είμαι σε πολυ οριακό στάδιο

Καλησπέρα,βαρύτατο φορτίο που με τα χρόνια έγινε ασήκωτο,απο παιδάκι 9 χρόνων που με παρατησαν οι γονείς μου και ζούσα σε οικοτροφείο και μετά στην γιαγιά μου που δεν μπορούσε λόγω ηλικίας να ασχοληθεί,άρχισα να κανω παρέα με λάθος άτομα που με εκμεταλλεύτηκαν απο όλες τις πλευρές.Καποιοι απο τους κατα καιρούς σύντροφοι μου δίνανε ναρκωτικά και κάποια στιγμή εθιστηκα,βγήκα και ξανά μπήκα πολλές φορές και πάντα χωρίς να βρεθεί κανένας να με τραβήξει έξω.Αυτη η περίοδος(και πολλα αλλά),επεξε σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία μου.Παντα μονη προσπαθούσα να βρω άκρη και λύση που ποτέ δεν έβρισκα

Καλησπέρα και ευχαριστω για τις συμβουλές σου,μεγάλη πιθανότητα να έχω κατάθλιψη,που διαρκεί παρά πολλα χρόνια και δεν μπορω πια να το αντιμετωπίσω.Χαιρομαι για εσένα που βρηκες ένα σωστο άνθρωπο να σε στηρίζει.εγω δεν έχω γονείς έχουν πεθάνει,οχι ότι αν ζούσαν θα ενδιαφέροντουςαν,συγγενεί� � 2-3 που έχω αδιαφορούν πλήρως,όσο για φίλους ποτέ δεν είχα,ούτε μια φίλη και κάποιοι γνωστοί ειναι απο ατομα που το μόνο που τους ενδιαφέρει ειναι ο εαυτός τους και κοιτάνε να εκ εταλευτουν την δυσκολία και την αδυναμία μου,άρα δεν υπάρχει κανένας!δεν έχω πια την διάθεση να κανω τίποτα,ούτε μέσα στο σπίτι που ζω με την υπεργηρη θεία μου που επειδή εξαρταμε οικονομικά απο αυτή με μειώνει συνέχεια και δεν την ενδιαφέρει καθόλου το προβλημα μου,ούτε συζήτηση θέλει και μου έχει πει,μεταξύ άλλων,ότι δεν είμαι παιδί της και αφού μου δίνει μια στέγη και ένα πιάτο φαι(που δεν τρώω καν γιατί δεν έχω όρεξη),μην την ενοχλω καθόλου δεν την νοιάζει,καταλαβαίνεις πως είμαι τελείως μόνη σε όλο αυτό,δεν έχω πια αντοχές ούτε κουράγιο και το βασικότερο έναν άνθρωπο να μου πει μια καλη κουβέντα,μια δυο φορές που πήγα να κανω σχέση το sex ήταν το μόνο ζητούμενο,σαν άνθρωπο κανείς δεν με είδε!ειμαι απελπισμένη ζω αλλά δεν ζω!!

εχω μεγαλωσα σχεδον χωρις το πατερα μου αφου δουλευε ολο απογεμα τοτε κ δεν τον εβλεπα σχεδον καθολου αλλα το συνηθισα με το καιρο

Aliandra εισαι μια απο τους εκατομμυρια ελληνες που ειμαστε ετσι..
εννοω σε ενα τουνελ που δεν βλεπουμε φως(ο καθενας για τους δικους του λογους)..
θα σηκωθουμε.κ θα παρουμε την ζωη μας στα χερια μας.
το θεμα ειναι να γινει οσο πιο συντομα γινεται.κοντρα σε ολους κ σε ολα.
και οτι βγει

Quote:

