βιασμος

Sisyphus, η ιστορια σου ειναι τοσο ιδια με τη δικη μου...
Κοιτα, κανενας ψυχολογος δεν πιστευω οτι μπορει να βοηθησει σε κατι τετοιο, ειναι καθαρα θεμα χρονου για μενα.
Ο ψυχολογος θα σου πει πραγματα που ξερεις ''δεν φταις εσυ για οτι εγινε, μην κατηγορεις τον εαυτο σου, οτι εγινε εγινε, ο χρονος δε γυριζει πισω, μεγαλοποιεις το γεγονος με το να το σκεφτεσαι συνεχως, 2 χρονια περασαν, προσπαθησε να το ξεχασεις, εσυ το ανακαλεις στη μνημη σου, αρα εσυ μπορεις και να το διωξεις'' κλπ κλπ κλπ.
Δε γινεται να διαταξεις τον εαυτο σου να μην ξαναδει εφιαλτη, να μην ξαναπαθει κριση πανικου κατα τη διαρκεια του σεξ, να μην φερνει ξανα στο μυαλο του τις ιδιες εικονες και στιγμες.
Γενικα, δεν ξεπερνιεται ποτε ΕΝΤΕΛΩΣ. Αλλα με μπολικη θεληση και προσπαθεια, μπορεις να βελτιωσεις την κατασταση. Δεν ξεχνιεται 100%, βασικα δεν ξεχνιεται ουτε κατα 1%. Απλα μπορει να θαφτει καπου στο πισω μερος του μυαλου σου, και να μη σε βασανιζει τοσο συχνα.
Εγω προσωπικα, μετα απο 5 χρονια, δεν παθαινω σχεδον ποτε κριση πανικου στο σεξ, απλα καποιες φορες το αποφευγω φοβουμενη οτι θα την παθω...
Εφιαλτες βλεπω ακομα, αλλα δεν με ταραζουν το ιδιο με παλια, που ξυπνουσα 5 φορες καθε νυχτα, και καθε φορα επρεπε να μεινω στη μπανιερα 1 ωρα. Απλα αλλαζω πλευρο και ξανακοιμαμαι.
Τις αυτοκαταστροφικες τασεις τις απεβαλα, δηλ.δεν ειμαι πλεον αλκοολικη και δεν εχω ξανακανει αποπειρα.
Οσο για τα αρνητικα συναισθηματα, επισης δε νομιζω οτι θα φυγουν ποτε, απλα σιγουρα περιοριζονται σε σημαντικο βαθμο.
Παντα θα υπαρχουν χιλια δυο αναπαντητα ''αν'' και ''αν δεν'' στο μυαλο σου, αλλα καποια στιγμη θεωρω οτι θα μπορεσεις να τα ελεγξεις και αυτα!

το θεμα ξερεις πιο ειναι οτι αν θες να ξεπερασεις κατι θα το ξεπερασεις πισμονωντας κ οχι υποχωροντας το εχεις καταλαβει αυτο?

Quote:

