μπορει να ακουγομαι υπερβολικη η εγω δεν ξερω τι....απλα ζω μια τεραστια αλλαγει για εμενα....εζησα πολυ μεγαλη πιεση να βλεπω να αδιαζουν το σπιτι μου για την μετακομιση...και απλα εκει με το αγορι μου ειχα ζησει πολλη ομορφα...απλα ξαφνικα μπλοκαρα....το ξερω οτι καταβαθοσ μεσα μου δεν θελω να χωρησω γιατι ειναι ο ανθρωπος μου αυτος και δεν θελω να τον χασω...απλα φοβαμαι οτι με το να με βλεπει ετσι...να κλαιω και να του λεω οτι δεν ειμαι σιγουρη για καποια πραγματα στεναχωρω και τον ιδιο κατι που δεν θελω....εχετε δικιο που μου λετε να δωσω λιγο χρονο απλα δεν ειναι εκει το προβλημα μου αλλα γιατι μου βγηκε αυτο????? πηγεναν ολα πολυ καλα...και απλα μια μερα ξυπνησα και ειδα διαφορετικα τα πραγματα??? ειναι λιγο παραλογο γι αυτο και απευθυνθηκα εδω να ακουσω μια γνωμη παραπανο....παντα βιαζομουνα να βγαζω συμπερασματα και αυτο ειναι το μειον μου στον χαρακτηρα μου.οταν κατι δηλαδη παει στραβα θελω ΤΩΡΑ να φτιαχτει και ξερω οτι δεν γινεται απλα με ανχονει....για το αν θα αλλαξει?? αν ειναι προσωρινο??? αν φταιει το γεγονοσ οτι πιεζω συννεχεια καταστασεις ???? τελωσπαντον, ειναι πολυ δυσκολη περιοδος για εμενα....και ολο αυτο με εχει καταβαλει και σωματικα και ψυχολογικα....
