Ο δεσμός της μητέρας μου

Έχω κάνει πολλές κουβέντες, πότε με το καλό, πότε με το άσχημο.. Δυστυχώς όταν κάποιος δεν θέλει να καταλάβει, δεν σε ακούει καν... Μια φορά που ξαναέθιξα το θέμα, γύρισε να μου πει πως ότι λέω το λέω γιατί τη ζηλεύω και θελω να τη δω δυστυχισμένη και προσπαθώ να τους κάνω να χωρίσουν κι άλλα τέτοια ωραία.. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω να ζηλέψω και τι εννοεί, αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι πως απλά έχει πάρει την απόφασή της και απλά προσπαθεί με δικαιολογίες να νιώθει καλά με τον εαυτό της. Θέλω πολύ να ξεφύγω, εννοείται αυτό, αλλά πάντα θα με στεναχωρεί η στάση της μητέρας μου διότι αυτή τη στιγμή εγω νιώθω πως δεν σπίτι. Δυστυχώς ούτε στον μπαμπά μου μπορώ να καταφύγω καθώς έχουμε αποξενωθεί τελείως, με παίρνει τηλέφωνο μια φορά το δίμηνο κι αυτό γιατί κάτι θα θέλει...

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Έχω κάνει πολλές κουβέντες, πότε με το καλό, πότε με το άσχημο.. Δυστυχώς όταν κάποιος δεν θέλει να καταλάβει, δεν σε ακούει καν... Μια φορά που ξαναέθιξα το θέμα, γύρισε να μου πει πως ότι λέω το λέω γιατί τη ζηλεύω και θελω να τη δω δυστυχισμένη και προσπαθώ να τους κάνω να χωρίσουν κι άλλα τέτοια ωραία.. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω να ζηλέψω και τι εννοεί, αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι πως απλά έχει πάρει την απόφασή της και απλά προσπαθεί με δικαιολογίες να νιώθει καλά με τον εαυτό της. Θέλω πολύ να ξεφύγω, εννοείται αυτό, αλλά πάντα θα με στεναχωρεί η στάση της μητέρας μου διότι αυτή τη στιγμή εγω νιώθω πως δεν σπίτι. Δυστυχώς ούτε στον μπαμπά μου μπορώ να καταφύγω καθώς έχουμε αποξενωθεί τελείως, με παίρνει τηλέφωνο μια φορά το δίμηνο κι αυτό γιατί κάτι θα θέλει...

---

Κοπελα μου σ αυτην την περιπτωση το μεγαλυτερο προβλημα ειναι η σχεση σου με την μητερα σου δεν ειναι η συμπεριφορα του τυπου διοτι ετσι κ πραγματικα σε ενιωθε η μητερα σου θα τον εβαζε στην θεση του προπολλου,ξεχνα τον τυπο οσο μπορεις δεν ειναι αυτος το μεγαλυτερο θεμα κ δουλεψε την σχεση σου με την μητερα σου,Ετσι κ νιωθεις οτι ασφυκτιας βρες παρεες η εστω κ μια δουλεια με λιγα λεφτα για να ξεφευγεις οσο μπορεις απο το σπιτι,Ετσι κ επιστρεφεις μονο για να κοιμασαι κ λειπεις ολη μερα η κλεινεσαι πολυ στο δωματιο σου θα εισαι μακρυα απο αυτους εστω κ μεσα στο ιδιο σπιτι,Εγω κ ο πατερας μου τα πηγαιναμε χαλια γιαυτο αυτος καθοταν στο σαλονι κ εγω στο δωματιο μου κ απεφευγα αρκετα ,μεσα στην μερα να τον βλεπω κ να μου μιλαει

Εμενα μου κανει εντυπωση που φερεται με αγενεια μονο σε σενα ενω στην αδελφη σου οχι. Εισαι σιγουρη οτι δεν τον απομακρυνες με τον τροπο σου; Οπως και να εχει, οτι και να εγινε, πρεπει να παρεις αποφαση οτι πλεον δεν εισαι κοριτσακι, οσο δυσκολο και να ειναι, ηρθε η ωρα να παρεις την ζωη σου στα χερια σου, να βρεις μια δουλεια και να βρεις και ενα δικο σου διαμερισμα. Το αν ειναι λιγα τα χρηματα η οχι ειναι αλλο θεμα, τις ιδιες δυσκολιες αντιμετωπιζουμε ολοι μας. Καλο κουραγιο και κυριως κατσε και σκεψου καλα οτι και οι αλλοι μπορει να εχουν λογο για τον τροπο με τον οποιο φερονται, και ακομα και αν καπου υπαρχει προβλημα, ετσι ειναι οι διαπροσωπικες σχεσεις. Κανουμε υποχωρησεις και δειχνουμε κατανοηση, αν ο αλλος δεν κανει το ιδιο δεν σκαμε κιολας, εμεις κανουμε αυτο που πρεπει.