---

Originally Posted by sisyphus

Καλησπέρα. Μετά από 2 χρόνια επιτέλους μπορώ να μιλήσω. Στα 20 μου σ ένα πάρτυ στο εξωτερικό με βίασε ένας μεθυσμένος τύπος.Ηταν ό,τι χειρότερο μου έχει συμβεί. Και αηδιαστικό και βίαιο και φριχτό. Αυτά τα δύο χρόνια το κρατάω μέσα μου και έχω σιχαθεί τον εαυτό μου. Φέρθηκα αλλοπρόσαλλα έκανα σεξ με ανθρώπους που δεν ήθελα και πάντα μεθυσμένη για να τα καταφέρω, αυτοτραυματιζόμουν και έκανα 2 απόπειρες αυτοκτονίας. Τώρα ξεκίνησα μία σχέση όμορφη μετά από καιρό αλλά και πάλι εκείνος αντιδρούσε γιατί αφενός μόλις με άγγιζε πάθαινα κρίσεις πανικού και αφετέρου δεν τον άφηνα να μπει μέσα μου πολλές φορές. Τώρα που το έμαθε, πάλι υπάρχει αμηχανία ανάμεσά μας. Η ψυχολόγος μου είπε ένα κάρο άχρηστες συμβουλές του τύπου ό,τι έγινε έγινε και να προχωρήσω τη ζωή μου. Είναι λέει ανόητο να αυτοκαταστρέφομαι επειδή βρέθηκα στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Θα μπορούσε να συμβεί στον οποιοδήποτε. Ναι αλλα συνέβη σ εμένα. Και ταπεινώθηκα και ξεφτιλίστικα και όταν κατάφερα να βγω από το δωμάτιο που με είχε χώσει οι υπόλοιποι μεθυσμένοι χαχανίζανε και τον αντιμετωπίσανε σαν ήρωα, που πήδηξε. Μάλιστα μου λέγανε κι άλλοι να πάω στο δωμάτιο μαζί τους, με σπρώχνανε και γελούσανε. Πώς να βγει αυτό από μέσα μου; Σε ποιόν να το εξηγήσω και ποιος να καταλάβει; Εμένα μ εχει σημαδέψει για πάντα η αδικαιολόγητη βία αυτού του τύπου. Θα ηρεμήσω ποτέ;Θα ξανα απολαύσω τη ζωή και τον έρωτα; Είναι το μόνο εύκολο να λες σε κάποιον ''ξέχνα το και προχώρα, είναι παρελθόν.'' .Μάλιστα μου είπε ότι το χω διογκώσει στο μυαλό μου περισσότερο απόσο αξίζει (!). Εχω πολύ θυμό μέσα μου και πλέον δεν πρέπει να κατηγορώ τον εαυτό μου που έγινε. Αλλά να το ξεχάσω δεν μπορώ. Ούτε να γίνω όπως ήμουν πριν μπορώ. Αυτή η εμπειρία με σημάδεψε και σκότωσε κάτι μέσα μου.

---

Αγαπητή φίλη, είναι αλήθεια ότι δυσκολεύομαι πολύ να γράψω αυτό το μήνυμα..από χθες που το διάβασα νιώθω άσχημα..η βία εναντίων γυναικών, μικρών παιδιών εν τέλει εναντίων κάθε ''ανυπεράσπιστου'' ανθρώπου με ''αρρωσταίνει'' ..σε πολλούς ανθρώπους συμβαίνει αυτό είμαι σίγουρος .. Για το περιστατικό αυτό κάθε αυτό κι όπως το περιγράφεις δεν μπορώ και δεν έχω να πω τίποτα..λυπάμαι που σου συνέβη, μα μου είναι αδιανόητο να διαβάζω ότι η ψυχολόγος σου είπε πως βρέθηκες ''στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή'' λες κι είναι ατύχημα αυτό που έγινε..
Δεν είμαι ειδικός και γενικά δεν μου αρέσει να δίνω σε κανέναν κανενός είδος συμβουλή.. μα δεν νομίζω πως σε αντιμετωπίζει σωστά..αυτό όμως μάλλον το έχεις καταλάβει κι εσύ.. είναι λυπηρό να αποδέχεται μια γυναίκα αλλά και γενικότερα η κοινωνία ότι ο βιασμός είναι ατυχία ή ακόμα χειρότερα, ότι τα τέρατα που το διαπράττουν προκλήθηκαν από τα θύματα τους ..ενώ ειναι έγκλημα, που δεν γίνετε καθόλου τυχαία και μερικές φορές οι ''μεθυσμένοι τύποι'' πίνουν μόνο και μόνο για να μειώσουν τις αναστολές τους για τις επαίσχυντες πράξεις που έχουν από πριν σχεδιάσει..
Άλλο ένα σημείο που θέλω να αναφερθώ είναι εκεί που γράφεις: ''Σε ποιόν να το εξηγήσω και ποιος να καταλάβει;''.....συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.. το έχω γράψει για πολύ μικρότερης σημασίας γεγονότα και συναισθήματα...κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τον πόνο ούτε την αγωνία ενός άλλου ανθρώπου, ακόμα κι αν έχει υποστεί ίδια ''μεταχείριση'' ή έχει παρόμοια ψυχολογικά θέματα..
Όπως έγραψα και παραπάνω στο γεγονός δεν μπορώ να αναφερθώ..μου φέρνει ταραχή και που το σκέφτομαι..μια πολύ κοντινή σε μένα γυναίκα είχε υποστεί πολλές φορές αυτή την πράξη από τον ίδιο της το ''φίλο''....σε συνδυασμό με ξυλοδαρμό...διαβάζοντας το θέμα που ανάρτησες όλα αυτά ήρθαν ξανά στο μυαλό μου..και με κάνουν να λυπάμαι αφάνταστα..
Τι να σου ευχηθώ να πας μπροστά;;..μακάρι....μακάρι να μπορέσεις να πας..πρέπει να μπορέσεις....να απολαύσεις ότι θέλεις στη ζωή σου.. το έρωτα, την αγάπη την οικογένεια..μακάρι να το κάνεις..
Να ξεχάσεις σίγουρα είναι αδύνατο... μερικές φορές, για άλλους φυσικά λόγους το εύχομαι στον εαυτό μου..μα θα στο ευχόμουν κι εσένα...να ''ξεχάσεις'' , τον εαυτό σου να μην τον κατηγορείς ο ένοχος είναι άλλος και εύχομαι να έχει τιμωρηθεί όπως του αξίζει... μακάρι να είσαι καλά με τον άνθρωπό σου..και να μείνει δίπλα σου.

