουμε τα γαλόνια δεσποινίς??:P
there, there now όμως...θα σου δώσω μια αγκαλιά αν θες και θα σου πω σώπα σώπα...πήγαινε παρακάτω.
Η πιο αισιόδοξη σκέψη που νομίζω οτι μπορεί να κάνει κάποιος (αυτή που κάνω και εγώ δηλαδή) όταν μπλέκει, είναι πως...απλά κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θα σου δώσει όλα όσα νιώθεις για αυτον, όλα αυτά τα συναισθήματα και την ένταση αυτών...ακόμα και με το παράνομο και τους περιορισμούς της υπόθεσης, που τα λατρεύω και εγώ και μου εντείνουν το να προσπαθώ, να τεντωθώ να αγγίξω τον άλλο μέσα απο το τηλέφωνο, τον υπολογιστή, την απόσταση, τα δεν πρεπει κλπ...... θα σου τα δώσει όλα αυτά λοιπόν και ακόμα περισσότερα χωρίς όμως να πρέπει να χάνεις κάτι εσύ απο τον εαυτό σου...γιατί τώρα νιώθω πως χάνεις.

---

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Απο το πόσο ασχολείσαι με κάποιον που ουσιαστικά αν καταλαβαίνω καλά είδες για ένα βράδυ στην ζωή σου (συγχώρα με αν διάβασα λάθος), και τις ιστορίες του που σε συνεπήραν, θα έλεγα πως το έχεις βάλει το θέμα σου σε τελείως λάθος κατηγορία.

http://www.ibid.gr/Thumbnails2/6192944.jpg

---

χαχαχαχα!!! να και μια φορα που θα συμφωνησω... Ελεος Tonya και ειμαι επιεικης... και μονο ο τροπος που εκφραστηκες στο κειμενο σου ειναι εντελως φθηνιαρικος. Εγω το μονο που θα πω ειναι οτι τι ανθρωποι ( αντρες και γυναικες ) κυκλοφορουν γυρω μας...μου αρεσει οτι θες να του προτεινεις να παει για ψυχοθεραπεια. εσυ νομιζεις οτι πας καλα δηλαδη και θεωρεις τον εαυτο σου φυσιολογικο???

unlucky σε ευχαριστώ που με αντιμετωπίζεις με επιείκεια. "εντελώς φθηνιάρικος" και "επιείκεια" ? δεν τολμώ να φανταστώ τί θα έλεγες αν δεν ήσουν επιεικής μαζί μου. επομένως σε ευχαριστώ και πάλι. τολμώ να σε ρωτήσω κάτι αλλά σε παρακαλώ να παραμείνεις επιεικής: πώς είναι ένας φυσιολογικός εαυτός?

Quote:

---

Originally Posted by Tonya

προτίμησα να με κατατάξω στα γενικά καθώς δεν έχω ιδέα πώς να το εξειδικεύσω. στην πραγματικότητα θέλω να βοηθήσω κάποιον που από τα διαβάσματά μου στο διαδίκτυο νομίζω ότι πάσχει από σεξουαλική εξάρτηση και κυκλοθυμία.

πέτυχα τον τύπο πριν από 4 χρόνια στο διαδίκτυο. έλληνας του εξωτερικού, πτυχιούχος πανεπιστημίου, εργαζόμενος σε μή σχετική με τις σπουδές του δουλειά, σημαντική δουλειά με δημόσια απήχηση. "άλλος το πρωί κι άλλος το βράδυ". ένας κύριος του καλού κόσμου στο δημόσιο προφίλ του, οικογενειάρχης και πατέρας, ο ίδιος ισχυριζόμενος ότι είναι σε διάσταση με τη γυναίκα του, ένας σπουδαίος διαδικτυακός εραστής το βράδυ (κατά τον ίδιο: αλήτης, αλήτρα, βιαστής, αφέντης, άχρηστος, σιχαμένος). 6 μήνες τα λέγαμε από το skype χωρίς video, ή με chatting, αλλά 1-2 φορές τη βδομάδα. από τα μισόλογά του και από την ντετεκτιβίστικη επί του διαδικτύου ιδιοσυγκρασία μου έμαθα σχετικά γρήγορα ποιος ήταν χωρίς να του το μαρτυρήσω. άλλοτε ήταν κολλημένος μαζί μου, άλλοτε μου μιλούσε υποτιμητικά, άλλοτε με λάτρευε, άλλοτε αδιαφορούσε και αυτό πήγε σερί κορδόνι ένα 6μηνο μα μου είχε κάνει εντύπωση και τον γούσταρα αφόρητα. η βίαιη ενίοτε πλευρά του με ενοχλούσε μονον. άλλες φορές τσατιζόμουν και του τάχωνα ή ήμουν γάτα ή δυνατή ερωμένη.

