αυτο ειναι η απολυτη ευτυχια να σου ειμαι αδιαφωρος θα εβρισκα προσβολη να μου πεις οτι σου ειμαι ενδιαφερον.
Printable View
αυτο ειναι η απολυτη ευτυχια να σου ειμαι αδιαφωρος θα εβρισκα προσβολη να μου πεις οτι σου ειμαι ενδιαφερον.
σωστα δεν πρεπει να σε παιρνουμε καν στα σοβαρα
ειδικα αν δουμε την ορθογραφια σου
Δεν είναι η ορθογραφία το πρόβλημα.. Το παραλήρημα μεγαλείου είναι το πρόβλημα.
postmortem ειναι σαν να το μυριζεις οτι θα ρθουν πισω οι παλιες "καλες" μερες.και ερχονται και νιωθεις σαν να σε ποναει το μυλλο,σαν να γυρισες στο παλιο σπιτι και το γελειο ειναι οτι νιωθεις ομορφα,νιωθεις ζεστασια.και εγω το επαθα αλλα δεν ηθελα να ξαναγυρισω στα καλα μου ηθελα απλα να πεσω οσο πιο χαμηλα μπορω,να γινω κουρελι.εδιωξα τους παντες,αλλα το καταλαβαν δεν στραβωσαν.μην σκεφτεσε τι ειναι αδικο για τους αλλους σκεψου τι ειναι αδικο για σενα.χεσε τι σου λενε οι αλλοι θεωριες και αλλες μλκιες,δεν ξερουν.ο καθενας βγαινει διαφορετικα απο το τουνελ
To μεγαλύτερο λάθος που κάνουν κατά την γνώμη μου οι μοναχικοί άνθρωποι και κλειστοί χαρακτήρες είναι ότι όταν βρεθεί κάποιος άνθρωπος να τους δείξει πραγματικό ενδιαφέρον,αρνούνται να το πιστέψουν και κάνουν ότι μπορούν για να τους διώξουν απο κοντά τους.
...ζεστασιά που σου σκίζει τις σάρκες, αλλά better the devil you know... :PQuote:
Originally Posted by legalize
Είχα γράψει ένα κατεβατό για δική μου αντίστοιχη περίπτωση στο παρελθόν, αλλά άλλαξα γνώμη - την έχω δει πολύ ενοχικά και δεν θέλω να σε επηρρεάσω κι εσένα, post mortem. Συμφωνώ με τον legalize, ο καθένας βγαίνει διαφορετικά από το τούνελ (εγώ το λέω πηγάδι), δες τι είναι καλύτερο για την δική σου ηρεμία. Και όποτε σε πιάνει το ενοχικό, και αν μαζί σε πιάνει και η ψευδαίσθηση ότι εσύ μπορείς να αντέξεις και ο άλλος δεν μπορεί, να θυμάσαι ότι ισχύει το ακριβώς ανάποδο... την ανάγκη για ηρεμία την έχεις εσύ και δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν αν εσύ δεν είσαι καλά. Δεν είναι εγωιστικό, είναι η αλήθεια.
