ΑΠΟΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ Η ΕΜΜΟΝΗ ΙΔΕΑ;

Αυτό το είχα παλιά, αρκετά συχνά και μερικές φορές έντονα (τόσο, που τρόμαζα). Δεν περίμενα να το βιώνουν κι άλλοι άνθρωποι, νόμιζα ότι ήταν μία αποκλειστικά δική μου κουλαμάρα... "Μα μόνο εγώ θα μπορούσα να νιώσω κάτι τόσο περίεργο"! Κούνια που με κούναγε...
Πάντως, σε όσους φίλους προσπάθησα ποτέ να το περιγράψω, κανείς δεν καταλάβαινε τι λέω. Τώρα πια, ευτυχώς, δεν το παθαίνω (μόνο πολύ σπάνια, και στιγμιαία).

Σαν να απομακρύνομαι και τα βλέπω όλα από μια οθόνη, το σώμα μου σαν να είναι ξένο και τρομάζω να κινηθώ, λες και δεν έχω επαφή, σαν να είμαι μέσα σε νερό ή κάτι πιο πηχτό, λάσπη... Και ακούω τα πάντα σαν από βαθύ πηγάδι (όχι, δεν μειώνεται η ακοή μου, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω, αλλάζει ο τρόπος που την αντιλαμβάνομαι σαν αίσθηση).
Το ότι το νιώθουν κι άλλοι άνθρωποι με ανακουφίζει κάπως (αν και λυπάμαι που κάποιοι ταλαιπωρούνται από αυτό, ξέρω πόσο τρομακτικό μπορεί να γίνει).

Και να σκεφτείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να το πετύχουν με ναρκωτικά! (Μαύρο χιούμορ ήταν αυτό, τα ναρκωτικά δεν είναι αστείο, το ξέρω).

Δρυαδα σε ευχαριστω για την ανταποκριση σου.Ειναι οντως τρομακτικο να αισθανεσαι,ως κατι ξενο τον ιδιο σου τον εαυτο και τις λειτουργειες του! Οποιος δεν το εχει νιωσει δεν μπορει να καταλαβει ποσο μπορει να αναστατωνεται αυτος που το βιωνει. Εσυ σε ποσο καιρο το ξεπερασες; Εχεις παρει φαρμακα;

Σαν να πέρασε μόνο του, δεν ξέρω πότε, λίγο-λίγο μέσα σε χρόνια. Δεν επισκέφθηκα ποτέ ψυχολόγο, δεν πήρα φάρμακα, μάλλον με βοήθησε που καλυτέρευσα τη ζωή μου, που έκανα γυμναστική, φρόντισα να ηρεμώ το μυαλό μου και να κάνω το σώμα μου να νιώθει καλά. Πιστεύω ότι αυτό με βοήθησε πάνω απ' όλα.

Αλλά εμένα δεν ήταν πολύ επίμονο, πολύ σοβαρό. Εϊχε κάτι πολύ δυνατές στιγμές, αλλά καταλάγιαζε. Πιο συνεχές ήταν στην εφηβεία, βέβαια, που πρωτοεμφανίστηκε.

επειδη εχω παθει αποπροσωποποιηση 4 φορες στην ζωη μου..το εχω ψαξει πολυ το θεμα..ο ψυχοθεραπευτης μου - ψυχιατρος δεν ανησυχισαν ποτε γι αυτο..μαλιστα με διαβεβαιωναν οτι ειναι ενα απλο συμπτωμα του αγχους κ οχι κατι ξεχωριστο.εγω ενιωθα τρομο οταν το παθαινα...το ειχα για κανα μηνα περιπου καθε φορα..οταν χαλαρωνε το στρες τοτε εφευγε κ αυτο.μου εξηγησαν οι ειδικοι οτι ειναι ενας αμυντικος μηχανισμος εναντι στο επιμονο στρες..
γι αυτο δνε πρεπει να τρομαζουμε οταν συμβαινει..απλα να κανουμε υπομονη. κ γω φυσικα νομιζα οτι ειχα κατι κακο..πχ οτι τρελλαθηκα ή οτι εχω ψυχωση κλπ..ομως η λογικη μου ηταν παντα εκει..δεν με αφησε ποτε..απλα ειχα την αισθηση του μη οικειου σε ο.τι εκανα...σαν μηχανη..σαν ζομπυ ενα πραμα..δεν ενιωθα δεν εκλαιγα δεν γελαγα..δεν αισθανομουν.το σπιτι μου φαινοταν ξενο κ ολα μου τα προσωπικα ειδη.ειναι φρικτο! ομως εχω πολλους γνωστους που το εχουν παθει...

Σ'ευχαριστω πολυ. Ξερεις εμενα αυτη η αισθηση του να εισαι παρατηρητης του εαυτου σου,να νοιωθεις ξενο τον εαυτο σου με ριχνει πολυ αλλα ειπαμε! Πρεπει να ειμαστε αισιοδοξοι. Εσενα σου κρατουσε για κανα μηνα και εφευγε;

Η αποπραγματοποιηση μου συμβαινει οταν εχω επεισοδιο αγχους συνεχομενου που μπορει να κρατησει κ 1μηνα!σιγα σιγα φευγει οταν εγω ηρεμω.π.χ.οταν φευγω απο τον ψυχοθεραπευτη δεν την εχω για ολο το απογευμα.την επομενη μερα που ξυπναω με απελπισια τοτε επιστρεφει κ αυτη μεγαλη φρικη.μου ρχεται εμετος κ μιβο που το σκεφτομαι τωρα.

