Printable View
κοίτα εγώ από την πορεία της ζωής μου, τα 37 μου χρόνια κατάλαβα ότι είχα πολλές δυσκολίες που πέρασαν στο ντούκου. Εχω πάψει να κατηγορώ την οικογένεια γι αυτό γιατί οι άνθρωποι δεν ήξεραν......εδώ εγώ που έμαθα κάποια πράγματα πάλι με την ολιγωρία μου δεν έκανα κάτι συστηματικο να ξεφύγω από το φαύλο κύκλο. Θέλω να ξέρω αν όμως η ψυχοθεραπεια βοηθάει, και ποιού είδους βέβαια
κι εγώ αναρωτήθηκα :η έννοια "προβληματικό" είναι γενική και εξάλλου στις μέρες μας υπάρχουν δυνατοί προγεννητικοί έλεγχοι και για ηλικίες άνω των 40. μπορεί να ήταν και απόφαση του γονέα να κρατήσει ένα τέτοια παιδί όπως επίσης υπάρχουν θέματα που δεν φαίνονται με προγεννητικό έλεγχο όπως αυτισμός, ελαφριά νοητική υστέρηση κτλ. είναι λίγο λότο και τελικά είναι θαύμα να γεννηθεί κάποιος 100% υγιής.Quote:
Originally Posted by Diana1982
ναι αυτό εννοούσα..το είπα γιατί δεν ήξερα ότι μπορεί μια γυναίκα να κάνει παιδί στα 40..Quote:
Γιατί έχει βγει προβληματικό;
Επειδή το έκανε στα 40;
δεν ξέρω αν είχε κάνει προγεννητικό έλεγχο αλλά μπορεί να συνέβη αυτό που λες..μπορεί να έκανε την εξέταση αλλά να μη φάνηκε ότι θα έχει πρόβλημα το παιδί..Quote:
κι εγώ αναρωτήθηκα :η έννοια "προβληματικό" είναι γενική και εξάλλου στις μέρες μας υπάρχουν δυνατοί προγεννητικοί έλεγχοι και για ηλικίες άνω των 40. μπορεί να ήταν και απόφαση του γονέα να κρατήσει ένα τέτοια παιδί όπως επίσης υπάρχουν θέματα που δεν φαίνονται με προγεννητικό έλεγχο όπως αυτισμός, ελαφριά νοητική υστέρηση κτλ. είναι λίγο λότο και τελικά είναι θαύμα να γεννηθεί κάποιος 100% υγιής.
Φαίνεται ότι έχει κάποια νοητική στέρηση..ίσως να είναι ελαφριά πάντως φαίνεται..
Τώρα όσον αφορά εσένα CHILD..δεν κάνω κάποια ψυχοθεραπεία..πηγαίνω μόνο καμιά φορά στο γιατρό έτσι για να με δει και να πούμε τα νέα μας πχ μια φορά το μήνα ή και μια φορά στους δύο μήνες ανάλογα..δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω στο τι είδους ψυχοθεραπεία έχεις ανάγκη..
έχω πάει σε κάμποσους ψυχολόγους(4 μου έρχονται στο μυαλό)αλλά δεν πήρα κάποια βοήθεια σημαντική..
μόνο η πρώτη μπορώ να πω πως ήταν καλή αλλά δεν έκανα αυτό που μου είπε κι έτσι ταλαιπωρήθηκα αργότερα μέχρι να γίνω καλά..
επίσης κι άλλη μία ήτανε καλή αλλά δεν κάθισα πολύ σ'αυτή..
Πάντως έχω σχηματίσει την άποψη ότι η ψυχοθεραπεία δε βοηθάει..ίσως θα'ταν καλύτερα να κάνεις ψυχανάλυση..
Ίσως ο λόγος που είσαι έτσι να είναι ότι σου πέρασαν κάποιες συμπεριφορές οι γονείς σου που δεν βοηθάνε στο να προχωρήσει κανείς στη ζωή..εσύ μπορεί να έπαψες να κατηγορείς τους γονείς σου όπως λες και καλά έκανες μόνο που οι συμπεριφορές είναι βαθιά χαραγμένες και θέλει προσπάθεια για να τις αλλάξεις..