θα σταματήσω μόνον στα "κρούσματα": ο άντρας που όταν πλησιάζει να τελειώσει κλείνει το τηλέφωνο, που αμέσως μετά ξαναβγαίνει διαδικτυακή τσάρκα ανικανοποίητος, που είναι τη μια έτσι και την άλλη αλλιώς, που εξαφανίστηκε μόλις του είπα ότι τέρμα τα αστεία, κλείνω εισιτήριο και έρχομαι να σε βρω. και πάνω που τον ξέχασα, 6 μήνες μετά νάτος ταξιδεύει στην πόλη μου για να με βρει, αφού πρώτα τον αναγκάζω να πει μόνος του όσα ήξερα κιόλας εγώ γι αυτόν από πολύ καιρό πριν και δεν τα είχα φανερώσει. καταφθάνει λοιπόν με τις δύο του ταυτότητες στο χέρι, αστυνομική και υπηρεσιακή, αδύνατος πολύ άντρας, πάλαι ποτέ αθλητής, κοιμάται μαζί μου 16 ώρες, η λίμπιντο χτυπάει κόκκινο, παθιάζεται, μου εξιστορεί για την ασεξουαλική καθολική όμορφη γυναίκα του, για την 50-50 μεγάλη περιουσία τους και την εμπλοκή τους με αυτήν, για τον τρόπο που βλέπει τη δουλειά του, τα παιδιά του, για το ρόλο της μάνας του να τον παντρέψει με μια παρθένα στο πανεπιστήμιο, για τη μοναξιά του, την αγαμία του και το ansiolin 5 mg στην τσέπη του -και όχι στο σακ βουαγιάζ- του οποίου τη δοσολογία και την ένδειξη μου εξηγεί (=άγχος, ένα είδος μυσοσίτιδας από το άγχος). Φεύγει σχεδὀν δυστυχισμένος το άλλο μεσημέρι χωρίς να κάνει ντους "για να με πάρει μαζί του" όπως λέει. αργεί πολύ να εξέλθει από την εξώπορτα της πολυκατοικίας μου.

και το παίρνω το μήνυμα λίγες μέρες μετά γεμάτο λατρεία και αφοσίωση και μετά ..εξαφανίζεται... όλα αυτά τα θεωρώ ανεξήγητα και τον ψάχνω και τον βρίσκω με άλλο ψευδώνυμο και άλλο αβαταράκι να κοπροσκυλιάζει και μου την πέφτει (με άλλο ψευδώνυμο και άλλο αβαταράκι κι εγώ) με τον ίδιο τρόπο-πατιτούρα που μου την είχε πέσει στην αρχή και το παίζω εγώ τρελλή και άσχετη και τον πιλατεύω τρελλά ένα τρίμηνο και νιώθει ότι κάτι δεν του πάει καλά και στο τέλος δεν αντέχω, του ομολογώ την αλήθεια και με μισεί και σκυλοβριζόμαστε, αλλά το άλλο καλοκαίρι νάτος πάλι στο τηλέφωνο και στα μηνύματα μέχρι που μου τη δίνει που δεν έρχεται να με δει και τον παρατάω.

