ειμαι κακος ανθρωπος?Ζηλευω!

Καλα σας ευχαριστω πολυ ειναι μια ανακουφιση οσα μου λετε στην κατασταση που βιωνω που ολο χειροτερευει,ειμαστε μαζι 4 χρονια κ θελει κ αυτος πολυ αλλα πρεπει να περιμενουμε να ολοκληρωσει τον στρατο,Αγαπητη Στελλα κ εγω κανω οτι εκανε η φιλη σου μονο που δεν το εκδηλωνω στις φιλες μου το καταπινω κ γινομαι χειροτερα,δεν ειναι κατι που συζητας ευκολα με τα ατομα τα οποια ζηλευεις δεν μπορω να ακουω για τα παιδια τους αλλα δεν θελω να τις χασω,Καταληγω να κοιταζω με μισο ματι κ τις εγκυες κ αυτες με καροτσακια με παιδια στον δρομο κ θα ελεγα οτι ειναι η μονη σοβαρη ελλειψη στην ζωη μου κ φυσικα κ ειναι επιλογη μου,εξοργιζομαι επισης με τις γυναικες που ενω εχουν παιδια δεν τα αγαπουν κ τα κακομεταχειριζονται

Υπομονη λοιπον λιγους μηνες και μετα ,εφοσον ειναι επιθυμια και των δυο, βουρ για το μπεμπε! :)

Μακαρι αγαπητο μελος Στελλα επειδη οπως βλεπω ετσι κ καθυστερησει δεν θα ειμαι καθολου καλα, Μακαρι να ερθει αμεσα κιολας

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα κ παλι!Αποφασισα να μοιραστω το προβλημα μου μαζι σας,ειμαι 27 ετων κ το αγορι μου 26 κ σε λιγο καιρο προκεται να παει στρατο κ μετα θελουμε να κανουμε την δικη μας οικογενεια,Απλα το προβλημα μου ειναι οτι θελω παρα πολυ ενα παιδι παροτι προστοπαρων δεν μπορει να γινει κ ισως γινει σε 1 η 2 χρονια κ αποτελεσμα ειναι να ζηλευω οποια γυναικα στο περιβαλλον μου κ μη εχει παιδι κ παροτι δεν πειραζω κανεναν καθομαι το σκεφτομαι κ χαλιεμαι,Ζηλευω ιδιαιτερα οσες φιλες μου εχουνε παιδι κ αναρωτιεμαι πως εγω το παθαινω που λατρευω τις φιλες μου κ καταληγω να λυπαμαι τον εαυτο μου που δεν εχει ακομα,Τις προαλλες εκανε παιδι μια γνωστη μου κ το εμαθα της ευχηθηκα κ εγινα περισσοτερο χαλια,αναρωτιεμαι αν ειμαι κακος ανθρωπος που παροτι λεω τα καλυτερα λογια σε αυτες τις κοπελες μεσα μου νιωθω ετσι,Λατρευω τα παιδια κ εγω κ το αγορι μου κ το γεγονος οτι δεν εχουμε ακομα ειναι οσο περναει ο καιρος περισσοτερο οδηνυρο,Νιωθω ενα κενο μεσα μου για αυτο το λογο κ παροτι δεν στερουμαι κατι κ εχω τα παντα απο αγαθα πληθος δεν γεμιζει με τιποτα,Φοβαμαι μηπως οταν ολοκληρωσει τον στρατο το αγορι μου δεν βρει αμεσα δουλεια κ καθυστερησουμε πολυ να αποκτησουμε παιδι,Επισης το αγορι μου γνωριζει πως θελω παιδι αλλα δεν του λεω ποσο υποφερω κ ζηλευω τις αλλες επειδη θα τον αγχωσω περισσοτερο πανω που θα παει στρατο κ δεν θελω,Η μητερα μου επισης δεν με καταλαβαινει κ επιμενει οτι ειναι προτεραιοτητα να ζησω την ζωη μου να εργαστω να ταξιδεψω κ τετοια,Οσο περναει ο καιρος νιωθω κ περισσοτερο κενο

---

εχεις ξεκαθαρισει μεσα τους τους λογους ΑΚΡΙΒΩΣ που θελεις τοσο πολυ ενα παιδι, αμεσα?

