δεν το πιασα..τι είναι πολύ χειροτερο μετα? Θα ηθελα να πηγαινα σε ειδικο αλλα τωρα δεν μπορω λογω χρηματων...
Printable View
Είναι πολύ χειρότερο να αποζητάς και να βρεις την επιβεβαίωση....από άλλους από την στιγμή που έχεις σχέση...........
στην περίπτωση μου πολλές άλλες παράλληλες σχέσεις... (δεν εννοώ προφανώς το ''αθώο'' φλερτ)..χάνεις τον εαυτό σου...(δείλια είναι στην δική μου περίπτωση) όπως μου είπε και μια φίλη πρόσφατα ..φτάνει 1 άνθρωπος να σε επιβεβαιώνει....μα το κατάλαβα αργά...
Η αυτοπεποιθηση εχει τις βασεις της στην παιδικη ηλικια , σε ενα ομαλο περιβαλλον , που δεχεσαι πολυ αγαπη . Περα απο αυτο , αποκτιεται μονο με επιτευγματα , που σου επιβεβαιωνουν την πεποιθηση οτι εχεις ικανοτητες , ειτε στο σχολειο , στις σπουδες , στα επαγγελματικα η στα προσωπικα . Ειναι δυνατον να εχεις αυτοπεποιθηση στο αλλο φυλο , οταν εισπραττεις συνεχεια απορριψεις ? επισης αποκτιεται απο την αντιμετωπιση αντιξοοων συνθηκων , με επιτυχια βεβαια .
και γω μια απο τα ιδια αλλα παρατηρω γυρω μου ποσοι ηλιθιοι και βλακες υπαρχουν κι εχουν μια αυτοπεποιθηση υπερ του κανονικου λεω τι σκατα κανω ρε φουστη μου!!!
ειναι και ο χαρακτηρας ομως,εννοω και να σε απορριψουν,καποιος ουτε θα τον νοιαξει αλλος θα το παρει κατακαρδα.
εξαρταται απο την αιτιολογια, νομιζω.
αν η ελλειψη αυτοεκτιμησης ειναι απορροια της απειριας, κι αυτο συμβαινει πολυ στις νεαρες ηλικιες, χωρις να ισχυει τπτ αλλο τραγικο, τοτε ο τροπος για την αυξηση της αυτοπεποιθησης ειναι ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ. αν μεγαλωνοντας πετυχαινεις στοχους, σπουδες, φιλιες, σχεσεις, επαγγελματικος στιβος,αυτοβελτιωση, με καθε σκαλι, αυξανεται και η αυτοπεποιθηση σου.
αν τα αιτια ειναι βαθυτερα και πιο πολυπλοκα, πληγματα δηλαδη απο διαπαιδαγωγηση, ασχημες εμπειριες κλπ,και δεν ξεπεραστει με τα παραπανω, τοτε μονο η θεραπεια σωζει...
Η μετεπειτα επιτυχια στη ζωη μας είναι πιο σιγουρη και εξασφαλισμενη εάν υπαρχει ένα υποβαθρο αυτοεκτίμησης που δημιουργείται και αποκτα γερες βασεις στη παιδικη ηλικια. Ενας νεος ανθρωπος που δεν εχει αναπτυξει το συναισθημα της αυτοεκτίμησης από παλια, θα δυσκολευτεί να κυνηγησει τα ονειρα του και να πετυχει στοχους στη ζωη του. Όλα είναι αλληλένδετα καλως ή κακως...
Ισως με το να κάνει πράγματα που τον χαλαρώνουν....του αρέσουν και με το να αγαπήσει τον εαυτό του! :)
Και πως πετυχαίνει κάποιος το να αγαπήσει τον εαυτό?? Δυστυχώς το θέμα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης είναι πρόβλημα που όλοι όσοι έχουν περάσει άσχημα παιδικά χρονια το αντιμετωπίζουν στη ζωή τους.
Τα επιφωνήματα στην απάντηση του giannis1990, τα οποία χαρακτηρισες ως ειρωνεία, μετά απ αυτη σου την απάντηση, σου πέφτουν και πολύ λίγα. Έβαλες λάθος τιτλο στο θεμα σου. Ούτε ελλειψη αυτοεκτίμησης εχεις ούτε κι αυτοπεποίθησης.
Τα αρνητικά βιωματα του παρελθόντος κάποτε έχουν ως αποτέλεσμα να γινόμαστε κομπλεξικοί έναντι των άλλων, ιδίως αν τα βιώματα αυτα αφορούν σε καταπίεση, προσβολές, υποτιμήσεις. Εκδήλωση του κομπλεξ αυτου ειναι το να πιστευουμε ότι αξίζουμε για όλα, δεν ανεχόμαστε το παραμικρό, θεωρούμε τους εαυτους μας καλύτερους από τους άλλους, ψαχνουμε συνεχως αυτοεπιβεβαιώσεις δτις διαπροσωπικες σχεσεις κλπ συναφή! Θα λεγα πως αυτο αποτελει κόμπλεξ με καλή έννοια, εφόσον όμως του βάζουμε μέτρο αφου μας βελτιώνει, ανακταμε μ' αυτο το χαμενο έδαφος λόγω εκεινων των βιωμάτων και προχωραμε παραπέρα. Ειναι ενα καλής μορφης ξέσπασμα απωθημένων.
Δεν θα συμφωνησω μαζι σου.
Όταν καποιος εχει πολύ μεγαλη ιδεα για τον εαυτο του και πιστευει ότι αξιζει περισσοτερα από τους αλλους πολλες φορες το κανει για να αντισταθμισει τα αισθηματα κατωτεροτητας και ανεπαρκειας που νοιωθει βαθια μεσα του. Ειναι σαν ένα ειδος αυτό-αμυνας.
Ένα υγιες ψυχικα ατομο με επαρκη αυτοεκτιμηση, δεν επιδιωκει να επιβεβαιώνεται για να δει ότι εχει αξια. ΞΕΡΕΙ ότι εχει αξια.
Σε αντιθεση με ένα ανασφαλες ατομο οπου η ψυχολογια του είναι τοσο ευθραυστη και που αν δεν παρει την αποδοχή από τους αλλους χανει τη γη κατω απτα ποδια του και βουλιαζει σε ανυποφορα συναισθηματα αναξιότητας και αυτό υποτίμησης.
ΥΓ. Δεν εχω μεγαλη ιδεα για τον εαυτο μου όπως λες.