Ναι φυσικά και το πρόβλημα είναι η μητέρα μου. Γι αυτό και με στεναχωρεί η δική της συμπεριφορά και δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το αν με συμπαθεί ή όχι ο άλλος. Η μαμά μου όμως εθελοτυφλεί, βλέπει, παίρνει τα σημάδια παρ όλα αυτά δεν έχει καμία διάθεση να κάνει κάτι γι αυτό. Περιμένει πως μ έναν μαγικό τρόπο θα τα βρούμε με αυτόν τον άνθρωπο και όλα θα λυθούν. Επίσης είμαι άνθρωπος του σπιτιού, έχω παρέες αλλά δεν μου αρέσει να είμαι συνέχεια έξω, δεν το θεωρώ λύση. Άλλωστε νομίζω πως αν κάποιος πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί του, αυτοί είναι η μαμά και ο φίλος της και όχι να του επιτρέπει να μου λεεί τι θα κάνω και πως θα συμπεριφερθώ στο σπίτι μου. Ακόμα ναι, το ότι δεν είμαι κοριτσάκι το έχω συνειδοτοποιήσει εδώ και καιρό και σίγουρα δεν έχω σκοπό να γαντζωθώ πάνω στη μάνα μου για να ζήσω, γι αυτό και προσπαθώ να βρώ τρόπο να φύγω. Σίγουρα όμως είναι λυπηρό να ξέρεις πως αυτό που θεωρούσες σπίτι σου και έδρα σου, απλά δεν υπάρχει πια. Και είναι ακόμη πιο λυπηρό να προσπαθείς να ξεφύγεις από την οικογένεια σου.

Όσον αφορά τη συμπεριφορά του απέναντι σε μένα και στην αδερφή μου, όχι δεν θυμάμαι ούτε να είπα ούτε να έκανα κάτι που μπορεί να τον έθιξε. Γενικά πάντα κρατάω χαμηλό προφίλ. Εγώ είμαι κλειστός χαρακτήρας ενώ η αδερφή μου πιο ''τσαχπίνα'' και ανοιχτή, συνεπώς πιο συμπαθής στους ανθρώπους. Εκεί αποδίδω αυτή τη διαφορά συμπεριφοράς. Ξαναλέω όμως, δεν είναι κάτι που με στεναχωρεί κιόλας, απλά θέλω να δώσω μια εικόνα του τι συμβαίνει στο σπίτι.

Εμ, κοιτα, νομιζω οτι οταν λες " δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το αν με συμπαθεί ή όχι ο άλλος", " Άλλωστε νομίζω πως αν κάποιος πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί του, αυτοί είναι η μαμά και ο φίλος της", και "στο σπίτι μου", δειχνει οτι ουτε εσυ εισαι προθυμη να κανεις την οποιαδηποτε υποχωρηση, ασε δε που το σπιτι δεν ειναι μονο δικο σου, τωρα πλεον ειναι και δικο του, για οσο καιρο ζει εκει τουλαχιστον. Εγω με βαση αυτα που λες καταλαβαινω οτι δεν εχεις την διαθεση να τα βρειτε με αυτον τον ανθρωπο, και απλα το μονο που θελεις ειναι να τον διωξει η μητερα σου απο το σπιτι.