...δεν είναι έτσι ακριβώς, για εμένα τουλάχιστον. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο αν πίστευα ότι το ενδιαφέρον του άλλου είναι ψεύτικο.Quote:
Originally Posted by kozchr
Προσωπικά πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πρώτα από όλα χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτό τους.Οπότε αν κάποιος τους δείξει ενδιαφέρον,αρχίζουν να έχουν ανασφάλειες του στυλ "τι βρήκε σε μένα,ποιος είμαι εγώ,τι αξίζω κτλ" και ασυναίσθητα βγάζουν στον άλλο τον χειρότερο τους ευατό ή τέτοια αδιαφορία που απλά ο άλλος κουράζεται να ασχοληθεί μαζί τους.Ο μεγαλύτερος κίνδυνος της μοναξιάς είναι να σου γίνει συνήθεια.Και να φοβάσαι οτιδήποτε μπορεί να σε βγάλει απο αυτή την κατάσταση.Ενώ πραγματικά θέλεις να φύγεις από εκεί,δε μπορείς να πιστέψεις ότι υπάρχει διέξοδος ακόμη και αν αυτή σου προσφέρεται απλόχερα
ειχα τοσες ωρες,τοσες ατελειωτες μερες και ακομα πιο ατελειωτα βραδια σιωπης που δεν γεμιζαν με τπτ.ουτε με ιδεες και μλκιες αντιλυψεις αρχικα,ουτε με ναρκωτικα επιτα ουτε καν με αυτο που μου αρεσε περισοτερο απο μικρο,μου αρεσε η καταντια.και αφου δοκιμασα να κανω τα παντα για να μην σκεφτομαι,αφου εφτασα πολυ χαμηλα,ειδα οτι δεν με επερνε να συνεχισω ετσι.οποτε αρχισε να δουλευει το ρημαδι μερα νυχτα,σκεφτικα τα παντα και για να σκεφτεις και να κρινεις τους αλους πρεπει να κανεις αυτοκριτικη.και αφου επαψα να κρυβομαι και να λεω ψεματα σε μενα ειπα οτι φοβομουνα και γι αυτο εβγαζα τοσο μισος.με υποβαθμιζαν παντα και μια μερα που εφερα τα πανω κατω,με τις πραξεις μου εκανα ολο το κοσμο να μην με κοιτα στα ματια.μετα απο λιγο καιρο και πολλες ανουσιες γνωριμιες βρεθηκε μια κοπελα,δεν θελαμε να βρεθουμε ουτε να μιλησουμε ουτε τπτ,απλος μιλουσαμε απο ιντερνετ,ειχε αναγκη να πιαστει απο καπου και εγω ακομη μεγαλυτερη.τα λεγαμε για καιρο,αυτη νοιαζοτανε και εγω δεν το δεχομουνα,της φερθηκα ασχημα οχι μονο μια φορα...αλλα το δεχτηκε,οσο σκατα και να την εκανα.νοιαζομουνα αλλα δεν ξερω τι επαιζε στο κεφαλι μου και φερομουνα ετσι.μιλαμε ακομα καμια φορα στο 2μηνο.απο τοτε ειχα πει αμα βρω μια που να ανυσηχει για μενα θα εκανα τα παντα για να ειναι καλα.καταλαβιανω τι θες να πεις αλλα δεν μπορω να σου πω τι παιζει γιατι αμα ηξερα δεν θα τα εκανα τοσο σκατα
@ kozchr
Σίγουρα κάποιοι λειτουργούν έτσι.
Η άλλη όψη του νομίσματος:
Ξέρω τι μου βρίσκουν. Ξέρω ότι με αγαπάνε ή με γουστάρουν (ανάλογα για τι πράγμα μιλάμε). Ξέρω ότι είναι αμοιβαίο. Παίζει το "μακάρι να... γιατί θα ήταν πραγματικά καλό".
Επίσης ξέρω όλα αυτά τα αρνητικά μου που δεν τα ξέρουν, ή που επιλέγουν να μην τα βλέπουν επειδή ζουν το παραμύθι τους, και ότι μπορεί από τη μία να κάνουμε καλό ο ένας στον άλλον, αλλά από την άλλη τους κάνω κακό. Στην δική μου γλώσσα (χα) αυτό λέγεται τοξικός θεραπευτής - πρώτα σε φτιάχνω και μετά σε σπάω. Ο άλλος δεν κουράζεται μαζί σου εύκολα - ίσα ίσα παρακαλάς να κουραστεί και να ξεφύγει από αυτό που εσύ νιώθεις ότι τον έμπλεξες.
Αυτό δεν είναι χαμηλή αυτοεκτίμηση ή χαμηλή αυτοπεποίθηση, ούτε ανασφάλεια. Διαστρεβλωμένη εικόνα του εαυτού μπορεί να είναι, αλλά δεν είναι υποτίμηση της αξίας του εαυτού - δεν ξέρω τι ακριβώς είναι... νόμιζα ότι ήταν ενοχικό σύνδρομο, αλλά με αυτά που διάβασα σχετικά, όχι δεν κολλάει. Είναι όμως οπωσδήποτε αυτομαστίγωμα. Διώχνεις τον άλλο όχι επειδή γίνεσαι κουραστικός που βγάζεις ανασφάλεια ούτε επειδή ασυναίσθητα βγάζεις τον χειρότερο εαυτό σου, αντίθετα κάνεις το παν να τον διώξεις και πολλές φορές αυτό είναι πιο δύσκολο έτσι, παρά αν ήθελες να τον κρατήσεις :P Δεν φοβάσαι μην σε πληγώσει ο άλλος επειδή το ενδιαφέρον του δεν είναι αληθινό, ίσα ίσα ακριβώς επειδή θεωρείς ότι το ενδιαφέρον του είναι αληθινό φοβάσαι μην τον πληγώσεις εσύ, επειδή κάτι μέσα σου είναι σάπιο από την φτιαξιά σου. Νομίζεις ότι φεύγεις για το καλό του. Αρχίζεις να σε βλέπεις ως επικίνδυνο (συναισθηματικά), ως τέρας, και απομονώνεσαι για να μην εκθέσεις κανέναν άνθρωπο στην παγίδα που αποτελεί ο εαυτός σου. Τα τείχη που σηκώνεις δεν είναι μόνο για να μην σου πληγώσουν την ψυχή, αλλά και για να μην μολύνεις την δική τους.