περι κακιας και καλωσυνης δεν θα σου μιλησω, το γεγονος ομως οτι ζηλευεις εντονα τις γυναικες του περιβαλλοντος σου που τεκνοποιουν, συσχετιζεις δλδ την δικη σου ατεκνια με την δικη τους τεκνοποιηση, μου γεννα την υποψια οτι ισως το κινητρο σου δεν ειναι η προσφορα σε αυτο το παιδι, αλλα η δικη σου καλυτερη ενταξη στο κοινωνικο σου περιβαλλον. το να μην υπολοιπεσαι απο τις αλλες που "καταφεραν" να κανουν ενα παιδι δηλαδη..

κατα τα αλλα, εγω θα ελεγα να εκφρασεις (με ψυχραιμια) στον συντροφο σου τις ανησυχιες σου αυτες, απλα προσπαθησε να μην το δραματοποιησεις για να μην φρικαρει. αλλα ΝΑ ΤΟ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ.
φοβαμαι οτι η απομονωση σου, αφενος αρχιζει να σε απομακρυνει απο τον συντροφο σου, αφετερου αρχιζει να δουλευει σαν εμμονη για σενα...
εχω μιλησει με γυναικα που δεν καταφερε να τεκνοποιησει γιατι δεν το επιθυμουσαν οι συντροφοι της και με τα σωστα της (?) καθοταν και μου ελεγε οτι σκοπευε να παγιδευσει εναν τυχαιο ερωτικο παρτενερ και να κανει το παιδι του χωρις να τον ενημερωσει . του τρελου κανονικα δηλαδη, και ηταν και ψυχολογος και συμβουλευε ανθρωπους, τρομαρα της...

εφοσον ειστε αγαπημενοι με τον συντροφο και επιθυμειτε την αποκτηση παιδιου, συζητα το ξανα μαζι του, μην απομονωνεσαι, ισως βρεθει τροπος να το κανετε νωριτερα το παιδακι, σιγουρεψου ομως πρωτα οτι ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ.

Καλα αγαπητο μελος ρεμεντυ ευχαριστω που διαβασες το θεμα μου κ εξεφρασες την γνωμη σου,Οσον αφορα αυτο με τις γυναικες του περιβαλλοντος μου να σου πω οτι οπως κ το αγορι μου ειναι σε αποσταση ετσι κ ολες μου οι φιλες που ολοκληρωσαμε μαζι το πανεπιστημιο ειναι τωρα κ αυτες σε αποσταση,στο μερος που μενω δεν εχω φιλες βγαινω μονο με τους δικους μου κ την μικρη ξαδερφη μου,Φυσικα κ θελω να προσφερω σ ενα παιδι που θα ειναι δικο μου κ δεν θελω απαραιτητα να παρω κατι περα απο το να με αγαπαει το αγορι μου κ την ικανοποιηση οτι μεγαλωνω ενα καινουργιο ανθρωπο,εχω βρεθει κοντα σε παιδια κ νιωθω κατι πολυ ομορφο που δεν μπορω να περιγραψω ευκολα

