Printable View
..εννοείται.Quote:
Originally Posted by Diana1982
Το θέμα ξέρεις ποιο είναι?
Οταν κάποιος καταλάβει τον γονιό του, (ασχετα αν θα τον συγχωρήσει) τότε μπορεί να προχωρήσει πιο ξαλαφρωμένος.
Επίσης, κακοί άνθρωποι είναι οι δυστυχισμένοι άνθρωποι.
Κατσε και σκέου πόσα κακά άτομα ξέρεις και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Ενας ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αδύνατο να βγάλει απωθημένα.
συμφωνώ πολύ μαζί σου μυσπ.....Quote:
Originally Posted by μυσπ
Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Συμφωνώ με την θεωρία σου Θεοφανία,παρ'όλα αυτά αν όλοι μας βγάζαμε τα απωθημένα μας στους άλλους-τότε θα γινόταν της κολάσεως...
Αλλά συμφωνώ ότι κάποιοι άνθρωποι παρότι έχουν ζήσει άσχημα και δεν βγάζουν απωθημένα,είναι αυτοί που μέσα τους κάπου βαθιά έχουν μία αισιόδοξη νότα,μία γαλήνη που οι άλλοι δεν την έχουν βρει ακόμα και ίσως να μην την ψάχνουν κιόλας....
Αν και θεωρώ ένας άνθρωπος με επίπεδο,όσο και να εκνευριστεί,όσο και αν πονέσει στη ζωή του,κρατάει μία αξιοπρεπή στάση απέναντι στους συνανθρώπους του και απέναντι στην ζωή.
Πάντως μεγάλη κουβέντα αυτό με την συγχώρεση,αν συγχωρέσουμε τους άλλους και τον εαυτό μας,ίσως όλα είναι καλύτερα.!
Quote:
Originally Posted by Diana1982
...ξερεις, πριν από τη συγχώρεση, (που τη θεωρώ παααααρα πολύ δύσκολη, καθώς πρέπει να έχουμε κάνει τεράστια δουλειά με τον εαυτό μας), βρίσκεται το να καταλαβαίνεις για πιο λόγο φέρεται κάποιος έτσι. Ποιο είναι το μπακ ραουντ του, τι έχει περάσει κλπ.
Πάντως επιμένω ότι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να βγάλει κακία και χολή, ειδικά στο παιδί του.
Όσο αφορά αυτό που λες με το επίπεδο, συμφωνώ. Η καλλιέργεια και η κοινωνική παιδεία (κυρίως) ενός ανθρώπου φαίνεται στην αξιοπρεπή ή όχι στάση του απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπους.
εγω δε νομιζω οτι μπορεις να συνενοηθεις με καπιον που πριν καν του μιλησεις εχει αποφασισει να ειναι εχθρικος επιδη μαλον πισω απο τις καλες δικαιολογιες που βρικε υποκρυπτει τα αποθημενα που ειχε για τις γυναικες κ ψαχνει καλες αφορμες για να τα εξωτερικευσει.
..εννοείταιQuote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Αυτή είναι όμως η κατηγορία ανθρώπων που ψάχνουν θύματα να ξεσπάσουν τη δυστυχία τους.
Εκεί απλά δεν ασχολείσαι. Και δεν υπάρχει χειρότερο από το να χτυπιέται ο άλλος γύρω σου και συ να αδιαφορείς.
ενοειτε αλλα πολες φορες αυτα που ενοουνται ξεχνιουνται.
Εγω διαφωνω με τη συγχωρεση. Να συγχωρεσεις καποιον που σου καταστρεφει τη ζωη μερα με τη μερα?, που σε εχει εγκλιστη μεσα στο σπιτι? που αν φερεις αντιρρηση θα φας ξυλο? κ που τρως με το κουταλι τη ψυχολογικη βια?
Αυτοι οι χειριστικοι "ανθρωποι" νομιζουν οτι το παιδι τους ειναι το αντικειμενο τους που το κανουν οτι θελουν. Δυστυχως δε προκειται να καταλαβουν ποτε! (ποσο μαλλον σε μια μεγαλη ηλικια - που συνηθως ειναι οι γονεις- που εχουν κατασταλαξει).
