;) τελικά όλες ίδιες είναι. Εμένα μου είπε πριν λίγα χρόνια για πρώτη φορά συγνώμη, και τώρα πάλι δικαιολογίες βρίσκει και το ρίχνει σε μένα ή στους υπόλοιπους που δεν την στήριζαν σαν μάνα. Και το συγνώμη πίσω το πήρε..........αν είναι δυνατόν....
Printable View
;) τελικά όλες ίδιες είναι. Εμένα μου είπε πριν λίγα χρόνια για πρώτη φορά συγνώμη, και τώρα πάλι δικαιολογίες βρίσκει και το ρίχνει σε μένα ή στους υπόλοιπους που δεν την στήριζαν σαν μάνα. Και το συγνώμη πίσω το πήρε..........αν είναι δυνατόν....
Η υπερπροστασία είναι επίσης μια σοβαρή μορφή κακοποίησης...
Μη μιλήσουμε και για τις ενοχές...
Quote:
Originally posted by Μιχάλης
Μη μιλήσουμε και για τις ενοχές...
Απο ενοχές άλλο τίποτα ! Μονίμως για κάτι φταίω ! Θα ψάξει το στραβό ! Ακόμα και τώρα ! Η πλάκα είναι οτι ενω εμένα δεν μου λέει ούτε μισή καλή κουβέντα, οταν μιλάει για μένα σε άλλους με παινεύει ! Παντα το σιχαινόμουν αυτό ! Απο μικρή της έλεγα, δεν θα μιλάς για εμένα ! Ηθελε να προβάλεται !
ποιανού ενοχές; γιατί νομίζω ότι αυτοί που κακοποιούν δεν έχουν κάν ενοχές. Τα θύματα αισθάντονται συνήθως ένοχα χωρίς να φταίνε. Είναι η παλιοκατάσταση που τα κάνει να νιώθουν έτσι.
Ενοχή σημαίνει νιώθω άσχημα για κάτι που είπα ή έκανα στο παρελθόν. Στο βαθμό που αποτελεί κίνητρο για βελτίωση της συμπεριφοράς, η διδαχή του παρελθόvτος εξυπηρετεί μια χρησιμότητα. Όμως, η ενοχή δεν αποτελεί διδαχή του παρελθόντος. Ενοχή σημαίνει να αδρανοποιείται κανείς στο παρόν, εξαιτίας κάποιου πράγματος που είχε ήδη συμβεί στο παρελθόν. Είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιούν οι ενήλικοι, για να κάνουν τα παιδιά να νιώθουν τόσο άσχημα, ώστε να μπορούν εκείνοι, δηλαδή οι ενήλικοι, να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους. Όποιες και να είναι οι προθέσεις του ενήλικου, όταν δημιουργεί συναισθήματα ενοχής στα παιδιά, αυτό που προκύπτει είναι οι αρνητικές τους επιπτώσεις - πανικός, αϋπνία, φόβος, εσωστρέφεια, ντροπή, απώλεια της αυτοεκτίμησης και έλλειψη πρωτοβουλίας.
Ασε που δεν μου μιλούσε ! Ο πατέρας μου μονο μου μιλούσε και συζητούσαμε και παίζαμε ! Η μάνα μου διαταγές ! Διάβασε ! Παίξε πιάνο ! Φτιάξε το δωματιό σου ! Και φυσικά φωνές ! Και ξύλο ! Αν μου μιλούσε, δεν θα ήμουν αντιδραστική ! Αλλα ενα παιδί δεν είναι αντικείμενο ! Δεν είναι ρομποτ ! Δεν είναι κτήμα σου ! Είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ !
Την φοβούμουνα ! Μου έλεγε \'\'Πιάνο δεν έπαιξες , πήγαινε παίξε !\'\' και δεν μπορούσα να κάνω φασαρία, γιατί την φοβόμουνα ! Μου δημιουργούσε όμως τέτοια ένταση , που ενω καθόμουν με τις ώρες στο πιάνο , δεν μελετούσα ! Δεν κοιταζα το βιβλίο ! Και φυσικά η δασκάλα με έβρισκε αδιάβαστη ! Μέχρι που βρήκα στο γυμνάσιο την δικαιολογία οτι δεν προλαβαίνω και το έκοψα !
