τρεμω την διακοπη του φαρμακου

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Ο γιατρός είναι ο οδηγός σου, άρα ναι, μονάχα αν είχες θέμα εμπιστοσύνης θα σου έλεγα όχι. Ίσως χρειάζεται την περίοδο που σου απομένει μέχρι να κόψεις το φάρμακπ να δουλέψεις την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση σου. Κάνω κι εγώ αυτό που κάνεις, ρωτάω κάτι για να μου επιβεβαιώσουν πως δεν θα συμβεί ο χειρότερος μου φόβος. Αυτό συμβαίνει ή σε άγνωστες καταστάσεις ή σε καταστάσεις που απέτυχα παλαιότερα. Είναι χαμηλή αυτοεκτίμηση και χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Το φάρμακο απλά καλύπτει σαν κουρτίνα το πρόβλημα, για να καταφέρεις όμως να αγγίξεις την ρίζα, χρειάζεται ένας πολύ καλός ψυχολόγος κατά τη γνώμη μου. Επισκέπτεσαι ψυχολόγο ή έχεις αφήσει το φάρμακο να κάνει τη δουλειά του;

---

Εννοειται αγαπητο μελος πηγαινω εδω κ χρονια σε μια καλη ψυχολογο κ στον ψυχιατρο πηγαινω αποκλειστικα για το φαρμακο ειναι καλο να τα συνδιαζει οποιοσδηποτε εχει αναλογο προβλημα,Ομολογω οτι 2 3 σοβαρες μου φοβιες της καταπολεμω αποτελεσματικα με την ψυχολογο ομως ειναι 1 2 προβληματα που παραμενουν κ αγχωνομαι μην με οδηγησουν παλι στην καταθλιψη κ γιαυτο θελω την γνωμη σας

Πιστεύεις πως μονάχα η διακοπή του φαρμάκου μπορεί να σε οδηγήσει στην κατάθλιψη; Η δουλειά που έχεις ρίξει γιατί να μην αποτελέσει ένα γερό βαρίδιο ώστε να μην τουμπάρεις προς την κατάθλιψη; Επίσης, δεν παίζουν ρόλο κι οι συγκυρίες; Αν δηλαδή έκοβες την αγωγή και σου συνέβαιναν μια σειρά από ατυχή γεγονότα δεν θα ήταν απόλυτα λογικό αν το βάρος σε οδηγούσε ξανά σε κατάθλιψη;; Όμως, πιθανά να μην σε οδηγούσε κιόλας, μιας και θα είχες μάθει από διαχείριση καταστάσεων.

Το πρόβλημα δημιουργείται όταν φοβάσαι ως τέρας την κατάθλιψη. Θυμάσαι όμως τι γινόταν με την λερναία ύδρα; Όσο της έκοβαν τα κεφάλια τόσο περισσότερα έβγαζε. Ίσως το τελευταίο και πιο δύσκολο βήμα, είναι να αποδεχτείς πως έχεις δικαίωμα να βιώσεις την κατάθλιψη αν ξαναερχόταν, πως είσαι έτοιμη να αγκαλιάσεις τους φόβους σου, τα συναισθήματα που σου προκαλούν τρόμο. Ο φόβος, η στεναχώρια δημιουργούνται όταν πας κόντρα σε αυτό που φοβάσαι. Αντί να λες λοιπόν "Αν πάθω κατάθλιψη ξανά τι θα κάνω; Αν λυγίσω μόλις κόψω τα φάρμακα;; Όχι δεν θα λυγίσω αποκλείεται, μα όμως όταν τα έκοψα έπαθα ξανά κατάθλιψη άρα τέλος, θα πάθω πάλι κατάθλιψη!" να λες κάτι περισσότερο λειτουργικό: Γνωρίζω πως ο φόβος μου αυτός προκύπτει από την αγωνία μου να μην οδηγηθώ εκ νέου στην κατάθλιψη. Γνωρίζω πως έχω ήδη εμπειραθεί μια φορά την διακοπή των φαρμάκων μου. Αποδέχομαι τον φόβο μου, αποδέχομαι την εμπειρία μου, αποδέχομαι το γεγονός πως μπορεί να οδηγηθώ ξανά στην κατάθλιψη. Αγκαλιάζω τα συναισθήματα μου, θετικά ή αρνητικά.". Δεν είναι εύκολο αυτό, σε νιώθω, για να ψιλολειτουργήσει, δουλεύω τις φράσεις αυτές χρόνια, βλέπω όμως αποτέλεσμα. Στην αρχή δεν της πιστεύεις, μα όσο της λες θα ενισχύεται μέσα σου η πίστη για ένα καλύτερο αύριο. :)

