21 χρονών και ανάπηρος μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό

κοιτα..το ξερω και μπορω να καταλαβω οτι ολα σου φαινονται μαυρα και αραχνα... δε ειναι ομωσ ετσι..αμα το δεις με την απλη λογικη θα καταλαβεις... ομως τα ζαναξ δε ειναι λυση.. ειμαι σιγουρη οτι οι ψυχοθεραπεια θα σε βοηθησει...και εγω κανω γνωσιακη συμπεριφορικη και ειναι πολυ καλη.. γιατι δε γινεται να το κανεις?? τι εννοεις οτι δε γνωριζουν οι γονεισ σου? αφου σε βλεπουν... δε γινεται να μν καταλαβαινουν... και υστερα μπορεις να κανεις ψυχοθεραπειεσ και εκτος πολης..μεσω σκαιπ ασ πουμε.. ετσι κανω και εγω..

Εχεις δικιο με το Xanax αλλα με αραιη χρηση 2 φορες την εβδομαδα βρηκα την υγεια μου. Σε συστηματικη χρηση πρωι βραδυ ειναι οτι χειροτερο μπορει να κανει καποιος και δεν θα το εκανα ποτε.
Το εχω παρει αρκετες φορες (0.5mg/εξοδο προς το παρον) για να βγαινω εξω και με εχει βοηθησει αρκετα. Σταματαει το φοβο, το αγχος, την καταθλιψη που εμφανιζεται απο τις σκεψεις απο τα 2 προηγουμενα, τα χερια μου δεν τρεμουν, το σωμα μου ειναι αρκετα χαλαρο οπως με 2-3 μπυρες και η παρενεργεια της ομιλιτικοτητας που προκαλει ειναι πολυ ευπροσδεκτη γιατι δεν μιλαω πολυ.
Παντως οι γονεις μου δεν εχουν καταλαβει τιποτα, εχω μαθει να κρυβω ολα αυτα που περναω και καθε ανθρωπος νομιζει πως ειμαι μια χαρα οπως ολοι. Ομως δεν ειναι ετσι. Για θεραπεια μου ειχαν κλεισει ραντεβου πολυ πρωινες ωρες (ΚΨΥ) και τι να πω στους γονεις μου οτι παω που δεν φευγουν ποτε απο το σπιτι ? Ετσι και αλλιως πιστευουν οτι σε ψυχιατρο και ψυχολογο πανε αυτοι που ειναι με δικαστικη εντολη με σχιζοφρενεια. Το μυαλο τους ειναι πολυ κολλημενο σχετικα με την ψυχιατρικη.
Thura στειλε μου ΡΜ αν θες να μιλησουμε, γιατι θα την παμε τη συζητηση σε πολυ διαφορετικο θεμα.

σε καταλαβαινω... ουτε και μενα γνωριζουν πολλα..αλλα μενουν πολυ μακρια μου.. εσυ απλα μπορεισ να πασ και να μην δςσεισ λογαριασμο..πεσ μια δικαιολογια..οτι πασ για καφε... εισαι ενηλικος?? σορρυ αμα ειναι αδιακριτη ερωτηση...

Ναι..22 χρονων ειμαι αλλιως δεν θα μπορουσα να παω μονος στον (δημοσιο) ψυχιατρο, ζητανε ταυτοτητα στη γραμματεια.

ωραια... ακομα καλυτερα... εχεισ μιλησει σε κανενασ φιλο φιλη αδερφο κατι ρε παιδι μου για ολο αυτο που περνασ?

Ναι, ειχα μιλησει σε μια φιλη μου για την κοινωνικη φοβια αλλα προφανως δεν καταλαβε περι τινος προκειται οποτε μια τρυπα στο νερο. Το αστειο ειναι οτι πιασαμε μια μερα συζητηση για τη χρησιμοτητα του ψυχολογου και λεει τι να τον κανεις τον ψυχολογο...αφου εχεις φιλους που μπορουν να σε βοηθησουν. Επρεπε να την πω, το προσπαθησα αλλα τζιφος !!!