Εν τω μεταξυ, τι σου λεει δηλαδη για το πως θα φερθεις; Σου κανει κουμαντο σε πραγματα που δεν πρεπει; Αν ειναι ετσι ειναι ενα θεμα, αλλα καμια φορα οταν δεν συμπαθουμε καποιον τα μεγαλοποιουμε λιγο τα πραγματα. Για φαντασου να συζησω με μια γυναικα εγω, δηλαδη θα απαγορευεται να εχει αποψη για την συμπεριφορα του γιου μου; Στο ιδιο σπιτι θα ζει, δεν νομιζεις οτι αν κατι την ενοχλει θα πρεπει να το πει; Δεν νομιζεις οτι ολοι θα πρεπει να κανουν τις υποχωρησεις τους με βαση τον αμοιβαιο σεβασμο; Δεν πιστευεις οτι αν καποιος δεν εχει καμια διαθεση να υποχωρησει και τα θελει ολα δικα του, θελει δηλαδη τη βολη του, θα εχει προβλημα με τους υπολοιπους; Απλες σκεψεις κανω γιατι δεν μπορω να ξερω και σιγουρα τι συμβαινει στην περιπτωση σου, αλλα καλο θα ηταν να ξαπλωσεις, να ηρεμησεις, και να δεις τα πραγματα πιο σφαιρικα, και οχι με κεντρο εσενα αλλα την οικογενεια, που μερος της ειναι πλεον και αυτος ο ανθρωπος, με ολα τα μειονεκτηματα και πλεονεκτηματα που μπορει να εχει.

Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ οικογένειά μου αυτόν τον άνθρωπο. Για μένα δεν είναι κάτι άλλο από ένας ξένος. Το ότι έχει σχέση με την μητέρα μου δεν σημαίνει πως είναι και οικογένεια. Για τη οικογένεια μου φυσικά και κάνω υποχωρήσεις, γι αυτόν όμως δεν έχω κανέναν λόγο. Είναι ένας ΞΕΝΟΣ. Και θεωρώ πως δεν μπορεί να κάνει κουμάντο. Εάν θέλω να φέρω το σκυλί μου στο σπίτι, όπως πάντα, ναι θα συνεχίσω να το φέρνω. Εάν θέλω να φέρω τις φίλες μου και να κάτσουμε στο σαλόνι, ναι, θα τις φέρω, ήμαρτον, δεν ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα. Και στο κάτω κάτω όλοι (μάλλον οι περισσότεροι) μου λέτε για τις υποχωρήσεις που πρέπει να κάνω. Το ότι ίσως πρέπει να κάνει κι εκείνος υποχωρήσεις (και μάλιστα περισσότερες) δεν υπάρχει στο τραπέζι? Δεν καταλαβαίνω γιατί εγώ είμαι αυτή που σκέφτεται εγωκεντρικά και όχι εκείνος.

Εγω δεν ξερω πως σκεφτεται αυτος βρε monkey, με σενα μιλαω. Μπορει να σκεφτεται εγωκεντρικα, που να ξερω. Αυτο που ξερω σιγουρα ειναι οτι δεν ειναι σωστος ο τροπος που βλεπεις την κατασταση. Τον λες και τον ξαναλες ξενο. Ε οχι, αυτος ειναι ο ανθρωπος που δινει χαρα στη μητερα σου, μια χαρα που δεν μπορει αυτη τη στιγμη να της δωσει αλλος, ειστε στο ιδιο σπιτι, ε δεν ειναι ξενος οπως το λες. Απο τη στιγμη που ειπες οτι για αυτον δεν κανεις καμια υποχωρηση, τα ειπες ολα. Απλα σε εχουν καταλαβει και ολοι οι υπολοιποι στο σπιτι και για αυτο και ειναι ολοι "εναντιον" σου, δεν το καταλαβαινεις αυτο; Απο τη στιγμη που ζειτε μαζι, και ο καλυτερος ανθρωπος του κοσμου να ηταν, υποχωρησεις θα επρεπε να κανεις, και εσυ και ολοι. Δηλαδη εσυ τι θελεις; Να περιμενει η μητερα σου ποτε θα καταφερεις να βρεις δικο σου σπιτι για να ξεκινησει και αυτη να απολαμβανει τη ζωη με τον ανθρωπο που εχει επιλεξει; Ε δεν παει ετσι. Τη ρωτησες ποτε την ιδια πως αισθανεται; Αν νιωθει μοναξια; Τι προβληματα εχει; Τι εχει περασει; Ποια ειναι τα σχεδια της για το μελλον; Ειμαι σιγουρος οτι δεν την εχεις ρωτησει ποτε, για αυτο και λεω οτι σκεφτεσαι εγωκεντρικα. Προσεξε, δεν λεω οτι ετσι εισαι σαν ανθρωπος γενικα. Παντως αυτο που νιωθεις ειναι πολυ συχνο σε παιδια που οι γονεις κανουν μια σχεση, και να εισαι σιγουρη για ενα πραγμα. Αν κανεις λιγο υπομονη, λιγες υποχωρησεις, εστω και για τα ματια του κοσμου, εστω και με σφιγμενα δοντια, το σιγουρο ειναι οτι και εντασεις δεν θα δημιουργουνται (που δεν σε ωφελουν, γιατι κανεις δεν θα του ριξει αδικο, στο λεω απο τωρα), και θα δεις που σιγα σιγα θα δεις και την κατασταση διαφορετικα. Αυτο ομως προυποθετει και ωριμη σκεψη πο μερους σου, και ανοιχτο μυαλο, δεν ερχεται απο μονο του.

