Printable View
Η υπερβολή ποτέ δεν είναι καλή, ειδικά στα παιδιά. Δεν μπορείς από τη μια να μαλώνεις ένα παιδί σαν υστερική (υποθετικά μιλάω) και την άλλη να το τρελαίνεις σε αγκαλιές και φιλιά. Αυτό αποπροσανατολίζει το παιδί και είναι πολύ λογικό να νιώθει ανασφάλεια. Όταν η συμπεριφορά του γονέα είναι σταθερή, το παιδί εισπράττει αυτή τη σταθερότητα και νιώθει ασφαλές.
γατα εισαι οντως γατα! συμφωνω απολυτως!
;).................
;)................Quote:
Originally Posted by εσωτερική_σήψη
ας πω και γω την προσωπικη μου αποψη ως καταπιεσμενο τεκνο (δεν ειμαι πια παιδι γι'αυτο το θετω ετσι).
δεν εχω ψυχωση, αλλα δεν εχει πολυ σημασια αυτο νομιζω.
βιωσα τοσο στην παιδικη, οσο και στην εφηβικη-αλλα και μετεφηβικη-ηλικια πολλα τραυματα απο το οικογενειακο περιβαλλον, τα οποια επιτρεψτε μου να μην τα αναλυσω
ολα αυτα τα τραυματα+καποιες "ματαιωσεις" στο σχολειο+μια προδιαθεση στο γονιδιο συν συν συν, ειχαν σαν αποτελεσμα να με οδηγησουν στην διπολικη διαταραχη.
το που οφειλεται το οποιοδηποτε ψυχολογικο προβλημα, ειναι ενα ερωτημα στο οποιο, ακομα και οι ιδιοι οι ειδικοι αδυνατουν να απαντησουν σαφως...
οι ψυχαναλυτες θα σας πουν αλλα....οι κλασικοι ψυχιατροι αλλα κ.ο.κ.
οσων αφορα την αντιμετωπιση ενος παιδιου που πασχει απο ψυχωση, η προσωπικη μου αποψη-ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ- ειναι να του δινετε μεν στοργη,αγαπη,ασφαλεια, αλλα απο την αλλη να μην το αντιμετωπιζετε "σαν να βρισκεται στα τελευταια σταδια καρκινου", οπως δυστυχως πολυ κακως κανουν παρα πολλοι γονεις απο αγνοια.
σε καθε περιπτωση παντως μην νιωθετε ενοχες.
και μονο το οτι το ψαχνετε τοσο πολυ το θεμα,δειχνει οτι ενδιαφερεστε πολυ για το παιδακι σας :)
οσο για τα ξεσπασματα σας, επισης μην νιωθετε ενοχες, γιατι ανθρωπος ειστε και εσεις...δεν ειστε απο "ατσαλι" φτιαγμενη.
εδω που τα λεμε....πως να μας αντιμετωπισουν και να μας αντεξουν και οι δυσμοιροι οι γονεις μας....
εδω καλα-καλα δεν μπορουμε να αντεξουμε οι ιδιοι τον εαυτο μας :p
(προσωπικα τελευταια εχω αρχισει να τους συγχωρω-τουλαχιστον οταν ειμαι στις καλες μου :))
και κατι τελευταιο!
ισως βοηθουσε τοσο εσας, οσο και το παιδι σας το να ενταχθειτε σε ενα σχετικο γκρουπ-θεραπι γονεων.
σας ευχομαι ολοψυχα κουραγιο και ο,τι καλυτερο για το παιδι σας:)
εγω νομιζω οτι χρειαζεται αγαπη,σοφια και σωφροσυνη.
τι να κανεις την αγαπη χωρις σοφια και την σοφια χωρις αγαπη..
στη δικη μου περιπτωση οι γονεις μου με βλεπουν περισσοτερο σαν υποχρεωση.
δεν με προσεχαν αρκετα οταν ημουν παιδι, ουτε και τωρα, και αυτο εχει τα αποτελεσματα.
οτι δινεις παιρνεις και αμαρτιες γονεων τεκνα παιδευουσι.
αλλα και η ιδια η νεοελληνικη κοινωνια δεν ειναι σοφη και οδηγει στην καταστροφη.
το σχολειο αντι να διαπαιδαγωγει κανει το παιδι αγριμι, το καταστρεφει. στο σχολειο ερχεται σε επαφη με πασης αλλης φυσεως αγριμια και αμα δεν εχει σωστη υποστηριξη και διαπαιδαγωγηση απο το σπιτι και ειναι ευαισθητο, τοτε το παιδι θα τρελαθει ή θα παθει καταθλιψη.
εγω πιστευω οτι ειναι σωστο οτι γονεις που δεν ειναι υποστηρικτικοι ή ειναι διαχυτικοι, διδασκουν την ανημπορια, ειναι αυταρχικοι και πιστευουν στην αυθεντια τους τρελαινουν τα παιδια.
η υπερπροστασια δεν ειναι αγαπη αλλα υπουλος τροπος να ελεγξεις το παιδι σου.