χαχαχαχα..... καταλαβα.. κοιτα.. η μονη λυση σου ειναι ο ψυχολογος...να κανεις συνεδριες... βρες εναν τροπο... θα σε βοηθησει παρα πολυ...

Quote:

---

Originally Posted by thura7

χαχαχαχα..... καταλαβα.. κοιτα.. η μονη λυση σου ειναι ο ψυχολογος...να κανεις συνεδριες... βρες εναν τροπο... θα σε βοηθησει παρα πολυ...

---

thura όχι ακόμα δεν έχω πάει σε ειδικό, αλλά το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Η γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία σε βοήθησε? Σκέφτομαι να ξεκινήσω. Μόνο ομοιοπαθητική κάνω, επειδή έχω κ θέμα με τον θυρεοειδή μου, και αυτό χειροτερεύει λίγο την κατάσταση. Εσύ τι πρόβλημα είχες ακριβώς? Με εμένα το πρόβλημα είναι ότι μια χαρά τα λέω εδώ, αλλά εάν πάω να τα πω σε έναν ειδικό, θα τα πω τελείως λάθος, και θα νομίζει άλλα ντάλα για μένα, μου συμβάινει συνεχώς.

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Καπως ετσι νιωθω και γω. Βασικη αιτια για μενα η κοινωνικη φοβια που με περιοριζει σε σημαντικο βαθμο να ζω και να ευχαριστηθω την επαφη με τους ανθρωπους. Ειμαι εγκλωβισμενος στο σπιτι και φοβαμαι να βγω εξω και να ευχαριστηθω τη ζωη. Ο μονος τροπος για να το καταφερω ειναι με ζαναξ ή να ειμαι αρκετα ζαλισμενος απο το αλκοολ.

Σιγουρα περναω μια περιεργη φαση καταθλιψης παρ'οτι δεν νιωθω θλιψη, αλλα τιποτα δεν εχει πλεον ενδιαφερον και τιποτα δε με συγκινει. Σκεφτομαι το μελλον και πλυμμηριζομαι απο αγχος. Πως θα βρω δουλεια κ με τι προσοντα ? Πως θα βρω κοπελα που μονο η σκεψη μου προκαλει κρυο ιδρωτα ? Δεν ειμαι ανθρωπος για σχεση, αν και στην αρχη θα φαινομουν νορμαλ, με το περασμα του χρονου το ανεξελεγκτο αγχος και τα ψυχολογικα θα εβγαιναν στην επιφανεια. Νιωθω ανικανος για οτιδηποτε. Εχω και γενικευμενο αγχος. Οτιδηποτε δεν το κανω τοσο συχνα μου προκαλει αγχος και δυσκολευομαι να μιλησω και εχω χερια που τρεμουν.


Παρεες θα μπορουσα να πω οτι εχω και ειναι τελειως το αντιθετο απο μενα. Πολυ εξωστρεφη ατομα. Δεν μπορω ομως να περασω καλα μαζι τους εαν δεν εχω παρει φαρμακευτικη αγωγη για να ειμαι ηρεμος και να μπορω να λειτουργησω. Οταν ειμαι εξω δε βλεπω την ωρα να γυρισω σπιτι, στην "ασφαλη φωλια μου" οπου κανενας δεν με βλεπει και μπορω να παιξω κανενα παιχνιδι στον υπολογιστη για να ξεχαστω. Με φοβιζει ο εξω κοσμος, και φοβαμαι οτι ετσι θα μεινω για παντα.