..προσπαθησε να αλλαξεις ψυχολογο κ να σκεφτεσαι οτι καποια στιγμη θα το ξεπερασεις.θελω να σου δωσω κουραγιο λεγοντας σου οτι ολα ξεπερνιουνται..
προσπαθησε να σκεφτεις ψυχραιμα οτι ο ανθρωπος που εχεις πλαι σου δεν ειναι ενας "τετοιος"..δεν ξερω τι να σου πω.δεν εχω βρεθει στην θεση σου ποτε.αν κ εχω κακοποιηθει σε παιδικη ηλικια αλλα οχι σεξουαλικα.ηταν κατι που με αρρωστησε κ με εκανε να νιωθω αδυναμη, να χανω τον εαυτο μου κατα καιρους..παραυτα με καταλληλο ψυχοθεραπευτη το ξεπερασα κ τοτε μονο πηγα παρακατω. φοβομουν να κανω σχεσεις κ ημουν αρκετα ανασφαλης λογω της ψυχικης κυριως κακοποιησης που υπεστει σε οοολη μου την παιδικη κ εφηβικη ηλικια.
ειμαι πλεον μια γυναικα με ολοκληρωμενη ζωη κ ηρεμη. αν κ καποιες φορες λυγιζω παλι, παντα βρισκω τροπο να αφηνω το παρελθον και να ζω την ζωη μου.
ολα ξεπερνιουνται, θελει ομως χρονο κ κοπο.ειναι πολυ νωπο αυτο που σου συνεβει..εγινε πριν 2 χρονια κ θεωρω οτι ειναι λιγο το διαστημα για να απαιτουμε πληρη ιαση.
ισως σε βοηθουσε να παλεψεις γι αυτο σε εναν οργανισμο που προστατευει γυναικες απο τετοια καθαρματα.αυτο θα σε βοηθησει να αποδεχτεις το γεγονος .με την συμμετοχη συο δηλαδη σε καποιον αγωνα ισως νιωσεις την δυναμη εναντιον αυτων των τερατων κ την χρησιμοποιησεις για σενα κ αλλες γυναικες.
σιγουραρ θα σε βοηθησει πιστευω κ να μοιραστεις το συμβαν με γυναικες που εχουν υποστει το ιδιο..τοτε ισως νιωσεις απελευθερωμενη απο αυτο κ καπως πιο δυνατη.
υπαρχουν πολλες κ απειρες γυναικες που βιαστηκαν κ το ξεπερασαν.ειναι κατι που δεν πρεπει σιγουρα να φοβασαι.σιγουρα καποια στιγμη θα το ξεπερασεις κ θα βγεις πιο δυνατη απο αυτο.
ευχομαι ο.τι καλυτερο κ να ξερεις οτι σε συμπονω..

