γιατι οι ανθρωποι γινονται δυστηχισμενοι...

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

'εχεις θέμα στην αυτοπειθαρχία? και εγώ....
Μια λύση είναι τα baby steps που λέει και ο Ioannis! μικρά μεθοδικά βήματα, σα να ανεβαίνεις ένα σκαλοπάτι καθημερινά σε μια σκάλα που η κορυφή της ταυτίζεται με το στόχο σου! αρχικά το παίρνεις απόφαση και μετά μένεις πιστός στο στόχο...Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά πίστεψε με, η αρχή είναι που πονάει, μετά η όλη φάση κυλάει εύκολα.
Για τα μαθήματα όρισε ποιά θα παρακολουθήσεις, θα διαβάσεις και θα περάσεις. Έναν εφικτό αριθμό. Και μετά πήγαινε σε κανένα αναγνωστήριο, σε καφετέρια, έστω για 2-3 ώρες να διαβάζεις κάθε μέρα θα σου γίνει συνήθεια.

---

Καλά είναι τα μικρά βηματάκια κι εγώ αυτά χρειάζομαι μόνο που τώρα επειδή έχουν περάσει τα χρόνια δε με παίρνει να δίνω λίγα μαθήματα..θα πρέπει κάθε χρόνο να περνάω όλα τα μαθήματα και των δύο εξαμήνων..
Έχω δοκιμάσει να πηγαίνω σε αναγνωστήριο και μπορώ να πω ότι διάβαζα περισσότερη ώρα απ' ό,τι στο σπίτι και επειδή έβλεπα και τους άλλους να διαβάζουν κι έτσι επηρεαζόμουν απ΄το κλίμα κι επειδή είχα κάνει δρόμο για να φτάσω εκεί και δεν έλεγε να φύγω νωρίς!
Αλλά σε γενικές γραμμές μέσα σε μία μέρα διαβάζω όπως είπες κι εσύ 2 με 3 ώρες..
Το θέμα είναι ότι δεν το κάνω συστηματικά δλδ κάθε μέρα αλλά όποτε μου'ρθει..άσε που κι αυτές οι 2-3 ώρες λίγες μου φαίνονται για μένα που χρειάζομαι πολλές ώρες σαν οργανισμός για να καταλάβω και να εμπεδώσω κάτι!

OK! Τότε μια σκέψη θα ήταν να διαίρέσεις τα μαθήματα δια του 3, για κάθε εξεταστική ώστε να μην συσσωρεύονται στις 2, πχ έχεις΄18 μαθήματα, άρα 3 μαθήματα σε κάθε εξεταστική. Άλλά θα προσέξεις ποιά θα επιλέγεις να τα δίνεις μαζί, να συνδυάζεις κάποιο δύσκολο ή ογκώδες με κάποιο μεσαίας δυσκολίας ή εύκολο ή μικρό σε ύλη.
Αφού λειτουργεί το αναγνωστήριο, θα σου πρότεινα να το κρατήσεις, να το προτιμήσεις από το σπίτι. Υπάρχουν άλλοι στους οποίους δεν λειτουργεί καθόλου, ακόμη και εγώ που χρόνια ολόκληρα ζούσα σε αναγνωστήρια τώρα δεν μπορώ να διαβάσω εκεί με τίποτα.
Όπως καταλαβαίνεις το "όποτε σου έρθει" δεν έχει αποτέλεσμα. Η λύση σε αυτό είναι το πρόγραμμα, καθιερώνεις καθημερινό 3ωράκι αρχικά, μετά 6ωράκι στο αναγνωστήριο, προνοείς να φας και κάτι, και μετά θα συνηθίσεις και ούτε καν θα το σκέφτεσαι.
Αρχικά θα λες στον εαυτό σου ότι πας για να δεις κόσμο, να πιεις έναν καφέ, να διαβάσεις και λίγο, μετά θα διαβάζεις λίγο περισσότερο και αυτό ήταν...