---

Ρε φίλε σε νιώθω τόσο πολύ. Και είδατε, δεν είμαστε μόνοι μας, υπάρχουν τόσο άλλοι που έχουν αυτό το πρόβλημα. Γενικά με τις παρέες δες μήπως δεν σε γεμίζουν και δεν σου εμπνέουν εμπιστοσύνη! Σκέψου να τα άτομα στην παρέα σου πχ να ήξεραν το πρόβλημά σου, και να σε βοηθούσαν να το ξεπεράσεις, και γενικά να σε βοηθούσαν να περνάς καλά! Γενικά αν έχεις καλές παρέες μίλα τους, αυτοί που σε αγαπούν πραγματικά θα σε καταλάβουν, θα δεις! Γενικά μίλα! Μην τα κρατάς μέσα σου!

Quote:

---

Originally Posted by Aps_mustang

thura όχι ακόμα δεν έχω πάει σε ειδικό, αλλά το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Η γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία σε βοήθησε? Σκέφτομαι να ξεκινήσω. Μόνο ομοιοπαθητική κάνω, επειδή έχω κ θέμα με τον θυρεοειδή μου, και αυτό χειροτερεύει λίγο την κατάσταση. Εσύ τι πρόβλημα είχες ακριβώς? Με εμένα το πρόβλημα είναι ότι μια χαρά τα λέω εδώ, αλλά εάν πάω να τα πω σε έναν ειδικό, θα τα πω τελείως λάθος, και θα νομίζει άλλα ντάλα για μένα, μου συμβάινει συνεχώς.

---

το θεμα με το θυροειδη δε βοηθαει.. πριν μιλαγα στο στεφαν και τα ελεγα αυτα.. ναι εμενα με εχει βοηθησεισ πολυ η ψυχοθεραπεια.. εχς κρισεισ πανικου με αγοραφοβια.. εσυ τι ακριβως εχεις?

Quote:

---

Originally Posted by thura7

το θεμα με το θυροειδη δε βοηθαει.. πριν μιλαγα στο στεφαν και τα ελεγα αυτα.. ναι εμενα με εχει βοηθησεισ πολυ η ψυχοθεραπεια.. εχς κρισεισ πανικου με αγοραφοβια.. εσυ τι ακριβως εχεις?

---

Είχα κρίσεις πανικού, αλλά έχω ηρεμήσει αρκετά με αυτό το θέμα. Έχω σωματοποιημένο άγχος, έμμονες ιδέες, γενικα το κεφάλι συνέχεια σκέφτεται, δεν κάνει και τίποτα άλλο. Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις. Να τώρα πχ έχω την έμμονη ιδέα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι που να απαιτεί υπευθυνότητα, γιατί φοβάμαι μην πάθω κρίση άγχους πάλι, το οποίο με αναστατώνει τελείως, Χάνω τον ύπνο, την όρεξή μου και γενικά γίνεται ότι νάναι μέσα μου. Οπότε προτιμώ να μην κάνω τίποτα. Πριν κανά 6μηνο είχα θέμα με το στομάχι, οπότε είχα συνεχώς την έμμονη ιδέα ότι όπου και να πάω θα μου πονάει το στομάχι. Το χειρότερο είναι ότι το παθαίνω επειδή το σκέφτομαι συνεχώς, δηλαδή το προκαλώ εγώ! Με εκνευρίζω τόσο πολύ, δεν με μπορώ άλλο, πολεμάω τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω, γενικά ώρες ώρες δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, και αυτό με τρομάζει. Θέλω να κάνω πράγματα στην ζωή μου, αλλά ΜΟΥ μπαίνω εμπόδιο συνεχώς. Δεν με αφήνω λεπτό να χαρώ κάτι. Επίσης είμαι αρκετά ψυχαναγκαστικός με διάφορα θέματα, το οποίο ξεκινάει από την απίστευτη ανασφάλεια που έχω. Πρέπει από κάπου να αρπάξω αυτοπεποίθηση αλλά δεν μπορώ! Δεν μου αρέσω, μου την σπάω έτσι όπως κάνω. Οπότε λες να με βοηθήσει? Μακάρι αλήθεια σου λέω, και σε ευχαριστώ που απάντησες στο ποστ μου, και χαίρομαι αλήθεια που πας καλύτερα (διάβασα την συνομιλία σου με τον stefan)!