Η ενοχή έχει πολλές μορφές και εκφράσεις. Οι γονείς καταφέρνουν να χειρίζονται τα παιδιά τους μέσα από την ενοχή, και τα παιδιά, με τη σειρά τους, γίνονται ειδικοί στην τακτική αυτή με τους γονείς τους. Το παιχνίδι ξεκινάει συνήθως σε χαμηλό επίπεδο, όταν προσπαθούμε να χειριστούμε τα πολύ μικρά παιδιά έτσι ώστε να κάνουν αυτό που θέλουμε εμείς και, σιγά σιγά, η στάση αυτή γίνεται ο κεντρικός τρόπος επικοινωνίας. Μέσα σε μια οικογένεια όλοι μπορούν να νιώσουν την καταστροφή που κάνει η ενοχή, όταν γίνεται ένα συνηθισμένο μέσο επικοινωνίας. Τα παιδιά, πολύ σύντομα, αρχίζουν να αμφιβάλλουν γι\' αυτό που σκέφτονται, και συμπεριφέρονται μόνο με τους τρόπους εκείνους που θα εμποδίσουν τους γονείς τους να τα φορτώσουν με ενοχή. Ακολουθούν τις σπουδές που θέλουν οι άλλοι, αντί να ασκήσουν την ελεύθερη βούλησή τους. Πηγαίνουν στην εκκλησία που επιβάλλουν οι γονείς τους, μιας και δεν θέλουν να συγκρουστούν μαζί τους. Διαλέγουν τους φίλους που προτιμούν οι γονείς τους, από φόβο μήπως πληγώσουν τα συναισθήματά τους. Με δυο λόγια, γίνονται μικρογραφίες των γονιών τους. Η συμπεριφορά τους κατευθύνεται από το φόβο της τιμωρίας, με τη μορφή της ενοχής. Πολύ σύντομα, μαθαίνουν τι αποδοκιμάζουν οι γονείς τους, και αρχίζουν τη ζωή τους όχι σαν άτομα που σκέφτονται ελεύθερα, αλλά σαν προγραμματισμένα κομπιούτερ, που συνεχίζουν να ζουν μ\' αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι όταν οι γονείς τους έχουν πάψει να ελέγχουν τη ζωή τους, ακόμα κι όταν οι γονείς τους έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο.
Για τις ενοχές που σπέρνουν οι γονείς στα παιδιά μιλάμε ! Είναι και αυτές μια μορφή κακοποίησης ! Ενοχές χωρίς σοβαρή αιτία !Quote:
Originally posted by magda-ps.
ποιανού ενοχές; γιατί νομίζω ότι αυτοί που κακοποιούν δεν έχουν κάν ενοχές. Τα θύματα αισθάντονται συνήθως ένοχα χωρίς να φταίνε. Είναι η παλιοκατάσταση που τα κάνει να νιώθουν έτσι.
Αυτά τα άτομα που περιγράφεις Μιχάλη γίνονται πολύ δυστυχισμένοι ενήλικες. Αν και θεωρώ ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο δρααματικά γιατί από κάποια στιγμή και μετά η ομάδα των συνομηλίκων, οι δάσκαλοι και όλα τα ερεθίσματα που δέχονται εκτός σπιτιού \"ξυπνούν\" κάποια από αυτά τα παιδιά τα οποία αναπτύσσουν πρωτοβουλία και ελεύθερη έκφραση και ξεφεύγουν τελικά από τα σχέδια των γονιών τους, με ψυχολογικά τραύματα στο \"δισάκι\" τους βέβαια , αλλά και με διάθεση να πάρουν το δικό τους δρόμο.
