Περνάς την κρίση των 30, αυτό είναι όλο.
Θα σου περάσει σύντομα, μην ανησυχείς!
Μέχρι να έρθει η κρίση των 40 θα την έχεις ξεχάσει τελείως! :p
Printable View
Περνάς την κρίση των 30, αυτό είναι όλο.
Θα σου περάσει σύντομα, μην ανησυχείς!
Μέχρι να έρθει η κρίση των 40 θα την έχεις ξεχάσει τελείως! :p
Παίξε με τον πόνο μου :P Βασικά με χτύπησε αυτή η κρίση των 30 τώρα που απέχω 3-4 μήνες μέχρι να γίνω.......31!!! FFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFQuote:
Originally Posted by marian_m
Α κι εμένα στα 31 με χτύπησε! Ε, δεν έρχεται και με το ρολόι! Αλλά δεν κρατάει και πολύ.Quote:
Originally Posted by tzimani
Κι εγώ σκεφτόμουν τότε ότι κάποια πράγματα που έκανα στα 17 π.χ. δεν θα μπορούσα να τα κάνω πλέον! Όχι πως ήθελα, αλλά κάτι τέτοια χαζά σκεφτόμουνα. Τελικά, όποια ηλικία και να έχεις, μπορείς μια χαρά να κάνεις ό,τι γουστάρεις. Απλά, δεν σου αρέσουν πάντα τα ίδια πράγματα, αλλάζουν τα γούστα. Και ευτυχώς! Διαφορετικά η ζωή θα ήταν πολύ βαρετή!
Εγώ πάντως, όσο μεγαλώνω, τόσο πιο ευτυχισμένη και χαρούμενη γίνομαι. Δεν ξέρω αν αυτό σε παρηγορεί στην κατάστασή σου! :rolleyes:
Παρεμπιπτόντως, λατρεύω τον Joey!
Quote:
Originally Posted by marian_m
Ευχαριστω για την απαντηση σου :)
Και ολους φυσικα :)
Απλα νιωθω ορμη για την ζωη και ζωντανια κι οταν υπενθυμιζεται η ηλικια μου ξενερωνω γινομαι ενα με το χωμα. Εχω απωθημενα απο τα 17 που λες κι εσυ. Τοτε παχουλος δεν ειχα κοπελα κτλ ... Ουτε πολλες σχεσεις ειχα ουτε παντα καλη διαθεση και αυτοπεποιθηση. Απλα θελω να τα ζησω ολα αυτα πρωτου "κρεμασω τα παπουτσια".... Και νιωθω πλεον τον χρονο να πιεζει και καταθλιβομαι πολυ ασχημα
Τουλαχιστον να ξαναβρω τον εαυτο μου. Δε με αναγνωριζω
Δεν έχουμε και ίδια ρολόγια τελικά οι άνθρωποι μεταξύ μας. Οι συνομήλικοί μου το πέρασαν πιο νωρίς...άλλοι όχι ακόμα... τι να πω.....καλύτερα να το παίρνεις όπως έρχεται και όχι να τρελαίνεσαι άδικα τελικά.... απλά εγώ υποψιάζομαι κατάθλιψουλα.... σίγουρα κάτι σε δυσθυμίαQuote:
Originally Posted by marian_m
Μονο σαν αστειο μπορω να εκλαβω την κριση των 30 ετων σε αντρα !! στους αντρες η κριση ' χτυπαει ' στα 50 . Ειμαι 53 , περασα ενα ζορι στα 50 , αλλα συνεχιζω και κανω τα ιδια πραματα που εκανα στα 30 , συνεχιζω να γυμναζομαι , εχω τις μοτοσυκλεττες μου , τα ιδια σπορτ που εκανα παλια , βεβαια δεν εχω παντρευτει , οποτε δεν εχω και πολλες σκοτουρες . Οπωσδηποτε σε κανεναν δεν αρεσει να μεγαλωνει ( οποιος πει το αντιθετο λεει ψεμματα ) , αλλα αλλο μεγαλωνω , αυτο δεν μπορεις να το αποφυγεις , και αλλο γερναω , αυτο ειναι επιλογη σου .
Συνελθε και ασε τα χαζα περι κρισης των 30 .
Και εγω μια απο τα ιδια θεματοθετη..Τον φλεβαρη κλεινω τα 31 και μπορω να πω οτι απο οταν υπηρξε το 3 στα χρονια μου κατι επαθα.. (τα τρια του Καραμπελα τα εχω καπως συνηθισει!)