---

Originally Posted by Aliandra

Καλησπέρα και ευχαριστω για τις συμβουλές σου,μεγάλη πιθανότητα να έχω κατάθλιψη,που διαρκεί παρά πολλα χρόνια και δεν μπορω πια να το αντιμετωπίσω.Χαιρομαι για εσένα που βρηκες ένα σωστο άνθρωπο να σε στηρίζει.εγω δεν έχω γονείς έχουν πεθάνει,οχι ότι αν ζούσαν θα ενδιαφέροντουςαν,συγγενεί� � 2-3 που έχω αδιαφορούν πλήρως,όσο για φίλους ποτέ δεν είχα,ούτε μια φίλη και κάποιοι γνωστοί ειναι απο ατομα που το μόνο που τους ενδιαφέρει ειναι ο εαυτός τους και κοιτάνε να εκ εταλευτουν την δυσκολία και την αδυναμία μου,άρα δεν υπάρχει κανένας!δεν έχω πια την διάθεση να κανω τίποτα,ούτε μέσα στο σπίτι που ζω με την υπεργηρη θεία μου που επειδή εξαρταμε οικονομικά απο αυτή με μειώνει συνέχεια και δεν την ενδιαφέρει καθόλου το προβλημα μου,ούτε συζήτηση θέλει και μου έχει πει,μεταξύ άλλων,ότι δεν είμαι παιδί της και αφού μου δίνει μια στέγη και ένα πιάτο φαι(που δεν τρώω καν γιατί δεν έχω όρεξη),μην την ενοχλω καθόλου δεν την νοιάζει,καταλαβαίνεις πως είμαι τελείως μόνη σε όλο αυτό,δεν έχω πια αντοχές ούτε κουράγιο και το βασικότερο έναν άνθρωπο να μου πει μια καλη κουβέντα,μια δυο φορές που πήγα να κανω σχέση το sex ήταν το μόνο ζητούμενο,σαν άνθρωπο κανείς δεν με είδε!ειμαι απελπισμένη ζω αλλά δεν ζω!!

---

Κοπελα μου ειναι λογικο κ ανθρωπινο να νιωθεις ετσι,η καταθλιψη αντιμετωπιζεται οσο κ αν δεν το πιστευεις,προσωπικα μετα απο μεγαλη προσπαθεια κ μαζι με το αγορι μου που δεν τα γνωριζει ολα αλλα μου κανει καλο νιωθω τωρα καλυτερα,Επισης εχω περασει τρομερα ασκημα αλλα μπροστα στην δικη σου ιστορια η δικη μου δεν ειναι ιδιαιτερα αξιολογη,Ο πατερας μου πεθανε αποτομα κ βιωσα κ κακοποιηση απο συγγενικο προσωπο οικογενειακα προβληματα ασκημη σχολικη ζωη προβληματα με συμμαθητες χρονια καταθλιψη κ αποριψη κ κακια απο συγγενεις ομως εχω κοσμο στην ζωη μου,Εσυ πρεπει να βγεις απο το καβουκι σου να δεις τι θα κανεις ξερω δεν ειναι ευκολο αλλα μπορεις να το κανεις

Κοπελα μου ειναι λογικο κ ανθρωπινο να νιωθεις ετσι,η καταθλιψη αντιμετωπιζεται οσο κ αν δεν το πιστευεις,προσωπικα μετα απο μεγαλη προσπαθεια κ μαζι με το αγορι μου που δεν τα γνωριζει ολα αλλα μου κανει καλο νιωθω τωρα καλυτερα,Επισης εχω περασει τρομερα ασκημα αλλα μπροστα στην δικη σου ιστορια η δικη μου δεν ειναι ιδιαιτερα αξιολογη,Ο πατερας μου πεθανε αποτομα κ βιωσα κ κακοποιηση απο συγγενικο προσωπο οικογενειακα προβληματα ασκημη σχολικη ζωη προβληματα με συμμαθητες χρονια καταθλιψη κ αποριψη κ κακια απο συγγενεις ομως εχω κοσμο στην ζωη μου,Εσυ πρεπει να βγεις απο το καβουκι σου να δεις τι θα κανεις ξερω δεν ειναι ευκολο αλλα μπορεις να το κανεις

Sherlock συμφωνώ ότι είμαστε πολλοί που έχουμε προβληματα,τα δικά μου ξεκίνησαν απο παιδί και με πέταξαν κυριολεκτικά όλοι κάνοντας με άτομο με πολλα ψυχολογικά που τελικά φτάσαν στο απροχώρητο.Πως να σηκώθηθω και να προχωρήσω όταν στο παρελθόν προσπάθησα και μόνο αδιαφορία βρήκα,ακόμα και ειδικοί γιατροί με εκμεταλλεύτηκαν κάνοντας με ακόμα χειρότερα,ειναι πολυ δύσκολο πια που είμαι τελείως Μονή και οι αντοχές μου μηδενιστικαν να ξανά προσπαθήσω,το παραμικρό υπάρχει περίπτωση να με φτάσει σε τέτοια απόγνωση που δεν θέλω καν να σκεφτώ τι αποτέλεσμα θα φέρει

μυσπ έχεις περάσει πολλα και εσυ,αλλά έχουμε μια σημαντική διάφορα,έχεις έναν άνθρωπο που σου στέκεται,μια αγκαλιά και ένα καλο λόγο που θα σε κάνει να νιώσεις πιο καλα τις στιγμές που δεν θες τίποτα,ίσως ούτε την ζωη,εγω Μονή τελείως τι να κανω?κλεισμενη στο σπίτι στα όρια της τρέλας και της απόγνωσης.δεν έχω απο πουθενά ούτε βοήθεια ούτε τίποτα,απορώ πως έχω αντέξει τόσο καιρο....ως ποτέ ομως?