βεβαια η ντοπαμινη εξηγει την αρρωστεια και η τρελα ειναι απλως το αποτελεσμα της υπερβολικης εκχυσης της ντοπαμινης αλλα ολο αυτο θα μπορουσε να αποφευχθει ισως
αμα οι γονεις μας αγαπουσαν και δε μας εβλεπαν απλως ως υποχρεωση και αμα εν τελει στο σχολειο μαθαιναμε π.χ. περισσοτερο αρχαια γραμματεια για ηθικα πραγματα.
απο μωρο εγω ηθελα να εχω ελευθερια αλλα οι γονεις μου ηταν αυταρχικοι.
στο σχολειο η διαστροφη θεωρειται in , η κακια ειναι must και οποιος προσπαθει εστω και λιγο να ειναι καλος και αγαθος περιθωριοποιειται, λοιδορειται, απομονωνεται και εξοβελιζεται.
επισης επειδη το παιδι ειναι ανωριμο και τα αμερικανικα προτυπα, που κυριαρχουν παγκοσμια ,σκοπο εχουν να οδηγησουν εντεχνως στο απολυτο κακο φυσικο ειναι στην εποχη μας
να καταστρεφεται ολοκληρη η κοινωνια και να ειναι σχεδον ολοι σε μια κατασταση καθαρης πτωσης του ανθρωπου.
καλα για την τηλεοραση μη μιλησω..
ωρες ωρες σκεφτομαι οτι σκοπο εχουν να τρελανουν ολοκληρη την ανθρωποτητα και να απαγορεψουν τα φαρμακα.
το ευτυχημα οτι η γνωση για να διαπαιδαγωγηθει η ψυχη υπαρχει και ειναι ευκολα προσβασιμη τα τελευταια χρονια.
αρκει να αγορασεις βιβλια ηθικα του αριστοτελη, ηθικα του πλουταρχου , πλατωνα κλπ.
αλλα αμα δε το φιλοσοφησεις, την εβαψες.
Μελος μαμα εγω μεγαλωσα αναμεσα στα 2 ακρα η μητερα μου τρομερα στοργικη ο πατερας μου τρομερα απομακρος,Επειδη ο τροπος της μητερας μου με εκφραζει αποτελεσμα ειναι να προσκολληθω στην μητερα μου κ να απομακρυνθω πληρως απο τον πατερα μου,Καλο ειναι πιστευω γενικα να υπαρχει ενας στοργικος τροπος για το παιδι εστω εν μερει γιατι μπορεις με ομορφο τροπο να του περασεις στο μυαλο καποια πραγματα,
... ο όρος "διαχυτικός" που εθεσες ήταν λιγο άκυρος γι αυτό μπερδεύτηκαν όλοι.
Εγώ θα σου έλεγα να ακούσεις μόνο το γιατρό του παιδιού, γιατί κάθε περίπτωση όπως και κάθε ασθένεια, είναι διαφορετικές.
καλημέρα
οι απαντήσεις σας ήταν εξαιρετικά βοηθητικές
θα πρέπει να διευκρινίσω δυο πράγματα: το δικό μου παιδί δεν πάσχει (προς το παρόν τουλάχιστον) από ψύχωση... είναι asperger και τα τελευταία χρόνια έχει εκδηλώσει ιψδ (συνηθισμένο στην περίπτωση του)... επειδή όμως το μεγάλωμα του είναι πολύ δύσκολη υπόθεση και επειδή καμία συννοσηρότητα δεν αποκλείεται θεωρητικά, είναι φυσικό να ανησυχώ για τα πάντα και να έχω αυξημένη προσοχή
επίσης ο όρος "διαχυτικό περιβάλλον" δεν είναι δικός μου, σημαίνει προφανώς ακραίες συναισθηματικά εκδηλώσεις... απ' ό,τι όμως κατάλαβα είναι κάτι που ενοχλεί τους περισσότερους από εσάς, είτε το βίωσαν ως "καταπίεση" είτε ως "υπερπροστασία"
σας ευχαριστώ :)
Quote:
Originally Posted by mama
..ο όρος "διαχυτικός"χρησιμοποιείτα ι συνήθως για να περιγράψουμε ερωτική συμπεριφορά μεταξύ ζευγαριών, συνήθως σε δημόσια θέα.
Γι αυτό μπερδεύτηκα και όχι γιατί πειράχτηκα, (τουλάχιστον εγώ).
