Printable View
εχω παει στον ψυχιατρο και μου εχει δωσει φαρμακευτικη αγωγη. πινω 2 σαροξατ την ημερα εδω και μια βδομαδα..για να δουμε. μου ειπε ο γιατρος οτι θα νιωσω καλυτερα. απλα πηγα στον ψυχολογο για να παρω μια αλλη γνωμη. αλλα γενικοτερα πιστευω πιο πολυ στους ψυχιατρους.
Κοιτα μπορει να επεσες και σε περιπτωση! Μπορει καποιος αλλος ψυχολογος οντως να εντοπιζε καποια αιτιολογια. Παντως αμα δεις και περναει μην το λιβανιζεις και πολυ με τους γιατρους, γιατι εχουν την ταση να βρισκουν και προβληματα που δεν εχεις, κι αυτο ισχυει για ΟΛΟΥΣ τους γιατρους.
kalispera se olous...pedia sympasxo mazi sas exontas k go to idio provlhma..ego exo ligo apolaaa...ksekinhse me mia krish paniku prin kana dhmino k meta arxizan oi kathimerines zalades, den paro sostes anapnoes kapies fores(kyrios vrady)logo agxus ola ayta...kk vevea muskase k sto telos h apopragmatosh pu shmera thn ematha edo apto forum..i opoia arxise tora teleytea...eine se oria pu palevete pistebo alla k pali den eyxaristieme th zoh mu...ola fenonte vareta an k prospatho na mh paratao tpt,,thelo na mmu peite an kserete an to gymnasthrio voithaei k kapious troopous allus pu na mh sxetizonte me psyxologus,xapakia k istories...eime 22 xronon.,..epishs tha ithela osoi exume to idio provlhma na kanume mia synanthsh na milisume giati mono emeis po u toxume katalavenume ti pername vasika...filia k kuragio se olus...
Αγγελικη γεια σου μη φοβασαι καθολου εχω περασει κ εγώ αυτη τη φαση θυμαμαι βραδια που ξαπλωνα απο πιτσιρικι στο κρεβατι κ σκεφτομουν ποιος ειμαι κ φρικαρα, ενοιωθα το σωμα μου σαν κατι ξενο. Ξερεις ποια ειναι η λυση? Δε θα φοβασαι μην τρελαθεις. Παρτο στην πλακα πες ας τρελαθω... μη σε παιρνει απο κατω... η αποπροσωποιηση μπορει συμφωνα με καποιες θρησκειες να συμβει στον καθενα μετα απο διαλογισμο κ συγκεντρωση....μην αγχώνεσαι αν ησουν τρελη δε θα εγραφες τοσο συγκροτημενα αρθρα. φιλακια.
αγγελικη, οι δικοι μας ανθρωποι που συμπαραστεκονται και οι ομοιοπαθεις που μας καταλαβαινουν σιγουρα ειναι μια πολυτιμη πηγη στηριξης. επισης, τα χαπια που θα μας γραψει ο ψυχιατρος σε πολλες περιπτωσεις ειναι αναγκαια για να μας βοηθησουν να νιωσουμε καλυτερα.
ομως ο εαυτος μας που οπως λες ειναι ο καλυτερος γιατρος, χρειαζεται ενδυναμωση, εκπαιδευση και μεγαλυτερη αυτογνωσια. σε αυτο μπορει να σε βοηθησει ενας ψυχολογος. φυσικα ειναι ολα στο μυαλο μας, αλλα στο μυαλο μας υπαρχουν σκεψεις, συναισθηματα, επιθυμιες, εμπειριες που μπορουμε να αναλυσουμε και να κατανοησουμε με τη βοηθεια ενος επαγγελματια.
δεν ειναι απαραιτητο βεβαια να εχει περασει κατι ακριβως ιδιο και ο ψυχολογος για να μπορεσει να μας βοηθησει, ο καρδιολογος που θα μας γραψει αγωγη για ενα καρδιακο νοσημα πρεπει να ειναι και ο ιδιος πασχων? ειναι ομως σιγουρα σημαντικο να εχει εμπειρια σε αναλογες περιπτωσεις. αν νιωσουμε οτι δεν μας καταλαβαινει, μπορουμε καταρχην να μην απογοητευτουμε και να ψαξουμε για εναν αλλο ψυχολογο και επισης να αναρωτηθουμε μηπως εχουμε την προκαταληψη οτι ετσι κι αλλιως δεν θα μας καταλαβει.
Aγγελικη μου 31 ειμαι αλλα μικροδειχνω ;)
Mην σκεφτεσαι απαισιοδοξα ολα θα πανε καλα αν δεν σταματησεις εσυ την ζωη σου. Mην παραιτεισαι ξερω τι τρελο πακετο ειναι. Σε εμενα ολα ξεκινησαν απο μια επεμβαση (αφαιρεση θυροειδη) που τρομαξα πολυ πριν την ναρκωση και εβλεπα τρελα ονειρα στη διαρκεια της επεμβασης.
