Εγω εχω επισκεφθει ψυχιατρο μετα απο πολυ καιρο σκεψης...Μεσα στο αγχος ειχα και πολλη ωρα αναμονη. Ενω στην αρχη τα εβγαζα με δυσκολια γιατι ειναι τετοια η φυση του προβληματος, τελικα ηταν μεγαλη ανακουφιση που ειπα τι με απασχολει και μου εφυγε το αγχος οταν ο ιατρος παρακολουθουσε τι ελεγα με απολυτη κατανοηση. Πηγα με απωτερο σκοπο τη φαρμακευτικη αγωγη, αλλα και μονο που τα εβγαλα ολα απο μεσα μου, ηταν και αυτο μια μορφη βοηθειας.
Και εγω αυτό νιωθω ότι αν τα πω τουλάχιστον καπου θα νιώσω μια σχετικη ανακουφιση..αλλα μου είναι τοσο δυσκολο..Quote:
Originally Posted by stefamw
Πραγματικα δεν ξερει κανενας γυρω μου τι περναω..Αλλα εχω μαζεψει τοσα πολλα μεσα μου και η μοναξια μου είναι το χειροτερο συναισθημα αυτην την στιγμη..
Εγω αντιθετα νιωθω ότι ο ψυχολόγος θα ηταν ο μονος ανθρωπος που θα μπορουσα να του μιλησω ανοιχτα...αν και δεν το εχω δει στην πραξη,Quote:
Originally Posted by IVAN
νιωθω ότι επειδή είναι γιατρος θα μπορουσα να του αναφερω μεχρι και την πιο περιεργη σκεψη μου..
Ποσο σε νιωθω, και αυτο ειναι κατι που δεν μπορεις να το πεις, και αμα το πεις δεν θα σε καταλαβουν οι περισσοτεροι, παρα μονο ενας ειδικος. Η μοναξια παει και ερχεται σε μενα.
Δεν μπορω να το καταλαβω αυτό με την μοναξια..Είναι τοσο περιεργο.. Εγω το νιωθω σαν να ζω καπου μονη μου.. ενώ εχω την μαμα μου ολη μερα μαζι μου στο σπιτι, εχω την κολλητη μου που μιλαμε και συναντιομαστε και κανουμε μαζι και ιδιαιτερα..Όταν ''κοιταω'' τον εαυτο μου νιωθω ότι είμαι μονο εγω εκεινη την στιγμη αβοηθητη και μονη..Νομιζω ότι πρωτη φορα νιωθω κατι τετοιο και μαζι με το υπολοπο αγχος και το πρόβλημα της φοβιας είναι ο,τι χειροτερο... Μιλησε μου για το δικο σου ειδος μοναξιας! :pQuote:
Originally Posted by stefamw
Το δικο μου αφορα και την πραγματικοτητα αλλα και το αισθημα της μοναξιας. Οσο ειχα παρεες, ποτε δεν ευχαριστιομουνα το εξω και οταν γυρνουσα σπιτι ενιωθα μια ανακουφιση λες και μολις εδωσα ενα μαθημα στις πανελλαδικες. Πλεον δεν εχω καμια παρεα γιατι "τα χαλασαμε" μιας και μου ελεγαν ψεματα χωρις να καταλαβαινω το κινητρο τους και γενικα αραιωσαν τα εξω μαζι τους τωρα τελευταια, με αποτελεσμα να ξεκοψουμε. Οσον αφορα το αισθημα της μοναξιας ειναι να μην ξερει κανενας τι περνας και ποσο υποφερεις, υποτιθεται οτι πρεπει να χαιρεσαι που εισαι με την παρεα σου και αυτα, αλλα ειναι ενας διαρκης αγωνας να προσεχεις τι λες, να αλλαζεις θεσεις ολη την ωρα και να προσπαθεις να κρυψεις τα συμπτωματα. Συζητησεις με τις ωρες με την παρεα, αλλα τιποτα ουσιαστικο. Δεν εχω και γω σε καποιον να το πω, ντρεπομαι πολυ και ετσι λοιπον νιωθω αυτη τη μοναξια, οτι ειμαι μονος μου στο προβλημα μου. Οταν θα μπορεσω θα κλεισω ραντεβου στο ΚΨΥ γιατι χρηματα δεν εχω αρκετα για ιδιωτικο ιατρο, ωστε να συζηταω με καποιον ειδικο.
Ιωαννα μου και να βρεις το θαρρος να τα πεις σε καποια ατομα, στη μαμα σου ας πουμε, θα σου πει ενταξει, δεν ειναι τιποτα, βγες εξω βολτες κλπ. Δε νομιζω να σε βοηθησει ουσιαστικα. Απ την αλλη το να σαι καπως εσωστρεφης δεν ειναι απαραιτητα κακο. Γιατι θα πρεπει να μαστε ολοι το ιδιο κοινωνικοι? ουτε σημαινει οτι εχεις αγοραφοβια στανταρ. Το χουμε ριξει τα τελευταια χρονια που η ψυχολογια εγινε μοδα συνεχεια στην αγοραφοβια οταν καποιος ειναι διστακτικος κοινωνικα και εσωστρεφης. Δεν ειναι ετσι. Εισαι και μικρη οποτε ακομα χτιζεται η αυτοεικονα σου, αλλοι εχουνε πιο θαρρος απο παιδια αλλοι λιγοτερο. Και παιζει ρολο και το inner game που καθοριζει το outer game. Για πολιτικος και ομιλιες δεν κανεις παντως Ιωαννα....!:p
Καλησπερα Ιωαννα, καταρχην η "μοναξια" εχει πολλες αποχρωσεις. Υπαρχη η μοναξια λογο ελειψης επικοινωνιας με το οικογενιακο περιβαλον, λογο ελειψης φιλων, λογο ελειψεις ερωτικου συντροφου, η ακομα μοναξια λογου μη υπαρξης σκοπου για να ξυπνας και να αντιμετωπιζεις την ζωη καθε μερα. Εχεις ψαξει ποτε μεσα σου βαθεια να δεις, τι ειναι αυτο που το προκαλει?
