Printable View
Να ρωτησω κατι επειδη δεν ξερω,η ΙΔΨ ειναι κατι που μπορει να προκληθει απο καποιες ενεργειες αλλων πανω σου?π.χ οι γονεις σου συνεχεια σου τονιζουν ενα θεμα αρνητικο για χρονια!και μετα να σου γεννηθει εμονη ιδεα!η ειναι κατι που υπαρχει μεσα σου και αυτο ξετυλιγεται με τα χρονια?
Στελιο σε ευχαριστω. Σχεδον 9 χρονια.. Υπηρχαν φορες, ναι που ημουν καλα αλλα στα τοσα χρονια ηταν σαν ''στιγμες''.
Καλο μου αγορι Αλεξανδρε δεν υπαρχει λογος να μαλωνουμε. Ουτως η αλλως μπαινουμε εδω για συμπαρασταση. Ο ενας για τον αλλον. :-) :-)
Γιαννη ναι για ομαδικη ψυχοθεραπεια. Οπως παραδειγμα μπαινουμε εδω στο φορουμ κ συζηταμε,
δεν ειναι παραπλησιο με το να βρεθουν( ατομα με το ιδιο θεμα εννοω)..??
Με την βασικη διαφορα βεβαια η παρουσια γιατρου-ειδικου.
Εννοουσα οτι θα με καταλαβουν- κ θα καταλαβω- ατομα που το εχουν περασει η το βιωνουν.
Οπως κ εδω στο φορουμ Γιαννη. Καταλαβες τι εννοω φανταζομαι.
Ναι εχω κανει ψυχαναλυση.
Γεια σου Μανο.Quote:
Originally Posted by manosthess
Οι παραγοντες κ οι αιτιες πολλες.
Παιζει ρολο η κληρονομικοτητα, η παιδικη ηλικια, η αυστηροτητα των γονιων, στρεσογονες/ασχημες καταστασεις,τραυματικες εμπειριες. Πολλα..
(Αυτα μου ελεγε ο γιατρος στις αρχες, οταν αναρωτιομουν το ''γιατι''??)
Τωρα πλεον δεν αναρωτιεμαι. Επειδη το παρελθον δεν αλλαζει.
α ωραια κι εγω εχω τετοια συμπτωματα!περαστικα μου!Quote:
Originally Posted by currant
Τι συμπτωματα εχεις?Quote:
Originally Posted by manosthess
Ολα αυτα που προανεφερα δεν σημαινει οτι συμβαινουν σε ολους. Για παραδειγμα υπαρχουν ατομα στο περιβαλλον μου που εζησαν παρομοιες καταστασεις με εμενα. Αλλα ειναι καλα. Εννοω οτι πχ εγω μεγαλωσα πχ χωρις πατερα. Κ μια γνωστη μου το ιδιο-παραδειγμα- δεν σημαινει πως πρεπει να μας επηρεασει το ιδιο αυτο το γεγονος.
Απλα υπηρξαν ατομα κοντινα που μου ελεγαν ''σιγα εγω το περασα αυτο, δεν επαθα καταθλιψη η α και εγω μεγαλωσα χωρις πατερα αλλα ειμαι δυνατη''
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν το παθαινουν ολοι.
πρωτα απ'ολα μεγαλωσα σε ενα περιβαλον,με φασαριες και νευρα,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,με ακολουθει ενα,μην κανεις αυτο εκεινο,ενα οχι ετσι,οχι αλιως,ενα δεν κανεις αυτο δεν κανεις εκεινο,συνεχεια ακουω αρνητικα σχολια,ακομα και τωρα στα 28 μου,μου ερχονται καποιες εμονες ιδεες,που διαβασα,οπως ειχες γραψει και εσυ σε παλαιοτερο σου ποστ,που δεν μπορω ουτε καν να το γραψω!εχω ενα συνεχες αγχος,φοβο!
Αυτο δεν ισχυει . Το αντιθετο μαλιστα , η ομαδικη θεραπεια θεωρειται καλη επιλογη για την ιψδ.Quote:
Originally Posted by currant
Προσωπικα συμμετειχα σε ομαδα αυτοβοηθειας και ο ψυχιατρος μου δεν ειχε αντιρρηση .
Αν θες ψαξε στο νετ να βρεις πληροφοριες.