Εγω κοντευω δυο μηνες και συνεχιζει απτοητη η ατιμη! Προσπαθω αλλα ειναι πολυ επιμονη κατασταση και μου φερνει και μεγαλη στενοχωρια που μαλλον αγγιζει τα ορια της καταθλιψης. Ξεκινησα ομοιοπαθητικη και βοτανα και περιμενω...Το κακο ειναι οτι φοβαμαι να παρω φαρμακο γιατι τελευταια μου προκαλουσε παρενεργειες στο εντερο.

Οταν ξεχαστεις θα φυγει .κανε κουραγιο κ γω ετσι ειμαι.ολα ψευτικα κ περιεργα.ειναι αμυνα.αυτο να σκεφτομαστε.ειναι ακινδυνο.ειναι σιγουρα φρικη..αλλα σκεψου οτι δεν εισαι μονος σου.να!κ γω το εχω...αρα δεν ειναι κ κατι τοσο σπανιο. Εμενα την πρωτη φορα χωρις φαρμακα κρατησε 6 μηβες..ενω με φαρμακα 1 μηνα.απο κει κ περα ειναι δικη σου επιλογη.(φαρμακα εννοω αντικαταθλιπτικα)

Α!κ κατι αλλο...οταν εχω αποπραγματοποιηση δεν μπορω να φοραω γυαλια ηλιου!!!!τρωω τρελλη φρικη σαν να κλεινομαι σε γυαλα!!

Καλημερα καλη μου μπουμ! Ελπιζω να ειχες μια γαληνια και ειρηνικη νυχτα. Για να ειμαι ειλικρινης δεν εχω ταμπου με την λελογισμενη χρηση φαρμακων,το αντιθετο μαλιστα. Σε αλλη παλαιοτερη κουβεντα,στο ιδιο σαιτ ειχα αναφερθει στην ιστορια μου. Την πρωτη φορα το αντιμετωπισα χωρις φαρμακα,χωρις ψυχιατρο η ψυχολογο,παρα μονο με προσευχη,τον πνευματικο μου και εκκλησια.Α τοτε βεβαια ειχα και ενα χομπυ που μου αρεσε παρα πολυ. Το ξεπερασα σε 1 η 1,5 χρονο δεν θυμαμαι γιατι εχουν περασει 18 περιπου χρονια. Ημουν απολυτα καλα για μια δεκαετια,οπου μια εντονη στενοχωρια+τρελο αγχος για καποιο θεμα υγειας με ξαναεριξε στο καναβατσο. Τοτε μετα απο ενα διαστημα ταλαιπωριας πηρα φαρμακο(λαντοζ),και σε κανα μηνα εγινα περδικι κυριολεκτικα! Ελα ομως που τωρα μου κανει παρενεργειες! Εσυ ποιο φαρμακο ειχες παρει;

Ladoze παιρνω κ γω εχω κ 24 μερες..μη μου πεις τις παρενεργειες σου γιατι θα τιςπαθω κ γω.σε μενα δεν εχει παρενεργειες.πες στον γιατρο να δοκιμασεις αλλο αντικαταθλιπτικο.επισης γραψου σε ενα προγραμμα γιογκα.οταν θα κανεις γιογκα θα σου φευγει η αποπραγματοποιηση.εμενα εφευγε κ με μασαζ αν μου εκαναν.θα φυγει..δεν θα μαστε για παντα ετσι!

Quote:

---

Originally Posted by Tracy

Είχα στα πλαίσια κρίσεων πανικου και επειδή δεν ήξερα ότι μπορεί να αποτελεί συμπτωμα πανικού ήμουν σίγουρη ότι τρελαίνομαι. Εμένα με βοήθησε κυρίως μία εξαιρετική νεαρή ψυχολόγος- γνωσιακη ψυχοθεραπεύτρια, η οποία με εκπαίδευσε στο να αναγνωρίζω αρχικά τα συμπτώματα και έτσι μπορούσα να συνειδητοποιήσω εκείνη τη στιγμή ότι πρώτον δεν τρελαίνομαι και ότι δευτερον τα σωματικά συμπτωματα που βιωνα αλληλεπιδρουσαν με τα συναισθηματα μου και τις σκέψεις μου με αποτελεσμα ολο αυτο να φαίνεται πιο τρομερο απ ότι ήταν. Μου έμαθε και τεχνικές για να χαλαρώνω την ώρα που συνέβαιναν. Μου πρότεινε βιβλία σχετικά που βοήθησαν όλη η διαδικασία να προχωρήσει ακόμα πιο γρήγορα. Από τότε έχω διαβάσει αρκετά γιατί τελικά η γνώση είναι δυναμη, τουλαχιστον ως προς τον εαυτό μας. Για το ρεμερον το ξέρω απο οικογενειακή περίπτωση όπου υπήρχαν προβλήματα γαστερντερολογικά με άλλα φάρμακα και ο ψυχίατρος πρότεινε αυτό και είχε ακριβώς το αποτέλεσμα που είχε πει.

---

Μπορείς να μας πεις ποια είναι αυτή η γιατρός να την επισκεφθουμε και εμείς;;;;

Εχεις αποπροσωποποιηση billoz;

καλημερα παιδια πως πατε?εγω ετσι κ ετσι σημερα.σηκωθηκα ταραγμενη αλλα προσπαθω.
ποια γιατρο θελεις billoz?την ψυχοθεραπευτρια?αν ναι πες μου να σου στειλω μνμ προσωπικο με τηλ της.στελιο πως νιωθεις σημερα?

Και'γω ετσι και ετσι. Υπαρχει ρε παιδι μου μια υποδορια ανησυχια,μια περιεργη αναμονη για κατι,καλο,κακο,δεν μπορω να το προσδιορισω επακριβως. Ισως ειναι τα απονερα ολου αυτου που περναμε,δεν ξερω. Ελπιζω ο δρακος να πεθανε και να μην... κοιμαται!