Παλιοτερα οταν ημουν 23 ειχα πρωτη φορα κρισεις πανικου μονο χωρις αποπροσωποιηση και χωρις αγοραφοβιες. Kρατησε 2 χρονια περιπου μετα εφυγε μετα απο δικη μου μεγαλη προσπαθεια (με το ζορι δεν το σκεφτομουν! ενα φοβερο τρικ ειναι οταν σας πιανει να μετρατε αναποδα απο μεγαλους αριθμους που δεν ειναι και τοσο ευκολο και ξεχνιεστε! Πιανει πολυ)
Δεν θα παραιτηθουμε ποτε και θα διαπιστωσεις οπως βγηκες με την φιλη σου και περασες καλα (ξεχαστηκες ετσι?) ετσι θα συνεχισεις και ολο θα ξεμακραινει το προβλημα και ολο θα ερχεσαι πιο κοντα στον πρωτυτερο σου εαυτο.
πρωτα απο ολα να σας ευχαριστησω που δειχνετε τοσο ενδιαφερον. οταν ανοιξα αυτο το forum δεν πιστευα οτι θα ξερει κανεις για την αποπραγματωση αλλα τελικα ειναι πολυ συχνο φαινομενο.
συμφωνω με τον nightwisher οποτε θελετε να συναντηθουμε να τα πουμε απο κοντα. θα ειναι σαν ομαδικη ψυχοθεραπεια
margo εισαι μεσα? θες να τα πουμε λιγο? δε νιωθω πολυ καλα
Αγγελικη, δεν σου συνιστω την στηριξη απο ψυχολογο αν εσυ δεν το θελεις. Απλα θα σου πω οτο οι ψυχολογοι, οπως ολοι οι επαγγελματιες, μπορει να ειναι καλοι στη δουλεια τους η κακοι. Επισης ειναι πολυ σημαντικο να εισαι \'συμβατος\' με τον/την ψυχολογο σου, δηλαδη, να ταιριαζετε η να νιωθεις εσυ οτι ταιριαζετε και οτι μπορεις να μιλησεις σε αυτο τον ανθρωπο. Ενας/μια ψυχολογος δεν χρειαζεται να εχει περασει κατι για να σε καταλαβει. Βεβαια να το εχει περασει, σε καταλαβαινει πολυ πιο ευκολα. Εχει σπουδασει ομως μια επιστημη που σε μαθαινει πως βιολογικοι, ψυχολογικοι και κοινωνικοι παραγοντες καθοριζουν την συμπεριφορα σου και την ψυχοσυνθεση σου. Νομιζω οτι μπορεις να βοηθηθεις πολυ απο ενα καλο ψυχολογο αν το θελεις, χτιζοντας σιγα σιγα μαζι του μια σχεση εμπιστοσυνης θα μαθεις εσυ να αναλυεις τον ααυτο σου, τις φοβιες σου και τα συναισθηματα σου. Συνταγη δεν θα σου δωσει αλλα θα σου δειξει πως μπορεις να γινεις ενας πολυ καλος συμβουλος για τον εαυτο σου.
Υ.Γ. Οι ψυχιατρι ειναι για ανθρωπους που το προβλημα τους εγγυται σε βιολογικους παραγοντες και η λυση αυτου σε φαρμακα. Γιατι εσαι σιγουρη οτι εισαι ενας απο αυτους? Ο ψυχιατρος και ο ψυχολογος ειναι δυο πολυ διαφορετικες εννοιες και πολυ παρεξηγημενες στην Ελλαδα. Μην μαθαινεις τον οργανσμο σου σε χημικες ουσιες αν δεν εχεις πρωτα εξαντλησει ολους τους αλλους τροπους αντιμετωπισης. Προσεχε.
Να σου πω ρε συ bonnie1, αν μπορεις να μου απαντησεις. Για να μην κρυβομαστε και πισω απο το δαχτυλο, το θεμα ταμπου για καποιον που σκεφτεται να παει στον ψυχολογο ειναι και οτι σκεφτεται αν οντως χρειαζεται εναν αλλον ανθρωπο για να βρει τα δικα του προβληματα. Πχ μπορει καποιος να σκεφτεται:
<<Γιατι να παω στον ψυχολογο, για να μου πει οτι τα δυο τελευταια χρονια εχω πχ αγχος για τη δουλεια μου και γι αυτο συμβαινουν ολα αυτα? Ε, αυτο δεν το ξερω και μονος μου, χρειαζομαι ψυχολογο να μου το πει?>>.