πφφφφ..Δεν ξερω τι να σου πω , ισως πραγματι ολο αυτο να ειναι μια βλακεια,αυτο που πιστευω εγω ειναι οτι ουσιαστικα ενοχλουμαστε επειδη δεν εχουμε κατι σταθερο ειτε αυτο λεγεται δουλεια (το κυριοτερο) ειτε προσωπικη ζωη οχι απαραιτητα εννοωντας μονιμο συντροφο (και με οτι αυτο συνεπαγεται - γαμο- παιδι) , αλλα μια ανεξαρτητη ζωη..Που σημαινει οτι αν ζεις με τους δικους σου ακομα και εισαι πανω απο 30 ισως λεω ισως αυτο που πραγματικα σε ενοχλει ειναι αυτο το τραβηγμα της "εφηβειας" που και αυτο συνεπαγεται με αρνηση και φοβο για τις ευθυνες της ενηλικης ζωης , ποσο μαλλον οταν δεν εχεις και τα καταλληλα εφοδια για υπερπηδηση αυτου του βηματος.
κ γω το ιδιο κλεινω τα 32 το φλεβαρη αλλα σαν παπους αισθανομαι ωρες ωρες πολυ εξαντληση... τελικα η καταθλιψη σε εξαντλει ας πουμε ωρες ωρες αναρωτιεμαι πως καταφερα να κατεβω 400 σκαλοπατια στα ορυχεια στη πολωνια την ωρα που υπο κανονικες συνθηκες υπαρχουν ωρες που αισθανομαι 100 χρονω.
η καταθλιψη κ η ρουτινα ειναι κακοι συμβουλοι η αλαγη περιβαλοντος ειναι καλο αντιδοτο για καταθλιπτικες περιπτωσεις.ειναι ολα μαζι πολες φορες που σαν συνδιασμος ειναι ο χειροτερος.
Βεβαίως, βεβαίως! Για ακόμη μια φορά ο υποδειγματικός άντρας, το μοντέλο για μελέτη του ανδρικού φύλου από ανθρωπολόγους και κοινωνιολόγους αποφάνθηκε.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Δεν υπάρχει κρίση των 30 στους άντρες (μόνο στις γυναίκες υποθέτω), εφόσον ο ίδιος δεν πέρασε κάτι τέτοιο (ή δεν το θυμάται, συμπληρώνω εγώ).
Ούτε στα 40 φαντάζομαι.
Στους άντρες η κρίση χτυπάει στα 50 και μόνο, αφού τότε πέρασε το ζόρι ο ίδιος! Για τα 60 δεν ξέρει, όταν φτάσει θα μας πληροφορήσει.
Καταπληκτική συλλογιστική και απόλυτη αντικειμενικότητα χαρακτηρίζουν όλες τις μεγάλες αλήθειες που ξεστομίζει ο πάνσοφος (λόγω εμπειρίας) 53άρης!
Σοβαρά τώρα Μακ, αυτό να το προσέξεις. Όλο και περισσότερο φέρνεις σε μέλος που νιώθει το κέντρο του κόσμου, αλλά δεν φημίζεται για την εξυπνάδα του. :rolleyes:
εγω αυτο που βλεπω συνεχεια ειναι οτι οσο περισσοτερο αδιαφορεις κ δε μιλας οι αλλοι τοσο περισσοτερο σε εκτιμουν
ενω αυτοι που πραγματικα σε εκτιμουν οταν τους μιλας πολυ ειναι αυτοι που ειναι φιλοι σου κ ειναι το κεντρο του κοσμου για σενα
αρα το συμπερασμα ειναι οτι στη ζωη μεσα στη συμπεριφωρα σου καθρευτιζεται ο τροπος που σε αντιμετωπιζουν οι αλλοι.
Εγώ βλέπω ότι αυτοί που σε προσεγγίζουν και μέσα στη πρώτη ώρα που σε γνωρίζουν,αρχίζουν τις προσφωνήσεις του στυλ "κολλητέ,αδερφέ μου κτλ,ότι θες εγώ είμαι εδώ" είναι και οι πρώτοι που εξαφανίζονται όταν πια δε τους κάνεις τις χάρες που θέλουν.τελοσπάντων
Και εγώ στα 36 μου περνάω ήδη την κρίση των 30 και έχω πέσει ψυχολογικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.Οσοι λοιπόν βρισκόμαστε σε αυτό το κρίσιμο σημείο της ζωής μας ας σκεφτούμε ότι υπάρχει ζωή και μετά τα 40 και ας προσπαθήσουμε να θέσουμε τις βάσεις για να το πετύχουμε.
για αυτο κ γω βλεπω συνεχεια το ακριβως αντιθετο οσο πιο αχαρη αμηχανη αστεια κ κενη θα ειναι η πρωτη επαφη με καπιον καπιες φορες τοσο πιο πολυ θα γινη η σωστη στο περασμα του χρονου
Δεν τα χεις ζησει ακομα?Quote:
Originally Posted by tzimani