επεσες σε ασχετη ψυχολογο.. κανε αλλη μια προσπαθεια με καποιον πιο καταρτισμενο.
δεν ειναι θεραπεια να σου πει 'προσπαθησε να το ξεχασεις'!!! ευχαριστω πολυ για το τιποτε..
ειναι σαν αυτους που λενε "ολα ειναι στο μυαλο'. ο καθε ασχετος αυτο θα σου ελεγε. η δουλεια του ψυχοθεραπευτη δεν ειναι αυτη...

Τι κινησεις εκανες την επομενη μερα? Εκανες κατι να τιμωρηθει?

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας. Νιώθω περίεργα που το μοιράστηκα και αμήχανη, δεν μπορώ να το διαχειριστώ 100% με καθαρό μυαλό γι αυτό συγχωρήστε με αν δεν απαντώ μεθοδικά στις ερωτήσεις σας. Εδώ και δύο χρόνια φέρομαι σαν καταθλιπτική, μάλιστα με το να αποκρύπτω το συμβάν οι διαγνώσεις ήταν παραπλανητικές (μανιοκατάθλιψη, μεθοριακή διαταραχή προσωπικότητας) και μάλιστα άλλες φορές έκανα τους γύρω μου να απορούν με το φέρσιμό μου, που φαινομενικά δεν είχε βάσιμη αιτία. Ηταν δύσκολο ακόμη και στον εαυτό μου να παραδεχτώ ότι πονάω εξ αιτίας του συμβάντος αυτού, το έθαβα και θεωρούσα πως αν το ξέρω μόνο εγώ δε θα πάρει διαστάσεις. Αλλά διαστάσεις είχε ήδη μέσα μου. Η ψυχολόγος μπορώ να πω ότι μου την είπε κιόλας που δεν ανέφερα τίποτα τόσον καιρό και μάλιστα μου είπε "ούτως ή άλλως κι εσύ δεν ήσουν νηφάλια να τα θυμάσαι όλα, οπότε εντάξει, προχώρα παρακάτω.''. Δεν ξέρω κλείστηκα στο καβούκι μου πιο πολύ μετά από αυτό. Οταν λέω ότι σκότωσε κάτι μέσα μου, εννοώ ότι ισοπέδωσε την ανεμελιά, την παιδική αφέλεια και τη δίψα για ζωή. Πλέον και ειδικά τον πρώτο καιρό όταν με πλησίαζε άντρας έτρεχα και κλεινόμουν σε τουαλέτες καφετεριών με κρίση πανικού. Κι όταν έπινα, που έπινα πολύ συχνά, άφηνα τους άλλους να με μεταχειρίζονται σαν ένα κομμάτι κρέας που δεν έχει επιθυμίες και συναισθήματα. Εχω αφήσει να με χτυπήσουν, να με πονέσουν στο σεξ και να με εξευτελίσουν γιατί ένιωθα ότι αυτό είμαι και αυτό αξίζω. Αλλά πέρα από ψυχολόγους και θεραπείες, αυτό ξέρω πως δεν αξίζει σε καμία γυναίκα και κανέναν άνθρωπο εν γένει. Ο τωρινός φίλος μου με σέβεται και με κατανοεί. τώρα που το έμαθε είναι πρόθυμος να το συζητήσει να ακούσει τις αναγκες μου και να μείνει δίπλα μου παρά τις δυσκολίες. Και τώρα μετά από δύο χρόνια βρήκα το σθένος να δεχτώ έναν άνθρωπο δίπλα μου και να μην κρυφτώ, να μην προσποιηθώ. Γιατί σε όλους και όλες μας αξίζει σεβασμός. Και ο βιασμός είναι έγκλημα μίσους και ασέβειας της ακεραιότητας του άλλου. Οι πληγές δε φεύγουν. Στη ντουλάπα μου κρύβεται ακόμα το φόρεμα εκείνης της βραδιάς , αφόρετο από τότε, να μου υπενθυμίζει. Στον ύπνο μου βλέπω ακόμα το πρόσωπό του και ακούω τη φωνή του. και πολλές φορές σε αγγίγματα νιώθω τα χέρια του να με σφίγγουν. Αλλά όσο και αν κατηγόρησα τον εαυτό μου, όσο αυτοκτονική και αλκοολική και αυτοκαταστροφική και να υπήρξα τώρα ξέρω ότι το μεγαλύτερο κακό έγινε εκείνο το βράδυ. το βράδυ που ισοπεδώθηκα σαν άνθρωπος και σαν ύπαρξη.