με αναζητά μερικούς μήνες αργότερα για να μάθει πώς τα πάω με την κρίση και μετά χάνεται. αποφασίζω να τον παρακολουθήσω. επιστρέφει σπίτι στις 16.30 και μπαίνει αμέσως στο διαδίκτυο, ως τις 19.00, βγαίνει να φάει (από κοίτης και τραπέζης ο χωρισμός μεν, όμως έχει εγκατασταθεί στον δεύτερο όροφο του σπιτιού του -240 τ.μ. διαμέρισμα και αυτός στο αποπάνω στούντιο- και το google earth μου επιβεβαιώνει ότι μου λέει την αλήθεια). Από τις 22.00 ως τις 00.30 τις καλές μέρες online και ως τις 2, 3, 4 το πρωί τις κακές, να αποσυνδέεται μέσα στη νύχτα και σε μισή ώρα, σε 1, σε 2 πάλι μέσα. ύπνος 3 ώρες μαύρος ύπνος το 24ωρο, άντε το πολύ 5 αραιά και πού (σκριπτάκι χρησιμοποιώ, δεν τον ακολουθώ στο "ωρολόγιο πρόγραμμά του"!).

και νάτος πάλι ένα μήνα πριν, την ίδια ακριβώς ημερομηνία που είχε πρωτοέρθει σπίτι μου, θυμάται κάθε λεπτομέρεια από τη μοναδική συνεύρεσή μας, μα μένει μόνον στο τηλεφωνικό σεξ και κλείνει πάλι πριν τελειώσει, ακόμη και τώρα που τον ξέρω. Αλλά για πρώτη φορά στα 4 αυτά χρόνια μου μιλάει με σεβασμό, μου απαντάει, ανησυχεί αν αργώ να απαντήσω, πάλι βέβαια χάνεται για 2-3 μέρες και επανέρχεται, διατυπώνοντας όμως για πρώτη φορά δικαιολογίες για την απομάκρυνσή του αυτήν. "έγινε άνθρωπος" συνηθίζουμε να λέμε.

θέλω να του πω να πάει για ψυχοθεραπεία, αλλά είναι πολύ ωμό. τον πονάω το μαλάκα που τρέχει δρομέως να καταστρέψει τη σωματική του υγεία, τη φήμη του, τη δουλειά του, τα παιδιά του, τα λεφτά του και κατάστρεψε κιόλας τη χαρά του και την ψυχική του υγεία. τον πονάω και τον νοιάζομαι. η florence nightingale θα με ρωτήσεις? δεν ξέρω να σου απαντήσω, αλλά μοιάζει να τον ερωτεύτηκα. σου απαντώ μόνον ότι πιστεύω στη δύναμη των πολλών και ότι νομίζω πως στο ραγισμένο του καθρέφτη αντανακλώ το είδωλό μου.

---

τι να πρωτοσχολιασω βρε τονια ( αν εισαι γενους θηλυκου κιολας γιατι εδω μεσα δεν μπορεις να ξερεις τι κρυβεται πισω απο το ψευδωνυμο του καθενος και απο τον τροπο που γραφεις πιο πολυ σε αντρα μου ταιριαζει παρα σε γυναικα αλλα οκ δεν εχει και τοση σημασια)
Αυτο με το Google Earth πραγματικα ηταν ολα τα ευρω οπως και η αχρηστη πληροφορια της μερας με τα τ.μ του διαμερισματος του "παντρεμενου λυκου" ασε μας ρε Τονια! Εδω ο κοσμος καιγεται και συ ....

unlucky ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!! τα πέτυχες ΟΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! τόσο πολύ που μου κίνησες την περιέργεια να σε διαβάσω συνολικά, ως ...άντρας δε (κρυμμένος όμως, έτσι?), θα προσέχω πολύ πώς γράφω από δω και πέρα για να μην ρίχνω λάδι στη .....φωτιά του κόσμου σου που καίγεται ΤΕΛΟΣ

