Originally Posted by
mithe
σε καταλαβαινω απολυτα εγω πηγαινα σε μια ψυχολογο αρχικα πηγα για τις κρισεις πανικου και ξαφνικα αυτη την βδομαδα αρχισα να νιωθω τοσο χαλια δεν μπορω να βρω τι θα με κανει χαρουμενη τα εχω απομυθοποιησει ολα ομως γ αυτο αρχισα να σκεφτομαι οτι θελω να πεθανω οσο για χαπια οι γονεις μου δεν θελουν να παρω γτ ειχα λευχαιμια παλια και δεν θελουν να μου χαλασει το αιμα η λενε οτι θα ειμαι σα φυτο αλλα και ετσι νιωθω σα ζωντανη νεκρη εχω βυθιστει στις σκεψεις και δεν υπαρχει διεξοδος που θα βρω το κουραγιο???αφου φοβαμαι μν κανω κακο στν εαυτο μου απ τν απελπισια