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Πιστεύεις πως μονάχα η διακοπή του φαρμάκου μπορεί να σε οδηγήσει στην κατάθλιψη; Η δουλειά που έχεις ρίξει γιατί να μην αποτελέσει ένα γερό βαρίδιο ώστε να μην τουμπάρεις προς την κατάθλιψη; Επίσης, δεν παίζουν ρόλο κι οι συγκυρίες; Αν δηλαδή έκοβες την αγωγή και σου συνέβαιναν μια σειρά από ατυχή γεγονότα δεν θα ήταν απόλυτα λογικό αν το βάρος σε οδηγούσε ξανά σε κατάθλιψη;; Όμως, πιθανά να μην σε οδηγούσε κιόλας, μιας και θα είχες μάθει από διαχείριση καταστάσεων.

Το πρόβλημα δημιουργείται όταν φοβάσαι ως τέρας την κατάθλιψη. Θυμάσαι όμως τι γινόταν με την λερναία ύδρα; Όσο της έκοβαν τα κεφάλια τόσο περισσότερα έβγαζε. Ίσως το τελευταίο και πιο δύσκολο βήμα, είναι να αποδεχτείς πως έχεις δικαίωμα να βιώσεις την κατάθλιψη αν ξαναερχόταν, πως είσαι έτοιμη να αγκαλιάσεις τους φόβους σου, τα συναισθήματα που σου προκαλούν τρόμο. Ο φόβος, η στεναχώρια δημιουργούνται όταν πας κόντρα σε αυτό που φοβάσαι. Αντί να λες λοιπόν "Αν πάθω κατάθλιψη ξανά τι θα κάνω; Αν λυγίσω μόλις κόψω τα φάρμακα;; Όχι δεν θα λυγίσω αποκλείεται, μα όμως όταν τα έκοψα έπαθα ξανά κατάθλιψη άρα τέλος, θα πάθω πάλι κατάθλιψη!" να λες κάτι περισσότερο λειτουργικό: Γνωρίζω πως ο φόβος μου αυτός προκύπτει από την αγωνία μου να μην οδηγηθώ εκ νέου στην κατάθλιψη. Γνωρίζω πως έχω ήδη εμπειραθεί μια φορά την διακοπή των φαρμάκων μου. Αποδέχομαι τον φόβο μου, αποδέχομαι την εμπειρία μου, αποδέχομαι το γεγονός πως μπορεί να οδηγηθώ ξανά στην κατάθλιψη. Αγκαλιάζω τα συναισθήματα μου, θετικά ή αρνητικά.". Δεν είναι εύκολο αυτό, σε νιώθω, για να ψιλολειτουργήσει, δουλεύω τις φράσεις αυτές χρόνια, βλέπω όμως αποτέλεσμα. Στην αρχή δεν της πιστεύεις, μα όσο της λες θα ενισχύεται μέσα σου η πίστη για ένα καλύτερο αύριο. :)

---

Καλα να εισαι αγαπητο μελος!Ειναι γεγονος οτι καταπολεμω αποτελεσματικα 2 3 αιτια που με οδηγησαν στην καταθλιψη ομως 1 2 θεματα παραμενουν αναγκαστηκα θα κανω ο,τι λεει ο γιατρος κ το κοιταζουμε,Ειναι κ το γεγονος οτι κ ο πατερας μου αντιμετωπιζε καταθλιψη με αποτελεσμα η πιεση να τον οδηγησει να παθει ατυχημα κ να σκοτωθει φοβαμαι κ την κληρονομικοτητα

βασικα εχουμε κανει αρκετες συζητισεις κ νομιζω οτι σου εχω πει αρκετα για το τι χρειαζεσε ελπιζω να θυμασαι το τελευταιο που σου χα πει να προσανατολιζεσε στο να κανεις πραγματα που σε εκφραζουν

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

βασικα εχουμε κανει αρκετες συζητισεις κ νομιζω οτι σου εχω πει αρκετα για το τι χρειαζεσε ελπιζω να θυμασαι το τελευταιο που σου χα πει να προσανατολιζεσε στο να κανεις πραγματα που σε εκφραζουν

---

Καλα ναι το θυμαμαι αυτο που μου πες για την φιλη μου