Printable View
Aυτο το τελευταιο που εγραψες ανωνυμε το βιωνα και εγω , ειδικα οταν κοιταζα φωτογραφιες μου ενιωθα λες και δεν ειχα ζησει εγω εκεινες τις στιγμες , επισης οταν κοιταζομουν στον καθρεφτη ηταν σαν να εβλεπα καποια ξενη ενω ηξερα οτι βλεπω το δικο μου ειδωλο.
Μακαρι να το ξεπερασεις εντελως .
Παιδια σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας.Ειλικρινα μου δινει δυναμη και κουραγιο το γεγονος οτι μπορουμε να μοιραζομαστε καποιες ανησυχιες μας...Γιατι συνηθως το να συζητας με εναν αγνωστο ισως και να ειναι καλυτερο απο το να συζητας με εναν δικο σου ανθρωπο.Θα δει τα πραγματα πιο ''καθαρα'' και απο μια αλλη οπτικη γωνια (ειδικα αν συμπασχει)!..Ελπιζω ολοι να καταφερουμε σιγα σιγα να απαλλαγουμε απο αυτο το ακαταπαυστο αγχος που βιωνουμε και να βαλουμε καλα στο μυαλο μας οτι εχουμε μια ζωη και ειναι αυτη που ζουμε τωρα...Και δεν θα μας εμποδισει κανεις να την χαρουμε και να την ΖΟΥΜΕ καθημερινα με την καθε της λεπτομερεια!Καλη τυχη σε ολους μας!
το παθαινω και εγω αυτο το πραγματα τον τελευταιο καιρο ειναι σαν να εισαι αλλου,σαν να κανεις μηχανικες κινησεις και αλλα πολλα
ανοιξα και θεμα αλλα εν φαινεται!
Ειμαι και εγω ενας συμμαχος που μπηκα προσφατα σε αυτο...αλλα βεβαια ολο αυτο μου συνεβει διοτι μια ζωη φοβομουν και ποτε δεν εκανα αυτο που ηθελα η ανελευθερια τα ψυχολογικα που μαζευεις ολα αυτα τα χρονια σε φτανουν σε αυτο το σημειο το ειχε ενα φιλος τον βοηθουσα πανω σε αυτο κ συννεχως του ελεγα δεν μπορω να σαι καταλαβω γτ δεν το χω περασει και λοιπον συνεβη...συνεβησαν πολλα πραγματα τον τελευταιο καιρο και οταν αναρωτηθικα το γιατι φοβαμαι τοτε μαζευτηκαν τα απειρα ερωτηματικα στο μυαλο κ οι ατελειωτες σκεψεις , φοβιες , συμπτωματα . οι αρνητικες σκεψεις το χαος και καθε μερα η ημερα μ ειναι πιο δυσκολη καθε μερα μια καινουργια φοβια...στην αρχη με αγχος και μετα αποπραγματοποιηση και αποπροσωποποιηση..και βεβαια δεν εχω παει ακομα σε γιατρο αλλα ανακαλυπτεις και ψαχνοντας μονο σου πραγματα...το σημαντικο σε ολο αυτο ειναι να το δεις ολο αυτο οτι ειναι για καλο οτι θα βγεις πιο δυνατος θα μαθεις περισσοτερο τον εαυτο σου και θα κτησεις εναν νεο εαυτο και χαρακτηρα να βρουμε και να αναρωτηθουμε γιατι μας συμβαινουν ολα αυτα απο που προερχονται...μεσα απο της σταχτες μας θα ξανα γεννηθουμε χωρις καμια φοβια!
Απο την ηλικια των 9 μεχρι τα πρωτα μου εφηβικα χρονια το παθενα συνεχεια! Τα επομενα χρονια ερχοταν που και που και σημερα 19 χρονων με επισκεπτεται σπανιως! Οταν το φερνω στο μυαλο μου βεβαια σαν εμπειρια οπως τωρα που σου γραφω το ξαναπαθαινω σε ηπια μορφη..Δεν ειχα ειδικη βοηθεια πανω σε αυτο απλα με τα χρονια εξασθενησε. Στην περιπτωση μου οσο πιο πολυ το σκεφτομαι τοσο πιο εντονο γινεται κι αν δν το θυμηθω διαβαζοντας η ακουγοντας κατι σχετικο , οπως τωρα , δεν μου ερχεται '' στα ξαφνικα '' οπως παλια . Σου ευχομαι να σε αφησει συντομα !
το ευχομαι ειναι πολυ δυσκολο αλλα εχω αυξησει την υπομονη μου αρκετα ειναι πολυ φριχτει η καθημερονοτητα με αυτο το πραγμα....Quote:
Originally Posted by weirdthings
Είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι του εαυτού μας, από το οποίο ενδέχεται να μην απαλλαχθούμε τελείως, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενα και λειτουργικά άτομα. Η βελτίωση, με τα μέσα που ταιριάζουν στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, μπορεί να είναι πέρα των προσδοκιών.