ολα τα περιεργα στην διαθεση σου και στην συμπεριφορα σου, ξεκινησαν μετα τον βιασμο? πιο πριν ησουν ισορροπημενη?

kerasi, δεν έκανα τίποτα μετά από το συμβάν. Δεν έβγαινα από την εστία, κι όταν το έκανα μόνο με γυαλιά και καπέλο, να μην αναγνωρίζομαι. Μάλιστα λιποθυμούσα και έκανα συνέχεια εμετούς. Με κατέβαλλε πανικός στη σκέψη ότι θα τον ξαναδώ. Κι όταν τελικά στη λέσχη μία μέρα έπεσαν κοροιδευτικά σχόλια λιποθύμησα. Δεν έκανα καμία προσπάθεια να αναφερω σε κάποιον το συμβάν, ντρεπόμουν. Κι ο τότε φίλος μου που ήταν στην Ελλάδα, με παράτησε κι αρνήθηκε να συζητήσει οτιδήποτε, τη στιγμή που τον χρειαζόμουν περισσότερο. Ξέφυγε με πλάγια μ' ένα ''πώς κάνεις έτσι, άσε την τρέλα επιτέλους, φέρεσαι παρανοικά. Ολοι περναμε άσχημες στιγμές''. Από τότε δεν ανέφερα τίποτα και σε κανέναν ξανά. Κι ο ίδιος ο τύπος ίσως να το χει ξεχάσει. Κι ίσως πάλι να το χει επαναλάβει με άλλες κοπέλες. Είναι υπεύθυνος των διοργανώσεων του Εράσμους, πρωτοστατεί σε όλα τα πάρτι και πάντα λιώμα την πέφτει σε κοριτσάκια.
Remedy, πέρα από ένα πρόβλημα βουλιμίας που πλέον ξεπεράστηκε προ πολλού, ναι ήμουν ένας καθόλα φυσιολογικός και χαρούμενος άνθρωπος. Αλλά μετά από αυτό φλιπάρησα. Δε με αναγνωρίζω.

Quote:

---

Νιώθω περίεργα που το μοιράστηκα και αμήχανη

---

δεν ειναι τιποτα θα το συνηθισεις..

Quote:

---

μανιοκατάθλιψη

---

κοιτα εχω μιλησει με αρκετες κοπελες που ειχαν παρομια εμπιρεια αλλα το να φακελωθεις επιπλεων κ με διαγνωσεις δε θα σου κανει καλο πιστευω ας μιλησουμε απλα με απλα λογια ειναι φυσικο να εχεις τα πανω σου κ τα κατω σου κ μετα απο αυτο να εχεις δισταγμους κ αναστολες οπια κ να βρισκοταν στη θεση σου θα δισταζε μετα απο αυτο

Quote:

---

μάλιστα άλλες φορές έκανα τους γύρω μου να απορούν με το φέρσιμό μου, που φαινομενικά δεν είχε βάσιμη αιτία

---

προφανως δε μπορουσαν να σε ερνηνευσουν γιατι δεν ηταν αρκετα εξικοιωμενοι με το να καταλαβαινουν ανθρωπους κ να μπαινουν στη θεση τους

Quote:

---

το έθαβα και θεωρούσα πως αν το ξέρω μόνο εγώ δε θα πάρει διαστάσεις.

---

κ ομως δεν ειναι ετσι οταν κατι το θαβεις κ το κανεις καταπιεστικα με αυτο το τροπο μπορει να σου ξεσπασει αλλου σωματικα

Quote:

---

ότι ισοπέδωσε την ανεμελιά, την παιδική αφέλεια και τη δίψα για ζωή.

