Τι κανουμε τωρα;

Quote:

---

Originally Posted by skropi

Marian, οχι απλα το φανταζομαι οτι κανω καπου λαθος, ειμαι σιγουρος οτι ετσι ειναι. Μια απλη ερωτηση για να επιβεβαιωσω κατι. Ειναι λαθος μου που με επηρεαζει τοσο πολυ το θεμα του παιδιου; Η αληθεια ειναι οτι δεν μπορω να φανταστω κατι χειροτερο, οτι αλλη δυσκολια εχω συναντησει στη ζωη, και ηταν αρκετες, την αντιμετωπισα με χαμογελο, μου αρεσουν οι δυσκολιες και οι προκλησεις, αλλα ειναι η πρωτη φορα που ειμαι τοσο αδυναμος, γιατι απλα το παιδι δεν ειναι κατι που μπορω να αφησω στην τυχη. Μπορει να φταιει οτι ακομα δεν εχω μια κανονικη δουλεια και ολα επεσαν μαζι, αλλα εχεις δικιο σε ενα πραγμα, ο ειδικος μια εμπειρια παραπανω απο μενα την εχει. Τι στο καλο, κακο να μου κανει χειροτερο δεν μπορει.
Απο το αδιεξοδο δεν ελπιζω να βγω marian, να καταφερω να διαχειριστω αυτη την κατασταση μονο ελπιζω. Σε ευχαριστω για την απαντηση σου marian.

---

Όλοι μπορεί κάποια στιγμή της ζωής μας να νιώσουμε πολύ αδύναμοι, για διάφορους λόγους, ασχέτως πόσο σημαντικό ή ασήμαντο είναι αυτό που μας έφερε σ' αυτήν την κατάσταση. Στην δικιά σου περίπτωση είναι πράγματι σημαντικό.
Το θέμα είναι να προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε το πρόβλημα όσο καλύτερα μπορούμε. Πολλές φορές αυτό σημαίνει ότι όταν το καταφέρουμε δεν βλέπουμε πια αδιέξοδα αλλά διεξόδους. Τις πιο πολλές φορές αυτό που μας απομακρύνει από το στόχο μας είναι οι φόβοι και ο αρνητισμός μας, λόγω της κακής ψυχολογικής μας κατάστασης. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να παραιτούμαστε εύκολα.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

αυτό που μας απομακρύνει από το στόχο μας είναι οι φόβοι και ο αρνητισμός μας, λόγω της κακής ψυχολογικής μας κατάστασης. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να παραιτούμαστε εύκολα.

---

Ακριβως αυτο που ειπες. Εχω μεγαλη περιεργια να δω τι θα πει ο ψυχιατρος οταν τα ακουσει ολα (ειναι και ενα βασικο που δεν μπορω να το πω δημοσια, απλα δεν γινεται). Ηδη επελεξα γυναικα ψυχιατρο παντως, γιατι απο αντρα δεν περιμενω κατανοηση :cool:

skropi , αυτα κ αν ειναι προβληματα . Επειδη μιλησαμε σε πμ , και καπου συμπιπτουν οι ' συμπαθειες ' μας ,ι καταλαβα δε οτι εισαι καλοπροαιρετος , δεν εχω παρα να σου εκφρασω την συμπαρασταση μου , στο τεραστιο προβλημα σου . Δεν εχω υπαρξει πατερας , κ μονον να υποψιαστω πως αισθανεσαι μπορω . Συμβουλες ? δεν υπαρχουν .
Αγγελος .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

skropi , αυτα κ αν ειναι προβληματα . Επειδη μιλησαμε σε πμ , και καπου συμπιπτουν οι ' συμπαθειες ' μας ,ι καταλαβα δε οτι εισαι καλοπροαιρετος , δεν εχω παρα να σου εκφρασω την συμπαρασταση μου , στο τεραστιο προβλημα σου . Δεν εχω υπαρξει πατερας , κ μονον να υποψιαστω πως αισθανεσαι μπορω . Συμβουλες ? δεν υπαρχουν .
Αγγελος .

---

Ευχαριστω Αγγελε. Το ξερω οτι δεν υπαρχουν συμβουλες, κυριως γιατι ειναι ετσι η κατασταση, δεν ειναι οτι εχω και επιλογη οποτε προχωραω προσεκτικα και ελπιζω. Τις συμβουλες επρεπε αν τις ακουω πριν. Ενταξει, τουλαχιστον σε λιγες μερες θα ερθει το παιδι για Πασχα, εστω και για λιγο, και ηδη η διαθεση μου εχει ανεβει αρκετα.

Η πρώην γυναίκα σου όντως δεν θέλει να έχει το παιδί?

Ναι newlife, ποτε δεν ηθελε παιδι, και απλα νομιζε οτι αν καναμε παιδι θα αλλαζε, ετσι νομιζα και εγω. Δεν αισθανεται αγαπη για το παιδι και εκτος του οτι σε μενα το λεει και ανοιχτα, ειναι και φως φαναρι.