Favel συμφωνω με την Λενα , αλλα παιζει ρολο και σε τι σχολη εισαι.
Στην δικη μου σχολη θελει απλα να ξεσκιστεις δυο εξαμηνα με εργασιες και διαβασμα , μετα ξαφνικα γινονται ολα ευκολα γιατι απλα εχεις μπει στην λογικη που χρειαζεται και εχεις κατανοησει καποιες βασικες αρχες..
Αλλες σχολες μπορει να απαιτουν να απομνημονευεις τεραστιες ποσοτητες υλης χωρις να απαιτουν κατανοηση. Αν εισαι σε μια τετοια σχολη θα πρεπει να διαβαζεις συστηματικα και με συχνες επαναληψεις , ωστε να μπορεις να πετυχεις στις εξετασεις. Δεν ειναι δυνατον να απομνημονευεις 900 σελιδες υλη με 15 μερες διαβασμα πριν την εξεταστικη .

Με τρεις εξεταστικες τον χρονο νομιζω ειναι εφικτο να περνας 12 με 18 μαθηματα τον χρονο , αρκει βεβαια να δωσεις την δεουσα προσοχη στις σπουδες σου.

Συμφωνώ με τους περισσοτέρους.
Η δυστυχία έρχεται οταν αποτυγχάνουμε να καταλάβουμε οτι λίγα είναι τα πράγματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε ευτυχισμένοι, και αυτό είναι, λίγο καλό φαι, ψυχική και σωματική υγιεία, και ίσως 1-2 καλούς φίλους.

Εμείς οι Δυτικοί (Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, μαζί με άλλους λίγους λαους οπως Ιαπωνες, ΝεοΖηλανδους κλπ) ζούμε έναν υπερβολικό κόσμο στον οποίο έχουμε ποιο πολλά πράγματα απο οτι χρειαζόμαστε. Έχουμε αμάξια, έχουμε air condition, έχουμε λάπτοπ και υπολογιστές, έχουμε πρόσβαση σε εναν ευρυ αριθμο καταναλωτικών προϊοντων, σε πολλά διαφορετικά είδη ρουχισμού, έχουμε βιβλία, έχουμε τηλεόραση, κινητά, πρόσβαση σε γιατρούς, πρόσβαση σε σχολεία, σε φροντιστήρια, έχουμε πολλες υλικές ανέσεις που η πλειοψηφία του κόσμου (Αφρικανοί, μεγάλα ποσοστά της Ν.Αμερικής, Ασία,) δεν έχουν. Ουσιαστικά είμαστε μια σπάνια, μικρή ελιτιστική κοινωνία πολιτών που ζούμε έναν πλούσιο και αριστοκρατικό τρόπο ζωής, όσο και να ακούγεται παράξενο.

Γιατί είναι άλλο να κλαιγόμαστε που υπάρχει οικονομική κρίση και δε μπορούμε να διωρίσουμε το παιδάκι μας σε κανα δημόσιο απο το παιδί στην Αφρική που τρώει λάσπες με νεκρές μύγες περιμένοντας να πεθάνει στα 15 του απο μία γελοία αρρώστια.

Η ευτυχία λοιπον και η μακαριότητα σε αυτόν τον κόσμο βρίσκεται στην εσωτερική αταραξία του ατόμου. Να εχουμε μια εσωτερικη ευτυχια, ισως αυτο που οι Ανατολιτες το αποκαλουν Νιρβάνα.

Ο Επίκουρος, που δίδαξε τη τέχνη της ευτυχίας, έλεγε οτι η ευτυχία βρίσκεται στο να στηρίζεσαι στα βασικά πράγματα. Τα βασικά πράγματα είναι νερο, Φαγητο, σπιτι και ασφαλεια.
Η ευτυχία είναι εύκολο να αποκτηθει, αφου τα παραπανω είναι ευκολα να αποχτηθουν. ΟΛΕΣ οι αλλες αναγκες ειναι επιπλαστες και απαιτουν καποιο κοπο, η χρόνο, η εναν συνδυασμο, για να αποκτηθουν. (π.χ. ιντερνετ, κινητό, τηλεόραση, κονσόλες κλπ κλπ)