...τουλάχιστον σε συνειδητό επίπεδο. Σε κάποιο επίπεδο όμως πιστεύω ότι φοβάσαι πως αν ο άλλος καταφέρει και δει τι πραγματικά είσαι, θα σε απορρίψει, και γιαυτό την κάνεις εσύ, κι έτσι "για να μην τον πληγώσεις", τον πληγώνεις, και μετά έχεις άλλον έναν λόγο να αυτομαστιγωθείς και να ενισχύσεις την ιδέα ότι είσαι σάπιος και φριχτός... και φτου κι από την αρχή.
εγω πιστευω οτι υπαρχουν περιπτωσεις που η ζωη στο επιβαλει να αλαξεις το μυστικο για να περνας καλα παντα ειναι να εισαι αναισθητος.
για να σου απαντησω οπως απαντας εσυ,Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
τωρα μου θυμιζεις "την χηρα απο τον τριτο" στο πατρικο μου....
μια γυναικα 70 χρονων (τοτε) που τα ηξερε ολα και ανακατευοταν παντου και μια φορα που διαφωνουσαμε για καποιες επισκευες στο κτιριο, ελεγε με τα σωστα της σε καμια 3 μηχανικους, οτι εκεινη ξερει καλυτερα γιατι ο ανδρας της που ειχε πεθανει πριν 30 χρονια, ηταν εργοληπτης....
η γνωση δεν ειναι ουτε κληρονομικη, ουτε μεταβιβαζεται απο φιλους αλεξ για να μαθεις "ανωτατη ψυχολογια" απο τα οποια φιλαρακια σου...
οσο ηξερε η χηρα απο οικοδομικη, ξερεις κι εσυ απο ψυχολογια..
Vagabond Σαν να ακούω τον εαυτό μου και να διαβάζω όσα καθόμουν κι έγραφα κάποτε. Να'σαι καλά,νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος που σκεφτόμουν έτσι για τον εαυτό μου κι ότι ήμουν διεστραμμένος.
αυτο τωρα υποτιθετε οτι ειναι απαντηση εμενα μου θυμιζεις... (λεγοντας οτι σου θυμιζω οτι γουσταρεις να πεις εσυ) κ γω θα μπορουσα να σου πω αυθαιρετα εντελως λεγοντας οτι μου κατεβει οτι μου θυμιζεις την προγιαγια μου που εζησε το καιρο της κατοχης που γαζωνε τα παντελονια του προπαπου μου χαχχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχQuote:
τωρα μου θυμιζεις "την χηρα απο τον τριτο" στο πατρικο μου....
μια γυναικα 70 χρονων (τοτε) που τα ηξερε ολα και ανακατευοταν παντου και μια φορα που διαφωνουσαμε για καποιες επισκευες στο κτιριο, ελεγε με τα σωστα της σε καμια 3 μηχανικους, οτι εκεινη ξερει καλυτερα γιατι ο ανδρας της που ειχε πεθανει πριν 30 χρονια, ηταν εργοληπτης....
μαν σε παρακαλω πολυ μην λες πολλα.σε καθε λεξη που γραφεις ειναι σαν να σκεφτεσε λιγοτερο και σαν να πισμωνεις περισοτερο λες και εισαι 5 χρονων πιτσιρικας.οχι οτι με αφορα,το τι γραφεις ειναι δικια σου δουλεια,απλα σου λεω...Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77