εχω ανοιξει και δικο μου θεμα..το πανικοσ πανικοσ πανικοσ... προσπαθω.. αν διαβασει το ποστ μου θα καταλαβεις..τισ τελευταιεσ βδομαδεσ ειμαι στα χαλια... ολο αρνητικα σκεφτομαι... αλλα ευτυχωσ εχω τον ψυχολογο μου.. θα σε βοηθησει πολυ... ποσο καιρο το εχεισ ολο αυτο??

Quote:

---

Originally Posted by thura7

εχω ανοιξει και δικο μου θεμα..το πανικοσ πανικοσ πανικοσ... προσπαθω.. αν διαβασει το ποστ μου θα καταλαβεις..τισ τελευταιεσ βδομαδεσ ειμαι στα χαλια... ολο αρνητικα σκεφτομαι... αλλα ευτυχωσ εχω τον ψυχολογο μου.. θα σε βοηθησει πολυ... ποσο καιρο το εχεισ ολο αυτο??

---

Το τελευταίο εξάμηνο έχει επιδεινωθεί πολύ. Γιατί γενικά σαν άνθρωπος κρατάω τις στεναχώριες μου μέσα μου, δεν εκδηλώνομαι, και αυτό μου γύρισε boomerang. Αλλά γενικά από 14-15 χρονών ξεκίνησαν σιγά σιγά όλα αυτά από φοβίες, Αυτή η λέξη ταιριάζει για μένα ΦΟΒΟΣ, Φοβάμαι να ζήσω, φοβάμαι εμένα, δεν με εμπιστεύομαι. Θα διαβάσω αυτό το ποστ που ανέβασες με τον πανικό, σε ευχαριστώ. Μην φοβάσαι πάλι θα επανέλθεις. Έκανες το μεγάλο βήμα και πήγες σε ειδικό, οπότε μην φοβάσαι πλέον! Εγώ ήμουν χειρότερα, αλλά συνήλθα κάπως. Όμως δεν παύω ακόμα να είμαι ένας άχρηστος και ανεύθυνος. Πως θα πάω έτσι να δουλέψω πχ? Πρέπει να μου κάνω ολικό servis, δεν κάνω πλάκα. Πώς θα αναλάβω ευθύνες, αν φοβάμαι να τις αναλάβω? Τα βλέπω όλα τόσο αρνητικά, νιώθω σαν να έχω κουραστεί ψυχολογικά από τα πάντα. Όμως δεν έχω κάνει κάτι στη ζωή μου για να κουραστώ! Δεν βγάζω άκρη πλέον αλήθεια σου λέω.... Πρέπει να αλλάξω, και πρέπει να πάω σε κάποιον ειδικό. Γιατί εάν δεν αλλάξουμε τον εαυτό μας πρώτα, πως θα αλλάξουμε τον κόσμο αυτόν?!

πρωτον δε εισαι αχρηστοσ και ανικανος.. καταλαβαινω απολυτα τι λεσ γιατι και εγω μια απο τα ιδια περναω..ουτε εγω μπορω να δουλεψω και δε σου κρυβω πωσ νιωθω ανικανη και εγω.πραγμα που δε ισχθει..να το ξερεισ αυτο..ουτε εγω ζω...κλεισμενη σε ενα σπιτι και δε μπορω να κανω τιποτα..εχω παραδωσει τα οπλα που λεμε.. εχασα τη μαχη αλλα οχι το πολεμο.. το ιδιο ισχυει και για σενα... ενασ ειδικοσ θα σε βοηθησει ..πιστεψε με...

Αν μπορουσα να αλλαξω ονομα αυτό θα ηταν η υποκρισια ή η ντροπη...
Ξερεις τι σημαινει ντρεπομαι και τα πνιγω όλα; Αυτό ακριβως...!