Tonya, από την περιγραφή σου θα έλεγα ότι αυτός ο άνθρωπος έχει επιλέξει ένα modus vivendi που πότε-πότε σας φέρνει σε διαδικτυακή επαφή. Όμως το μόνο που γνωρίζεις καλά, είναι η πλευρά του εαυτού του που εκφράζεται μέσα από τη διαδικτυακή επικοινωνία. Νομίζω είναι πολύ παρακινδυνευμένα τα συμπεράσματα σου σχετικά με τη ζωή του και τον ίδιο, τη στιγμή που δεν υπήρξε ούτε υπάρχει άλλου τύπου συναναστροφή. Μπορεί να είναι προβολές και δικές σου ανάγκες, μπορεί να είναι ένα παραμύθι που κι εκείνος συντηρεί, αλλά ακόμα κι αν έχουν κάποια βάση όλα αυτά, από τη στιγμή που η σχέση σας περιορίζεται σε μια διαδικτυακή παρέα (με άγνωστα τα κίνητρα του καθενός, αλλά πιο πιθανό να έχει απλώς διάθεση και χρόνο για κουβεντούλα από την πλευρά του), γνώμη μου είναι να μην μπαίνεις πολύ μέσα στις φαντασιώσεις ότι 'έχει πρόβλημα, έχει ανάγκη από βοήθεια, θα καταστραφεί, εγώ πρέπει να τον βοηθήσω'. Σου αρέσει, σου κινεί την περιέργεια, είναι μια διέξοδος, αλλά... εκείνος μοιάζει να είναι απόλυτα συμφιλιωμένος με τον τρόπο που λειτουργεί. Οπότε... τι?

εκτιμώ την τοποθέτησή σου Μαρίνα. στην πραγματικότητα μπλέχτηκα στα δίχτυα μου. ερευνώ μέσα μου κάθε δρόμο με προσοχή και θέλω να πιστεύω ότι θα απεμπλακώ. κάθε φορά που νομίζω ότι το καταφέρνω εμφανίζεται αγέρωχος μπροστά μου σαν νάχουμε ραντεβού ένα πράμα -ξέρει και μαλακώνει όταν βλέπει να κινδυνεύει-, σαν να οσφραίνεται ότι φεύγει απ τη σκηνή και σπεύδει να προλάβει. παιχνίδι γάτας και ποντικιού πες το, παιχνίδι ηλιθίων πες το, πάθος με την αρχαία σημασία της λέξης είναι. κατά τα άλλα συνεχίζουμε αμφότεροι τη ζωή μας, εγώ στον ήλιο και κείνος στο σκοτάδι (δεν πρόκειται περί μεταφοράς, κυριολεκτώ).

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Tonya, από την περιγραφή σου θα έλεγα ότι αυτός ο άνθρωπος έχει επιλέξει ένα modus vivendi που πότε-πότε σας φέρνει σε διαδικτυακή επαφή. Όμως το μόνο που γνωρίζεις καλά, είναι η πλευρά του εαυτού του που εκφράζεται μέσα από τη διαδικτυακή επικοινωνία. Νομίζω είναι πολύ παρακινδυνευμένα τα συμπεράσματα σου σχετικά με τη ζωή του και τον ίδιο, τη στιγμή που δεν υπήρξε ούτε υπάρχει άλλου τύπου συναναστροφή. Μπορεί να είναι προβολές και δικές σου ανάγκες, μπορεί να είναι ένα παραμύθι που κι εκείνος συντηρεί, αλλά ακόμα κι αν έχουν κάποια βάση όλα αυτά, από τη στιγμή που η σχέση σας περιορίζεται σε μια διαδικτυακή παρέα (με άγνωστα τα κίνητρα του καθενός, αλλά πιο πιθανό να έχει απλώς διάθεση και χρόνο για κουβεντούλα από την πλευρά του), γνώμη μου είναι να μην μπαίνεις πολύ μέσα στις φαντασιώσεις ότι 'έχει πρόβλημα, έχει ανάγκη από βοήθεια, θα καταστραφεί, εγώ πρέπει να τον βοηθήσω'. Σου αρέσει, σου κινεί την περιέργεια, είναι μια διέξοδος, αλλά... εκείνος μοιάζει να είναι απόλυτα συμφιλιωμένος με τον τρόπο που λειτουργεί. Οπότε... τι?

---