Tρόποι αποφυγής της κατάθλιψης

Kαλά το ότι υπερφορτώθηκα πέρα από τις δυνάμεις μου για χρόνια ολόκληρα και προσπαθούσα να τα βγάλω πέρα, χωρίς καμιά βοήθεια, είναι αναμφισβήτητο. Εκανα το λάθος να πιστέψω ότι 3-4 μήνες ξεκούρασης αρκούν για να επανέλθω αλλά τελικά χρειαζόμουν αλλαγή τρόπου ζωής...
Είμαι και τελειομανής σε βαθμό αηδίας, συγκεντρωτική και εργασιομανής, οπότε το μπαμ...δεν θέλει και πολύ να γίνει. Και ναι, απαιτούσα και απαιτώ πάρα πολλά από τον εαυτό μου.
Το καλό αποτέλεσμα, δυστυχώς, δεν έρχεται εύκολα ούτε άκοπα.

κατα την γνωμη μ και απο προσωπικη εμπειρια απο μελος της οικογενειας μ η καταθλυψη ειναι ενα συνολο χαρακτηριστικων ενος ανθροπου χαρακτηριστικων του χαρακτηρα του

Ενας τροπος αποφυγης της καταθλιψης Λενα, είναι να διεκδικας στη ζωη και να μην ανεχεσαι να σε αδικουν. Οι ευκαιριες που εχασες επειδη δεν διεκδικησες ή τα απωθημενα και οι απογοητευσεις που φορτωθηκες οταν σε αδικησαν, εκ των υστερων αναμοχλευονται στη σκεψη και τρεφουν την καταθλιψη.
Ενα ορισμενο τραυματικο γεγονος απο μονο του δεν μπορει να ειναι αιτια καταθλιψης εκτος κι αν προκειται για κατι πολύ οδυνηρό και τοσο ο χαρακτηρας σου (ευαισθητο ατομο) οσο και το περιβαλλον σου (δυσμενες) ήταν τετοια που υποβοηθησαν στην καταθλιψη. Σκεψου ότι τετοια γεγονοτα σε δυνατους χαρακτηρες, που ειχαν και καταλληλα ατομα στο πλευρο τους και την καταλληλη βοηθεια, ειχαν πιο ήπιες συνεπειες στη ψυχολογια τους.
Εκτος κι αν ενα γεγονος, που λόγω της ιδιοσυγκρασιας του ατομου κρινεται ως τραυματικό (πχ εστω απλή βια σε ανηλικο ή μειωση ή επίπληξη), το επακολουθησουν αλλα όμοιας μορφής γεγονοτα τα οποια ως όλο συντεινουν στη διαμορφωση του χαρακτηρα του ατομου και λόγω της διαμόρφωσης αυτής προκαλούν συνεπειες στην ολη μεταπειτα εξελιξη της ζωης του ατομου.

Επανέρχομαι...
Aς πούμε ότι στην παρούσα φάση έχω αναλάβει να υλοποιήσω ένα στόχο/δουλειά/υποχρέωση-όπως θέλετε πείτε το- που είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο για τα μέτρα μου. Ας πούμε ότι έχω επενδύσει στην εκπλήρωση του στόχου, υποτίθεται ότι έχω τις δυνάμεις θεωρητικά να ανταποκριθώ, έχω δώσει λεφτά, άρα πρέπει να το πετύχω να βγάλω το 100% του δυναμικού μου.
Πρέπει να αφιερωσω χρόνο, δυνάμεις, συγκέντρωση, προσοχή, κλπ αλλά αφενός νιώθω ότι δεν έχω κέφι, αφετέρου νιώθω κουρασμένη, δεν θέλω να κάνω τίποτα, βαριέμαι που ζω, νιώθω την κατάθλιψη να είναι προ των πυλών, και τα μικρά φαίνονται βουνο, κλπ. Είναι σα να πρέπει να κάνω πρωταθλητισμό τη στιγμή που με δυσκολία σέρνω τα πόδια μου για ένα βήμα.
Έχω προσπαθήσει να πάρω πιο γρήγορες στροφές με τις δραστηριότητες που λεω και σε άλλα ποστς μου αλλά ενώ στα κοινωνικά τα πάω φαινομενικά καλά, στα επαγγελματικά μου έχω καθηλωθεί, δυσκολεύομαι να πάρω βήμα.

Τί θα με συμβουλεύατε όσοι έχετε περάσει κατάθλιψη?