Αλεξανδρε μήπως δεν κατάλαβες την κατάσταση μου,ειναι πολλα χρόνια που δεν υπάρχει κανείς,ούτε γονείς,ούτε συγγενείς,ούτε φίλοι ,ούτε τίποτα,Μονή πάντα προσπαθούσα και κάποια στιγμή δεν άντεξα πια!

Αliandra εργαζοσουν παλαιοτερα? τωρα πως τα βγαζεις περα?

έχω πολυ καιρο να εργαστώ,ζω με την θεία μου και αυτή με βοηθάει όσο μπορεί

Quote:

---

Originally Posted by Aliandra

Αλεξανδρε μήπως δεν κατάλαβες την κατάσταση μου,ειναι πολλα χρόνια που δεν υπάρχει κανείς,ούτε γονείς,ούτε συγγενείς,ούτε φίλοι ,ούτε τίποτα,Μονή πάντα προσπαθούσα και κάποια στιγμή δεν άντεξα πια!

---

ναι ενταξει δεν εχω ζησει αυτο το κενο απο ολες τις κατευθυνσεις αλλα εχω ζησει εν μερη κατι απο αυτο για να καταλαβω κατι απο οσα λες αν σκεφτω οτι μεγαλωσα σχεδον χωρις το πατερα μου οστοσο να μην εχει κανεις κανενα αυτο δεν ειναι συνηθισμενο κ πολυ.

Quote:

---

Originally Posted by Aliandra

μυσπ έχεις περάσει πολλα και εσυ,αλλά έχουμε μια σημαντική διάφορα,έχεις έναν άνθρωπο που σου στέκεται,μια αγκαλιά και ένα καλο λόγο που θα σε κάνει να νιώσεις πιο καλα τις στιγμές που δεν θες τίποτα,ίσως ούτε την ζωη,εγω Μονή τελείως τι να κανω?κλεισμενη στο σπίτι στα όρια της τρέλας και της απόγνωσης.δεν έχω απο πουθενά ούτε βοήθεια ούτε τίποτα,απορώ πως έχω αντέξει τόσο καιρο....ως ποτέ ομως?

---

Κοπελα μου συμφωνω οτι δεν εχεις κανεναν στο αμεσο περιβαλλον σου ομως τουλαχιστον εδωπερα στο φορουμ ακους καλο λογο απο ανθρωπους που σε καταλαβαινουνε κ δεν αποκλειεται να γνωρισεις κ σε προσωπικο επιπεδο σχεση η φιλια ενα ανθρωπο μονο για σενα μην το αποκλειεις ειναι μια μικρη παρηγορια αλλα ειναι κατι

μυσπ,να πω πρώτα ότι απο την Παρασκευή χάλασε το router μου και δεν είχα πρόσβαση,το κινητό μου ήταν σκιά servise και μόλις σήμερα αποκαταστάθηκαν.Αυτος ειναι όλο γιος που μπήκα στο forum για να ανταλλασω σκέψεις και να μιλάω με ατομα που θα καταλάβουν,μακάρι να γνωρίσω κάποιον σε φιλικό επίπεδο,απο φίλο έχω πιο πολυ ανάγκη,ελπίζω να τα λέμε,να είσαι καλα...

Κοπελα μου κ εσυ να εισαι καλα,Ουτε κ εγω μπαινω καθημερινα στο φορουμ οταν ειμαι μαζι το αγορι μου μιλαμε απο αποσταση που ειμαστε η εχω αλλες εκκρεμοτητες,Εαν θελεις στελνε μου τι σε απασχολει στα εισερχομενα εδωπερα κ θα σου απανταω οταν μπαινω στο φορουμ κιολας,Λογικο ειναι να θελεις εναν αντρα περισσοτερο στην ζωη σου απλα ειναι παρακινδυνευμενο να επιχειρησεις κατι τετοιο απο το ιντερνετ δεν γνωριζεις ποτε ποιον θα συναντησεις πιστευω οταν αρχισεις να βγαινεις περισσοτερο οτι ειναι για σενα ο καταλληλος εκει εξω για σενα κ για μενα ηρθε εκει που δεν το περιμενα καθολου