(συγγνωμη που σου μιλαω λιγο αποτομα, αλλα πιστεψε με οτι δεν εχω τιποτα εναντιον σου. Οσα σου λεω, το πιστευεις δεν το πιστευεις, ειναι για να μπορεσεις ΕΣΥ να ζησεις καλυτερα μεσα στην οικογενεια σου.)

Συμφωνώ απόλυτα με skropi..
εγώ πιστεύω οτι όμως δεν είναι ανάγκη ν κάνεις απο τώρα υποχωρήσεις.
Φερε τις φίλες σου κ το σκύλο σου κ αμα πει κάτι απάντησε όχι ειρωνικά ουτε μ φωνές κ προσβολές.
πες του αν πει κάτι : σε ενοχλεί τάδε ;; (έτσι στον ενικό).. και συνέχισε λέγοντας "δεθα είναι για πολλη ώρα μην ανησυχείς θα φύγουν θα φύγουν κι ο σκύλος κ όλοι "
κ κάτσε κανένα 2-3 ώρες εκεί να μπαστακωθεις με ολους τους αλλους πο καλεσες αραξτε δείτε ταινία μ τις φίλες κ αν έρθει ν κάνει παράπονα παιξτο χαλαρή κ πες αχ συγγνώμη δεν ήξερα οτι σε πείραζε τόσο.
κι όλο συνέχεια ακόλουθα το ίδιο μοτίβο.
Θα του σπασεις τα @@.
Αλλά ποτε μα ποτε μη δείξεις νεύρα κ ενόχληση.
θα το καταλάβουν κ θα σου τη φέρουν.
Δοκίμασε κ πες...

Quote:

---

Originally Posted by julias

Μα και για τη μητερα σου φιλη μου, νομιζω οτι ειστε η πρωτη προτεραιοτητα. Το οτι δεν σε στηριζει μπροστα στον συντροφο της, δεν σημαινει οτι σε αγαπαει λιγοτερο....Μια συζητηση μαζι της ισως ελυνε πολλες παρανοησεις, αν υπαρχουν....Οπως και να εχει παντως, πρεπει να καταλαβεις οτι εσυ και η αδελφη σου ειστε ενηλικες, που σημαινει οτι καποια στιγμη πρεπει να αρχισεις να αποδεσμευεσαι απο την παιδικη συναισθηματικη προσκολλιση στην μητερα και να μην σε ενοχλει ακομα και αν νιωθεις οτι 'προτιμα' τον συντροφο της απο εσενα, γιατι απλα άλλη ειναι η αγαπη στα παιδια και άλλη στον εραστη...οπότε δεν τιθεται θεμα προτιμησης...τουλαχιστον σε τετοιες ηλικιες....αν ησουν μικρο παιδι...θα σου απαντουσα αλλιως φυσικα...Αλλα εισαι γυναικα..:) Για αυτο, να της μιλησεις...σαν κορη προς μαμα, αλλα και σαν γυναικα προς γυναικα...

---

...πολύ ωραία στα λέει η τζουλια.
Η μαμά εκτός από μαμά είναι και γυναίκα και δεν έχεις το δικαίωμα να περιμένεις να λήξει τη συγκατοίκηση επειδή υποστηρίζει και αυτόν το ρόλο της.
κανονικά έπρεπε να είσαι χαρούμενη που προχώρησε και δεν μαράθηκε μετά το χωρισμό.