Μυσπ δεν νομίζω πως ζηλεύεις με την κακή εννοια... Δηλαδή δεν νομίζω πως ζηλοφθονείς. Χαίρεσαι για τις φίλες σου και λες μακαρι να μουν στη θέση τους να είχα και εγώ παιδάκι. Αυτό συμβαίνει σε όλους μας, να θέλουμε κάποια πράγματα που έχουν άλλοι. Άλλωστε μη ξεχνάμε από τη φύση του ο άνθρωπος είναι έτσι, να θέλει συνεχως και κάτι. Αν δεν έχει την υγεία του θέλει μόνο την υγεία του. Μετά αν την βρει, θα ζητήσει πχ έναν σύντροφο, μετά ένα παιδί, μετά κάτι άλλο, σπίτι κλπ. Γενικά αν και νομίζει πως αν έρθει αυτό που ζητάει θα είναι πλήρης, δυστυχώς ποτέ δεν γεμίζει, πάντα ανικανοποίητος μένει. Το θέμα είναι να μπορεί να το ελέγξει. Να μην του γίνεται αυτός ο πόθος, πάθος (με την έννοια του οδυνηρού παθήματος που σε κάνει να υποφερεις ψυχολογικα). Δε νομίζω λοιπόν πως ζηλοφθονείς, δηλαδή ζηλευεις και σκεφτεσαι άσχημα πράγματα για τις φιλες σου που έχουν παιδιά, με την εννοια να χαρείς αν πάθουν κάτι τα παιδιά τους, να παρακαλάς να μην είναι η ζωή τους όπως την περιμένουν κλπ. Αν μου έλεγες κάτι τέτοιο, ναι θα σε έλεγα κακιά και ότι έχεις πρόβλημα. Όμως δεν το πιστεύω πως έχεις κακία για αυτές. Ακόμα και αν σου περασαν ενστικτωδώς λίγο από το μυαλό και κάποιες άσχημες σκέψεις. Συμβαίνουν αυτά. Μη ξεχνάς πάντως ότι είναι φίλες σου, οποτε αν πραγματικά είναι φιλες σου, η χαρά τους θα πρέπει να είναι διπλή χαρά για σενα. Και αυτές μπορεί να ζηλεύουν εσενα για κάτι που έχεις και δεν εχουν αυτές. Μη το ξεχνας αυτο.

Οσον αφορά το παιδι, τι θα σου προσφέρει εσενα σαν Μυσπ ένα παιδί; Γιατί το θες τοσο πολύ και μάλιστα τοσο νωρίς (γιατί είναι σχετικά νωρις, άσχετα απο το τι κανουν οι φιλες σου); Μήπως ένας λόγος που το θες τοσο πολύ είναι επειδή εχουν οι φίλες σου; Μηπως εαν δεν είχαν ούτε αυτές, θα το εβλεπες αλλιως το θεμα; Πάντως μπράβο σου που θέλεις τοσο πολύ να φέρεις παιδάκι στον κόσμο. Ομως δεν πρέπει να κοιτάς μόνο το τι θες εσύ αλλά και το αν μπορείς τη δεδομένη στιγμή να φέρεις ενα παιδι. Γιατί λες "Φοβαμαι μηπως οταν ολοκληρωσει τον στρατο το αγορι μου δεν βρει αμεσα δουλεια κ καθυστερησουμε πολυ να αποκτησουμε παιδι". Μα σκέψου το λογικά, τι είναι προτιμότερο να καθυστερήσετε παραπάνω ή να φέρετε στον κόσμο ένα παιδι που θα δυσκολευεστε να το μεγαλωσετε λόγω οικονομικής κρίσης; Δεν θα είναι άσχημο να θέλει το παιδί πράγματα και να μην έχετε να το πάρετε ούτε τα βασικά; Σκέψου το λιγο πιο σφαιρικά το θέμα. Εισαι πολύ νέα, μην αγχωνεσαι, όλα θα γίνουν την καταλληλη στιγμή. Πιστεύω πάντως πως το παιδί θα το ήθελες να το είχες ηδη και για το ότι φεύγει στρατό το αγόρι σου. Για να έχεις κάτι από αυτόν, να μην σου λείψει τοσο. Και στον ίδιο αλλωστε θα έλειπε ομως, μη το ξεχνας. Αν ναι πάντως, μη στεναχωριεσαι, 9 μήνες είναι θα περάσουν. Δεν είναι τίποτα. Αμα εχετε και κάποιο γνωστό μπορεί σύντομα να ρθει και στο μερος που μένετε και να διανυκτερεύει σπίτι. Το πιο σημαντικό πάντως ερώτημα ειναι αν είστε σιγουρα πολύ αγαπημενοι. Αν υπάρχει η φλογα, να ξες τίποτα δε προκειται να σας χωρισει και ολα θα ρθουν καποια στιγμη στην ωρα τους. Το λεω γιατι βλεπω συχνα κοπελες που τεκνοποιουν απο επιπολαιοτητα και μετα χωριζουν και το μεγαλυτερο κριμα σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι για το ιδιο το παιδί που δε φταιει σε κατι.
Ευχομαι ολοψυχα πάντως ότι καλύτερο! Αισιοδοξία, ολα θα γινουν καποια στιγμη!

