μοναξια

Quote:

---

Originally Posted by immortal

γεια σου Diana οπως ειχα γραψει πιο πανω δεν βρισκω ψυχιατρο χωρις πληρωμη γιατι δεν εχω δουλεια και δεν μπορω να παω σε ιδιωτη γιατρο

---

Εντάξει τότε,Πήγαινε και μίλα όπως σου είπε η προλαλλήσασα κατευθείαν στην κοινωνική λειτουργό της περιοχής σου,της κοινωνικής πρόνοιας-συνήθως οι κοινωνικοί λειτουργοί είναι ανθρώπινοι και ευαίσθητοι άνθρωποι και είναι σίγουρο ότι θα σε βοηθήσει.
Φαντάζομαι από τα λεγόμενά σου,δεν έχεις κάποια ασφάλεια και γι αυτό δεν μπορείς να πας σε κάποιον ασφαλιστικό φορέα...
Κάνε το παραπάνω που σου προτείνουμε και αν δεν δεις διαφορά ή αποτέλεσμα,τότε κοίτα να βρεις κάποιον άλλο φορέα....

Στην πόλη μου,φέτος δημιουργήθηκε ένας τομέας ''αντιμετώπισης της φτώχειας'' με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ με σκοπό την αντιμετώπιση της φτώχειας και περιλαμβάνει διάφορες δωρεάν υπηρεσίες ''σίτιση των εγγεγραμένων-προϊόντα από το κοινωνικό παντοπωλείο-ψυχική υποστήριξη από την κοινωνική λειτουργό της υπηρεσίας καθώς και σημαντικές ιατρικές υπηρεσίες μέσω του προγράμματος''

Επίσης το πρόγραμμα αυτό υποστηρίζει την ''τράπεζα χρόνου'' όπου μπορείς εσύ να προσφέρεις μία ώρα υπηρεσίας και να λάβεις μία άλλη υπηρεσία εσύ αντίστοιχης ώρας....
Αλλά νομίζω ότι σε α'φάση πρέπει να μιλήσεις με κάποιον γιατρό,ώστε να βοηθηθείς να ανακάμψεις ψυχολογικά σε οργανικό πεδίο πρώτα και έπειτα να κάνεις κάποιες συνεδρίες με την κοινωνική λειτουργό ή με την ψυχολογό των δομών που σου έχουμε συστήσει...

Ιντερνετ έχεις,ψάξε αυτά που σου έπισήμανα και ξεκίνα την αυτοβελτίωση,μην αφήνεις τον εαυτό σου.! :)

καταρχην ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σας! οσο ημουν μονη δεν ζητησα ποτε βοηθεια απο κανεναν οσο "καμενη" και αν ημουν.σαν πηρα το παιδι επρεπε να ριξω την περηφανεια μου και να ζητησω βοηθεια ...πραγματικα σε οσες υπηρεσιες απευθυνθηκα καμια δεν βοηθησε λεγοντας μου οτι ολος ο κοσμος ειναι ασχημα οικονομικα και δεν εχουν δυνατοτητες για περαιτερω βοηθεια.για ψυχιατρο τηλεφωνησα σε ολα τα κεντρα ψυχικης υγειας στην θεσσαλονικη εδω και 1 χρονο και ακομα με εχουν σε λιστα αναμονης.ετσι προσπαθω να το παλεψω μονη μου .ειναι πραγματικα πολυ ασχημο να ζητας βοηθεια για να μπορεσεις να σταθεις στα ποδια σου και να σου κλεινουν τις πορτες θιγοντας σου την αξιοπρεπεια..

Φιλη μου απο οσο γνωριζω τα κεντρα ψ. υ. κανουν μινιαιες επισκεψης και στης επαρχιες καθε πολης. Ρωτα για αυτο στα κεντρα υγειας και στα αγροτικα ιατρια στα περιχωρα της θεσσαλονικης, οπου σηνηθος χρησιμοποιουν . Εκει ισος τα ραντεβου δεν ειναι πολυ αργα. Επισης θα σου προτινα να βρεις την κοιν. λειτουργο ενος προγραμματος "βοηθεια στο σπιτι" που συγουρα θα ειναι αρκετα στην θεσσαλονικη να σε βοηθεισει κατευθινοντασε στο ολο θεμα. Καλη σου μερα φιλη μου ευχομαι να βρεις σηντομα μια ακρη.