αυτο που περιγραφεις αρχικα μου θυμιζει τους γονεις μου δε τεριαζαν καθολου μεταξυ τους κ στο τελος εγω τους εκανα το διαιτιτη κ σταματησαν να τσακονονται αλλα απο τη στιγμη που η μανα σου εχει σχεση μαζι του αυτο σημαινει οτι συμφωνει μαζι του αλλα δε το διχνει πιθανον αυτο να σημαινει οτι η μανα σου εχει κ ενα αλλο προσωπο που το εκπροσωπει αυτος τωρα κ ο πατερας μου εκανε παρατηρισεις οπως λες αλλα δε με ενιαζε κ στο τελος επιδη δε συμφωνουσα καθολου σε οσα ελεγε εγω απο αυτα που μου ελεγε σκεφτομουν τα αναποδα.

Quote:

---

Originally Posted by κοπέλα93

Συμφωνώ απόλυτα με skropi..
εγώ πιστεύω οτι όμως δεν είναι ανάγκη ν κάνεις απο τώρα υποχωρήσεις.
Φερε τις φίλες σου κ το σκύλο σου κ αμα πει κάτι απάντησε όχι ειρωνικά ουτε μ φωνές κ προσβολές.
πες του αν πει κάτι : σε ενοχλεί τάδε ;; (έτσι στον ενικό).. και συνέχισε λέγοντας "δεθα είναι για πολλη ώρα μην ανησυχείς θα φύγουν θα φύγουν κι ο σκύλος κ όλοι "
κ κάτσε κανένα 2-3 ώρες εκεί να μπαστακωθεις με ολους τους αλλους πο καλεσες αραξτε δείτε ταινία μ τις φίλες κ αν έρθει ν κάνει παράπονα παιξτο χαλαρή κ πες αχ συγγνώμη δεν ήξερα οτι σε πείραζε τόσο.
κι όλο συνέχεια ακόλουθα το ίδιο μοτίβο.
Θα του σπασεις τα @@.
Αλλά ποτε μα ποτε μη δείξεις νεύρα κ ενόχληση.
θα το καταλάβουν κ θα σου τη φέρουν.
Δοκίμασε κ πες...

---

Ηδη το κανει αυτο, και για αυτο εχει και προβλημα. Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο να επικροτουμε κακες συμπεριφορες. Δηλαδη οταν ο αλλος εχει ενα θεμα, ενα οποιοδηποτε προβλημα, τι κανουμε; ΤΟ εκμεταλλευομαστε για να τον πικαρουμε;

Quote:

---

Originally Posted by skropi

Ηδη το κανει αυτο, και για αυτο εχει και προβλημα. Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο να επικροτουμε κακες συμπεριφορες. Δηλαδη οταν ο αλλος εχει ενα θεμα, ενα οποιοδηποτε προβλημα, τι κανουμε; ΤΟ εκμεταλλευομαστε για να τον πικαρουμε;

---

Είπα οτι δε θέλω να προτείνω ακραίες λύσεις αλλά
μετα απο αυτό που περιέγραψε....ε όχι.
με το κακό.

Quote:

---

Originally Posted by κοπέλα93

Είπα οτι δε θέλω να προτείνω ακραίες λύσεις αλλά
μετα απο αυτό που περιέγραψε....ε όχι.
με το κακό.

---

Μα δεν περιέγραψε κάτι τρομακτικό. Τα δικά της συναισθήματα και η στάση της είναι που δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα στον εαυτό της. Κατανοητά μεν, αλλά είναι παραπάνω από υπερβολικά. Αν μάλιστα εφαρμόσει αυτό που της προτείνεις, απλά θα επιβεβαιώσει την εικόνα που έχει ήδη δώσει: την ανωριμότητα και τη ζήλεια ενός κακομαθημένου παιδιού που θέλει να τραβήξει την προσοχή και δεν ενδιαφέρεται για τα συναισθήματα ή τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων.

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ οικογένειά μου αυτόν τον άνθρωπο. Για μένα δεν είναι κάτι άλλο από ένας ξένος. Το ότι έχει σχέση με την μητέρα μου δεν σημαίνει πως είναι και οικογένεια. Για τη οικογένεια μου φυσικά και κάνω υποχωρήσεις, γι αυτόν όμως δεν έχω κανέναν λόγο. Είναι ένας ΞΕΝΟΣ. Και θεωρώ πως δεν μπορεί να κάνει κουμάντο. Εάν θέλω να φέρω το σκυλί μου στο σπίτι, όπως πάντα, ναι θα συνεχίσω να το φέρνω. Εάν θέλω να φέρω τις φίλες μου και να κάτσουμε στο σαλόνι, ναι, θα τις φέρω, ήμαρτον, δεν ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα. Και στο κάτω κάτω όλοι (μάλλον οι περισσότεροι) μου λέτε για τις υποχωρήσεις που πρέπει να κάνω. Το ότι ίσως πρέπει να κάνει κι εκείνος υποχωρήσεις (και μάλιστα περισσότερες) δεν υπάρχει στο τραπέζι? Δεν καταλαβαίνω γιατί εγώ είμαι αυτή που σκέφτεται εγωκεντρικά και όχι εκείνος.