Όμως μην κατηγορείς τον εαυτό σου για ό,τι περνάς..δεν σε βοηθάει αυτό και επιπλέον σε γεμίζει ενοχές..εγώ ποτέ δεν κατηγορώ τον εαυτό μου..
Σε πρώτη φάση καλύτερα για σένα θα είναι να κατηγορήσεις τους άλλους κι έπειτα αφού συνειδητοποιείς,όπως είπες κι εσύ,πως και οι άλλοι έχουν περιορισμένες δυνατότητες και ίσως σε έβλαψαν μεν αλλά όχι σκόπιμα δε,τότε μπορείς να κατηγορήσεις το Θεό ή τη φύση..δεν ξέρω αν σε βοηθάει αυτό..
...φαβ, δεν κατηγορούμε τον εαυτό μας όταν μας συμβαίνει κάτι για το οποίο δεν ευθυνόμαστε. Πχ, μια αρρώστια.Quote:
Originally Posted by favvel
Η ζωή μας, η πορεία μας και οι επιλογές μας εξαρτώνται αποκλειστικά από μας, και όταν κάποιος ξεκινήσει να ζητά ευθύνες από τον εαυτό του, τότε έχει μια ελπίδα να κατακτήσει τα όνειρα του.
δεν ξέρω..αυτό που λες ακούγεται σωστό αλλά στη πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα..Quote:
Η ζωή μας, η πορεία μας και οι επιλογές μας εξαρτώνται αποκλειστικά από μας, και όταν κάποιος ξεκινήσει να ζητά ευθύνες από τον εαυτό του, τότε έχει μια ελπίδα να κατακτήσει τα όνειρα του.
αυτό που ισχύει είναι ότι όταν είμαστε μικροί οι επιλογές είναι περισσότερο των γονιών μας κι εμείς νομίζουμε ότι είναι δικές μας..μετά όταν μεγαλώνουμε δεν αλλάζει κάτι..δλδ συνεχίζουμε να είμαστε μπερδεμένοι ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε εμείς πραγματικά και στο τι θέλουν οι γονείς ή οι άλλοι..
Τι διαβάζουν τα ματάκιά μου και δεν βγαίνουν από τις κόγχες τους;;;!!! Η ζωή έχει και τα τέλματά της, τις λύπες της και τις χαρές, τους έρωτες και τις φοβίες, την ευτυχία και τη δυστυχία. Τίποτε δεν είναι μόνιμο, τίποτε δεν είναι συνεχόμενο. Αναζητήστε βοήθεια αν αυτό το κενό σάς οδηγεί έστω και ξώφαλτσα να αναρωτιέστε σαιξπηρικά. Η ζωή είναι μοναδική, κ υ ρ ι ο λ ε κ τ ι κ ά, άπαξ και μετά τίποτα. Όσο σκληρή, ανιαρή κι αν είναι.
...ποσο χρονων εισαι καλη μου?Quote:
Originally Posted by favvel
25 είμαι καλή μου..25 και κάτι μήνες..αλλά δεν έχει σχέση η ηλικία..
εδώ δε λένε ότι οι άντρες ψάχνουν στη γυναίκα τη μαμά τους και οι γυναίκες τον μπαμπά τους?
δεν ξεφεύγουμε από τους γονείς..μας στιγματίζουν μια ζωή
..άφησα έναν αναστεναγμο ανακούφισης, τον οποίο σου αφιερώνω ;)Quote:
Originally Posted by favvel
Ναι, συμφωνώ ότι η οικογένεια και ειδικότερα οι γονείς μας, μας στιγματίζουν και παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην πορεία της ζωής μας.
Είσαι σε καλή ηλικία για να πετάξεις από πάνω σου τέτοιες απόψεις τύπου "φταίνε οι άλλοι για όλα".
Οχι καλή μου. Μπορεί ο μπαμπάς σου να "ευθύνεται" (στο λέω γιατί έχω τέτοιου είδους μπαμπά), για το ότι δεν πολύ-αγχώνεσαι για το οικονομικό κομμάτι, αυτό όμως δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να βρεις το ταλέντο (που σίγουρα έχεις) σε κάποιον τομέα και να γίνεις δημιουργική και ευτυχισμένη.
Ξεκίνα από κει και ολα τα άλλα θα έρθουν.