Λενα σου εχω στειλει π.μ

Λενα κρινοντας απο μενα , ανθρωπος ισχυρης θελησεως ( διεκοψα αλκολισμο ιδιαις δυναμεις ) , μουειναι αδυνατον να υλοποιησω μεγαλα projects , μονο μικρα , κ αυτα με προσπαθεια με προσπαθεια . Βηματακια μονον που λεει κο γιατρος μ .( το μονο σωστο που λεει ) αλλα αυτο ειναι common sense Κ εγω αισθανομαι κουρασμενος , παροτι γυμναζομαι τακτικα , εχω δυσκολια συγκεντρωσης , κ τα μικρα μου φαινονται κ εμενα βουνο . Οπως διαβαζω σε βιβλια αυτοβοηθειας , η κτθλψη δεν ειναι θεμα αδυναμιας , κακων οικονομικων συμθηκων , χωρισμου , δλδ με λιγα λογια δενεχει ανακαλυφθη ακομα η αιτια της . Αισθανομαι οτι λιγο μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου , μην κανοντας αρν. σκεψεις , κ γυμναζομενος , αλλα κ το να γυμναζεσαι , που το θεωρω το πιο αποτελεσματικο αντκτθλκο ,μακραν , αν δεν εχεις την μανια της γυμναστικης προ κτθλψεως ( με γυμναστηριο μεσα στο σπιτι , σε σημεια καιρια , πχ για να παω στην κουζινα , θα περασω απο μονοζυγο , απο παγκο , κ μεσα στο δωματιο μου εχω 300 kg , το πρωτο σετ θα το κανω με το ζορι , τα υπολοιπα χωρις ζορια ), δυσκολο να την εφαρμοσεις μετα καταθλιψεως Τωρα θα μου πεις τι κανεις τις αλλες ωρες ? φροντιχψ να μην μενω αδρανης , να κανω οτιδηποτε , οσο καν φαινεται ανουσιο , να σκαλιζω αντικειμενα που χρηζουν φροντιδας , να γραφω στο ημερολογιο μ , να φροντιζω τις συλλογες μ ( εχω πολλες ) αλλα θα το λεω κ θα το ξαναλεω , η γυμναστικη ( σε σημειο εξαντλησης , ειναι πανακεια , ειτε ειναι βαρη , μποξ , η και τρεξιμο μεχρι τελικης πτωσεως !!!. Επισης διαπιστωνω οτι βοηθαει πολυ το ναχεις μια καλη ιδεα για τον εαυτο σου , κ χιουμορ κ αισιοδοξια κ να μην συγκρινεις το παρελθον με το πως εισαι τωρα . . Για να κλεισω διαβαζω την αρχη ενος τετοιυ βιβλιου ' ο ψυχιατρος ταδε δηλωνει οτι η λεξη κτθλψη ειναι πολυ ελαφρια για να περιγραψει μια τοσο σοβαρη ασθενεια ' . Καλη κ ευστοχη η παρομοιωση σ για τον πρωταθλητισμο , ετσι ειναι . Αλλο ενα μετρο που εχω εφαρμοσει , ειναι οτι δεν ανησυχω για το μελλον . οτι γινει . Διατηρω τον κυκλο φιλων μ , τηλεφωνικως , φροντιζω τις 4 μοτο μ που λατρευω ( απο τις οποιες καμμια δεν εχει ανω των 2500 χλμ ( ! ) κ ελπιζω οτι καποια μερα κατι θα γινει ., κ θα ξαναβρω τον παλιο καλο μου εαυτο . Η ελπιδα ειναι καλο πραμα , οι προθεσμιες κ το ζορiσμα να συνελθω εδω κ τωρα οχι .Παντα μιλω για μενα .

Λένα, μήπως σε πιέζει διπλά η σκέψη ότι 'πρέπει' να πετύχεις? Ίσως σε πρώτη φάση χρειάζεται απλά να πιεστείς να τερματίσεις, βγάζοντας από το μυαλό οποιαδήποτε σκέψη όχι πρωταθλητισμού, αλλά και γενικά μιας καλής επίδοσης. Αν δηλαδή ολοκληρώσεις έστω κακήν κακώς ένα project, θα ξεμπλοκάρεις ένα σημαντικό σου κομμάτι, θα ξεφύγεις από την καθήλωση.

Κινδυνευουμε να πάθουμε καταθλιψη αν οι στοχοι ειναι περαν των δυνατοτητων μας.
Λένα, άλλο το "νιώθω κουρασμένη, δεν θέλω να κάνω τίποτα, βαριέμαι που ζω" κι άλλο ότι ο στοχος τελικα ειναι περαν των δυνατοτητων μου.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Λένα, μήπως σε πιέζει διπλά η σκέψη ότι 'πρέπει' να πετύχεις? Ίσως σε πρώτη φάση χρειάζεται απλά να πιεστείς να τερματίσεις, βγάζοντας από το μυαλό οποιαδήποτε σκέψη όχι πρωταθλητισμού, αλλά και γενικά μιας καλής επίδοσης. Αν δηλαδή ολοκληρώσεις έστω κακήν κακώς ένα project, θα ξεμπλοκάρεις ένα σημαντικό σου κομμάτι, θα ξεφύγεις από την καθήλωση.

---

΄
Όχι απλά με πιέζει, με τρελαίνει!
Μαρίνα, αυτό που μου προτείνεις θα το κάνω, νιώθω ότι είναι μια λύση στο πρόβλημα της καθήλωσης...
Ευχαριστώ!!!