βρε, ναι, σε κατάλαβα... όταν λέω "ενοχλεί τους περισσότερους" εννοώ η ίδια η ακραία συμπεριφορά και όχι το όνομα της :)Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Μελος μαμα καλησπερα κ παλι!ειμαι 28 ετων κ παροτι δεν εχω διαγνωστει επισημα πιστευω κ εγω οτι ειμαι ασπεργκερ κ σιγουρα εχω παθει κ καταθλιψη κ ιδψ,Εγω γενικα θελω στην ζωη μου μονο το αγορι μου τους δικους μου τις λιγες φιλες μου κ λιγους ακομα ανθρωπους ενω τα πηγαινω καλυτερα με παιδια κ ηλικιωμενους,Ποτε δεν ηθελα να ειμαι μελος καποιας ομαδας κ να κανω αρκετες δημοσιες σχεσεις κ στο σχολειο ζοριστηκα παρα πολυ διοτι δεν μου αρεσε να ειμαι με τους συμμαθητες,Μετεπειτα στην ζωη μου μου βγηκε σε καταθλιψη ιδψ ανασφαλεια κ ουτω καθεξης,Εαν κ το δικο σου παιδι ειναι οπως εγω να προσεξεις ιδιαιτερα το θεμα των δημοσιων σχεσεων ισως ειναι καλυτερα να πηγαινει σε σχολειο με λιγοτερα παιδια να κανει ιδιαιτερα μαθηματα στο σπιτι κ προσθεου αν ειναι δυνατον μεγαλωνοντας μια δουλεια μοναχικη που να μην εχει συναδελφους,Οσον αφορα την στοργη πιστευω οτι ειναι κατι που το παιδι εχει αναγκη διοτι οποιος ειναι ασπεργκερ γενικα ευκολοτερα απομονωνεται απο τους αλλους κ εχει αναγκη την στοργη απο οικεια προσωπαQuote:
Originally Posted by mama
ναι, ξέρω και σ' ευχαριστώQuote:
Originally Posted by μυσπ
ο γιος μου είναι 16 και έχει διαγνωσθεί με asperger από τα 4... πηγαίνει σ' ένα μικρό μουσικό λύκειο στην επαρχία και είναι πολύ καλός πιανίστας... θέλει να γίνει συνθέτης, γράφει και δική του μουσική, αλλά ο αγώνας που κάνει να συνυπάρξει με τους συνομήλικους του είναι πολύ σκληρός... μέχρι bullying έχει υποστεί...
επίσης το μεγάλωμα του είναι δύσκολο... ώρες- ώρες αισθάνομαι οτι χρειάζεται παραπάνω φροντίδα (και ίσως αυτό μου βγαίνει σε υπερπροστασία) και άλλοτε κουράζομαι τόσο πολύ που ξεσπάω κάπως υπερβολικά (κλαίω κλπ)... δεν είναι εύκολο να τα ελέγξω αυτά...
γι αυτό και ανησυχώ για διάφορα
γενικά συμφωνώ με κάμποσα από αυτά που λες...Quote:
Originally Posted by maus
δεν αμφιβάλλω ότι τα αίτια είναι βιοχημικά, νευροχημικά (ντοπαμίνες, σεροτονίνες και δεν συμμαζεύεται)... επειδή δεν γνωρίζω τι συμβαίνει από άποψη προδιάθεσης μέσα στο κεφάλι του παιδιού μου και επειδή είναι φύσει ευάλωτο λόγω φάσματος, γι αυτό έθεσα το ερώτημα...
παλιότερα υποστήριζαν ότι ο αυτισμός προκαλείται από το "ψυχρό περιβάλλον" (π.χ. ψυχροί και αδιάφοροι γονείς) μια θεωρία που ακυρώθηκε πολύ γρήγορα... τώρα διαβάζω για "διαχυτικό περιβάλλον" (το αντίθετο δηλ) που "βγάζει" ψυχώσεις (αναρωτιέμαι μήπως η βάση όλων αυτών δεν είναι παρά μια προσπάθεια τυποποίησης των συμπεριφορών)
τελευταια βρηκαν οτι για την ψυχωση ευθυνονται 80 γονιδια.
και εγω ετσι τελικα πιστευω.
αποκλειεται μονο του κατι να παει τοσο στραβα ωστε να προκαλεσει την ψυχωση που ειναι κατι διαταρασσει τελειως τη συνειδηση, οτι και να ειναι αυτο.
ειναι μια ευαλωτοτητα στα γονιδια ή χρηση ουσιων.
υπαρχει π.χ. και ο αυτισμος ή χιλιες δυο αλλες νοητικες ασθενειες που ειναι απο γονιδια, αν δεν κανω λαθος.
λεγανε παλια για περιβαλλον, τριβολους και δαιμονια επειδη η ασθενεια εμφανιζεται σε μεγαλη ηλικια συνηθως και αυτο παραξενευει. αλλα ειναι θεμα του σταδιου αναπτυξης του εγκεφαλου.
απο τον εαυτο μου αμα κρινω, παντα μικρος ημουν ντροπαλος, εσωστρεφης και προσεχτικος.
αυτο πρεπει να ειναι στα γονιδια.
εκτος δε ξερω, καποια εμπειρια σε πολυ πρωιμα σταδια αναπτυξης, πριν των 5 ετων. αλλα και παλι νομιζω φταινε τα γονιδια κυριως που δεν ειμαστε σχεδιασμενοι για αυτο τον ατιμο κοσμο.