---

monkey θα συμφωνήσω με skropi, julias, Θεοφανία. Kαταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να μπεις στη θέση της μητέρας σου, ότι ζεις μια άβολη κι αμήχανη κατάσταση κι ότι δεν νιώθεις ελεύθερη να κινηθείς όπως νομίζεις σε ένα χώρο που θεωρούσες σπίτι σου. Όμως τα όσα ζητάς, είναι απολύτως παράλογα.

Σίγουρα είναι δύσκολο για ένα νέο άνθρωπο σήμερα να σταθεί στα πόδια του και να έχει το δικό του σπίτι και τη δική του δουλειά. Και είναι πολύ θετικό που η μητέρα σου έχει τη διάθεση και τη δυνατότητα να σου παρέχει ακόμα υποστήριξη. Δεν είναι όμως καθόλου μα καθόλου υποχρεωμένη για κάτι τέτοιο. Πολύ δε περισσότερο, δεν είναι καθόλου υποχρεωμένη να βάλει στον πάγο την προσωπική της ζωή, επειδή εσύ δεν έχεις ακόμα οργανώσει τη δική σου.

Αν υποθέσουμε ότι η μητέρα σου μεθαύριο είναι ανήμπορη και δεν έχει επαρκή εισοδήματα για να μείνει σε δικό της σπίτι, θα σου φαινόταν σωστό ενώ τη φιλοξενείς, να απαιτεί να διώξεις από το σπίτι το σύντροφο σου και να φέρνει φίλους, σκύλους κι όποιον θέλει? Αν εσύ μεθαύριο θέλεις να συζήσεις με έναν άντρα χωρισμένο που ζει με τα ενήλικα παιδιά του, θα σου φαινόταν λογικό να μπαίνει στο σπίτι η 23χρονη κόρη και όχι μόνο να θεωρεί το χώρο σπίτι ΤΗΣ, αλλά να απαιτεί να κοιμάται ξέχωρα από τον πατέρα της η ‘ξένη’?

Έχω και μια απορία: γιατί η μητέρα σου είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει υποχρεώσεις ‘γονέα’ προς εσένα? Ο πατέρας σου όπως είπες σε προηγούμενο μήνυμα έχει αποξενωθεί και δεν επικοινωνεί καν. Και εσύ, αντί να διεκδικήσεις χώρο, συμπαράσταση, επικοινωνία από τον άνθρωπο που εμφανώς φέρεται εγωιστικά, ζητάς και τα ρέστα από τη μητέρα σου, που είναι παρούσα στη ζωή σου. Είναι σαν να επιτίθεσαι στον εύκολο στόχο, ενώ ο πραγματικά αδιάφορος βρίσκεται αλλού και κάνει τη ζωή του ανενόχλητος, χωρίς να τον επιβαρύνουν οι δικές σου συναισθηματικές και πρακτικές δυσκολίες.

Σκέψου τα λίγο διαφορετικά καλή μου κοπέλα και προσπάθησε να φτιάξεις τη δική σου ζωή όπως τη θέλεις, χωρίς να προσπαθείς να σαμποτάρεις τη σχέση δυο άλλων ανθρώπων. Διεκδίκησε αυτά που είναι πραγματικά δικαιώματα σου, γιατί αυτή τη στιγμή εσύ είσαι το 'άγριο' που πάει να διώξει τα ήμερα, απλά σου είναι δύσκολο να το αντιληφθείς. Ίσως νιώθεις πως γενικά έχεις στερηθεί κάποια πράγματα, ίσως νιώθεις εγκλωβισμένη, ίσως σου λείπουν εμπειρίες... πολλά ίσως. Δες μέσα σου και δούλεψε όσα σε ενοχλούν και μετά θα μπορέσεις με μεγαλύτερη ψυχραιμία, λογική και καλοσύνη να πάρεις θέση, αλλά και να ζητήσεις όσα έχεις ανάγκη.