Για να τον συγχωρεσει (αν κ ειπα πως διαφωνω) θα πρεπει να παει σε ψυχολογο για να κανει 'δουλεια' με τον εαυτο της. Αυτο απαιτει λεφτα κ το περιβαλλον που ζει , εκτος του οτι πλεον δε της προσφερουν λεφτα δεν ειναι κ υγιες.
Επισης το βρισκω εγωιστικο να παει αυτη να κανει τοση ψυχαναληση στο θεμα κ ο τραμπουκος ο πατερας της να καθεται κ να τα ξυνει κ να τη βριζει. Ποια ειναι η δουλεια του? Να μεινει τραμπουκος, πιθηκος, κ αυτη να τον συγχχωρει?
αν σε ξαναχτυπησει καντου μηνυση ΧΩΡΙΣ δευτερη σκεψη! (μπορω να σου δωσω πολλες πληροφοριες σε π.μ.) Αν κ μηνυση μπορεις να κανεις κ τωρα για το βρισιμο κ τις προσβολες που τρως. Αλλα θα σου προτεινα να κανεις οταν φας ξυλο γιατι ειναι ενδοοικογενειακη κ ειναι αυτεπαγγελτη κ ετσι δε πληρωνεις παραβολα.
Εγω στη θεση σου θα επιδιωκα να φαω ξυλο. Ναι δε κανω πλακα ειναι ο μονος τροπος να φυγεις.
Τρως ενα γερο χερι ξυλο , του κανεις αυτεπαγγελτη μηνυση , πας σε ξενωνα φλοξενιας, βρισκεις δουλεια , κ στη δικη το πιο πιθανο ειναι να εχεις κ δωρεαν δικηγορο (αν κ δεν ειναι απαραιτητο παντα να εχεις δικηγορο). (μπορω να στα αναλυσω σε πμ αν θες ποτε)
Ετσι θα μπει κι αυτος στη θεση του, θα του βαλεις κ τα ορια σου, κ θα τον ξεφορτωθεις. κ θα φυγεις κιολας.
Εκτος αν εχεις καποια φιλη/ο να σε φιλοξενησουν μεχρι να βρεις δουλεια. θεσσαλονικη πχ που ειπες. ζητα δανεικα για εισητηρια απο φιλους κ τους τα δινεις.
* κ please μη τα παρετε στραβα τα οσα γραφω. γιατι τα ξερω ολα τα παραπανω απο πρωτο χερι.
...γκοθ, διορθωσεμε αν κάνω λάθος, αλλά η κοπέλα δεν μίλησε πουθενά για ξύλο.Quote:
Originally Posted by Gothly
Quote:
Originally Posted by fraoulitsa89
θεοφανια, δες εδω. μιλαει για τη μητερα της που τη χτυπησε οταν πηγαινε δημοτικο κ παρακατω για το πατερα της που προφανως κ ηθελε να τη χτυπησει αλλα κρατηθηκε.
Οταν θα τη χτυπησει θα της πει,"εσυ με εφερες σε αυτο το σημειο", "με εβγαλες απο τα όρια μου", "εσυ με εκανες να σε χτυπησω", "εσυ φταις γι'αυτο".
Ο λογος που δε τρωει ακομη ξυλο (αρκει το ξυλο της ψυχης που τρωει ολα αυτα τα χρονια), ειναι οτι δε τους παει κοντρα, τους κανει τα χατιρια, αυτα που θελουν για να μη τη χτυπησουν ή τη βρισουν κλπ. (αν κ ηδη τη βριζουν χωρις να κανει κ τπτ).
Δε ζηταει λεφτα , δεν εχει προσωπικη ζωη, δε βγαινει απ'το σπιτι, δε μπορει να παει καν στο γιατρο, τη παρακολουθει , κατσε... αυτο μου θυμιζει κατι σαν κοσταλεξι...
Το θεμα ειναι η κοπελα κ απευθυνομαι κ στη κοπελα τωρα, να καταλαβεις σε πρωτο σταδιο, το αρρωστο περιβαλλον στο οποιο βρισκεσαι εδω κ παρα πολλα χρονια (τουλαχιστον απο το δημοτικο απ'οσο περιγραφεις).
