Νιώθω μεγάλο θυμό με τον εαυτό μου.

Ίσως λοιπόν έχεις κάποιες πολύ βαθιές ανάγκες και στην εναγώνια προσπάθεια να τις ικανοποιήσεις, χάνεις τον εαυτό σου.
Για παράδειγμα, την ανάγκη να γίνεις αποδεκτή, να νιώσεις ασφάλεια, σταθερότητα... την εκπληρώνεις αγχωτικά με το να ταυτίζεσαι σε υπερβολικό βαθμό με τον σύντροφο ή να υποχωρείς υπερβολικά.
Κι αυτό αντί να σε φέρει πιο κοντά στον στόχο σου, σε απομακρύνει.
Αντί να σε βοηθήσει να πιστέψεις σε εσένα, σε κάνει να απαξιώνεις ακόμα περισσότερο τον εαυτό σου και να θυμώνεις.
Νομίζω ότι μια καλή αρχή θα ήταν να σκεφτείς τι πραγματικά θέλεις.
Να πάρεις τα πράγματα αλλιώς ναι σίγουρα το θέλεις... αλλά ποια είναι αυτά που θα ήθελες?

Πάντως, δύο σχόλια ακόμα:
Καταρχήν ως προς τη δουλειά... ναι είναι σημαντικό να μας ικανοποιεί, αλλά πάνω απ' όλα είναι ένα μέσο, όχι αυτοσκοπός.
Και ως προς τις σχέσεις... μια ερώτηση, όλοι οι σύντροφοι ζούσαν σε τόσο μακρινές περιοχές που ήταν αναγκαία μια μετακόμιση?

Θυμό νιώθεις με τον εαυτό σου για ποιο λόγο. Μας εκανες ενα μίνι απολογισμό αλλά δεμ μας είπες τι ειναι ατό που σου φταίει τελικά.τι είναι αυτό που δεν μπορείς να αλλάξεις και σε κάνει να νιώθεις θυμό. Για ποιο λόγο κλαίς? Ζήτα βοήθεια απο μια φίλη σου.Βγες μια βόλτα.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Ίσως λοιπόν έχεις κάποιες πολύ βαθιές ανάγκες και στην εναγώνια προσπάθεια να τις ικανοποιήσεις, χάνεις τον εαυτό σου.
Για παράδειγμα, την ανάγκη να γίνεις αποδεκτή, να νιώσεις ασφάλεια, σταθερότητα... την εκπληρώνεις αγχωτικά με το να ταυτίζεσαι σε υπερβολικό βαθμό με τον σύντροφο ή να υποχωρείς υπερβολικά.
Κι αυτό αντί να σε φέρει πιο κοντά στον στόχο σου, σε απομακρύνει.
Αντί να σε βοηθήσει να πιστέψεις σε εσένα, σε κάνει να απαξιώνεις ακόμα περισσότερο τον εαυτό σου και να θυμώνεις.
Νομίζω ότι μια καλή αρχή θα ήταν να σκεφτείς τι πραγματικά θέλεις.
Να πάρεις τα πράγματα αλλιώς ναι σίγουρα το θέλεις... αλλά ποια είναι αυτά που θα ήθελες?

---

Πώς γίνεται όμως αντί να σε φέρνει κοντά να σε απομακρύνει?
Ρητορικό το ερώτημα μου, έτσι είναι όπως τα λες.