Καλημέρα σας. Κι εμένα μυσπ μου γεννιέται το ερώτημα γιατί το θέλεις τόσο πολύ, για ποιους λόγους… Δε σου κρύβω ότι με ανησυχεί λίγο ο τρόπος που το εκφράζεις, νιώθω λίγο σα να σου έχει γίνει εμμονή. Και γενικά, νομίζω, πως ό,τι γίνεται εμμονή δεν είναι καλό… κι εξηγώ πως μια εμμονή που δεν ικανοποιείται οδηγεί σε άλλα μονοπάτια… Είσαι τόσο σίγουρη πως ένα παιδί θα σου φέρει την ευτυχία? Πόσο σίγουρη είσαι για τον άνθρωπό σου, πόσο τον έχεις ζήσει από κοντά? (επειδή είπες ότι είστε ήδη σε απόσταση) … Προσπαθώ να καταλάβω αν είναι πραγματικά συνειδητοποιημένη ΔΙΚΗ ΣΟΥ απόφαση να κάνεις παιδί όσο πιο σύντομα γίνεται ή αν αυτή σου η επιθυμία πάει να καλύψει άλλες ανάγκες που ίσως ακόμα δεν έχεις βγάλει στην επιφάνεια… Κι επειδή ένα παιδί δεν είναι παίξε-γέλασε, για μένα πρέπει να απαντήσεις αυτά τα ερωτήματα μέσα σου πριν προχωρήσεις… Γιατί σκέψου πως εδώ γεννιούνται παιδιά υπό «σωστές» προϋποθέσεις και προκύπτουν προβλήματα, πόσο μάλλον αν οι προϋποθέσεις είναι από την αρχή «κάπως»… Δε λέω πως δεν το νιώθεις, απλά κάνω το συνήγορο του διαβόλου για να σιγουρευτείς εσύ η ίδια για την τόσο σημαντική απόφασή σου… Με το καλό εύχομαι να σου έρθουν όλα όπως επιθυμείς . Και τέλος, όχι δε θεωρώ πως είσαι κακός άνθρωπος, απλά νομίζω πως είσαι μπερδεμένη, παρόλο που δείχνεις ξεκάθαρη…

Quote:

---

Originally Posted by somebody89

Μυσπ δεν νομίζω πως ζηλεύεις με την κακή εννοια... Δηλαδή δεν νομίζω πως ζηλοφθονείς. Χαίρεσαι για τις φίλες σου και λες μακαρι να μουν στη θέση τους να είχα και εγώ παιδάκι. Αυτό συμβαίνει σε όλους μας, να θέλουμε κάποια πράγματα που έχουν άλλοι. Άλλωστε μη ξεχνάμε από τη φύση του ο άνθρωπος είναι έτσι, να θέλει συνεχως και κάτι. Αν δεν έχει την υγεία του θέλει μόνο την υγεία του. Μετά αν την βρει, θα ζητήσει πχ έναν σύντροφο, μετά ένα παιδί, μετά κάτι άλλο, σπίτι κλπ. Γενικά αν και νομίζει πως αν έρθει αυτό που ζητάει θα είναι πλήρης, δυστυχώς ποτέ δεν γεμίζει, πάντα ανικανοποίητος μένει. Το θέμα είναι να μπορεί να το ελέγξει. Να μην του γίνεται αυτός ο πόθος, πάθος (με την έννοια του οδυνηρού παθήματος που σε κάνει να υποφερεις ψυχολογικα). Δε νομίζω λοιπόν πως ζηλοφθονείς, δηλαδή ζηλευεις και σκεφτεσαι άσχημα πράγματα για τις φιλες σου που έχουν παιδιά, με την εννοια να χαρείς αν πάθουν κάτι τα παιδιά τους, να παρακαλάς να μην είναι η ζωή τους όπως την περιμένουν κλπ. Αν μου έλεγες κάτι τέτοιο, ναι θα σε έλεγα κακιά και ότι έχεις πρόβλημα. Όμως δεν το πιστεύω πως έχεις κακία για αυτές. Ακόμα και αν σου περασαν ενστικτωδώς λίγο από το μυαλό και κάποιες άσχημες σκέψεις. Συμβαίνουν αυτά. Μη ξεχνάς πάντως ότι είναι φίλες σου, οποτε αν πραγματικά είναι φιλες σου, η χαρά τους θα πρέπει να είναι διπλή χαρά για σενα. Και αυτές μπορεί να ζηλεύουν εσενα για κάτι που έχεις και δεν εχουν αυτές. Μη το ξεχνας αυτο.