---

ακουσα μια παρομια φραση απο μια φιλη μου καποτε

Quote:

---

Πλέον και ειδικά τον πρώτο καιρό όταν με πλησίαζε άντρας έτρεχα και κλεινόμουν σε τουαλέτες καφετεριών με κρίση πανικού.

---

προφανως ειχες μεσα σου αρχημα συαισθηματα για τους αντρες τα οποια δε μιλαγες γι αυτα κ ετσι αυτο σε εφερε ως εκει

δε ξερω αλλα..

Quote:

---

Στη ντουλάπα μου κρύβεται ακόμα το φόρεμα εκείνης της βραδιάς

---

αν πιστευεις οτι αυτο το φορεμα οταν το βλεπεις στο κανει κακο καλυτερα να το πεταξεις

Quote:

---

Στον ύπνο μου βλέπω ακόμα το πρόσωπό του και ακούω τη φωνή του. και πολλές φορές σε αγγίγματα νιώθω τα χέρια του να με σφίγγουν. Αλλά όσο και αν κατηγόρησα τον εαυτό μου, όσο αυτοκτονική και αλκοολική και αυτοκαταστροφική και να υπήρξα τώρα ξέρω ότι το μεγαλύτερο κακό έγινε εκείνο το βράδυ. το βράδυ που ισοπεδώθηκα σαν άνθρωπος και σαν ύπαρξη.

---

αν αυτο συνεχιζετε συμαινει οτι εχεις κ αλλα να πεις ακομα

Quote:

---

Ο τωρινός φίλος μου με σέβεται και με κατανοεί. τώρα που το έμαθε είναι πρόθυμος να το συζητήσει να ακούσει τις αναγκες μου και να μείνει δίπλα μου παρά τις δυσκολίες.

---

παντος παρα τις δυσκολιες το να χεις κ καπιον να τον συμβουλευεσαι κ να του εχεις εμπιστοσυνη ειναι καλο γιατι με ενα μυαλο χειμωνα καλοκαιρι που να αντεξεις

Quote:

---

Originally Posted by sisyphus

kerasi, δεν έκανα τίποτα μετά από το συμβάν. Δεν έβγαινα από την εστία, κι όταν το έκανα μόνο με γυαλιά και καπέλο, να μην αναγνωρίζομαι. Μάλιστα λιποθυμούσα και έκανα συνέχεια εμετούς. Με κατέβαλλε πανικός στη σκέψη ότι θα τον ξαναδώ. Κι όταν τελικά στη λέσχη μία μέρα έπεσαν κοροιδευτικά σχόλια λιποθύμησα. Δεν έκανα καμία προσπάθεια να αναφερω σε κάποιον το συμβάν, ντρεπόμουν. Κι ο τότε φίλος μου που ήταν στην Ελλάδα, με παράτησε κι αρνήθηκε να συζητήσει οτιδήποτε, τη στιγμή που τον χρειαζόμουν περισσότερο. Ξέφυγε με πλάγια μ' ένα ''πώς κάνεις έτσι, άσε την τρέλα επιτέλους, φέρεσαι παρανοικά. Ολοι περναμε άσχημες στιγμές''. Από τότε δεν ανέφερα τίποτα και σε κανέναν ξανά. Κι ο ίδιος ο τύπος ίσως να το χει ξεχάσει. Κι ίσως πάλι να το χει επαναλάβει με άλλες κοπέλες. Είναι υπεύθυνος των διοργανώσεων του Εράσμους, πρωτοστατεί σε όλα τα πάρτι και πάντα λιώμα την πέφτει σε κοριτσάκια.
Remedy, πέρα από ένα πρόβλημα βουλιμίας που πλέον ξεπεράστηκε προ πολλού, ναι ήμουν ένας καθόλα φυσιολογικός και χαρούμενος άνθρωπος. Αλλά μετά από αυτό φλιπάρησα. Δε με αναγνωρίζω.

