Originally Posted by
stefamw
Ολα αυτα που εγραψες τωρα τα εχω ζησει. Εχω παει σε ΚΕΠ δε θυμαμαι για ποιο λογο και αφησα εκει την ταυτοτητα της γιαγιας μου απο το αγχος. Με φωναζουν, δικια σας ειναι η ταυτοτητα ? Λεω οχι, και δεν μπηκα καν στον κοπο να κοιταξω αν οντως την αφησα εκει γιατι λεω πως ηταν δυνατον να καταληξει εκει η ταυτοτητα και δευτερον θα γινομουν ρεζυλι.
Το αγχος παντως μου στερει ακομα και τις απολαυσεις της ζωης. Ηθελα για καιρο να παω για πεζοπορια στο βουνο. Πηγα με κατι παιδια, τα οποια εκαναν συνεχως διαλλειματα. Ειχε περασει η ωρα και παρ οτι υπηρχε ο κινδυνος να μεινουμε βραδυ στο βουνο λογω κακο προγραμματισμου, ενω αυτοι ηταν αραχτοι και light οταν εγω συνειδητοποιησα τι ωρα ηταν και ποση ωρα εμενε για την επιστροφη, με ελουζε κρυος ιδρωτας για ποση ωρα ενω αυτοι δεν εδειχναν να αγχωνονται για το οτι θα μας επιανε σκοταδι στα 1000 μετρα μεσα στο δασος. Εμπειριες και γενικα ταξιδια που τα περιμενω καιρο, καταληγουν μια αγχωτικη διαδικασια.
Μην αναφερω οταν ειχα κανει κρατηση στο booking για ξενοδοχειο στη ρουμανια, και δεν ειχα σημα να ειδοποιησω το ξενοδοχειο πανω στα καρπαθια να μην προεγκρινουν την χρεωστικη και δεν εχω λεφτα να τους πληρωσω γιατι θα κλειδωνοταν το ποσο. Και ολα αυτα γιατι ? Για να φτασω στο ξενοδοχειο και να μου πουνε πως δεν θα χρεωναν την καρτα πριν επικοινωνησου μαζι μου, και στην τελικη θα το εκαναν την επομενη το πρωι... Μια ομορφη διαδρομη σε χιονισμενο τοπιο που την περιμενα πως και πως για μηνες, κατεληξε σε μια βασανιστικη διαδικασια. Τα νευρα και η δυσφορια απο το αγχος στο αυτοκινητο μου προκαλεσαν πονοκεφαλο και ναυτια. Οσο και αν αγαπαω τα ταξιδια, ποτε δεν μπορεσα να τα ευχαριστηθω.
Ασχετο, αλλα αυτο με το πορτοφολι το εχεις που θες να το ελεγχεις ολη την ωρα ? Απο τη στιγμη που θα φυγω απο το σπιτι θα κοιταω συνεχως αν το πορτοφολι ειναι στην τσεπη, μαζι με το κινητο, τα κλειδια κτλ. Οταν πληρωσω καπου θα κοιταξω εξονυχτικα το πορτοφολι να δω μηπως εφυγε καταλαθος κανα κερμα/χαρτινο...