Οχι δεν ειναι απλα μια απαραδεκτη συμπεριφορα που εγινε μια φορα απο τον πατερα σου. δε μας λες πολλα για τη μητερα σου εκτος του οτι κι αυτη ηταν βιαιη στο παρελθον κ συνενοχη στη μεχρι τωρα ενδοοικογενειακη βια, οποτε δε θα πω για τη μητερα σου. Ομως πρεπει να καταλαβεις οτι η ζωη σου ειναι κατεστραμενη. Το λες κ εσυ η ιδια βασικα οτι δεν εχεις ζωη.
Ομως κατι πρεπει να κανεις γι'αυτο , εισαι 25! Οσο προσπαθεις να "καλμαρεις" τους γονεις σου κ να εισαι η καλη κορη που θα τους κανεις τα χατιρια, δε θα αλλαξει τπτ. Το κανεις τοσα χρονια αυτο κ δεν εχει αλλαξει τπτ.
Ισα ισα τα πραγματα θα χειροτερευουν. Οσο τους δικαιολογεις μεσα σου, επειδη σου φορτωνουν κ ενοχες (πχ οτι ηθελες να βγαλεις μια αλλη σχολη με δικα σου λεφτα-δικαιομα σου, οτι δεν εχεις δικαιοματα γενικα για να βγεις για ζωη γενικα, οτι φταις εσυ που ελεγες ψεματα κ οχι αυτοι!), θα μενεις εκει με τους γονεις σου να 'αρρωστενετε' ολοι μαζι!
Πρεπει να κανεις πραξεις τωρα. αυτο που ζεις δεν ειναι ζωη, πρεπει να διεκδικησεις τη ζωη σου κ να μη φοβασαι. Και δυστυχως πρεπει να θυσιασεις κατι, δε γινεται να φυγεις απ'το σπιτι ετσι ηρεμα κ ωραια με τετοιους γονεις. Οποτε να περιμενεις αναλογες αντιδρασεις, αλλα εσυ να εισαι καθετη γιατι εχεις δικαιωμα στη δικη σου ζωη.
Γεια σας παιδια διαβασα τα μηνυματα σας...πιστευω πως ολοι εχετε δικιο.Το θεμα ειναι πως ολα αυτα στη πραγματικοτητα δε με βοηθανε να ξεφυγω.Λοιπον θα προσπαθησω να σας λυσω μερικες αποριες που εχετε.Οσες συγκατησα δλδ.Θεοφανια ναι...το ιδανικο θα ηταν η να τον συγχωρεσω....αλλα εγω ξερω οτι η συγχωρεση ειναι γιατους που τη ζητανε...οχι για καποιον που δε τη θελει.Επισης κανω ψυχοθεραπεια σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας,δωρεαν φυσικα και κρυφα απο τους γονεις μου.Τα τελευταια δυο χρονια,τα εχω βρει πολυ με τον εαυτο μου...συγουρα εχω ακομα δουλεια,αλλα τωρα δυο χρονια δεν ενοχλω καθολου.Ηψυχολογος το μονο που μου λεει ομως ειναι να μη δινω σημασια.Μεχρι ποτε????Και να βρω μια δουλεια να φυγω αλλιως αυτοι οι ανθρωποι θα με ριξουν στη καταθλιψη για 3η φορα και θα αναγκαστουν με χαρτι γιατρου να μου δινουν καποια χρηματα το μηνα και να φυγω.Εγω μολις το ακουσα αυτο...επειδη το θεωρησα πολυ ακραιο,τους λυπηθηκα.Γιατι φανταζομαι οτι θα ειναι πολυ σκληρο για ενα γονειο να ζησει μια τετοια κατασταση.Οποτε εκαναυπομονη για να μη φτασουμε σε τετοιο σημειο.Αλλα βλεπω οτι η κατασταση χειροτερευει.Αυτος ελεγε οτι θα αλλαξει αν ερθω να μεινω μαζι τους.Τι αλλαξε τωρα 3 χρονια?????????