Καταλαβαινεις πως το θετω το ζητημα, δηλαδη ο καθε ανθρωπος σκεφτεται γιατι να χρειαζεται καποιον αλλον για να του πει τι προβληματα εχει ο ιδιος, απο τη στιγμη που ο ιδιος νιωθει οτι ξερει καλυτερα. Επομενως μπορεις να μου πεις σε τι ακριβως βοηθαει ο ψυχολογος και τι κανει που δεν μπορουμε να το κανουμε εμεις? Γιατι πολυ πιθανον να σκεφτονται πολλοι ετσι, αλλα στην ουσια να κανουν λαθος γιατι δεν ξερουν τον ακριβη ρολο του ψυχολογου.
Θα μπορουσες να με διαφωτισεις λιγο πανω σε αυτο το θεμα?
susperia , καταρχην να σου πω οτι εχω σπουδασει ψυχολογια οποτε η γνωμη μου ειναι υποκειμενικη αλλα παλι νομιζω ολες οι γνωμες υποκειμενικες ειναι. Θα σου πω λιγο τη δικη μου εμπειρια για να καταλαβεις τι εννοω. Ειαμι 33 ετων και οταν ημουν 17 μου ετυχαν πολλα ασχημα μαζι. Δεν ειναι της παρουσης, ας τα αφησουμε. Εκανα μια σχεση 10 χρονια που απλα ηταν ο καθρεφτης του τι μου συνεβαινε. Δηλαδη, εκανα μια σχεση που παραλιγο να με κατεστρεφε για παντα συναισθηματικα, αν δεν εφτανα να τρελλαθω και να βγω στους δρομους να αρχισω να πυροβολω οποιον βρω μποροστα μου. Πολυ χαλια, πολυ χαλια. Ειχα τους φιλους μου, καποιους πολυ κοντινους φιλους, και η συζητηση μαζι τους παντα με βηθουσε. Ομως, οταν ο καθενας πηγαινε σπιτι του, εγω ημουν παλι μονη μου και δεν μπορουσα να κανω αυτα που μου ελεγαν για να βοηθησω τον εαυτο μου, ηταν απλα αδυνατο γιατι συζητουσαμε για τα γεγονοτα και το τι ενιωθα αλλα δεν ειχαμε καταλαβει το \'απο κατω\' της ολης καταστασης. Δηλαδη το τι με ειχε οδηγησει να νιωθω και να σκεφτομαι και να πραττω οπως ενιωθα, σκεφτομουν και επραττα. Συζητησεις με τις ωρες, με τις μερες, τι να σου πω τωρα....
Μια μερα, δεν πηγαινε αλλο, αποφασισα να παω σε ενα ψυχολογο, πολυ νεο επαγγελματια, χωρις εμπειρια αλλα τον ειχα γνωρισει και μου πηγαινε σαν ανθρωπος. Στη πρωτη συνεδρια, δεν μπορεσαμε να μιλησουμε. Με το που με ρωτησε γιατι πηγα εκει, το μονο που μπορεσα ν του πω ειναι οτι ηθελα να ειμαι παλι χαρουμεν οπως ημουν πριν τα 17 μου. Μετα αρχισα να κλαιω, ν απροσπαθω να το πνιξω γιατι ντρεπομουν και να γινεται χειροτερα, οποτε εκλαιγα με αναφιλητα. Τιποτα δνε μου ειπε, μου ειπε αστο να βγει και καηοταν απλα εκει. 3 χρονια καναμε συνεδριες. Στην πορεια, εκανα ολες τις σκεψεις που αναφερεις, ακριβως τις ιδιες αλλα κατι με εσπρωχνε να παω, μαλλον το ενστικτο αυτοσυντηρησης. Του θυμωνα, του ελεγα ψεμματα, μετα επανερχομουν. Ποτε δεν μου ειπε, ξερεις πρεπει να κανεις αυτο. Με εφερε ομως σε ενα σημειο που αρχισα να εχω εγω σχεση με τον εαυτο μου, αληθινη σχεση, και αρχισα να καταλαβαινω γιατι μου συνεβαιναν ολα αυτα που μου συνεβαιναν. Δηλαδη, με εβγαλε εξω απο τον εαυτο μου και εγινα παρατηρητης και εκεινος εγινε ο καθρεφτης του εαυτου μου, μεχρι που εγινα ικανη να ειμαι εγω ο καθρεφτης του εαυτου μου. Μετρα απο αυτο, η ζωη μου αλλαξε τελειως. Εφυγα απο την Ελλαδα στα 27 μου και ηρθα Αγγλια να σπουδασω ψυχολογια, οπως και εκανα, κανω το μαστερ μου τωρα. Ξερεις ποσες φορες διαβζα και ελεγα, ωπα να \'μαι, σε αυτην εδω τη σελιδα...ξερεις ποσο κωμικοτραγικο ηταν αυτο? Αλλα το εβελπα, ηταν εκει μπροστα μου. Στη πανεπιστημιο, δεν μας ειπαν ποτε συνταγες για την ψυχη κανενος. Μας εμαθαν ομως πως να βλεπουμε πισω απο το προφανες.
