Πώς να τους προστατεύσω απ' την οριακή μου?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Υπερβαλλες οταν λες οτι κατεστρεψες ζωες,σαρωσες ψυχες κλπ. Οι γκομενοι σου δεν ηταν 15 χρονων. Δεν υπαρχει με επηρεασε, με παρεσυρε, κλπ στους ενηλικες. Αν λοιπον τους φεροσουν καπως και αν αγνοουσαν τα δειγματα φταινει οι ιδιοι. Αν οντως ηταν ολοκληρωμενες προσωπικοτητες δε θα επηρεαζονταν και δε θα αλλοιωνονταν απο την επιρροη σου. Αυτο ειναι ενας βερμπαλισμος δικο σου. Εμεις επιτρεπουμε να μας επηρεασει κατι,αρα αυτο ξεχνα το, απλως εντασσεται στα τερτιπια της σχεσιοδυναμικης και την ωσμωση των χαρακτηρων σε μια σχεση. Ειναι ανεξαρτητο απ το αν εχεις καποια διαταραχη ή οχι.

---

Καθόλου άδικο δεν έχεις!! Με έκανες να αισθανθώ πολύ καλύτερα πάνω σε αυτό ομολογώ. Ο βερμπαλισμός και η γλαφυρότητα είναι ένα θεματάκι. Όμως πραγματικά κεράσι, ήταν, ειδικά ο ένας, ο πλέον χαμογελαστός και καλοπροαίρετος άνθρωπος και έγινε... άστα να πάνε.
Μέχρι πριν ένα μήνα που μιλήσαμε κατ εξαίρεση τελευταία φορά -ενώ έχουμε χωρίσει 3 χρόνια- μου δήλωσε ότι ναι μεν υπήρξα "σχολείο ζωής" αλλα του γ@@ησα, του στέρησα το χαμόγελο και την ανάγκη του έρωτα -είναι μόνος απο τότε ενω πριν απο μένα δυο-δυο- τον έκανα καχύποπτο, ανασφαλή και να νομίζει ότι είναι τρελός.. Το θέμα είναι πως αυτά ισχύουν. (έχουμε πολλούς κοινούς φίλους, έτσι το γνωρίζω) Εν αντιθέση εκείνος με έβγαλε απο τα σκ@τ@. Με βρήκε σε ένα σπίτι γεμάτο σκυλίσια κόπρανα -κυριολεκτώ- και σκουλήκια μόνη μου σαν τρελή και μετά απο χρόνια φιλία μπήκαμε σε σχέση και ο χωρισμός με βρήκε φοιτήτρια καλών τεχνών και πολύ πιο δυνατή.
Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι που με κάνει να καταφεύγω σε βερμπαλισμό -αυτό και οι τύψεις μου- και ο φόβος μου μην το ξανακάνω, διότι δε μπορώ να δω την πραγματικότητα καθαρά πολλές φορες, αλλα έχω την ικανότητα να πείσω τον άλλο ότι η θολούρα που αντικρίζω είναι πραγματικότητα. Όταν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία είμαι σιγουρη οτι λέω το σωστό. Μετά απο καιρό όμως πολλές φορές διαπιστώνω ότι απλά παρανοούσα.

Καταρχην αμφιβαλλω και αν εχεις το προβλημα που λες γιατι εχεις περιοριστει στο αρχικο σου κειμενο στον τομεα των γκομενικων, αλλα ας το αφησω αυτο για την ωρα. Λες οτι ενας απ τους εραστες σου ηταν χαρουμενο ατομο και καλοπροαιρετος και τωρα ειναι το αντιθετο και αυτο το αποδιδεις στη γνωριμια με σενα. Ενας αυθεντικα καλοπροαιρετος δε μπορει να μετατραπει στο αντιθετο. Και ενας χαρουμενος ανθρωπος μπορει να παψει να ναι ευθυμος οχι ομως επειδη γνωρισε μια προβληματικη γκομενα-αν εισαι-γτ πιστευω οτι αλλα ειναι τα θεματα σου και οχι το bpd. Προφανως ειναι μια αδυναμη προσωπικοτητα χωρις αυτοσυγκροτηση. Δεν υπαρχει με παρεσυρε, με αλλαξε, με εκανε. Ειναι δικαιολογιες αυτα. Οπως ενα πορτοκαλι δε μπορει να μετατραπει σε μηλο, εκτος αν εινα ιμιτασιον. Οποτε το ερωτημα στον τιτλο σου ειναι μια μεταφορα μακρια απο την ουσια και αυτα που λεει ο μαγκας ειναι φουμαρα και μεταθεησ ευθυνων.