ΑΝ παλι καταφερουμε να πετυχουμε τις επιπρόσθετες ψευτικες ανάγκες, τοτε στερούμε την ελευθερια απο τον εαυτο μας γιατι απαιτουν ακομα περισσοτερο χρημα για να τα κρατησουμε, τα οποια μας δημιουργει το συναισθημα του ΑΓΧΟΥΣ. (πχ το ιντερνετ πρέπει να το πληρωνεις, το αυτοκινητο σου κοστιζει καθημερινα, στο κινητό πληρωνεις π.χ. τα αντιστοιχα πακέτα, το μεγαλύτερο σπιτι που έχεις είνα πιο δυσκολο να συντηρηθει κλπ). Εχεις δικιο οτι ο ανθρωπος ειναι δυστηχισμενος, γιατι θέλει ακομα περισσοτερα απο αυτα που έχει.

Και εκει φτανουμε στην αλλη ατακα που είπε ο Επίκουρος, που ειναι οτι σε αυτην την ζωη, ή πλουσιοι θα είμαστε αλλά οχι ελεύθεροι, ή ελεύθεροι θα είμαστε αλλά φτωχοι.
Γιατί αν θες να είσαι πλούσιος, τότε θα πρέπει να εργαστείς, να κουραστείς, να γίνεις δούλος της εργασιας, των αφεντικων κλπ κλπ.



Ο Επίκουρος έλεγε οτι όταν ερχομαστε στη ζωη, απο την αρχή ήμαστε ελεύθεροι. Δεν μας ελέγχει κανένας. ΑΠο εμας εξαρτάται να ανακαλύψουμε οτι η ζωη ειναι ελεύθερη, η φύση ειναι ευκολα προσβάσιμη, και μπορούμε να νιώθουμε ευτυχισμένοι σε καθε τι μικρο που κάνουμε.

ΑΛΛΑ η κοινωνια δεν μας αφήνει, γιατί πρέπει να ακολουθούμε τα προσχεδιασμενα κοινωνικα προτυπα, τρόποι συμπεριφοράς και εξέλιξης, π.χ. να μπουμε στο τρυπακι του εργασιακου άγχους, να τρεχουμε αγχωμενοι για τις δουλειες μας ώντας προβατοποιημενα φοβισμενα ρομποτακια (βλέπε "Αθηναίοι"), να κάνουμε οικογενεια, να ντυνομαστε καλά, να είμαστε ψευτο-ευγενικοί με όλους, να κοινωνικοποιουμαστε κλπ κλπ.

Δε μπορούμε να βγουμε απο αυτό το κελι με τις ασυναρτησίες και να δούμε τα πράγματα ετσι οπως πρέπει.

Εγώ προσωπικά προσπαθώ οσον είναι δυνατον να σκεφτομαι αυτον τον τροπο ζωης, αλλα δεν ειναι ευκολο στον 21ο αιώνα, με τοσες ανεσεις, απολαύσεις, ηδονες και πειρασμοί.
Παρότι θελω να κανω παρα πολλες δραστηριοτητες, ο συγκεκριμενος τροπος σκεψης με εχει να βοηθησει να αναγνωρισω τη ματαιοτητα ολων αυτων, και δεν προκειται να στεναχωρηθω αν δεν καταφέρω να τις κάνω. Γνωριζω ομως οτι μια βόλτα στη παραλια ειναι καλυτερο απο την αγορα ενός νεου ρούχου, ένα βραδιατικο μπανιο υπο το φως του ηλιου που δύει ειναι καλύτερο (και ανωτερο) απο το αν οι βαθμοι ειναι υψηλοι στο πανεπιστημιο. Μία συζητηση με 2-3 φίλους ειναι καλυτερο απο ενα παρτι με αφθονο φαγητο, ποτο, παιχνίδια κλπ.