Κι εδώ ομαδική θεραπεία δεν ειναι? Η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριων με σκοπό τη μεταξύ μας αλληλοβοήθηση δεν θα μπορουσε να χαρακτηριστεί ως μορφή ομαδικής θεραπειας? Καποιος ειναι πιο μπροστα, καποιος ξερει κατι παραπάνω ή εχει καποιες καλές ιδεες, καποιος βιωνει το προβλημα και ζηταει βοηθεια, αλλος ειναι στο δρομο να το ξεπερασει κι όλοι σε μια συζητηση.Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Οσον αφορα την ιψδ πιστευω πως η ¨εκγύμναση" της σκεψης του από το ίδιο το άτομο ειναι η πιο καταλληλη μορφη θεραπειας. Το πως θα το κανει το χουμε ξανασυζητησει.
Αυτό που δεν θα δεχόμουν ειναι την αναδρομή στο παρελθόν, όπου το άτομο καλείται από το θεραπευτή να επαναφέρει στη μνημη του, σε βαθμό που να τα βιώνει εντονα στη σκεψη του εκεινη τη στιγμη, τραυματικα περιστατικα του παρελθοντος του με σκοπό την θεραπεία. Απλα και μόνο η επαναβιωση με τη σκεψη πληγωνει, ξυπνα τα αισθηματα που του προκαλεσαν εκεινα τα γεγονοτα.
Ιδίως σε μικρες ηλικίες όπου ο χρακτήρας πλάθεται και το άτομο αφομειώνει πιο εύκολα, ιδίως το αρνητικό. Σε τετοιες ηλικίες ειναι που τα αρνητικά βιώματα στιγματίζουν το χαρακτηρα και τον τρόπο σκέψης.Quote:
Originally Posted by currant
Μονο αν το ατομο βρει τον τροπο κι ακολουθησει μορφες σκεψης και συμπεριφορας απ τις οποιες θα αποκομίσει θετικες εμπειριες σε καταστασεις όπου παλια απεκόμιζε αρνητικες εμπειριες θα παρει μια ωθηση στο να αλλάξει η ζωη του και οι ασχημες εμπειριες να ξεθωριάσουν στη μνήμη του. Τον τροπο θα του τον δωσει η επιστημη, κυρίως η ψυχολογια.
Γεια σου betelgeuse. Το ενιωθα πως δεν ισχυει. Απλα μου εκανε εντυπωση που κανενας απο τους γιατρους δεν μου το συνιστησε.Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Μενω επαρχια, δυστυχως. Δεν ξερω μηπως οφειλεται σε αυτο. Κ οπως καταλαβαινειε κλειστη κοινωνια, ο κοσμος ευκολα παρεξηγει. Κ εννοειται γινεσαι παρεξηγησιμος αν μαθουν οτι πηγαινεις σε ψυχιατρο. Για αυτο κ οποτε παω στον γιατρο κ ειναι στο κεντρο, προσεχω μην με δει κανεις..
Αλλα ποσες φορες ετυχε να ειναι στο ιδιο κτιριο καποιος γνωστος.. Κ στο κτιριο ειναι μετρημενοι γιατροι- πχ οδοντιατρος -καρδιολογος-παθολογος κ ο ψυχιατρος.
Κ οσες φορες με ειδε εκει, με ειρωνευτηκε κιολας. ''Καλα τοσο τακτικα στον οδοντιατρο πηγαινεις?" μου λεει..
Κ αυτο με σκοτωνε.. Τελος παντων, πραγματικα το παρεξηγουν εδω. Δεν θα μενω για παντα εδω- δεν το θελω. Σκεφτομαι να μετακομισω καποια στιγμη σε μια πολη.
Quote:
Originally Posted by ioannis2
Οχι ακριβως , στις ομαδες αυτοβοηθειας υπαρχουν συγκεκριμενοι κανονες που τηρουνται κατα γραμμα , ενω εδω περα ο καθενας λεει οτι θελει και κανει οτι του κατεβει.
Σιγουρα το φορουμ βοηθαει σε ενα βαθμο , αλλα πολλες φορες μπορει να κανει και κακο σε καποιον που ειναι σε ασχημη κατασταση.
Εδω συμφωνω .Quote:
Originally Posted by ioannis2