Τωρα να απαντησω και στη gothly...θεωρω οτι ειναι ακραιο αυτο που περιγραφεις αλλα αν βρω δουλεια καπου και δε μαφησουν να παω τι να πω ισως και καταληξω εκει.Περυσι ειχα βρει δουλεια...πολλη καλη ευκαιρια στην αθηνα και δε μαφησαν να παω.Λαθος μου και δε το ξανακανω.Πριν 3 χρονια με ειχε χτυπησει σενα καβγα και εφυγα απο το σπιτι....νοικιαζα ακομα θεσσαλονικη και ειχα αυτη τη δυνατοτητα.Γενικα δε θα ελεγα οτι ειναι βιαιος ανθρωπος.Μεχει δειρει μετρημενες φορες,αλλα ναι φοβαμαι μη ξανασυμβει....Βασικα φοβαμαι ακομα και απο το τροπο που με κοιταει καποιες φορες.
Δε θυμαμαι ποιος ρωτησε αν εχει περασει δυσκολα ο πατερας μου.Αλλα παιδια τι να πω...Μεγαλωσε σε μια ευκαταστατη οικογενεια για εκεινα τα χρονια,ηταν ο μοναδικος γιος και η μητερα του εκανε ολα τα χατηρια,εχει σιγουρη δουλεια στο δημοσιο,παντρευτηκε τη γυναικα που αγαπουσε,εχει το σπιτι του,εχει ταξιδεψει σε πολλες χωρες...Γενικα εχει λεφτα παρολο που κλαιγεται συνεχεια για το οικονομικο.Δε θα ελεγα δλδ οτι κατι πηγε στραβα στη ζωη του.Αντιθετα αυτος εχει τσακωθει και με τις 5 αδερφες του πριν δεκα χρονια για χαζους λογους και τωρα τσακωνεται και μαζι μου για χαζους λογους τι να πω....Ελπιζω να σας καλυψα.
πανω κατω τα ιδια και η μητερα
Η αληθεια ειναι πως τους εκανα ολα τα χατηριαγιατι τους φοβαμαι...αλλα το τελευταιο καιρο που εχω σταματησει δε τους αρεσει καθολου αυτο και λενε οτι εγω εχω πολλη κακη συμπεριφορα.Ναι και με τη μητερα μου πανω κατω τα ιδια,απλα εκεινη με εχει υποστηριξει καποιες φορες.Τι αλλο θα θελατε να μαθετε για τη μητερα μου?Εκεινη παλι απο τη μερια της εχει περασει πολυ δυσκολα παιδικα χρονια.Quote:
Originally Posted by Gothly
Καλησπέρα! Δεν δεν ξέρω αν και η Θεοφανία εννοούσε το ίδιο, αλλά την συγχώρεση εγώ θα σου την πρότεινα όχι για να νιώσουν καλύτερα οι γονείς σου, αλλά για να γαληνέψεις μέσα σου εσύ... να καταλάβεις από πού πηγάζει αυτή η στάση τους απέναντί σου, ώστε να απενοχοποιήσεις τον εαυτό σου και να τους συγχωρήσεις για να μην σε τρώει η οργή και η πικρία... όταν φτάσεις στο σημείο να μπορέσεις να συγχωρήσεις, η γνώμη μου είναι ότι κάθε εξουσία που είχε το άτομο αυτό πάνω σου έχει πλέον εξανεμιστεί, είσαι αρχηγός του εαυτού σου και δεν σε ακουμπάει πια, είσαι πάνω από αυτούς πλέον... είναι για εσένα, όχι για αυτούς.Quote:
Originally Posted by fraoulitsa89
Και εννοείται ότι τους συγχωρείς μεν, αλλά δεν ξεχνάς, δεν διαγράφεις το ιστορικό και δεν κάθεσαι να ξαναγίνεις θύμα σε αυτόν τον κύκλο βίας... προχωράς την ζωή σου ήρεμα, απαλλαγμένη από όποιες ενοχές και όποια συμπλέγματα μπορεί να σε έχει γεμίσει μια τέτοια στάση γονιών προς το παιδί τους. Πιστεύω ότι αυτό είναι τραγικά δύσκολο όμως να συμβεί ενώ ζεις μέσα σε αυτό το περιβάλλον που σε τραβάει πίσω.
Δηλαδη για να καταλαβω....εσεις πιστευετε πως αν τους συγχωρεσω μεσα μου...οταν θα με βριζει ο πατερας μου δε θα με πειραζει????