Οσον αφορά το παιδι, τι θα σου προσφέρει εσενα σαν Μυσπ ένα παιδί; Γιατί το θες τοσο πολύ και μάλιστα τοσο νωρίς (γιατί είναι σχετικά νωρις, άσχετα απο το τι κανουν οι φιλες σου); Μήπως ένας λόγος που το θες τοσο πολύ είναι επειδή εχουν οι φίλες σου; Μηπως εαν δεν είχαν ούτε αυτές, θα το εβλεπες αλλιως το θεμα; Πάντως μπράβο σου που θέλεις τοσο πολύ να φέρεις παιδάκι στον κόσμο. Ομως δεν πρέπει να κοιτάς μόνο το τι θες εσύ αλλά και το αν μπορείς τη δεδομένη στιγμή να φέρεις ενα παιδι. Γιατί λες "Φοβαμαι μηπως οταν ολοκληρωσει τον στρατο το αγορι μου δεν βρει αμεσα δουλεια κ καθυστερησουμε πολυ να αποκτησουμε παιδι". Μα σκέψου το λογικά, τι είναι προτιμότερο να καθυστερήσετε παραπάνω ή να φέρετε στον κόσμο ένα παιδι που θα δυσκολευεστε να το μεγαλωσετε λόγω οικονομικής κρίσης; Δεν θα είναι άσχημο να θέλει το παιδί πράγματα και να μην έχετε να το πάρετε ούτε τα βασικά; Σκέψου το λιγο πιο σφαιρικά το θέμα. Εισαι πολύ νέα, μην αγχωνεσαι, όλα θα γίνουν την καταλληλη στιγμή. Πιστεύω πάντως πως το παιδί θα το ήθελες να το είχες ηδη και για το ότι φεύγει στρατό το αγόρι σου. Για να έχεις κάτι από αυτόν, να μην σου λείψει τοσο. Και στον ίδιο αλλωστε θα έλειπε ομως, μη το ξεχνας. Αν ναι πάντως, μη στεναχωριεσαι, 9 μήνες είναι θα περάσουν. Δεν είναι τίποτα. Αμα εχετε και κάποιο γνωστό μπορεί σύντομα να ρθει και στο μερος που μένετε και να διανυκτερεύει σπίτι. Το πιο σημαντικό πάντως ερώτημα ειναι αν είστε σιγουρα πολύ αγαπημενοι. Αν υπάρχει η φλογα, να ξες τίποτα δε προκειται να σας χωρισει και ολα θα ρθουν καποια στιγμη στην ωρα τους. Το λεω γιατι βλεπω συχνα κοπελες που τεκνοποιουν απο επιπολαιοτητα και μετα χωριζουν και το μεγαλυτερο κριμα σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι για το ιδιο το παιδί που δε φταιει σε κατι.
Ευχομαι ολοψυχα πάντως ότι καλύτερο! Αισιοδοξία, ολα θα γινουν καποια στιγμη!

---

Καλησπερα αγαπητο μελος κ ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σου!Οντως αυτο που εχω ευχηθει για τις αλλες ειναι να καθυστερουσανε να κανουνε παιδι για να κανουμε παρομοιο διαστημα,ζηλευω τοσο πολυ!!!Καταλαβες επισης οτι δεν θα ειχα κανενα προβλημα να εμενα τωρα απροοπτα εγκυος κ να περιμενα το αγορι μου,εχω ενα μικρο εισοδημα οχι αρκετο βεβαια να να ανοιξω σπιτι αλλα θα μπορουσα κατι να προσφερω στο παιδι,Επισης με το αγορι μου ειμαστε 4 χρονια μαζι τον ζω απο κοντα κατα διαστηματα αρκετα κ μοιαζουμε παρα πολυ σαν χαρακτηρες ειναι κατι σοβαρο στην ζωη μου