Σε έπιασα. Με λίγα λόγια αυτό που καταλαβαίνω να μου λες είναι πως πρέπει να συνεχίσω την εστίαση στην αυτοβελτίωση μου και να αφήσω τους άλλους να κανουν το ίδιο χωρίς να αποδίδω στο εγώ μου τα καλά και τα κακά της ζωής τους. Ότι αυτό που με προβληματίζει είναι εξ αρχής λανθασμένο φόκους.
Όσο για το ότι αμφιβάλλεις, χαίρομαι ελπίζοντας ότι τα 6 χρόνια ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ίσως κάπου απέδωσαν.
Αν αμφιβάλλεις όμως λόγω του ότι εστίασα στα "γκομενικά" θα ήθελα να διευκρινίσω ότι έδωσα αυτό το παράδειγμα διότι είναι το πιο τρανταχτό που έχω -μετα τους γονείς μου για τους οποίους δεν ανησυγχώ αφού έχω φύγει απο τα 16 και δεν "τριβόμαστε" τόσο, άσε που ξέρουν απο το γιατρό μου πως να με αντιμετωπίσουν καλύτερα χωρίς να τους φθείρει πλέον υπερβολικά- και διότι με το σύντροφο θέλοντας και μη "τριβόμαστε" παραπάνω οπότε εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία ειδικά μέσα απο τα 2 έτη συγκατοίκησης, να παρατηρήσω.

Οταν πρωτοπηγες στο γιατρο γιατι πηγες? Τι προβλημα ειχες?

Αυτοτραυματισμός και 2 αποτυγχημένες απόπειρες. Αυτά ως αφορμές. Αιτίες σορό.. παράλογα ξεσπάσματα ναρκωτικά αυτοτραυματισμοί διαταραχές στις σχέσεις παντώς τύπου στο θέμα τροφής ενοχές τι να πρωτοπω. Με πήγε με το ζόρι η μαμά και η κολλητή μου 17 ετών. Μετά από 2 χρόνια που με το ζόρι πήγαινα - δεν πήγαινα και τον ψιλοκορόιδευα έκανα μια γερή απόπειρα που με οδήγησε νοσοκομείο και δρομοκαΐτειο, τρόμαξα και άρχισα εντατικά. Και χαίρομαι τίγκα.

Ολα αυτα πριν τα 17? Ποτε προλαβες ρε συ? Τεσπα, απο δω κ περα κοιτα τι καλυτερο μπορεις να κανεις για σενα. Τωρα πως βλεπεις τον εαυτο σου? Πως πας? Που προβληματιζεσαι?

Τι να σου πω τώρα. Πότε πρόλαβα! Η ερώτηση είναι πότε πρόλαβαν αυτοί να με κάνουν έτσι. Οι 2 πρώτες απόπειρες ήταν του κώλου απο φόβο και ανάγκη προσοχής. Όταν έκανα την 3η ήμουν 20 ετών και αυτή ήταν σοβαρή.
Πιστεύω πως έχω σημειώσει τρομερή πρόοδο, έχω καταφέρει να κρατήσω σταθερή σχέση με το γιατρό μου.
Κεράσι τον εαυτό μου τον βλέπω όπως όλους, λουλούδι που ανθίζει, θέλει ήλιο και νεράκι και φροντίδα και δυνατές ρίζες.
Προσπαθώ ότι δε μου δίνεται να το διεκδικώ και να χω πίστη.
Ο προβληματισμός μου είναι αυτός που εκδήλωσα και πριν, διότι αν σε αγαπούν όπως είπαμε "μη ολοκληρωμένοι" άνθρωποι -που σε αυτες τις ηλικίες λογικό είναι- σίγουρα θα υποφέρουν κάπως απο την οριακή συμπεριφορά, και δε μπορείς πάνα να σκέφτεσαι "α ενήλικες είναι ας φροντίσουν τους εαυτούς τους" έτσι δεν είναι?

Γιατρέ μου,
δώσε μας μια καρτούλα σου, να πάρουμε τηλέφωνο να κλείσουμε ένα ραντεβού να μας δεις και στο ιατρείο σου.

Γιατρέ μου,
δώσε μας μια καρτούλα σου, να πάρουμε τηλέφωνο να κλείσουμε ένα ραντεβού να μας δεις και στο ιατρείο σου.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

...αλέξανδρε τα αποτελέσματα της μόνης τέχνης που ξέρεις και εξασκείς από το πρωί μέχρι το βράδυ, τα βλέπουμε εδώ. Δυστυχώς ο καθένας που μπαίνει δεν μπορεί να μυρίσει τα νύχια του για το πόσο @@ δέρνει αυτόν που του απαντά.

---

Θεοφανία θα συμφωνήσω μαζι σου! Σωστά του τα λες.


Αλέξανδρε, πριν απαντησεις της θεματοθέτριας γνωριζες τι ειναι η "Μεταιχμιακή / Οριακή / Δραματική Διαταραχή προσωπικότητας" απο την οποια πάσχει?
''αλλά δε βλέπω πώς έρχομαι στα λόγια σου εφ όσων απο αυτά φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημά μου, .....Δε με βοηθάει να προσπαθώ να εξηγήσω σε έναν ξένο σε βάθος κάτι που δεν εννοεί να καταλάβει!'' ...αυτη ηταν η απαντηση της θεματοθετριας σ αυτα που της ειπες.

κ. Αλέξανδρε, μια καρτούλα παρακαλώ.
Τι εννοείτε όταν λέτε δεν έχω ιατρείο ; !!!
Κατάλαβα. Δεν σας μένει χρόνος από τη διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο.
Όχι, όχι, δεν σας ειρωνεύομαι, πως πέρασε αυτό από το ... "μυαλό" σας;