Εισαι με φαρμακευτική αγωγη για τεσσερα χρονια, χωρίς δουλεια τρια χρονια, κρισεις πανικου απ τα 16 και τωρα 30 χρονών. Οσο περνανε τα χρόνια δύσκολα αλλάζουμε. Τοσα χρονια δεν το πάλεψες ή δεν το πάλεψες με το σωστο τροπο. Που και που προσπαθούσες να αλλάξεις στην ουσία όμως πελαγοδρομούσες. Εισαι σε μια συνεχή στασιμότητα που την γαληνευει η ατερμονη σου ελπίδα για την επομενη μερα, η οποια τελικά ειναι ίδια με την προηγούμενη. Για πόσο θα πάει αυτό? Η μοναξια θεραπευεται αμα αφησουμε τον εαυτο μας ελεύθερο να ξανοιχτει στους αλλους, να εκφραστεί, αμα διεκδικήσουμε την παρεα/φιλία των άλλων, κανεις δεν έρχεται από μονος του να μας βρει και κυρίως αμα αυτο που του δειχνουμε ειναι μιζέρια κι απόμακρο. Τα ψυχολογικα μπορει να μας τα φορτωνουν αλλοι, κανεις αλλος όμως δεν μπορει να μας τα λύσει παρα μονο εμεις οι ίδιοι. Εχεις επισκεφθει ψυχολογο? Μεσα σου θα βρεις τις δυναμεις να τα λύσεις και εκπαιδευοντας τη σκέψη σου. Ο ψυχολογος μπορει να σε βοηθησει προς αυτη την κατευθυνση.

Quote:

---

Originally Posted by immortal

Γεια σου lili .δεν ξερω γιατι αλλα απο τον ιδιο μου τον εαυτο παντα κρυβομουν οσο αφορα την αδυναμια μου...στην τρυφερη παιδικη ηλικια οταν μου τσακισαν τα φτερα επρεπε μονη μου να γιατρευτω για να ξαναπεταξω.οταν ηθελα να κλαψω ελεγα με το κλαμα δεν βγαινει τιποτα η μονη μου διεξοδος ηταν που χανομουν στα ονειρα μου οτι ειχα οικογενεια μια μαμα να με φροντιζει και να με αγκαλιαζει και εναν πατερα να με πηγαινει βολτες με το αμαξι και να γελαμε..απο τα 14 και μετα πιστευα οτι μπορουσα να κατακτησω ολο τον κοσμο..τελικα τιποτα δεν κατεκτησα...στα 16 ηρθαν οι κρισεις πανικου 5 ολοκληρα χρονια!απο τοτε ανελυα τα παντα τα πως και τα γιατι μεχρι τωρα δεν εβγαλα ακρη..και ετσι εδς και 3 χρονια εμαθα να κοιμαμαι οτι ασχημο μου σημβαινει και δεν βρησκω λυση ,απλα παω για υπνο.αφου οσο και αν μιλησα το μονο που πηρα ειναι αδιαφορια.εχεις απολυτο δικιο ,την μονη αγαπη που παιρνω ειναι απο το παιδι ,αυτη με κανει και γελαω,οταν μου λεει αστεια ,οταν με αγκαλιαζει σφιχτα και μου λεει θα σε πνιξω απο αγαπη!δεν ειναι δικο μου παιδι ,δεν την γεννησα εγω.ειναι του αδελφου μου που τον χασαμε σε τροχαιο και ετσι πηρα εγω την κηδεμονια τις.προσπαθω να τις δινω τα παντα και να ειμαι η τελεια θεια οταν ομως ερχετε αυτο το τερας-καταθλιψη νιωθω απλα νεκρη...

---

Εγώ θα ήθελα να σου πω ένα μεγάλο μπράβο γιατί μόνο αυτό που έκανες με τη μικρή δείχνει πόσο δυνατή και σωστή είσαι...δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να δεις πόσο σημαντικό είναι αυτό που έχεις κάνει και αρχίζοντας από εκεί θα έρθει κ η αναγνώριση σε άλλα πράγματα που πετυχαίνεις μικρά ή μεγάλα..

Από προσωπική καθαρά εμπειρία,μόλις έρθει η κατάθλιψη και η κατάπτωση γενικά,για να συνέλθει ο άνθρωπος χρειάζεται συνδυασμό χαπιών και ψυχοθεραπείας...είναι πολύ σημαντικό αυτό,πρώτα κάποια αντικαταθλιπτικα και μετά τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους....
Αυτό έκανα εγώ και είδα αποτελέσματα....από εκεί και πέρα ο καθείς μπορεί να κάνει τις επιλογές του.