Quote:

---

Originally Posted by So_Sad

Καλημέρα σας. Κι εμένα μυσπ μου γεννιέται το ερώτημα γιατί το θέλεις τόσο πολύ, για ποιους λόγους… Δε σου κρύβω ότι με ανησυχεί λίγο ο τρόπος που το εκφράζεις, νιώθω λίγο σα να σου έχει γίνει εμμονή. Και γενικά, νομίζω, πως ό,τι γίνεται εμμονή δεν είναι καλό… κι εξηγώ πως μια εμμονή που δεν ικανοποιείται οδηγεί σε άλλα μονοπάτια… Είσαι τόσο σίγουρη πως ένα παιδί θα σου φέρει την ευτυχία? Πόσο σίγουρη είσαι για τον άνθρωπό σου, πόσο τον έχεις ζήσει από κοντά? (επειδή είπες ότι είστε ήδη σε απόσταση) … Προσπαθώ να καταλάβω αν είναι πραγματικά συνειδητοποιημένη ΔΙΚΗ ΣΟΥ απόφαση να κάνεις παιδί όσο πιο σύντομα γίνεται ή αν αυτή σου η επιθυμία πάει να καλύψει άλλες ανάγκες που ίσως ακόμα δεν έχεις βγάλει στην επιφάνεια… Κι επειδή ένα παιδί δεν είναι παίξε-γέλασε, για μένα πρέπει να απαντήσεις αυτά τα ερωτήματα μέσα σου πριν προχωρήσεις… Γιατί σκέψου πως εδώ γεννιούνται παιδιά υπό «σωστές» προϋποθέσεις και προκύπτουν προβλήματα, πόσο μάλλον αν οι προϋποθέσεις είναι από την αρχή «κάπως»… Δε λέω πως δεν το νιώθεις, απλά κάνω το συνήγορο του διαβόλου για να σιγουρευτείς εσύ η ίδια για την τόσο σημαντική απόφασή σου… Με το καλό εύχομαι να σου έρθουν όλα όπως επιθυμείς . Και τέλος, όχι δε θεωρώ πως είσαι κακός άνθρωπος, απλά νομίζω πως είσαι μπερδεμένη, παρόλο που δείχνεις ξεκάθαρη…

---

αγαπητο μελος σο σαντ ευχαριστω για την απαντηση σου!Οταν θελεις κατι απο την εφηβεια τοσο πολυ οσο περνουν τα χρονια αναγκαστηκα σου γινεται εμμονη,Επισης εχω βρεθει με παιδια συγγενων κ γνωστων κ εχω μεσα μου καποια σιγουρα οτι καταφερνω κ επικοινωνω μαζι τους,Απλα μου την δινει που ειναι παιδια αλλων κ οχι δικα μου,Εχω αναγκη να δημιουργησω ενα δικο μου ανθρωπο μια δικια μου συνεχεια θεωρω οτι ειναι το καλυτερο που μπορει να δημιουργησει ανθρωπος στην ζωη του ενα παιδι που ειτε θα μοιαζει εμενα ειτε στο αγορι μου ειτε σε κανεναν μας αλλα θα ειναι δικο μας κ θα το λατρευουμε κιολας!

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

αγαπητο μελος σο σαντ ευχαριστω για την απαντηση σου!Οταν θελεις κατι απο την εφηβεια τοσο πολυ οσο περνουν τα χρονια αναγκαστηκα σου γινεται εμμονη,Επισης εχω βρεθει με παιδια συγγενων κ γνωστων κ εχω μεσα μου καποια σιγουρα οτι καταφερνω κ επικοινωνω μαζι τους,Απλα μου την δινει που ειναι παιδια αλλων κ οχι δικα μου,Εχω αναγκη να δημιουργησω ενα δικο μου ανθρωπο μια δικια μου συνεχεια θεωρω οτι ειναι το καλυτερο που μπορει να δημιουργησει ανθρωπος στην ζωη του ενα παιδι που ειτε θα μοιαζει εμενα ειτε στο αγορι μου ειτε σε κανεναν μας αλλα θα ειναι δικο μας κ θα το λατρευουμε κιολας!