xaxaxaxaxaxaxa και στις γραμματοσειρές..................μο υ έβγαλε το μάτι.!Quote:
Originally Posted by kerasi
Τοτε βρες το κουραγιο να το ζητησεις απο τους γονεις σου ... και καντο αμεσα....σκεψου το λιγο...θα ειναι το καλυτερο δωρο κ για σενα κ για εκεινους..Quote:
Originally Posted by Ιωαννα!
να αρχισεις να νιωθεις καλα.... μεχρι να γινεις καλύτερα...
ειδες λοιπον;; βαζοντας ένα στοχο .. αποκτας και θαρρος.. προοδος
Και από τις 3 κατηγοριες εχω ελλειψη! Ενώ με τη μαμα μου ειμαστε μια χαρα, τα προβλήματα μου δεν της τα αναφερω σχεδόν ποτε γιατι ντρεπομαι, γιατι οτιδήποτε..Quote:
Originally Posted by rem@li
Φιλους εχω επισης και κολλητη κιολας αλλα όπως αναφερα και στο μεγαλο μου κειμενο δεν ξερω αλλα δεν μπορω να την νιώσω κολλητη.. μερικες φορες μπορει να κατσω να της πω ένα απλο μου πρόβλημα αλλα και παλι νιωθω οτι δεν το λεω με ''ευχαριστηση'' με την εννοια οτι δεν είναι μαλλον ο κατάλληλος ανθρωπος.. Παντως, αυτό με την μοναξια και την κοινωνικη φοβια και ντρεπομαι να το πω εν μερει και θα την ''θιξει'' στην ουσια..(για την μοναξια).. Τελος, αγορι εχω αλλα για τν ωρα επικοινωνούμε από ιντερνετ γιατι μενει μακρια οποτε στην ουσια και παλι μονη μου είμαι... Ειδες; Θα μπορουσε να ναι πιο χαλια; :p
Quote:
Originally Posted by kerasi
Δεν πιστευω ότι οι κοινωνικοφοβικοι δεν είναι κοινωνικοι ανθρωποι, ουτε οι εσωστρεφεις.. Συνηθιζα παντα να βγαινω εξω, να πηγαινω παντου, γνωριζα κοσμο και θυμαμαι και περιοδους στην ζωη μου οπου η αυτοπεποιθηση μου ηταν τοσο ψηλα που δεν ντρεπομουν να κανω σχεδόν τιποτα οσον αφορα τις κοινωνικες μου συναναστροφες..Μπορει παλι όμως καμια φορα να το καταλαβαινα όταν τυχαινε να βρισκομαι σε μεγαλες παρεες αλλα ως εκει.. Δεν ειχε γεννηθεί ακομη τελειως η φοβια οποτε ουτε το καταλαβαινα ουτε με ενοχλουσε.. Απλα θελω να καταληξω μαλλον στο ότι μια σειρα καταστασεων με οδηγησε εδώ περα..Ή αν εστω η φοβια μου ηταν να βγει καποια στιγμη στην επιφανεια εγω θεωρω ότι μαλλον μου την τροφοδοτεί η μοναξια..!
Η αληθεια είναι πως το πεταξα στην μαμα μου 2-3 φορες στην πλακα αλλα για αυτόν τον λογο δεν πρεπει και να το επιασε πολύQuote:
Originally Posted by IVAN
και δεν εδωσε σημασια, μου ειπε ότι αυτό που χρειαζομαι είναι να περασω στο πανεπιστημιο...!!
Από την άλλη σκεφτηκα ότι αν καταφερω να τους πεισω για ψυχολογο σιγουρα θα πω ότι παω ετσι επειδή απλα εχω αγχος..
Αλλα φοβάμαι ότι μετα μπορει να το μαθουν αν οντως διαγνωστεί ότι εχω αυτην την φοβια και αρχισω να κανω ψυχοθεραπεια...
Το ξερω ότι το παω πολύ μακρια αλλα και αυτό με απασχολει...!
Και γω πιστευω ότι ο ψυχολόγος θα κανει την καλυτερα δουλεια.. Αλλα χρειαζομαστε και δυναμη και κουραγιο και όταν δεν εχουμε καπου να στηριχτούμε είναι όλα πιο δυσκολα..Quote:
Originally Posted by stefamw
Εμενα μου στοιχιζει πολύ αυτό..
Ακριβώς το πας μακρυά .. βρε συ αν έχεις κάτι (μακάρι να μην είναι τίποτα) θα το προλάβεις τώρα νωρίς.. τι να το κάνεις το Πανεπιστήμιο αν δεν είσαι καλά.. ;; οι γονείς σου θα σε στηρίξουν κοίτα καταλαβαίνω ότι δεν θες να του στενοχωρίσεις και να τους επιβαρύνεις.. μα, ξέρεις αυτό πρέπει να γίνει εκτός κι αν από μόνη σου τα καταφέρεις να το ξεπεράσεις..Quote:
Originally Posted by Ιωαννα!