πι ες: Και σταμάτα να κατηγορείς άλλους για τις επιλογές σου. Κανείς δεν σου έβαλε όπλο στον κρόταφο, (απ ότι τουλάχιστον έχεις πει μεχρι τωρα).
κατά βάση εγώ κατηγορώ το θεό..μ'αυτόν τα έχω βάλει..τώρα όσο για τους γονείς αυτοί φταίνε εκ φύσεως..είναι γονείς.φταίνε απλά..
και συμφωνώ σε αυτό που λες:
όποιος έχει το μυαλό προχωράει σε αυτή τη ζωή και απομπλέκεται από τις αγκυλώσεις που του έχουν δημιουργήσει οι γονείς και από αγκυλώσεις που του έχουν δημιουργήσει εμπειρίες του στο παρελθόν..όποιος έχει το μυαλό και τα ψυχικά αποθέματα..έτσι πάειQuote:
Μπορεί ο μπαμπάς σου να "ευθύνεται" (στο λέω γιατί έχω τέτοιου είδους μπαμπά), για το ότι δεν πολύ-αγχώνεσαι για το οικονομικό κομμάτι, αυτό όμως δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να βρεις το ταλέντο (που σίγουρα έχεις) σε κάποιον τομέα και να γίνεις δημιουργική και ευτυχισμένη.
Πως γίνεται να λες τόσο αντιφατικά πράγματα?
Το πρώτο, "για όλα φταίει ο θεός" μόνο γέλια μπορεί να μου φέρει.
Είναι δυνατόν να κατηγορείς για την τροπή της ζωής σου κάτι που δεν ξέρεις καν αν υφίσταται?
Στο δεύτερο κομμάτι σου, συμφωνώ 100%.
μα δεν βλέπω πού βλέπεις την αντίφαση..
και μη γελάς γιατί μιλάω πολύ σοβαρά..για όλα φταίει ο θεός ή αυτός τέλος πάντων που δεν ξέρουμε αν υπάρχει..
ή οτιδήποτε δεν ξέρουμε αν υπάρχει όπως οι εξωγήινοι,οι νεράιδες,οι γοργόνες τα ξωτικά..κανονικά θα έπρεπε να γνωρίζουμε αν υπάρχουν..
και κανονικά θα έπρεπε να ξέρουμε την αλήθεια για τα πάντα..αλλά αυτό το μπέρδεμα είναι που μας κάνει δυστυχισμένους..
...όχι κοριτσάκι :)Quote:
Originally Posted by favvel
Εγώ προσωπικά, θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει Θεός, (και τις περισσότερες πιστευω ότι υπάρχει).
Από κει και πέρα, ναι, έχω τσαντιστεί μαζί του, τον έχω αμφισβητήσει και όλα τα συναφή, αλλά για πολύ σοβαρά θέματα, τύπου θάνατος/αρρώστιες.
Δεν θα τα βάλω με το θεό επειδή δεν μου κάθισε ο γκόμενος που ήθελα, ή επειδή δεν βρίσκω δουλειά.
Εχουν μια μικρή διαφορά όλα αυτά.
κι εγώ θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει ο θεός..κι επειδή έτσι όπως είναι ο κόσμος δεν με πείθει για την ύπαρξή του,προσπαθώ να πιστέψω πως υπάρχει ένας άλλος τρόπος ζωής,πιο δίκαιος,ένας κόσμος όπου κανείς δεν αρρωσταίνει,κανείς δεν πεθαίνει,απλά ότι ακόμα δεν γνωρίζουμε αυτόν τον τρόπο ζωής..είναι θέμα άγνοιάς μας η δυστυχία που τραβάμε
Τι ήταν αυτό που σου έδωσε κάποιον ενθουσιασμό τελευταία φορά που θυμάσαι να έγινε κάτι τέτοιο...?
Κάτι που την στιγμή που συνέβαινε δεν σκεφτόσουν όλα αυτά που έγραψες στο πρώτο σου post εδω.
Άσχετα με το αν και τι νόημα είχε σαν πράξη απο μόνη της. Στο κάτω κάτω τίποτα δεν έχει κάποιο νόημα πέρα απο το να νιώθουμε καλά...
Οποτε...? τι ήταν αυτό που θυμάσαι να σου έδωσε κάτι παρόμοιο τελευταία φορά?