...γιατί πήγες από την αρχή σε ψυχίατρο και όχι σε ψυχολόγο?
Printable View
Γιατι η μαμα μου επισης βλεπει ψυχιατρο και ετσι οταν ξεσπασε το προβλημα μου συμβουλευτηκαμε εκεινον!Δεν εχω παραπονο με εχει βοηθησει πολυ αλλα τα φοβαμαι τα φαρμακα!
Κοπελα μου ειναι γενικα δυσκολο να βρεις καταλληλο ψυχολογο η ψυχιατρο κ εγω δοκιμασα 2 3 ωσπου να βρω αυτους που πηγαινω τωρα,παντως θεωρω οτι πρεπει να παιρνει φαρμακο για ενα διαστημα το αγορι σου δεν θα καταλαβει κ με την προσπαθεια που ειπαμε οταν πρεπει ο γιατρος θα στα κοψει
δεν θα σταματησω να βλεπω τον ψυχιατρο μου σκεφτομουν να πηγαινω παραλληλα και σε εναν ψυχολογο δεν ειναι καλυτερα ετσι?χαρης τα φαρμακα ειμαι καλυτερα τωρα και το εκτιμω αυτο απλα δεν βλεπω να γινονται πολλες αλλαγες στον τροπο σκεψης μου,εχει δικιο ο γιαννης..
....αναβλιτηκοτητας και αδρανειας!θελω να κανω τοοοσα πολλα πραγματα μα δεν μπορω κατι με κραταει πισω δεν ειναι τεμπελια το ξερω παλιοτερα δεν ημουν ετσι,σας παρακαλω μιληστε μου τι γινεται με εμενα?επισης ο ψυχιατρος μου,μου χορηγει φαρμακα και δεν τα θελω ειμαι μικρη ρχω αγορι θελω να ειμαι αναλαφρη να μην επηρρεαζεται η σεξουαλικη μου διαθεση!!για μενα δεν υπαρχει μπορω αλλα δεν θελω,υπαρχει ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ!!!!! (αυτη ειναι η συνεχεια του πρωτου μηνυματος μου το οποιο για καποιον λογο δεν εχει δημοσιευτει ολοκληρο)
Εισαι μικρη, κι οσο πιο μικρός ειναι κανεις (όπως εσυ δλδ) τοσο πιο δεκτικός είναι στην αλλαγή, τόσο πιο εύπλαστος ειναι σαν χαρακτήρας κι έτσι η βελτίωση (αλλά και η υποτροπή) επιτυγχάνεται πιο εύκολα. Μπορει το προβλημα σου να αφορα ελλειψη αυτοπεποιθησης/αυτοεκτιμησης, φοβο, άγχος, έλλειψη στόχων και κινητρων και άλλα (κι ισως σ ολα αυτα μαζι να βρισκεται η ριζα της αναβλητικοτητας, της αδρανειας και του θελω αλλα δεν μπορω για τα οποια μιλας). Το πως αντιμετωπιζονται αυτα, πως ξεπερνιουνται κι ετσι μιλαμε για βελτιωση θα τα βρεις με τη βοηθεια καποιου καλου ψυχολογου. Αυτος θα σε βοηθησει να καλλιεργησεις τον τροπο σκεψης σου, να βρεις μεσα σου τις δυναμεις, θα σε μαθει το πως εσυ με τις δυναμεις σου και με αλλαγες στη συμπεριφορα σου θα βελτιωθεις ώστε να βρεις στοχους αν δεν έχεις και να τους κανεις πραξη και μεσα απ αυτη διαδικασια θα βρει η ζωη σου νόημα. Γιατι δεν απευθυνεσαι και σε καποιο ψυχολογο?
Για την περιπτωση σου θα σου προτεινα να βρεις εναν γνωσιακο ψυχοθεραπευτη καθως η γνωσιακη ψυχοθεραπεια συνηθως εχει πολυ καλα παοτελσματα στην καταθλιψη, αν θες σοου στελνω ενα pm με 3-4 γνωσιακους ψυχοθεραπευτες στην Αθηνα.
Ο λογος που δεν εχεις κανενα κινιτρο ειναι μαλλον γιατι δεν υπαρχει ποτε αρκετα καλος λογος για να δωσεις πανελληνιες. Ειναι το μεγαλυτερο παλουκι. Αλλα... ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ. Οτι και να γινει το βαρος θα σου εχει φυγει γιατι θα εχεις προσπαθησει τουλαχιστον. Γιατι δεν σκεφτεσαι να δωσεις του χρονου; Ξερω πολλα ατομα που ξαναεδωσαν και στην τελικη πετυχαν κατι που τους εκανε πιο σιγουρους.