Ας κοιτάξουμε τα πράγματα που εχουμε διπλα μας και να τα εκτιμησουμε γιατί ξερω οτι η πλειοψηφια του κοσμου δεν μεγαλωσε σε ενα δωματιο με τηλεοραση, ιντερνετ, κινητο, αφθονα βιβλια, εκπαιδευση και τελευταία τεχνολογία.

Να τα βλέπουμε και να λεμε οτι καποιοι αλλοι πασχιζουν για να τα αποκτησουν, και αυτοι ΤΑ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, απλα εμεις ειμασταν τυχεροι και ευνοηθήκαμε αρκετα ωστε να μην γενηθουμσε σε κανα Σουδάν.

Καθς φορα που δυστυχουμε η αντιμετωπιζουμε προβληματα να θυμιζουμε στον εαυτο μας οτι τιποτα δεν ειναι στη ζωη τοσο σπουδαιο όσο νομίζουμε, και οτι σε 100 χρόνια ολα αυτα που κανουμε, οσον και οι ανθρωποι η οποιοι συναναστρεφομαστε, δεν θα υπάρχουν.

Λένα όχι το αναγνωστήριο της σχολής μου δε λειτουργεί απλά πηγαίνω σε άλλο αναγνωστήριο σ'ένα δήμο σχετικά κοντά στο σπίτι μου όπου έχει πολύ λιγότερο κόσμο απ' ό,τι στα αναγνωστήρια των σχολών..αλλά εντάξει δεν έχει σημασία αυτό..
Betelgeuse απ' ό,τι έχω παρατηρήσει η σχολή μου απαιτεί και απομνημόνευση και κριτική σκέψη..

Θα προσπαθήσω να διαβάζω κάθε μέρα τουλάχιστον 3 ώρες αφού οι 6 μου φαίνονται πολλές και βλέπουμε..
ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας πάντως αν και σας έβγαλα εκτός θέματος!

Μηπως δεν αγαπας το αντικειμενο της σχολης? Γιατι σε βλεπω ολο το φερνεις βολτα να διαβασεις. Δε θελει φακιρικα, στρωσιμο κωλου χρειαζεται. Δε μπορει καποιος ομως να λεει πχ μ αρεσουν τα μαθηματικα, εχω παθος κλπ και να μην ασχολειται. Οικονομικα πως τη βγαζεις? Αμα ειναι καμμια σχολη της πλακας κοιτα μηπως αλλαξεις σχολη.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Μηπως δεν αγαπας το αντικειμενο της σχολης? Γιατι σε βλεπω ολο το φερνεις βολτα να διαβασεις. Δε θελει φακιρικα, στρωσιμο κωλου χρειαζεται. Δε μπορει καποιος ομως να λεει πχ μ αρεσουν τα μαθηματικα, εχω παθος κλπ και να μην ασχολειται. Οικονομικα πως τη βγαζεις? Αμα ειναι καμμια σχολη της πλακας κοιτα μηπως αλλαξεις σχολη.

---

όχι είναι καλή η σχολή δε λέω..και το αγαπάω το αντικείμενο απλά λέω από μέσα μου:εντάξει μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτήν την γνώση..εε κι άμα το λέω αυτό δεν προχωράω και δεν κάνω τπτ..έχω συνηθίσει εν τω μεταξύ να χαζεύω και να μην κουράζω το μυαλό μου και δυσκολεύομαι να κάτσω κάτω να διαβάσω..οικονομικά στηρίζομαι στον πατέρα μου..ντρέπομαι που το λέω αλλά έτσι είναι..
Και δε φτάνει να σ'αρέσει κάτι..πρέπει να το κυνηγήσεις ό,τι και να είναι αυτό..πρέπει να κοπιάσεις και εκεί στον κόπο και την προσπάθεια χωλαίνω!