---

Ειλικρινά δε νομίζω πως είναι τόσο καλό να υπάρχει αυτή η εμμονή γιατί δε σε αφήνει σε ησυχία καλή μου... Αλήθεια πώς είναι η σχέση σου με τη μητέρα σου? Γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτή σου η απόφαση σχετικά με το παιδί, πηγάζει από κάπου αλλού? Σκέψου σε παρακαλώ και το άλλο...αν ήταν μια φίλη σου στη θέση σου και σου έλεγε πως αυτοσκοπός της ζωής της είναι να κάνει ένα παιδί για τους λόγους που αναφέρεις εσύ παραπάνω, τί θα της πρότεινες? Πιστεύεις ότι η ζωή μιας γυναίκας όταν εξαρτάται μόνο από αυτό, θα κυλήσει ομαλά σε όλα τα επίπεδα? Δεν το παίζω έξυπνη, απλά είμαι πάρα πολύ επιφυλακτική με τέτοιες αποφάσεις που λαμβάνονται μέσω εμμονής, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια ψυχούλα που γεννιέται και αναθρέφεται χωρίς να το έχει επιλέξει, και όλη του η ύπαρξη και η γένεση ξεκινάει από μια εμμονή... Πες με αυστηρή, πες με ριζοσπαστική, αλλά προσπαθώ να σε βοηθήσω και να σε κάνω να αναρωτηθείς σοβαρά ώστε η απόφασή σου να είναι πιο ισχυρή, σε πιο γερά θεμέλια...σε ευχαριστώ που με διάβασες :)

Quote:

---

Originally Posted by So_Sad

Ειλικρινά δε νομίζω πως είναι τόσο καλό να υπάρχει αυτή η εμμονή γιατί δε σε αφήνει σε ησυχία καλή μου... Αλήθεια πώς είναι η σχέση σου με τη μητέρα σου? Γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτή σου η απόφαση σχετικά με το παιδί, πηγάζει από κάπου αλλού? Σκέψου σε παρακαλώ και το άλλο...αν ήταν μια φίλη σου στη θέση σου και σου έλεγε πως αυτοσκοπός της ζωής της είναι να κάνει ένα παιδί για τους λόγους που αναφέρεις εσύ παραπάνω, τί θα της πρότεινες? Πιστεύεις ότι η ζωή μιας γυναίκας όταν εξαρτάται μόνο από αυτό, θα κυλήσει ομαλά σε όλα τα επίπεδα? Δεν το παίζω έξυπνη, απλά είμαι πάρα πολύ επιφυλακτική με τέτοιες αποφάσεις που λαμβάνονται μέσω εμμονής, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια ψυχούλα που γεννιέται και αναθρέφεται χωρίς να το έχει επιλέξει, και όλη του η ύπαρξη και η γένεση ξεκινάει από μια εμμονή... Πες με αυστηρή, πες με ριζοσπαστική, αλλά προσπαθώ να σε βοηθήσω και να σε κάνω να αναρωτηθείς σοβαρά ώστε η απόφασή σου να είναι πιο ισχυρή, σε πιο γερά θεμέλια...σε ευχαριστώ που με διάβασες :)

---

Καλα ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σου κ παλι,ειμαι ανθρωπος γενικα που με ενδιαφερουνε λιγα πραγματα σ αυτην την ζωη κ καθετι που με ενδιαφερει το θελω τοσο εντονα που ετσι κ καθυστερει γινεται εμμονη ιδεα στο μυαλο μου,παραδειγμα ηθελα οπωσδηποτε να βρω σχεση για γαμο κ οσο καθυστερουσε τοσο λυπομουν τον εαυτο μου κ μου γινοταν εμμονη,τωρα που βρηκα το αγορι μου ολα καλα,αυτος ειναι πολυ ικανοποιημενος απο την συμπεριφορα μου κανω τα παντα για αυτον,πιστευω ειμαι σε θεση να αφοσιωθω κ σε ενα παιδι ουσιαστικα,κ ναι μου εχει πει αυτο που λες φιλη μου κ το θεωρησα ακρως κατανοητο,ειμαι ανθρωπος που θελω να καταφερω λιγα κ καλα στην ζωη μου οτι θεωρω εγω ουσιαστικο