Και αυτο που ειπες, πως εχεις λιγους φιλους, δεν ισχυει. Κανεις δεν εχει πολλους φιλους. Μπορει απλα καποιος να εχει πιο πολλους γνωστους ή να κανει ευκολα παρεες. Αυτο δεν εχει καμια σχεση. Οι πραγματικοι φιλοι ειναι λιγοι. Αυτο δεν στο λεω γιατι ακουγεται ωραιο και το διαβασα στο μαγνητακι στο ψυγειο της θειας μου αλλα επειδη οντως ισχυει. Κανενας ανθρωπος δεν μπορει να μοιραστει αληθινη φιλια με πολυ κοσμο γιατι δεν γινεται. Μεχρι και για πρακτικους λογους...
Πανω απ'ολα: Μη νιωθεις αχρηστη. Δεν εισαι. Απλα δεν μπορεσες να κανεις τις μαλακιες που θελουν οι αλλοι να κανεις. Εγω αυτο το βρισκω πολυ λογικο. Επισης, μη μπεις στο λουκι του να νιωθεις αχαριστη. Απλα κανε πραγματα που να σε κανουν να νιωθεις καλυτερα. Δες αυτη την περιοδο της ζωης σου ως ενα διαλλειμα.
εγω σου προτεινω να δεις ποια ειναι τα χομπι σου και να γραφτεις σε δωρεαν σεμιναρια ή να κανεις εθελοντισμο..
θα βγεις απο τη βαρεμαρα (και το πολυ μεσα και η αδρανεια κανει κακο χωρις να εχεις προβλημα) και θα βοηθησεις κοσμο.επισης θα γνωρισεις κοσμο και θα νιωσεις ομορφα με τη ζωη σου.
γραψου σε σεμιναρια ψυχολογιας,μακιγιαζ,φωτογρ αφιας...δεν ξερω κι εγω τι! η ζωη εχει πολλες ανοιχτες πορτες
απο ελλειψη αυτοεκτιμησης,φοβους,αγχος κλπ εχουμεε!αυτο ειναι το θεμα οτι ο ψυχιατρος μου δεν με εχει βοηθησει στο να λυθουν αυτα πραγματικα απλα με τα φαρμακα δεν αισθανομαι τοσο ευαλωτη..εχω αποφασισει να βρω εναν καλο ψυχολογο η ψυχοθεραπευτη..
αν σου ειναι ευκολο στειλε μου σε ευχαριστω πολυ!δεν ειχα ιδεα οτι υπαρχει κατι τετοιο ισως το δοκιμασω!
....αναβλιτηκοτητας και αδρανειας!θελω να κανω τοοοσα πολλα πραγματα μα δεν μπορω κατι με κραταει πισω δεν ειναι τεμπελια το ξερω παλιοτερα δεν ημουν ετσι,σας παρακαλω μιληστε μου τι γινεται με εμενα?επισης ο ψυχιατρος μου,μου χορηγει φαρμακα και δεν τα θελω ειμαι μικρη ρχω αγορι θελω να ειμαι αναλαφρη να μην επηρρεαζεται η σεξουαλικη μου διαθεση!!για μενα δεν υπαρχει μπορω αλλα δεν θελω,υπαρχει ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ!!!!! (αυτη ειναι η συνεχεια του πρωτου μηνυματος μου το οποιο για καποιον λογο δεν εχει δημοσιευτει ολοκληρο)
Η αληθεια ειναι οτι εχω νιωσει ουκ ολιγες φορες αχρηστη!!το καλο ειναι οτι εχω αποφασισει απο του χρονου να ασχοληθω με τη φωτογραφεια πηγαινοντας σε καποια κρατικη η ιδιωτικη σχολη.απο μικρη με μια καμερα ειμαι απλα δεν το ειχα σκεφτει σαν επαγγελμα πραγμα που εκανα πριν ενα χρονο!το θεμα ειναι οτι ολος αυτος ο χρονος πηγε χαμενος γιατι δεν μπορουσα ουτε σε σχολη να παω ουτε καν να ψαχτω λιγο παραπανω γυρω απο το αγαπημενο μου χομπι,απλα εβγαζα φωτογραφιες...εδω και μια βδομαδα ομως το εχω παρει πιο ζεστα καποιοες αλλαγες στα φαρμακα σε συνδυασμο με την υποστηριξη που παιρνω απο εδω ισως βοηθησαν :)
εχω πειστει πλεον με το θεμα του ψυχολογου!ευχαριστω πολυ να εισαι και εσυ καλα με το αγορι σου και σε ο,τι κανεις!!ΟΛΟΙ μας να συνελθουμε και να μην υποτροπιασουμε ποτεεε!!!!!!!