Και βεβαια οι φιλοι μου μπορουσαν να με καταλαβουν, και βεβαια μοιραζομασταν αλλα κανεις ανθρωπος δεν μπορει να σε βοηθησει αν δεν θελεις εσυ να βοηθησεις τον εαυτο σου. Και ο ψυχολογος σε μαθαινει αυτο ακριβως. Το να ξερεις οτι εχεις προβληματα δεν σε βοηθαει ιδιαιτερα, αν δεν μπορεις να τα αντιμετωπισεις, και η ψυχολογια σε μαθαινει οτι ολα, μα ολα, εκτος των περιπτωσεων που εχουν ιατρικο προβλημα, αντιμετωπιζονται γιατι εχουν μια αιτια. Οταν η αιτια σου γινεται φανερη μεσα απο ια διαδικασια, μετα πορευεσαι μονος σου. Ελπιζω να σε καλυψε η απαντηση. Εμενα παντως μου αλλαξε τη ζωη.
Εχοντας κ η ιδια προβλημα και δυσκολια να εξωτερικευω τα συναισθήματα μου αρνητικά αλλα και θετικά, μου ηταν αδιανόητο να πάω σε ψυχολογο. Συν το γεγονος οτι παντα θεωρουσα οτι ειμαι πολυ σταθερη κ ξέρω τί μου γινεται.
Οταν πήγα ήταν γιατι ολα αυτα που ειχα σιγουρα μεσα κ εξω μου ενιωθα να ανατρέπονται κ εγω να χανω τη μπαλα. Δεν πηγα γιατι περιμενα να μου πει καποιος τί έχω,αλλα για να μ ακουσει καποιος. Να μ ακουσει. Χωρις να εχει ετοιμη μια απαντηση, αλλα εχοντας ανοιχτους διαυλους επικοινωνιας. Κ να με αισθανθει. Την απογνωση, τη λύπη μου. Καλλιστα θα μπορουσε να το κανει μια φίλη μου. Κ το εκαναν,αλλα κατι ελειπε. Ισως η αποσταση, η καθαρή ματια, ισως να εμπλεκοταν κ το συναισθημα της φιλικης σχεσης κ να εμποδιζε την καθαρη ματια που αναζητουσα. Κ το κουβάρι παρεμενε.
Δεν ειναι έτσι απλο τελικα: ο ψυχολογος σου λεει τί προβληματα εχεις κ απο που έρχεται κ τελος. Ειναι ο τροπος που δουλευεις στο να δεις τί εχεις. Κ το βρισκεις εσυ εν τελει. Πώς φτάνεις εσυ να δεις τα προβληματα κ οχι πως στα μεταφερουν. Ειναι εντελως αλλο να νιωσεις το προβλημα κ εντελως αλλο να σου πουν εχεις αυτο. Μπορει οτι σου μεταφερεται να μη σε αγγιζει. Οταν νιωθεις κατι ομως κ σου μεταφέρεται, τοτε ερχεται ενα κομματι να συμπληρώσει ενα αλλο.
Κ μονο που μπαινεις στη διαδικασια να μιλησεις, να ψαχτεις εντατικά, να μπεις σε ενα τετοιο ταξιδι επιπονο εισαι εσυ αυτος που τα εντοπιζεις ολα (ή καποια προβληματα) κ αποφασιζεις αν θα τα δεις καταματα ή θα συνεχισεις κλεινοντας τα ματια...
Τελος ναι, ο καθενας μας ξερει καλυτερα τί νιωθει, ομως υπάρχει το πάντα? Εννοω,οτι υπαρχουν περιοδοι που μπορει να μην ξερεις τί σου γινεται,να μην αναγνωριζεις τον ιδιο σου τον εαυτο, να μην μπορεις καν να εντοπισεις το προβλημα.
Bonnie1 ευχαριστω για την απαντηση.οταν λες βιολογικους παραγοντες τι εννοεις ακριβως?
για να μου εδωσε ο γιατρος τα χαπια λογικα δεν εκρινε οτι τα χρειαζομαι? και κατι αλλο θελω να σε ρωτησω μιας και εισαι ειδικη στη ψυχολογια. η αποπραγματωση ξεπερνιεται τελικα?
ειναι καλυτερα να συνεχιζω τις δραστηριοτητες μου οσο δυσκολο και αν μου ειναι η καλυτερα να ξεκουραστω για καποιες μερες σπιτι?
τα αντικαταθλιπτικα μπορουν να βελτιωσουν το συναισθημα αυτο η δεν εχουν σχεση?
αυτα προς το παρον....
Aγγελικη σε εχω κανει προσθηκη στο messenger ειμαι μεσα τωρα αν θελεις μπες