---

ενταξει, ειναι αναμενομενο μετα απο ενα τετοιο περιστατικο να απορρυθμιστεις, αλλα δεν καταλαβαινω για ποιον λογο πηγαινες σε ψυχ αν δεν τον εμπιστευοσουν να του πεις ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΣΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΑΣ!. σε αυτο ειχε απολυτο δικιο, κι εκεινου του ελεγες αλλα αντι αλλων και ΙΣΩΣ να τον οδηγησες σε λαθος διαγνωσεις (ισως και οχι), και σιγουρα δεν βοηθησες τον εαυτο σου. δεν λυπηθηκες τα λεφτα σου και τον χρονο σου/ δεν λυπηθηκες τον εαυτο σου που πονουσε και δεν ζητουσε βοηθεια απο τον ειδικο????
παρολα αυτα, δεν ειναι απαντηση να προσπαθησεις να το ξεχασεις, απο εναν ειδικο. τοτε να τον χαιρετισεις και να πας σπιτι σου για να το ξεχασεις.. αυτο ειναι θεραπεια????

η γνωμη μου ειναι να κανεις μια νεα αρχη με εναν ψυχολογο- ψυχοθεραπευτη συγκεκριμενης μεθοδου, οχι ψυχολογο γενικως και αοριστως , ΟΠΟΥ ΘΑ ΠΕΙΣ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

Αυτα που περιεγραψες ειναι τυπικες συμπεριφορες οποιουδηποτε βρεθηκε στη θεση σου, οποιο βιβλιο ψυχολογιας κοιταξεις τα λεει. Τωρα που περασε καπως ο καιρος θα σου προτεινα να κανεις καποιες κινησεις να τιμωρηθει και για να νιωσεις καλυτερα αλλα κυριως για να προστατεψεις αλλες κοπελες. Εφοσον ξερεις ποιος ειναι δεν πρεπει να το αφησεις ετσι. Επειδη περασε ο καιρος και τα τεκμηρια λιγοστεψαν εχεις 2 οδους, νομικα ή μεσω της ταινιας http://www.imdb.com/title/tt1242432/
Μην αφησεις να γινουν και αλλα τετοια περιστατικα, μπορεις να συμβαλλεις σ αυτο. Οργανωμενα και με σκεψη ομως, δε θα πας ετσι φαντης μπαστουνι. Αυτη ειναι η γνωμη μου και θα ναι μεγαλο λαθος να το αφησεις ετσι, οσο δυσκολο κι αν ειναι. Οκ τοτε σοκαριστηκες, ησουνα σε αλλη χωρα κλπ. Τωρα ομως περασε ο χρονος.

σ' ευχαριστώ αλεξανδρος_77. Ναι μάλλον αυτό το θέμα δεν έχει κλείσει,προφανώς θα είναι δύσκολο να κλείσει οριστικά. Και τόσον καιρό προτιμούσα να με βγάλουν τρελή παρά να συζητήσω αυτό που συνέβη. Βλακεία μου; Δεν ξέρω. Απλά αδυνατούσα. Και φυσικά ξεσπούσα αλλιώς. Τώρα ελπίζω να είναι η αρχή του τέλους. Τουλάχιστον καταφερα να μιλήσω.

Φοβάμαι να κάνω οτιδήποτε, το είπα στην ψυχολόγο μου, τον βρήκα και στο φέισμπουκ, ξέρω όνομα κι επώνυμο. Θέλησα να του στείλω πολλές φορές να του τα πω στα ίσια μπας και ξαλαφρώσω. Αλλά η ψυχολόγος μου είπε ότι μπορεί να με μηνύσει. Φοβάμαι πολύ.

remedy ούτε εγώ η ίδια δεν ήθελα να πιστέψω ότι με επηρέαζε αυτό το γεγονός. Δεν ήθελα να το επεξεργαστώ γιατί δεν άντεχα. Νόμιζα ότι έτσι θα έφευγε. θα το ξεχνούσα. Μετά τη δεύτερη απόπειρα αποφάσισα ότι είναι η ώρα να μιλήσω. Κάλλιο αργά...