Οσο λιγοτερο μιλας, τοσο λιγοτερο μετανοιωνεις.. τοσο πιο σοφος γινεσαι..
Printable View
Οσο λιγοτερο μιλας, τοσο λιγοτερο μετανοιωνεις.. τοσο πιο σοφος γινεσαι..
κ τοσο περισσοτερο τρολαρειςQuote:
Originally Posted by kalikantzaros
γεια σας και καλη χρονια
θελω να προσθεσω οτι εγω δεν μιλαω πολυ οχι επηδει εχω λιγα ενδιαφεροντα η δεν εχω φιλους αλλα αισθανομε ενα κενο στο μυαλο δηλαδη δεν εχω κατι να πω.μερικες φορες σκευτομαι μηπως ειναι απο το επιπεδο συναισθημα οτο κατι δεν αισθανομαι και ετσι δεν το λεω.
βασανιζομαι πολυ απο αρνητικα συμτωματα και για την ωρα δεν υπαρχει τιποτα για αυτα . αυτο που θα κανω ειναι να μιωσω το φαρμακο μηπως και παρω τα πανω μου.
εχεις δοκιμασει να κοιτας τη δουλεια σου και να μην ασχολησαι τι κανει ο καθενας? θα νοιωσεις πολυ καλυτερα.. στο υποσχομαι..Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Καλησπερα παιδια και καλη δυναμη σε ολους μας.
Nikopoul περασα το πρωτο μου (και ευχομαι και τελευταιο )ψυχωτικο επεισοδιο πριν 2,5 χρονια.Νοσηλεια,τασης αυτοκταστροφης,παραληρηλμ� � φιλοσοφικου ,θρησκευτικου κα περιεχομενου.Καραμπινατη ψυχωση.Πολυ δυνατη συγκινισαικη εμπερια που εφτασα στα ακρα τα συνασιτθηματα μου (απο την μια τρελη χαρα ιδεες μεγαλειου του τυπου οτι εχω καταλβει τον θεο και μετα φρικτες ιδεες φοβου οτι ειμαι ο διαωβολος)Τσπ συγγνωμη αν μακρυορω αλλα θελω να σε βαλω εστω και λιγο στην κατασταση μου.Πριν την ψυχωση ημουν παρα πολυ ομιλιτικος και φωνακλας :) μετα την ψυχωση ομως, και φου ειχαν φυγει ολες οι παρανοικες ιδεεσ και ακραια συναισθηματα και ειχε εγκατασταθει μεσα μου μια βαρια θλιψη και αδιαφορια,δε λειτουργουσα οπως πριν στις κοινωνικες μου συναναστροφες.ΔΕ μιλαγα σχεδον καθολου και αυτο ηταν το μεγαλυτερο προβλημα μου,ειχα ζαλισει τους φιλους μου(ρε παιδια παλια μιλαγα οπως τωρα τους ρωταγα ολη ωρα,δε με θυμαμαι ετσι..).Το θεμα δεν ηταν μονο οτι δεν μιλαγα ,σαν να μην μπορουσα να σκεφτω καθολου.Δε μπορουσα να κανω την παραμικρη παρεμβολη σε μια συζητηση,δε μου εβγαινε να πω κατι φυσικα,αμα ελεγα κατι το ελεγα μονο κμαι μονο επειδη αισθανομουν αβολα επειδη δε μιλουσα καθολου οταν η παρεα μιλαγε.Ηταν παρα πολυ αγχωτικο και δυσκολο συναισθημα αυτο.Αυτο κρατησε περιπου 1+κατι χρονο.
Περασε ομως ,δε ξερω πως...απλα περασε.Πια αισθανομαι καλυτερα και απο πριν την ψυχωση,αισθανομαι πιο ανετα οταν μιλαω απο πτε ,πιο ηρεμος και λιγο λιγοτερο αχαριστος απο πριν,εκτιμισα πολλα πρματα.Και αυτο που θελω να σου πω nikopoul ειναι οτι τροχος ειναι..θα γυρισει,θα βρεισ τον εαυτο σου σταδιακα.Να σαι με φιλουσ και ανθρωπους που αγαπας οσο περισσοτερο μπορεις,να κοιμασε καλα να τρως καλα,να αθλεισαι και θα ερθουν καλητερες μερεσ που μετα θα εκτιμησεις πολλα πραματα.
ευχαριστω για την απαντηση μου εδωσες δυναμηQuote:
Originally Posted by stroke
Εφτιαξα λιγο το μηνυμα για να φαινεται . . .Quote:
Originally Posted by stroke
μην κολλατε τις λεξειςQuote:
Originally Posted by stroke
Το ειχα και εγω παλια να μη μιλαω ...περιτο να σας πω οτι με αφησαν ολοι οι φιλοι- φιλες μου γιατι δεν περναγαν καλα μαζι μου 12 ατομα..Ειχα και εχω ψυχωση..Πρεπει να προσπαθησεις να μιλας να διαβαζεις εφημεριδες να χεις θεματα και να βγαινεις .και οταν δεν μπορεις να σκεφτεις να λες οτι σκεφτεσε και να μην σε νοιαζει αν θα σε παρεξηγησουν και ετσι σιγα σιγα θα λυθει η γλωσσα σου.
να μην το μειωσεις απο μονος σου...να κανεις αυτα που πρεπει ωστε να στο μειωσει ο γιατρος.
Quote:
Originally Posted by nikopoul