Quote:

---

Originally Posted by favvel

όχι είναι καλή η σχολή δε λέω..και το αγαπάω το αντικείμενο απλά λέω από μέσα μου:εντάξει μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτήν την γνώση..εε κι άμα το λέω αυτό δεν προχωράω και δεν κάνω τπτ..έχω συνηθίσει εν τω μεταξύ να χαζεύω και να μην κουράζω το μυαλό μου και δυσκολεύομαι να κάτσω κάτω να διαβάσω..οικονομικά στηρίζομαι στον πατέρα μου..ντρέπομαι που το λέω αλλά έτσι είναι..
Και δε φτάνει να σ'αρέσει κάτι..πρέπει να το κυνηγήσεις ό,τι και να είναι αυτό..πρέπει να κοπιάσεις και εκεί στον κόπο και την προσπάθεια χωλαίνω!

---

εγω κουρασα πολυ το μυαλο μου μεχρι ενος σημειου κ αφου κοντεψαν να γινουν εκρηξεις μεσα στο μυαλο μου ειπα τωρα οκ κανουμε μια παυση κ οτι κατσει

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εγω κουρασα πολυ το μυαλο μου μεχρι ενος σημειου κ αφου κοντεψαν να γινουν εκρηξεις μεσα στο μυαλο μου ειπα τωρα οκ κανουμε μια παυση κ οτι κατσει

---

κι εγώ είχα κουράσει πολύ το μυαλό μου,το είχα κάψει σχεδόν με αυτά που σκεφτόμουνα και είχα κάνει κι εγώ μεγάλη παύση..τώρα όμως έχω επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα και είμαι έτοιμη να αναλάβω δράση και να κάνω κάτι στη ζωή μου αλλά εγώ κοιμάααμαι!!
εσύ πόσον καιρό κάνεις αυτήν την παύση?σίγουρα όταν κάποιος έχει κουράσει το μυαλό του πολύ,δικαιούται να κάνει μία παύση μέχρι να ανακτήσει τις δυνάμεις του..το θέμα είναι να μην κρατήσει αυτή η παύση για πάντα!

πολα χρονια γυρω στα 5 η 6

εε μην το λες κι εμενα τόσα χρόνια κράτησε η φάση μέχρι να επανέλθω..6 χρόνια..σου εύχομαι να ξαναβρείς κι εσύ το συντομότερο τον εαυτό σου για να καταφέρουμε να σταθούμε κάποια στιγμή μόνοι μας στα πόδια μας!!

το ενα ακρο προκαλει το αλλο

αα αυτό ξαναπές το..δλδ μήπως και το χάζεμα που έχω πάθει τώρα είναι επειδή κάποτε είχα βάλει πολύ μπρος τις μηχανές?και είναι ας πούμε μία άμυνα του οργανισμού για να μην ξανακαεί?δε νομίζω όμως..ο χρόνος όλα τα γιατρεύει..είναι κι αυτές οι παροιμίες που η μία αναιρεί την άλλη με τέτοιον τρόπο ώστε να ισχύουν και οι δύο ισχυρισμοί!

καθε φορα που ο ανθρωπος εκανε ενα μεγαλο κατορθωμα το πατησε πανω στη φυσικη φθορα η τη καταστροφη του μεσου που χρησιμοποιησε.

αα ωραίο αυτό!τι θες να πεις όμως?ας πούμε για παράδειγμα τον...?(δε θυμάμαι ποιος ήτανε)που είχε γράψει διηγήματα και μετά τον κλείσανε στο ψυχιατρείο?(ο Παπαδιαμάντης ήτανε?)ή ένα άλλο παράδειγμα ενός γλύπτη που αφού βγήκε απ'το ψυχιατρείο άρχισε να φτιάχνει γλυπτά?
δλδ καταστρέψανε το μυαλό τους αλλά τουλάχιστον δημιουργήσανε κάτι?
αυτό ισχύει και για τα ζώα?πχ ένα λιοντάρι κατασπαράσσει ένα άλλο ζώο και ικανοποιεί έτσι την πείνα του και αυτό είναι κατόρθωμά του αλλά έχει προηγηθεί η καταστροφή του μέσου για να το πετύχει?