Ευτυχώς Μιχάλη αυτό η δική μου ποτε δεν το κατάφερε ! Αν και θα ήθελε ! Γιαυτο και με αποκαλούσε αντιδραστική ! Εξωτερική αντίδραση δεν είχα ! Ημουν ήσυχη ! Αλλα ένιωθα οτι έγω πρέπει να πάρνω αποφάσεις που αφορούν τον εαυτό μου !Quote:
Originally posted by Μιχάλης
Η ενοχή έχει πολλές μορφές και εκφράσεις. Οι γονείς καταφέρνουν να χειρίζονται τα παιδιά τους μέσα από την ενοχή, και τα παιδιά, με τη σειρά τους, γίνονται ειδικοί στην τακτική αυτή με τους γονείς τους. Το παιχνίδι ξεκινάει συνήθως σε χαμηλό επίπεδο, όταν προσπαθούμε να χειριστούμε τα πολύ μικρά παιδιά έτσι ώστε να κάνουν αυτό που θέλουμε εμείς και, σιγά σιγά, η στάση αυτή γίνεται ο κεντρικός τρόπος επικοινωνίας. Μέσα σε μια οικογένεια όλοι μπορούν να νιώσουν την καταστροφή που κάνει η ενοχή, όταν γίνεται ένα συνηθισμένο μέσο επικοινωνίας. Τα παιδιά, πολύ σύντομα, αρχίζουν να αμφιβάλλουν γι\' αυτό που σκέφτονται, και συμπεριφέρονται μόνο με τους τρόπους εκείνους που θα εμποδίσουν τους γονείς τους να τα φορτώσουν με ενοχή. Ακολουθούν τις σπουδές που θέλουν οι άλλοι, αντί να ασκήσουν την ελεύθερη βούλησή τους. Πηγαίνουν στην εκκλησία που επιβάλλουν οι γονείς τους, μιας και δεν θέλουν να συγκρουστούν μαζί τους. Διαλέγουν τους φίλους που προτιμούν οι γονείς τους, από φόβο μήπως πληγώσουν τα συναισθήματά τους. Με δυο λόγια, γίνονται μικρογραφίες των γονιών τους. Η συμπεριφορά τους κατευθύνεται από το φόβο της τιμωρίας, με τη μορφή της ενοχής. Πολύ σύντομα, μαθαίνουν τι αποδοκιμάζουν οι γονείς τους, και αρχίζουν τη ζωή τους όχι σαν άτομα που σκέφτονται ελεύθερα, αλλά σαν προγραμματισμένα κομπιούτερ, που συνεχίζουν να ζουν μ\' αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι όταν οι γονείς τους έχουν πάψει να ελέγχουν τη ζωή τους, ακόμα κι όταν οι γονείς τους έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο.
Για κάποια χρόνια ήμουν εσωτερικά αντιδραστική σε αυτά που μου έλεγε, αλλά μετά συνειδητοποίησα οτι και αυτό δεν είναι ελευθερία ! Ελευθερία δεν είναι να κάνω το αντίθετο , αλλα να κάνω αυτό που θέλω ! Και προσπαθούσα να κάνω ακριβώς αυτό !
αυτο ειναι μια εκδοχη,αλλα οχι μονο αυτη...ακομα κ ετσι να ναι ομως, μεγαλώνοντας το ατομο αναλαμβανοντας την ευθύνη του εαυτου του ολοκληρωτικα μπορει να \"σπασει\" το καλουπι που του χει επιβληθει...Quote:
Originally posted by Μιχάλης
Ακολουθούν τις σπουδές που θέλουν οι άλλοι, αντί να ασκήσουν την ελεύθερη βούλησή τους. Πηγαίνουν στην εκκλησία που επιβάλλουν οι γονείς τους, μιας και δεν θέλουν να συγκρουστούν μαζί τους. Διαλέγουν τους φίλους που προτιμούν οι γονείς τους, από φόβο μήπως πληγώσουν τα συναισθήματά τους. Με δυο λόγια, γίνονται μικρογραφίες των γονιών τους. Η συμπεριφορά τους κατευθύνεται από το φόβο της τιμωρίας, με τη μορφή της ενοχής. Πολύ σύντομα, μαθαίνουν τι αποδοκιμάζουν οι γονείς τους, και αρχίζουν τη ζωή τους όχι σαν άτομα που σκέφτονται ελεύθερα, αλλά σαν προγραμματισμένα κομπιούτερ, που συνεχίζουν να ζουν μ\' αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι όταν οι γονείς τους έχουν πάψει να ελέγχουν τη ζωή τους, ακόμα κι όταν οι γονείς τους έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο.
Τωρα βέβαια είμαι ανεξάρτητη και δυνατή ! Ομως , οταν χαίρομαι ανιχνευω ίχνη απο ενοχές ! Σαν να υπάρχει μεσα μου η φωνή της και να μου το χαλάει !
οχι! δεν ειναι ολες ιδιες ευτυχως!Quote:
Originally posted by magda-ps.
;) τελικά όλες ίδιες είναι.
:)